Ο πόλεμος της δίψας από την ισραηλινή κατοχή... ...και μονοπώλια του κλάδου

Ο πόλεμος της δίψας από την ισραηλινή κατοχή...

...και μονοπώλια του κλάδου

Associated Press

Νερό με το σταγονόμετρο...

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Τα μεγάλα μαύρα ντεπόζιτα νερού στις κορυφές τεράστιων πολυκατοικιών, άλλων πολυώροφων κτιρίων και μονοκατοικιών είναι μία από τις πρώτες εικόνες (όπως τις καταγράψαμε στην αποστολή τον Ιούνη στα Παλαιστινιακά εδάφη, στην οποία συμμετείχαμε) που αντικρίζει κανείς φθάνοντας στην έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθης, αλλά και σε κάθε άλλη κατοικημένη περιοχή. Ο λόγος είναι απλός: Οι διακοπές στην υδροδότηση εκατοντάδων παλαιστινιακών σπιτιών είναι πολύ συχνές καθώς τα παλαιστινιακά εδάφη (και κυρίως τα αστικά κέντρα) υδροδοτούνται αποκλειστικά από την ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης MEKOROT.
Στην ουσία, η ΜEKOROT (που επιδίωξε κάποια στιγμή να πάρει μέρος μετοχών και της ελληνικής ΕΥΔΑΠ...) αυτό που κάνει, με τις πλάτες διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που στηρίζουν ποικιλοτρόπως την ισραηλινή κατοχή, είναι να κλέβει το νερό της παλαιστινιακής γης και να το πουλά πανάκριβο, όσο και όποτε θέλει, στους Παλαιστίνιους... Και το κάνει, πατώντας στις λεγόμενες «ειρηνευτικές» συμφωνίες του Οσλο, οι οποίες υποτίθεται ρύθμιζαν το 1995 «προσωρινά» για μία πενταετία, μεταξύ άλλων, και την υδροδότηση των κατεχόμενων παλαιστινιακών περιοχών από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις.

Με βάση αυτές τις συμφωνίες, το Ισραήλ «έβαλε» στο χέρι το 80% του νερού των παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Οχθης και το άλλο 20% πήγε, υποτίθεται, στους Παλαιστίνιους... Υποτίθεται, γιατί στην πράξη, ούτε αυτό δεν συμβαίνει καλά - καλά...
Στο μεγαλύτερο μέρος των περιοχών τύπου C της Δυτικής Οχθης (που διοικούνται αποκλειστικά από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις) απαγορεύονται ή περιορίζονται δραστικά οποιαδήποτε έργα υποδομών για τη βελτίωση της υδροδότησης των Παλαιστινίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σκόπιμης κωλυσιεργίας των ισραηλινών αρχών είναι τα πάνω από 15 χρόνια που χρειάστηκε η διοίκηση εργοστασίου ύδρευσης και διαχείρισης λυμάτων στο Τουμπάς της Δυτικής Οχθης, (που χρηματοδοτείται με περίπου 22.000.000 ευρώ από την ΕΕ) προκειμένου να εξασφαλίσει μία απλή άδεια για την εκσκαφή περιοχής, με στόχο τη διεύρυνση των εγκαταστάσεων του σταθμού. Σταθμού που προορίζεται να ξεδιψάσει, να προσφέρει υπηρεσίες αποχέτευσης και να διευκολύνει την άρδευση αγρών σε περίπου 34.000 νοικοκυριά στις περιοχές Τουμπάς, Ταγιασίρ και Ακαμπα...

Κλείνοντας τη στρόφιγγα εν μέσω καύσωνα...

Εδώ και μερικές βδομάδες, με τις θερμοκρασίες στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη να σκαρφαλώνουν συχνά πάνω από τους 38 βαθμούς Κελσίου, η ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης MEKOROT υπέβαλε νέους περιορισμούς στην υδροδότηση των παλαιστινιακών εδαφών Τζενίν, Σαλφίτ και περίχωρα της Ναμπλούς, επικαλούμενη τη ζέστη... και το πρώιμο καλοκαίρι. Αυτό είχε ως συνέπεια εκατοντάδες χωριά να μείνουν, στη μέση του θέρους, χωρίς καθόλου νερό, πέρα από τις πολλές δεκάδες άλλες παλαιστινιακές κοινότητες που δεν έχουν, έτσι και αλλιώς, πρόσβαση σε καθαρό τρεχούμενο νερό, επειδή έτσι θέλουν οι κατοχικές δυνάμεις...

«Σήμα κατατεθέν» των παλαιστινιακών περιοχών τα μαύρα ντεπόζιτα νερού...

Οι νερουλάδες που εμπορεύονται το νερό μέσα σε συνήθως ακάθαρτα ή σκουριασμένα βυτιοφόρα κάνουν τέτοιες εποχές «χρυσές δουλειές» ... Ενα βυτίο νερού περίπου 3.000 λίτρων πωλείται το λιγότερο 20 δολάρια, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, καθώς ουσιαστικά σημαίνει τετραπλασιασμό του μηνιαίου κόστους ύδρευσης μιας οικογένειας.
Αλλά δεν είναι οι μόνοι που επωφελούνται από τη στέρηση του νερού. Και αυτό γιατί το μαρτύριο της δίψας δεν σταματά στην ισραηλινή MEKOROT και στο κλείσιμο της «κάνουλας» που κάνουν κάθε τόσο, με διάφορες αφορμές οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις.

Οι προπληρωμένοι μετρητές ύδατος

Τον Οκτώβρη του 2013 προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων σε αρκετές περιοχές της Δυτικής Οχθης η απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής Υδατος να επιβάλει (έπειτα από πιέσεις που δέχτηκε στην ουσία από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις σε συνεργασία με ξένα μονοπώλια) προπληρωμένους μετρητές νερού, αναγκάζοντας τους φτωχότερους να κάνουν αιματηρές οικονομίες για να εξασφαλίσουν μερικά λίτρα νερού τη μέρα... Αφορμή; Η πρότερη απόφαση των ισραηλινών κατοχικών αρχών να παρακρατήσουν αυθαίρετα από τους παλαιστινιακούς δασμούς και φόρους (που είναι υποχρεωμένοι να μαζεύουν για λογαριασμό της Παλαιστινιακής Αρχής) το «κόστος» ύδρευσης από τους απλήρωτους λογαριασμούς πολλών παλαιστινιακών κοινοτήτων, που λόγω της κατοχής και της φτώχειας αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ύδρευσης.

Από πίσω τα μονοπώλια...

Σύμφωνα με την ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Mondoweiss» του Αμερικανοεβραίου δημοσιογράφου Φίλιπ Βάις, αυτό ανάγκασε την Παλαιστινιακή Αρχή να απειλήσει με «πάγωμα» όλων των βασικών έργων υποδομής, ανέγερση σχολείων, παροχή υπηρεσιών ύδρευσης κ.λπ. σε εκατοντάδες παλαιστινιακά χωριά εκτός και εάν οι κατά τόπους δημοτικές αρχές άρχισαν να ξεπληρώνουν τα χρέη στην ισραηλινή MEKOROT. Η «λύση» βρέθηκε όταν οι δημοτικές αρχές, με την «ευγενική χορηγία» 38.000.000 δολαρίων που έδωσαν ξένα μονοπώλια όπως η γαλλική «Υπηρεσία Ανάπτυξης» (AFD), η Παγκόσμια Τράπεζα και θυγατρικής της εταιρείας εκμετάλλευσης νερού «Veolia», που μαζί με τη «Suez» είναι από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του είδους παγκοσμίως.
Κάπως έτσι βρέθηκαν κονδύλια, για να μπουν οι προπληρωμένοι μετρητές ύδατος σε χιλιάδες παλαιστινιακά νοικοκυριά που έκτοτε είπαν και λένε το νερό νεράκι λόγω του μεγάλου κόστους που είναι αναγκασμένοι να καταβάλλουν για να μη διψάσουν.
Μετά την τοποθέτηση των προπληρωμένων μετρητών ύδρευσης, οι κατά τόπους δημοτικές αρχές καυχήθηκαν πως κατάφεραν να αυξήσουν την είσπραξη λογαριασμών ύδρευσης κατά 120%, επιτρέποντας έτσι την είσοδο της «Veolia» στην «αγορά» νερού στα παλαιστινιακά εδάφη... Αυτά σε μία περίοδο (2010 και έπειτα) όπου κλιμακώθηκαν διεθνώς οι λαϊκές αντιδράσεις για την ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης και το ξεπούλημα του νερού σε μονοπώλια που θησαύρισαν σε βάρος της δημόσιας υγείας σε τέτοιο βαθμό που έφυγαν στη συνέχεια κλοτσηδόν από τις «αγορές» τουλάχιστον 50 μεγάλων αστικών κέντρων (ανάμεσά τους και κάποιες περιοχές της Βρετανίας και της Νότιας Αφρικής) έπειτα από την εκδήλωση επιδημιών δυσεντερίας, χολέρας σε πολύ φτωχές περιοχές όπου τα νοικοκυριά αδυνατούσαν να προκαταβάλλουν το κόστος ύδρευσης...

Βαθιές σχέσεις με τις κατοχικές δυνάμεις

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να επισημανθεί πως η «Veolia», που αργότερα αναγκάστηκε να αποσύρει το μερίδιο της αγοράς που είχε στα παλαιστινιακά εδάφη, δεν είναι καθόλου τυχαία εταιρεία. Συνεργάστηκε σε διάφορα επίπεδα με τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις, στηρίζοντας την εμβάθυνση της κατοχής σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, μεταξύ άλλων αναλαμβάνοντας κατά καιρούς διάφορα μεγάλα έργα υποδομών. Οπως π.χ. στην Ιερουσαλήμ όπου βοήθησε στην κατασκευή του «ελαφρύ σιδηρόδρομου» (τραμ) της πόλης επιτρέποντας τη συγκοινωνιακή διασύνδεση των εκεί παράνομων εβραϊκών εποικισμών με άλλους της Δ. Οχθης, τη διαχείριση της χωματερής Τovlan κ.ά.

Πόλεμος και κατοχή και μέσω νερού

Οπως, ωστόσο, αντιλαμβάνεται κανείς, ο πόλεμος και η κατοχή που επιβάλλει η αστική τάξη του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού μαίνεται και με βάση το νερό.
Από τον πόλεμο και την καταστροφή των παλαιστινιακών κοινοτήτων (ΝΑΚΜΠΑ) το 1948 και έπειτα, το νερό ήταν από τα πρώτα «όπλα» που χρησιμοποιήθηκαν στις απόπειρες υποδούλωσης του παλαιστινιακού λαού. Πριν ή στη διάρκεια των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων καταστρέφονταν πηγάδια, στέρνες και εγκαταστάσεις ύδρευσης χιλιάδων χωριών, ώστε να επισπευστεί ο ξεριζωμός εκατομμυρίων Παλαιστινίων...
Μετά τον λεγόμενο Πόλεμο των Εξι Ημερών τον Ιούνη του 1967, το Ισραήλ πήρε σχεδόν τον πλήρη έλεγχο όλων των παλαιστινιακών υδάτινων πόρων, εμποδίζοντας τις γεωτρήσεις, την άντληση και διανομή ύδατος ακόμη και την πρόσβαση στον ποταμό Ιορδάνη (μεταξύ άλλων και μέσω εκτροπής...) ή τη συλλογή βρόχινου νερού! Συχνά οι ισραηλινές κατοχικές αρχές το έπρατταν αυτό ενθαρρύνοντας τη δημιουργία παράνομων εβραϊκών εποικισμών σε στρατηγικές (για τα αποθέματα νερού) περιοχές, εμποδίζοντας παράλληλα συστηματικά και την δημιουργία υποδομών αποχέτευσης...
Στο πλαίσιο των λεγόμενων «ειρηνευτικών» συμφωνιών του Οσλο, οι αρμόδιες αρχές διαχείρισης ύδατος Παλαιστινίων και Ισραηλινών ανέλαβαν την υποχρέωση να συναντούνται τακτικά για να συντονίζουν τις μεταξύ τους ενέργειες σε έργα υποδομών. Ωστόσο, τέτοια συνάντηση έχει να γίνει από το 2010. Γιατί; Επειδή, σύμφωνα με την Παλαιστινιακή Αρχή Υδατος οι Ισραηλινοί επιχειρούν μέσω της από κοινού έγκρισης έργων υποδομών νερού να πετύχουν τη νομιμοποίηση των εκατοντάδων εβραϊκών εποικισμών της Δυτικής Οχθης και των πάνω από 600.000 Εβραίων εποίκων...
Οι Παλαιστίνιοι σημειώνουν ότι δεν πρόκειται να πέσουν στην παγίδα και απαιτούν την επίλυση όλων των συναφών προβλημάτων διαχείρισης των υδάτινων πόρων στη γη τους, στο πλαίσιο ευρύτερης ειρηνευτικής διμερούς συμφωνίας.
Παρ' όλα αυτά, ο Uri Schor, εκπρόσωπος της ισραηλινής Αρχής Υδατος, κάνει πως δεν καταλαβαίνει και κατηγορεί την Παλαιστινιακή Αρχή Υδατος ότι αρνείται να συνεργαστεί μαζί τους για την έγκριση νέων σχεδίων υποδομών και εκσυγχρονισμού των δικτύων ύδρευσης, που τα περισσότερα έχουν διαβρωμένες σωληνώσεις από το 1982, με συνέπεια το ένα τρίτο του νερού να χάνεται στο δρόμο...
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στη Λωρίδα της Γάζας, που υδροδοτείται ξεκομμένα από τη Δυτική Οχθη και όπου το 90% του νερού που τρέχει (όταν τρέχει...) στις βρύσες είναι ακάθαρτο και ακατάλληλο για πόση!
Ολα αυτά, ανάμεσα στα άλλα, σημαίνουν πως κάποιες εταιρείες πώλησης εμφιαλωμένου νερού (κυρίως σε Ισραήλ και Ιορδανία αλλά και η πολυεθνική «Νεστλέ»!) κάνουν χρυσές δουλειές και κερδοφόρες μπίζνες με τη δίψα των Παλαιστινίων...Μπίζνες με το νερό, που ακόμη και από τον ΟΗΕ χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα.