Γράφει η Χριστίνα Μαυροπούλου //
Μακελειό σε διαδήλωση αριστερών οργανώσεων και συνδικάτων ενάντια στον πόλεμο
Ώρα 10 το πρωί. Άγκυρα. Στον οδικό κόμβο έξω από το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της τουρκικής πρωτεύουσας δύο εκρήξεις, με διαφορά ορισμένων δευτερολέπτων, 10 με 20, σκορπίζουν τον τρόμο και κυρίως το θάνατο. Πραγματοποιήθηκαν στην «καρδιά» της εν εξελίξει συγκέντρωσης αριστερών και προοδευτικών οργανώσεων, στην διαδήλωση για την «ειρήνη», ενάντια στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο τουρκικός στρατός σε θέσεις κούρδων ανταρτών στη νοτιοανατολική Τουρκία. Η ώρα της «πυροδότησης» των βομβών  και αυτή κομβική. Από το σιδηροδρομικό σταθμό έβγαιναν συνεχώς διαδηλωτές από όλη την Τουρκία για να πάρουν μέρος στη διαδήλωση.
Ο απολογισμός, μέχρι στιγμής, πολύνεκρος: 86 νεκροί  και τουλάχιστον 186 τραυματίες, εκ των οποίων οι 28 σε κρίσιμη κατάσταση, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας, ΜεχμέτΜουεζίνογλου.  Πρόκειται για προσωρινό απολογισμό, καθώς ώρα την ώρα ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει.  Οι εικόνες και τα βίντεο που τις τελευταίες ώρες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, είναι ανατριχιαστικά. Δεκάδες ακρωτηριασμένοι, κορμιά αθώων ανθρώπων να κείτονται στην άσφαλτο μέσα σε λίμνες αίματος, άνθρωποι να ψυχορραγούν παντού.
Οι διοργανωτές,  οργανώσεις ειρήνης, συνδικάτα και λαϊκές κινήσεις, όπως η Συνομοσπονδία Εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα-(KESK), ηΣυνομοσπονδία Προοδευτικών Εργατικών Συνδικάτων-( DİSK), η Ένωση Γιατρών Τουρκίας (ΤΤΒ) και η Ένωση Επιμελητηρίων Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων- (ΤΜΜΟΒ)αλλά και το HDP, στόχευαν ότι η σημερινή συγκέντρωση υπό το βασικό σύνθημα «Σε πείσμα του πολέμου, ειρήνη εδώ και τώρα -Ειρήνη-Ψωμί-Δημοκρατίαα» θα μπορούσε να μετατραπεί σε πραγματικό «σταθμό» για τις εξελίξεις στην Τουρκία, ειδικά υπό το πρίσμα ότι οι εκλογές είναι προγραμματισμένες για την 1η Νοεμβρίου.  Πρόωρες εκλογές μετά το τεχνητό καθώς φαίνεται αδιέξοδο που δημιουργήθηκε για το σχηματισμό κυβέρνησης βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών της 7ης Ιουλίου, όπου το μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα ΑΚΡ του ΤαγίπΕρντογάν έχασε την απόλυτη πλειοψηφία εξαιτίας του φιλοκουρδικόΚόμματος Δημοκρατίας των Λαών HDP που έσπασε το όριο του 10% και μπήκε στη Βουλή.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτό το έγκλημα που συντελέστηκε σήμερα το πρωί στην Άγκυρα.
Η στρατηγική της έντασης με όχημα τη δράση του παρακράτους, είναι «εργαλείο» πολλών κυβερνήσεων ανά την υφήλιο. Η Τουρκία δε αποτελεί έναν από τους πρωταθλητές. Από την Πρωτομαγιά του 1977, όταν παρακρατικοί  πυροβολούν το συγκεντρωμένο πλήθος –μισό εκατομμύριο διαδηλωτές μετά από κάλεσμα της DISK-  από την ταράτσα του ξενοδοχείου Intercontinental δολοφονώντας 34 εργάτες και εργάτριες σε μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας, μέχρι σήμερα η στρατηγική της έντασης και το δολοφονικό αμόκ του ακροδεξιού παρακράτους, είναι βασικό εργαλείο καταστολής του τουρκικού λαϊκού κινήματος.  Στρατηγική που έχει υιοθετήσει και η κυβέρνηση του ΤαγίπΕρντογάν, σταδιακά, από το καλοκαίρι του 2013, όταν η τουρκική νεολαία εξεγέρθηκε με αφορμή το πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη.  Στρατηγική που ολοένα την κλιμακώνει κάνοντας χρήση του «βαθέους κράτους» του στρατού που κυβερνούσε σχεδόν από πάντα την Τουρκία. Του βαθέους  κράτους, που με τυμπανοκρουσίες  υποτίθεται ότι «πολέμησε» η κυβέρνηση του ΑΚΡ από το 2002, όταν και ανήλθε στην εξουσία και έχει μείνει γνωστή ως «υπόθεση Εργενεγκόν».  Η κλιμάκωση αυτή έχει και πάλι του ίδιους στόχους: αριστερές, κομμουνιστικές και φιλοκουρδικές οργανώσεις και κόμματα, συνδικάτα κά. Πλέον χαρακτηριστικά δείγματα: Μερικές ημέρας πριν τις εκλογές του καλοκαιριού, στις 20 Ιουνίου και πάλι δυο βόμβες εξερράγησαν σε προεκλογική συγκέντρωση του HDP,  Ντιγιάρμπακιρ, με δυο νεκρούς και 200 τραυματίες. Η τρομοκρατία έπεσαν στο κενό και το HDP όχι μόνο μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή αλλά απέσπασε και το 10% των ψήφων.
Generated by  IJG JPEG Library
Στις 20 Ιουλίου, κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές, μια ακόμη βομβιστική επίθεση σε πολιτιστικό κέντρο στην μεθοριακή πόλη με τη Συρία Σουρούτς, με απολογισμό 31 νέους νεκρούς και 104 τραυματίες. Όλοι τους μέλη κυρίως Κούρδοι, της Ομοσπονδίας των Ενώσεων Σοσιαλιστικών Νεολαίων, από διάφορες περιοχές της Τουρκίας που είχαν συγκεντρωθεί ώστε να υποστηρίξουν την επανάσταση της Ροζάβα, που διανύει τον τρίτο χρόνο της, και να μεταβούν ώστε να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του Κομπάνι που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Ισλαμικό Κράτος- ISIS.  Η επίθεση αυτή «νομιμοποίησε» την άμεση συμμετοχή της Τουρκίας στον πόλεμο που φλέγεται στην Ευρεία Μέση Ανατολή. Φυσικά η Τουρκία δεν βομβαρδίζει ούτε εξαπολύει επιθέσεις ενάντια στους τζιχαντιστές, τους οποίους εξέθρεψε μαζί με τη Δύση, και εξακολουθεί να τους έχει «οικότροφους» αλλά θέσεις Κούρδων ανταρτών, στη νοτιοανατολική Τουρκία αλλά και εντός της Συρίας ακόμη και του Ιράκ. Με πρόσχημα το «πόλεμο κατά όλων των τρομοκρατών που είναι εχθροί μας», όπως είχε ανακηρύξει τότε η κυβέρνηση, επετράπη και η χρήση της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ από τους Αμερικανούς, για πρώτη φορά μετά το 2003, όταν απαγόρεψε τη χρήση της λόγω της διαφωνίας της Τουρκίας στην επέμβαση κατά του Ιράκ.
Το σενάριο κατά της τρομοκρατίας, εξακολουθεί να είναι η βασική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης καθώς σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, κυβερνητικοί αξιωματούχοι κάνουν λόγο για «τρομοκρατική ενέργεια», αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται πιθανώς για «τζιχανιστές». Ωστόσο σύμφωνα με δηλώσεις των διοργανωτών της διαδήλωσης στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού DerSpiegel, η βομβιστική επίθεση συνδέεται με την ανακοίνωση ανακωχής από το ΡΚΚ, η οποία δυσκολεύει την κυβέρνηση Ερντογάν στην προσπάθειά της «να φανεί ως αποφασιστική δύναμη της τάξης χρησιμοποιώντας τη βίαιη πρακτική της κατά του ΡΚΚ».
«Είμαστε αντιμέτωποι με ένα κράτος μαφία, ένα κράτος δολοφόνο» δήλωσε ο ηγέτης του HDPΣελαχατίνΝτεμιρτάς, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση έχει πλέον βάψει τα χέρια της με αίμα.
Αίμα, που συνεχίζει να κυλά ακόμη και αυτές τις στιγμές που γράφεται το κείμενο και το οποίο θα πυροδοτήσει πολλαπλές εξελίξεις. Εξελίξεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ευρεία Μέση Ανατολή, που έχει παραδοθεί στις φλόγες του πολέμου και της καταστροφής. Φλόγες που έχουν ανάψει εδώ και χρόνια, όλες, οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και μαίνονται μανιασμένες.