Το επικίνδυνο παιχνίδι του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού

Το επικίνδυνο παιχνίδι του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού

Υποχρεώσεις που αγγίζουν τους 10 μήνες το χρόνο περιλαμβάνει το πρόγραμμα ομάδων και παικτών, ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται στη λεγόμενη «ελίτ»

Το διπλό περιστατικό με τους ξαφνικούς θανάτους δύο ακόμα ποδοσφαιριστών, και μάλιστα την ώρα που αγωνίζονταν με τις ομάδες τους, σε Ρουμανία και Βραζιλία, πριν από λίγες μέρες, συγκλόνισε για μια ακόμη φορά. Μάλιστα, το γεγονός ότι τα δύο περιστατικά συνέβησαν σε λιγότερο από 24 ώρες προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση.
Συγκεκριμένα, ο Καμερουνέζος παίκτης της Ντιναμό Βουκουρεστίου Πατρίκ Εκένγκ κατέρρευσε την ώρα του αγώνα της ομάδας του με τη Βιτορούλ, όταν περίπου 9 λεπτά μετά την είσοδό του στον αγώνα έχασε τις αισθήσεις του. Οπως διαπιστώθηκε, ο 26χρονος παίκτης είχε υποστεί ανακοπή καρδιάς και παρά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο και τις προσπάθειες των γιατρών για να επανέλθει, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ αφήνοντας την τελευταία του πνοή. Μόλις 24 ώρες μετά το περιστατικό με τον Εκένγκ, αντίστοιχο συνέβη και στη Βραζιλία, όπου ένας άλλος παίκτης, επίσης 26 ετών, ο Μπερνάρντο Ριμπέιρο, της Φριμπουργκουένσε (ομάδα β' εθνικής κατηγορίας της χώρας) υπέστη και αυτός ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια φιλικής αναμέτρησης. Και αυτός διακομίστηκε στο νοσοκομείο, ωστόσο η κατάστασή του δεν ήταν αναστρέψιμη.
Και τα δυο νέα περιστατικά, πέρα από το σοκ που προκαλούν, αποτελούν άλλον ένα κρίκο στην τραγική αλυσίδα με θανάτους αθλητών και ιδιαίτερα ποδοσφαιριστών, η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει συνεχώς. Από την άλλη, οι δύο πρόσφατες περιπτώσεις, ανεξάρτητα από τα αμιγώς παθολογικά αίτια που ενδέχεται να χαρακτηρίζουν το κάθε περιστατικό, ξαναφέρνουν στην επιφάνεια μια σειρά σημαντικών ζητημάτων που σχετίζονται με τις λογικές που επιβάλλει σήμερα το οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου, που όχι απλά δεν υπολογίζουν την υγεία των αθλητών, αλλά μπροστά στον «τελικό σκοπό», που είναι η απόκτηση αλλά και η μεγιστοποίηση των κερδών για πολυεθνικές, επιχειρηματίες και χορηγούς, κάνουν τους αθλητές πραγματικά «αναλώσιμους».

Υποχρεώσεις διάρκειας ...365 ημερών

Γνώριμες τείνουν να γίνουν πλέον οι σκηνές με την κατάρρευση παικτών στα γήπεδα (φωτ. από το περιστατικό με τον Πατρίκ Εκένγκ)

Εχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από την περίφημη φράση του Βραζιλιάνου διεθνούς ποδοσφαιριστή Ριβάλντο, με θητεία στην Μπαρτσελόνα και πέρασμα από τη χώρα μας σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ, ότι «θα πεθάνουμε σε ένα αεροπλάνο». Με αυτόν τον τρόπο ο Βραζιλιάνος παίκτης θέλησε να περιγράψει την κατάσταση που επικρατούσε από τις συνεχόμενες υποχρεώσεις των παικτών εκείνη την εποχή. Και αυτά τότε... Γιατί στα χρόνια που ακολούθησαν τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα... Η ένταση της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου και του ανταγωνισμού των καπιταλιστών πλέον έχει κάνει πράξη το παλιότερο «σύνθημα» των ΦΙΦΑ - ΟΥΕΦΑ «ούτε μέρα χωρίς ποδόσφαιρο». Και πραγματικά, πλέον, οι αγωνιστικές σεζόν θυμίζουν μαραθώνιους που διαρκούν σχεδόν 10 μήνες, ενώ οι υποχρεώσεις έχουν πολλαπλασιαστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις ένα μήνα μετά τη λήξη του Τσάμπιονς Λιγκ, που ο τελικός του διεξάγεται πάντα προς τα τέλη του Μάη, η διοργάνωση ανοίγει την αυλαία της για τη νέα χρονιά, ενώ σχεδόν 60 μέρες μετά τον τελικό αρχίζει να ανεβάζει ρυθμούς με τη συμμετοχή ισχυρότερων συλλόγων. Εγχώριες και διεθνείς υποχρεώσεις, συμμετοχές σε τουρνουά χορηγών, υποχρεώσεις με τις Εθνικές ομάδες και προετοιμασίες που έχουν το χαρακτήρα περιοδειών (άρα και συνεχόμενων αγώνων) σε εμπορικές αγορές (π.χ. Ασία, ΗΠΑ) είναι μερικά απ' όσα συνθέτουν το παζλ του απίστευτα φορτωμένου προγράμματος των παικτών. Σε αυτό το πλαίσιο, για τους «πρωταγωνιστές του έργου», είτε αυτούς που θεωρούνται πρωτοκλασάτοι και έχουν μετατραπεί εντέχνως από τους χορηγούς σε είδωλα, είτε αυτούς που ανήκουν στο μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης «μάζας», η αποστολή είναι να μένουν... όρθιοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το θάνατο του Εκένγκ η αδελφή του εξέφρασε την απορία για τη χρησιμοποίησή του στο συγκεκριμένο παιχνίδι καθώς ο ίδιος της είχε αποκαλύψει τις τελευταίες μέρες πριν από το περιστατικό ότι αισθάνεται κουρασμένος και αδύναμος.

Ορθιος με κάθε τρόπο

Κούραση, τραυματισμός, ψυχολογική πίεση, άλλα προβλήματα είναι έννοιες «απαγορευμένες» με γνώμονα και το «χρυσό συμβόλαιο» που υπογράφει ο κάθε παίκτης, ο οποίος ουσιαστικά δένεται με τις απαιτήσεις των καπιταλιστών ιδιοκτητών της κάθε ομάδας. Και όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις μέχρι τώρα, η λύση στο πρόβλημα δίνεται βαδίζοντας στον... επικίνδυνο δρόμο της χρήσης αναβολικών. Με ό,τι συνέπειες έχει αυτό στην υγεία των αθλουμένων. Αλλωστε, είναι ξεκάθαρο πλέον πως η χρήση αναβολικών στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Από την άλλη, το τι λογικές επικρατούν αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας σε ερασιτέχνες αθλητές, που είχε δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», όπου ένα σημαντικό ποσοστό και μάλιστα στις λεγόμενες νεαρές ηλικίες απάντησε πως θα έκανε χρήση προκειμένου να κερδίσει την αθλητική καταξίωση, δηλαδή δόξα και χρήμα.

Ρισκάροντας ζωές για τα ...χρυσά συμβόλαια

Το γεγονός ότι στην περίπτωση του Πατρίκ Εκένγκ αποδείχθηκε ότι ο παίκτης αγωνιζόταν με καρδιακή υπερτροφία και μάλιστα εκτός των ορίων που επιτρέπουν ενασχόληση με τον επαγγελματικό αθλητισμό, πέρα από ερωτήματα που βάζει αποδεικνύει ότι στο συγκεκριμένο κυνήγι των κερδών τα ρίσκα φθάνουν μέχρι και την ανθρώπινη ζωή. Και αυτό γιατί γύρω τους στήνεται ένας χορός εκατομμυρίων (μεγάλος ή μικρός, ανάλογα με την περίπτωση) και το οποιοδήποτε πρόβλημα που σταματάει αυτόν τον «χορό» επιφέρει σε αυτούς που κυνηγάνε το κέρδος μεγάλο κόστος. Την ίδια στιγμή, η υπογραφή των λεγόμενων «χρυσών συμβολαίων» από τους παίκτες ουσιαστικά τους δένει με τα όσα απαιτεί το κυνήγι του κέρδους απ' αυτούς που κινούν τα νήματα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις μέχρι σήμερα που έχει αποδειχθεί εκ των υστέρων και κυρίως μετά από κάποιο μοιραίο περιστατικό ότι σημαντικά προβλήματα υγείας είχαν αποκρυφτεί προκειμένου να υπογραφεί ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο. `Η σε μια άλλη περίπτωση, παίκτες βλέπουμε να επιστρέφουν στη δράση άρον άρον μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό - αφού η αγωνιστική απραξία επίσης κοστίζει σε κάποιους - έχοντας χρησιμοποιήσει αμφιλεγόμενες μεθόδους αποθεραπείας είτε οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Κάτι που φυσικά εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ίδια τους την υγεία είτε άμεσα είτε μελλοντικά. Επίσης, ένας τομέας που δεν θα πρέπει να αγνοηθεί είναι και οι επιπτώσεις στην ψυχολογική υγεία, που προκαλεί όλη αυτή η πίεση, με τα ποσοστά κατάθλιψης σε νυν ή πρώην ποδοσφαιριστές να αυξάνονται κατακόρυφα την τελευταία δεκαπενταετία.

Μπ. Τσ.