Κάλπικη αντιπαράθεση

Κάλπικη αντιπαράθεση

Με φόντο την προσεχή κατάθεση και την αναμενόμενη έγκριση από τη Βουλή της σύμβασης παραχώρησης της περιοχής - φιλέτου στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, σε συνδυασμό με τις άλλες προαπαιτούμενες κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως η συγκρότηση και λειτουργία του νέου υπερταμείου για τις ιδιωτικοποιήσεις, εξελίσσεται η κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τη ΝΔ, με τη συμβολή, βέβαια, και των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης.
Και, βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τις μέρες αυτές, για μια ακόμη φορά, στήνεται η γνώριμη αντιλαϊκή διελκυστίνδα, αυτήν τη φορά με άξονα το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων. Από τη μια πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση «κατηγορεί» τους κυβερνώντες για τα υποτιθέμενα προσκόμματα που βάζουν στους ιδιώτες επενδυτές, σχετικά με τους όρους εκχώρησης της περιοχής - φιλέτο στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, αποδίδοντας στο υπουργείο Πολιτισμού την «πρόθεση να κηρύξει ως αρχαιολογικό χώρο σχεδόν ολόκληρη την έκταση του Ελληνικού». Από την άλλη, η συγκυβέρνηση σπεύδει να ανταπαντήσει πως «δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα στην εξέλιξη της επένδυσης του Ελληνικού ούτε στρέφεται ενάντιά της» και ακόμη ότι είναι καθ' όλα εντάξει με τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει δεσμευθεί να αναλάβει απέναντι στους ιδιώτες.
Η κάλπικη διαπάλη έχει και συνέχεια γύρω από τους τρόπους περαιτέρω ιδιωτικοποίησης άλλων νευραλγικών επιχειρήσεων, όπως της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ, στις οποίες η συγκυβέρνηση επιχειρεί να ανακαλύψει «διαφορές» με τις προκάτοχες κυβερνήσεις, ενώ ταυτόχρονα στο επόμενο διάστημα εξαπολύει νέο μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, σε συνδυασμό πάντα και με άλλες παρεμβάσεις που στοχεύουν στην προσέλκυση κερδοφόρων καπιταλιστικών επενδύσεων. Σε αυτό το επίπεδο, αναδείχνονται οι στρατηγικού χαρακτήρα συγκλίσεις ανάμεσα στη συγκυβέρνηση, στη ΝΔ και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, με βάση και το τρίτο μνημόνιο, που συνυπέγραψαν, αλλά και πέραν αυτού. Σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ, την Ενέργεια και την πολιτική απελευθέρωσης σε όφελος του κεφαλαίου, με την οποία συμφωνεί και την εφαρμόζει, πέρα από τα νέα μετοχικά πακέτα που προορίζονται για τους ιδιώτες, η συγκυβέρνηση, από την πλευρά της, εστιάζει και στις επιχειρηματικές συμπράξεις με ιδιωτικά κεφάλαια. «Νέοι ενεργειακοί τομείς, πρόσθετα κεφάλαια, αυτόνομα σχήματα με πολλαπλασιαστικά οφέλη, ανταλλαγή τεχνογνωσίας, διεθνείς συμμαχίες, παρουσία σε άλλες χώρες εντός της διασυνδεδεμένης ευρωπαϊκής αγοράς και όχι μόνο», είναι ο άξονας της πολιτικής που διαφημίζει η συγκυβέρνηση, σε όφελος των μονοπωλίων του ενεργειακού κλάδου, των σημερινών και μελλοντικών μεγαλομετόχων και «επενδυτών».
Η συγκυβέρνηση, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και τα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου συμπλέουν σε στρατηγική κατεύθυνση, στην ανάγκη των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την «επόμενη μέρα» για τη διευρυμένη αναπαραγωγή κερδών, στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας, στην προσέλκυση στην Ελλάδα και ξένων επενδύσεων, στις συνθήκες χρηματοδότησης μέσα από νέα εργαλεία και μηχανισμούς, στην απορρόφηση των κεφαλαίων που προβλέπονται στο νέο ΕΣΠΑ κ.ά.
Ο καβγάς μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι υπαρκτός σε ό,τι αφορά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, για το ποιος θα κατοχυρωθεί ως ικανότερος διαχειριστής της εξουσίας και των συμφερόντων της αστικής τάξης, σχετίζεται με την επίσης υπαρκτή διαπάλη μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικός για το λαό και ξένος προς τα συμφέροντά του. Απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου, μοναδική διέξοδος και λύση για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σε κατεύθυνση συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.