«Περί όνου σκιάς»

«Περί όνου σκιάς»

Το τελευταίο διάστημα, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης, παράλληλα με τις προετοιμασίες για κλιμάκωση της επίθεσης στα Εργασιακά και στα άλλα μέτωπα, να αποπροσανατολίσει το λαό και να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο και η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών.
Σε καθένα απ' αυτά τα θέματα, η κυβέρνηση, με την πρόθυμη συνδρομή των άλλων κομμάτων, σηκώνει κουρνιαχτό, σε μια προσπάθεια να κρυφτεί η ουσία, αλλά και για να στρέψει τη συζήτηση μακριά από κεντρικές πολιτικές αποφάσεις, που υπηρετούν τον πυρήνα της στρατηγικής του κεφαλαίου και κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού.
Σ' αυτά ακριβώς τα θέματα, όπως είναι οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις ή οι αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, είναι εκκωφαντική η αφωνία ή η συμφωνία των άλλων αστικών κομμάτων, που κατά τα άλλα ανεβαίνουν στα κεραμίδια όταν είναι να διαφωνήσουν με την κυβέρνηση για την κατάργηση ή όχι του μπόνους στο νέο εκλογικό νόμο ή τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν με το νέο νόμο.
Ας δούμε όμως, τι κρύβεται πίσω από τα ζητήματα που η κυβέρνηση προσπαθεί να αναδείξει ως κύρια στην αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον εκλογικό νόμο: Ανεξάρτητα από την τελική του μορφή, στόχο έχει να διασφαλίσει την ομαλότητα στην κυβερνητική εναλλαγή και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση στο αστικό πολιτικό σύστημα, προκειμένου απρόσκοπτα και με ευρύτερο καταμερισμό της ευθύνης ανάμεσα στα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου, να προχωρούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Αυτονόητα, τελικός αποδέκτης αυτού του κλίματος συναίνεσης είναι ο λαός, τον οποίο όλοι, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, τον θέλουν στρατευμένο στο στόχο της ανάκαμψης, που προϋποθέτει θυσίες χωρίς τέλος από την πλευρά του.
Αυτήν τη βασική στόχευση υπηρετεί η πρόταση της κυβέρνησης, που μόνο απλή αναλογική δεν είναι. Ομως και τα άλλα κόμματα που ασκούν κριτική σε πλευρές της κυβερνητικής πρότασης, ξεκινάνε από το κατά πόσον στην εφαρμογή του ο εκλογικός νόμος μπορεί να υπηρετήσει την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα, για να συνεχιστούν ανεμπόδιστα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.
Στο έδαφος αυτό εξελίσσονται ακόμα και τώρα τα παζάρια για την τελική μορφή της πρότασης νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση στην Ολομέλεια την ερχόμενη βδομάδα. Επομένως, «περί όνου σκιάς» ο καβγάς τους, στο βαθμό που ο λαός δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει τίποτα να περιμένει από την κυβερνητική εναλλαγή και ότι η πολιτική σταθερότητα, που όλοι υπερασπίζονται, απαιτεί τη δική του συναίνεση στα βάρβαρα μέτρα και είναι προϋπόθεση για την απρόσκοπτη εφαρμογή τους.
Ωστόσο, δεν είναι ίδια η ζέση των άλλων κομμάτων να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση για τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και στις αποφάσεις στις οποίες συνομολόγησε. Αποφάσεις που αυξάνουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μη σημειώσουμε την κοινή στάση που κράτησαν όλα τα αστικά κόμματα στη συζήτηση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όπου συντάχθηκαν όλοι με τα συμφέροντα των τραπεζών και της προστασίας των επιχειρηματικών ομίλων, χαρακτηρίζοντας «ανεδαφική» και «μη ρεαλιστική» την πρόταση.
Ούτε, βέβαια, ακούει κανείς ουσιαστικό αντίλογο στα όσα σχεδιάζει η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, πέρα από τα «παράπονα» της ΝΔ που διεκδικεί την πατρότητα των ανατροπών, έχοντας μάλιστα βγάλει μπόλικη δουλειά προς αυτήν την κατεύθυνση, όσο ήταν στην κυβέρνηση. Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα με τα οποία ο λαός θα πρέπει να διαμορφώσει κριτήριο και στάση απέναντι στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, ακυρώνοντας την προσπάθειά τους να τον αποπροσανατολίσουν και να τον χειραγωγήσουν.