Να τους κοντράρουμε

Να τους κοντράρουμε

Είναι γεγονός ότι η κυβερνητική προπαγάνδα είναι αρκετά ευρηματική στην προσπάθειά της να καλλιεργεί προσδοκίες ότι η πολιτική της πιάνει τόπο, άρα και οι θυσίες του λαού πιάνουν τόπο, αφού, όπως λένε, όλες οι ενδείξεις φανερώνουν ότι η οικονομία θα περάσει σε τροχιά ανάπτυξης. Η οποία, όπως λέει η κυβέρνηση, θα είναι μια «δίκαιη ανάπτυξη» αφού απ' αυτήν θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με αναδιανομή. Αυτό το τροπάρι προβάλλεται συστηματικά και με κάθε ευκαιρία. Τι προβάλλουν τελευταία ως δείγμα της πολιτικής τους «για δίκαιη ανάπτυξη»; Την υλοποίηση της υπόσχεσης για τις ψευτοπαροχές, ως αντιστάθμισμα στο «σφάξιμο» του ΕΚΑΣ σε χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους, που τους εξαθλιώνουν. Ψίχουλα ύψους το πολύ 60 εκατ. ευρώ. Αλλωστε, τα περισσότερα «αντισταθμιστικά» ψίχουλα θα δίνονται μέχρι το τέλος του 2019. Το 2020 το ΕΚΑΣ κόβεται σε όλους τους δικαιούχους, θα χάσουν δηλαδή 2,5 δισ. ευρώ εισόδημα το χρόνο. Την ίδια ώρα, το υπουργείο Εργασίας εξετάζει τη μείωση του ΕΚΑΣ σε όλους τους συνταξιούχους που το δικαιούνται για να μην κοπεί σε κανέναν, μειώνοντας τα ποσά που δίνονται, προκειμένου τελικά να εξοικονομηθούν τα αναγκαία χρήματα. Επομένως, κάνουν αναδιανομή ανάμεσα στους συνταξιούχους αντί να δώσουν κρατικό χρήμα. Ετσι κατανοούν τη «δίκαιη ανάπτυξη».
Σύμφωνα με το μνημόνιο, τα έτη 2016 - 2017 πρέπει να μειωθεί η κρατική δαπάνη κατά 569 εκατ. ευρώ από τα 853 εκατ. ευρώ που αντιστοιχούν στην ετήσια δαπάνη για ΕΚΑΣ, το 2018 θα κοπούν άλλα 234 εκατ. ευρώ, ενώ το 2019 η μείωση θα φτάσει συνολικά στα 853 εκατ. ευρώ.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, οι επικουρικές συντάξεις χιλιάδων συνταξιούχων από το Σεπτέμβρη μειώνονται έως και 38%, οι μειώσεις θα συνεχιστούν και σε άλλες συντάξεις τον Οκτώβρη, μειώσεις που αφορούν τώρα συντάξεις που το άθροισμα κύριας και επικουρικής ξεπερνάει τα 1.300 ευρώ μεικτά. Ομως, μειώσεις θα προκύπτουν και για τις υπόλοιπες συντάξεις αφού όλες θα επανυπολογιστούν.
Πράγματι, η κυβέρνηση προωθεί γοργά τις μνημονιακές δεσμεύσεις για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, τσακίζοντας εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ενώ η πορεία «εν ψυχρώ εκτέλεσης» των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει δεν έχει τέλος, αφού ακολουθούν τα Εργασιακά, με απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέες μειώσεις σε μισθούς και αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ώστε να δυσκολέψουν τη διεκδικητική πάλη, ιδιαίτερα τις αποφάσεις για απεργίες, στρώνοντας έτσι το καλύτερο χαλί για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων. Αλλωστε, εκτός από το κρατικό χρήμα που προσδοκούν να τους χαρίσουν μέσω «αναπτυξιακού» και άλλων νόμων, τους δημιουργούν συνθήκες διαχείρισης του εργατικού δυναμικού τέτοιες που να το «πατούν στο σβέρκο» χωρίς να παίρνει ανάσα, χωρίς ίχνος προστασίας, χωρίς δυνατότητα αντίστασης, διεκδίκησης, στην κυριολεξία.
Την ίδια ώρα, ετοιμάζουν νέα λαιμητόμο, με μέτρα, όπως η παραπέρα συρρίκνωση ή και κατάργηση κάθε είδους προνοιακών επιδομάτων προς τα τμήματα του λαού με ακραία φτώχεια, στη βάση συγκεκριμένων εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων και σε πλήρη διάσταση με τις πραγματικές τους ανάγκες. Η νέα αυτή αντιλαϊκή επίθεση θα κλιμακωθεί και με νέα φοροληστεία, μέσω παρεμβάσεων διόγκωσης των «τεκμαρτών κριτηρίων» διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, καθώς και της κατάργησης των τελευταίων «ελαφρύνσεων», όπως π.χ. για τις ιατρικές δαπάνες.
Μπροστά σ' αυτήν την αβάσταχτη πραγματικότητα που διαμορφώνουν η μόνη ελπίδα για το λαό είναι ένα μαζικό, οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα ρήξης και ανατροπής, χειραφετημένο απ' την αστική πολιτική και τους διαχειριστές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μόνο έτσι μπορεί ν' αλλάξει πραγματικά ο σημερινός συσχετισμός δύναμης σε όφελος του λαού, να μπουν εμπόδια στα βάρβαρα μέτρα, ν' ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές.