Τα σπεκουλαπόψια* κι ο καταποντισμός

 Τα σπεκουλαπόψια* κι ο καταποντισμός

Είναι Εύξεινος ο Πόντος ή Μαύρη η Θάλασσα; Κι εντέλει έχει λάβει κανείς υπόψιν του ότι οι Σύροι πρόσφυγες και δη οι αρσενικοί, θα «μολύνουν» την ατμόσφαιρα στην Ευρώπη, όχι απλώς με την παρουσία τους, αλλά και με το φουμάρισμα; Σκέτα δηλητηριώδη παιδιά της κωλονικοτίνης είναι, που θα κάνουν στάχτη κοντά ένα δισεκατομμύριο τσιγάρα ετησίως, κάπου εκατό το κεφάλι!... Το φοβερό αυτό δίδυμο της ευρωελληνικής ειδησεογραφίας συγκλόνισε τις ...τεχνητές κοινές γνώμες εντός εκτός Ελλάδος τη βδομάδα που πέρασε, με το διεθνές και ντόπιο λογιστήριον να γνωρίζει δόξες μεγάλων αποφάσεων περί την ποιότητα ζωής των ιθαγενών.

Γιατί η φτώχεια, η εγκατάλειψη κι η αρρώστια στη χώρα θέλουν τη δικιά τους μπύρα. Γιατί ο στρατός της πρέπει να μπορεί να ράβει και να κεντάει τον άγιο του όπλου του στο μανίκι, μεγίστη αντίσταση στα μονοπώλια της κάθε αμαρτωλής Λόκχηντ που θέλει μια πεντακοσάρα εκατομμύρια για τέσσερα αεροσκάφη τυφλά, ανάπηρα και μισοδιαλυμένα. Γιατί η χειμαζόμενη γερμανική καπνοβιομηχανία θα βγάλει φράγκα απ΄τα καπνιστικά βίτσια των προσφύγων.

Αν πάρει κανείς να μετρήσει κανονικά κι ανθρώπινα τα πράγματα, κατά τη ροή του αίματος και τη φορά του ρολογιού, με διεθνιστική κι όχι κοσμοπολίτικη αλληλεγγύη, δύσκολα θα ξεφύγει απ' τη ναυτία. Αυτήν που προκαλούν οι παρενέργειες του καταποντισμού της κοινής νοημοσύνης στα πελάγη της ευρωκρατικής προπαγάνδας, ενόψει μεγαλειωδών κινητοποιήσεων στις δώδεκα του τρέχοντος μηνός, αλλά και πριν και μετά, όπως δείχνουν τα λαϊκά πράγματα εκτός λογιστηρίου.

Αν δώσεις, για παράδειγμα, πεντακόσια μύρια για συντάξεις, επιδόματα, φάρμακα και ζωή αναπήρων, χαλάει το σύστημα. Αποκτούν μάτια και χέρια και πόδια, κρίση και δύναμη ελεύθερης, απ' την ανημπόρια των φριχτών ευρωβόρων αναγκών, ζωής, χιλιάδες άνθρωποι. Αλλά πού είναι το κέρδος;

Αν πάψεις να οργανώνεις μια φιέστα για κάθε τριάντα πρόσφυγες που βρίσκουν στον ευρωήλιο μοίρα, έναντι τριακοσίων χιλιάδων ξεπαγιασμένων, πνιγμένων και αιχμαλωτισμένων σε μακρές πορείες γυναικόπαιδων, για να μη μοιάζεις εντέλει με κουαρτέτο εγχόρδων κρατουμένων στην είσοδο των ναζιστικών φούρνων, πού είναι το κέρδος;

Αν καταφέρνεις τέλος πάντων να πείθεις με τούτα και με κείνα τα μικρά κι εύκολα σπεκουλαπόψια*, ότι το μόνο κόκκινο σ' αυτόν τον τόπο είναι τα δάνεια, ο δράκος δηλαδή που σου δίνει αριστερή κοψιά και ξεγελάς εσύ με χάρτινα σπαθιά κάθε αντίσταση που πάει να οργανωθεί, τότε τα κέρδη σου ρευστοποιούνται πάραυτα στον ιστορικό χωρόχρονο της εγκαυματικής πραγματικότητας.

Και τότε, ίσως και τώρα δηλαδή, οσονούπω που λένε και κάτι παλιοί σοφοί, όλο και κάποιος θα ξυπνήσει και θα δει και θ' ακούσει εκείνο το: «δικός σας είμαι, χρυσαυγίτης, εγώ τον έσφαξα, μην πεις τίποτα...». Να το λέει με περισσή παρρησία νεαρός μπάτσος που ορθώνεται σε σώμα ασφαλείας πραγματικής, όταν στη δίκη της εγκληματικής χρυσής - ωσάν τα τριάκοντα του συστήματος αργύρια - αυγής, καταθέτει πως κάπνιζε ήρεμος ο φονιάς και κάποιοι κέρδιζαν έδρες φούμαρα...

Και τότε, όλο και κάποιος θα σκεφτεί πως το πειρατικό που εγκαταστάθηκε στον πολιτικό ορίζοντα με ψεύτικα λάβαρα, πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Να καταποντιστεί. Να ανασάνουμε απ' την αναγκαστικά τιμημένη υποταγή σε ταξικά αλλότρια κελεύσματα. Να γλιτώσουμε από τα εκ καπιταλιστικού ορισμού, κακοήθη κέρδη τους. Γιατί αυτό το διευθυντήριο της προπαγάνδας, που βάζει παρελκυστικές λεζάντες στη στιγμιαία απεικόνιση της φρικώδους πραγματικότητας, απέχει μόλις ένα... τσιγάρο δρόμο απ' το στίγμα του ναυαγίου στον ευξείνιο μαύρο χάρτη. Είναι πλέον επώνυμο, ορατό και αποκρυπτογραφημένο...

Υ.Γ. * Τα σπεκουλαπόψια: Εφτιαξα τη λέξη, σκόπιμα με δίγλωσση ρίζα. Κι αν αντέξει, αποπειράθηκα ομολογώ, να εκφράζει τις φανταχτερές, επιστημονικοφανείς, ενίοτε κυνικές και λυρικές συνάμα, «προσωπικές» απόψεις, που εκτοξεύονται κυρίως στα τσιτάτα της κοινωνικής δικτύωσης, αλλά εσχάτως και από τα ντόπια και διεθνή διαμορφωτήρια της λεγόμενης κοινής γνώμης. Πετιούνται σπεκουλαδόρικα, ως επίσημα και μη τιτιβίσματα, την κατάλληλη στιγμή, για να μη δει κανείς την οχιά που σαλεύει στον κόρφο τους. Είναι η σπέκουλα ως άποψη και η άποψη με σπέκουλα.

Υ.Γ. 2: Τα μετέπειτα γρονθοκοπήματα και οι τραμπουκισμοί απλώς επιβεβαίωσαν τα ήδη γραμμένα εδώ.

Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ