Γράφει ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ //
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονη «πολιτική» δραστηριότητα από την πλευρά των Ελλήνων μεγαλοβιομηχάνων και επιχειρηματιών, καθώς με όλο και συχνότερες παρεμβάσεις τους προσπαθούν να αλλάξουν το κλίμα «οικονομικής και πολιτικής στασιμότητας» που δημιουργήθηκε απ’ την «διστακτική» στάση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ώστε να τονωθούν η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις.
Αναρωτιόμαστε, άραγε τι παραπάνω να κάνει η ευρωλιγούρικη- καρεκλοκένταυρη  παρέα του κ. Τσίπρα για να είναι ικανοποιημένοι οι κύριοι κύριοι του ΣΕΒ; Τι παραπάνω ζητούν απ’ τη «διαφοροποίηση της σύνθεσης των χρηματοδοτικών μέσων με έμφαση σε χρήση φορολογικών απαλλαγών» και τις  «στοχευμένες επιχορηγήσεις, προς φορείς με αυξημένη ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης, την ίδια ώρα που ο διαβόητος «Κόφτης»,  όπως με ξεκάθαρο τρόπο διατυπώνεται στο «Τεχνικό Μνημόνιο» , είναι έτοιμος να συρρικνώσει περαιτέρω τις συντάξεις, μαζί με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων;
Τι άλλο να κάνουν όταν πετούν τον κόσμο απ’ τα σπίτια του, ακόμη και για ποσά κάτω των 1.000 ευρώ, ενώ παράλληλα  οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν …ανεμπόδιστα και όπως απέδειξε η ιστορία της Cosco  άνευ προσχημάτων;
Τι άλλο να κάνουν άραγε οι υπάλληλοι των ντιρεκτίβων των νεοφιλελεύθερων ξένων αρμοστών όταν, σύμφωνα με το  νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις  που θα κατατεθεί έως τις 17 Μαρτίου του 2017, με την λεγόμενη «κωδικοποίηση» της εργατικής νομοθεσίας στην Βουλή, θα αλλάξουν βασικά και θεμελιώδη δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να… «περιορίσουν» το δικαίωμα στην απεργία;
***
Λόγια παχιά θα ακουστούν για άλλη μια φορά,  «κόκκινες γραμμές» και ξεθωριασμένες αξίες στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την εκ νέου υπαναχώρηση στις επιταγές των αποικιοκρατών της χώρας- όλα για την παραμονή στο ευρώ και την ανάκαμψη του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου.
Το χορό των «μπολσεβίκικων» δηλώσεων άνοιξε- ποιος άλλος ;- ο… ‘’κομμουνιστής’’  κ. Κατρούγκαλος που κάλεσε άπαντες σε «εθνικές θέσεις» για την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Λογαριάζει, όμως, ο κύριος υπουργός χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς η πρότασή του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ορίζουν την   κατάργηση του ισχύοντα νόμου 1264/82 και την απεμπόληση της δυνατότητας της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις συλλογικές  συμβάσεις εργασίας, ή να αλλάξει οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση στη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού  όπως ψηφίστηκε από την τεχνοκρατική κυβέρνηση Παπαδήμου.
Η νέα εργατική νομοθεσία μπορεί να υπάρξει μόνον με την έγκριση των «θεσμών!
Ας αφήσουν, λοιπόν, την επαναστατική ρητορεία και τα «τσαμπουκαλίδικες» δηλώσεις για το κομματικό τους ακροατήριο, κι ας αποδεχτούν αυτό που πραγματικά είναι: η συνέχιση της μακράς παράδοσης ξενοδουλείας της αστικής τάξης, εκείνοι που εξευτέλισαν τις πολύτιμες  λέξεις των αγώνων του λαού μας.
***
Ο γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, πριν λίγο καιρό είχε τονίσει  την  επιδίωξη της κυβέρνησης για  μία «εντυπωσιακή» αλλαγή σε σειρά  θεσμικών  ζητημάτων,  μιας και στο πεδίο της οικονομίας δεν υπάρχουν περιθώρια για «αριστερούς» ελιγμούς.  Έτσι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί- αναζητεί εναγωνίως και με κάθε είδους «νομική» διευκόλυνση  τις 200 ψήφους που θα θέσουν σε ισχύ το νέο εκλογικό  νόμο από την επόμενη αναμέτρηση στις κάλπες. Όποτε αυτή γίνει. Για τον λόγο αυτό φαίνεται ότι «υπερκεράστηκαν» οι αντιρρήσεις του υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή περί «ακυβερνησίας» και προτείνεται η κατάργηση του «μπόνους» των 50 εδρών καθώς και η ψήφος στα 17 έτη.
Επίσης, ένα απ’ τα «βαριά χαρτιά» της κυβέρνησης, στον επικοινωνιακό πάντα τομέα, είναι το θέμα των Μέσων Ενημέρωσης και της διαπλοκής. Σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται τόσο η  διαδικασία της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών- οι οποίοι πάλι σε μεγαλοεπιχειρηματίες θα καταλήξουν-  που θα ολοκληρωθεί στο τέλος Αυγούστου αλλά και η Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ όπου τα στοιχεία για τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια σε Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ και τους «κατασκευαστές της συναίνεσης» διαδέχονται το ένα το άλλο. Ωστόσο, η κυβέρνηση, απ’ τη μία πλευρά εστιάζει στα δάνεια που δόθηκαν από το 2008 έως και το 2012, απ’ την άλλη, όμως,  ποιεί την νήσσαν, αναφορικά με τα δάνεια που δίνονται από το 2013 και μετά «οπότε το …μαχαίρι και το πεπόνι κατέχουν οι τοποτηρητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς που επιθυμούν στην πολιτική τον επιχειρηματικό χώρο και τα media».
(Τα ίδια διεφθαρμένα καπιταλιστικά «τρικάκια» χρησιμοποιούνται  και σήμερα αφού δεν έχει αλλάξει το καθεστώς ευρώ-ελέγχου, δεν έχει αλλάξει δηλαδή το ίδιο το σύστημα με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, που ζει μέσα από τα ΕΣΠΑ, τα «γλειψίματα» στους ξένους και την καταπίεση του εργαζόμενου λαού. Ίδιος κι απαράλλακτος ο luben ελληνικός καπιταλισμός, δοσίλογος, με τα ξέχειλα πορτοφόλια για τους λίγους- και τους εκάστοτε συμμάχους του, το κεφάλαιο έχει συμμάχους όχι φίλους- και τα ψιχία «αλληλεγγύης» για τους πολλούς).
Από την άλλη μεριά, η Δεξιά, του Κ.Μητσοτάκη, του αυτοανακηρυχθέντα «μεταρρυθμιστή»,   εκτός του ότι, όσον αφορά το προσφυγικό, έχει υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα της Χ.Α, προσανατολισμένη στη δημιουργία «τρομο-κλίματος», όπως οφείλει  κάθε σοβαρό «αστικό» κόμμα της Ευρώπης που σέβεται τον εαυτό του, στον οικονομικό τομέα αποφεύγει να μιλήσει για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, «παρασυρόμενη» απ’ την πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης.
Ήγουν, οι της Ν.Δ, φαίνεται να απολαμβάνουν το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών με την κυβέρνηση, αφού, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντί  να προτείνει κάποια εναλλακτική  για τη χώρα, για το λαό της,  βρίσκεται πίσω απ’ τα πολιτικά γεγονότα, απαντώντας σε όσα θέτει στο «τραπέζι» ο κ. Τσίπρας, διαμορφώνοντας έτσι το δημόσιο λόγο ή διατυπώνοντας το δικό της αφήγημα απ’ την ανάποδη πλευρά, δηλαδή: εξεταστική για τα θαλασσοδάνεια οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξεταστική που θα ελέγξει τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2015 η Ν.Δ, διαγωνισμός για τα κανάλια η κυβέρνηση, η δικαιοσύνη στο προσκήνιο, για την υπόθεση Βγενόπουλου η Ν.Δ, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τη βενιζελική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, κ.λπ.
Πρόκειται, λοιπόν, για δύο όψεις που συνιστούν την ίδια- μία αλήθεια: την απίσχνανση του κοινωνικού ιστού, τον ολικό εκβαρβαρισμό της ανθρώπινης υπόστασης για χάρη της ανατροφοδότησης των αχόρταγων ορέξεων του κεφαλαίου.
Κι αν υπάρχουν ακόμα οι «δύσπιστοι» για το μέγεθος της καταστροφής του λαού μας, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πριν λίγο καιρό περιγράφουν γλαφυρά τη ζέουσα πραγματικότητά μας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2014,  μειώθηκε κατά 0,7% (< 2009) το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνουν καλή/πολύ καλή υγεία και αυξήθηκε (9,6%) εκείνο των ανθρώπων που δηλώνουν μέτρια υγεία. Παράλληλα, το 4,7% του πληθυσμού παραδέχτηκε ότι πάσχει από κατάθλιψη, 3/10  άνδρες- 7/10  γυναίκες, ενώ, τέλος, στο ερώτημα « αν θα ήταν καλύτερο να μη ζει κάποιος ή να βλάψει τον εαυτό του», το 3,3% των συμμετεχόντων έδωσε θετική απάντηση.
Αυτή είναι η αλήθεια τους, αυτές οι επιδιώξεις τους, κι αυτή είναι η αλήθεια του λαού μας. Ενός λαού απόμαχου της νεαποικιακής εκστρατείας των βορείων που περπατά κάθε μέρα στις ακανθώδεις ατραπούς του μισεμού.
Μήπως ήρθε  επιτέλους, η ώρα να τους χαλάσουμε τη «δουλειά»;
Τροφή για σκέψη παρέα με τη θαλασσινή αύρα και τα ραχτλίδικα φερσίματα του καλοκαιριού.