Αγωγοί και αίμα

Αγωγοί και αίμα

Η μετάβαση, χτες, του πρωθυπουργού στη Σόφια της Βουλγαρίας, συνοδευόμενου από ευρύ κλιμάκιο υπουργών, οι συζητήσεις τους με τον ομόλογό του και άλλους Βούλγαρους ανώτατους αξιωματούχους, επικέντρωσαν σε μεγάλο βαθμό στα Ενεργειακά. Αλλωστε, ο κυβερνητικός Τύπος παρουσιάζει την επίσκεψη στο πλαίσιο της λεγόμενης «διπλωματίας των αγωγών».
Οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Βουλγαρίας εστιάζουν, συγκεκριμένα, στον κάθετο διασυνδετήριο αγωγό φυσικού αερίου IGB μεταξύ των δύο χωρών (ο οποίος θα μεταφέρει κατά βάση αζέρικο αέριο, σε διασύνδεση με τον ΤΑP) και την επέκτασή του και προς βορρά, προς Ρουμανία, στη σχηματοποίηση και σταθεροποίηση ενός τέτοιου πλαισίου τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας - Βουλγαρίας - Ρουμανίας, στο πλαίσιο βεβαίως του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Εστιάζουν, επίσης, και στην επέκταση προς βορρά και άλλων δικτύων και υποδομών, όπως και στη διαχείριση του Προσφυγικού. Συνδεόμενος με τον αγωγό και τα άλλα δίκτυα είναι και ο σχεδιαζόμενος τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) κοντά στην Αλεξανδρούπολη.
Δεν είναι μόνο ότι τέτοια «αναπτυξιακά σχέδια» στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου δεν αξιοποιούνται προς όφελος του λαού αλλά για την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είναι και ότι αυτή η κερδοφορία μυρίζει μπαρούτι, ότι, δηλαδή, συνδέονται με μεγάλους για τους λαούς κινδύνους...
Οι τέτοιοι σχεδιασμοί διαπλέκονται, εξαρτώνται ή και ανατρέπονται, ενίοτε βιαίως, από τους σκληρούς και διαρκώς κλιμακούμενους τελευταία ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, για την κατοχύρωση θέσεων, την προώθηση μονοπωλιακών συμφερόντων, τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Διόλου τυχαία, όπως αναγνωρίζουν αρμόδιες ελληνικές διπλωματικές αρχές, για την κατασκευή του διασυνδετήριου αγωγού IGB υπάρχουν μεγάλες πιέσεις τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία εμμένει σ' αυτό ήδη από το 2009, όσο και από πλευράς των ΗΠΑ, οι οποίες θεωρούν τον αγωγό αυτόν ως ευκαιρία για την ενεργειακή ανεξαρτητοποίηση της Βουλγαρίας από τη Ρωσία. Σε αυτό το πλαίσιο, η ίδια η Επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, επισκέφτηκε στις 10 Ιούνη τη Βουλγαρία και ανάμεσα στα θέματα που έθεσε στον Βούλγαρο πρωθυπουργό ήταν - όπως ειπώθηκε επισήμως - και «η τύχη των ρωσικών σωλήνων, που προορίζονταν για τον "South Stream" και παραμένουν σε βουλγαρικά λιμάνια, αλλά και οι καθεαυτές εν εξελίξει διαδικασίες που αφορούν στον "South Stream", ένα έργο που έχει μεν ουσιαστικά εγκαταλειφθεί από τη ρωσική πλευρά, αλλά δεν έχει κλείσει επισήμως».
Οι ίδιες διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι ενδεχόμενη βουλγάρικη συμμετοχή στον τερματικό σταθμό της Αλεξανδρούπολης δίνει τη δυνατότητα στη Βουλγαρία να έχει πρόσβαση στην αγορά υγροποιημένου αερίου χωρίς να επιβάλλεται να συνάπτει μακροπρόθεσμη συμφωνία. Οτι οι Βούλγαροι θα μπορούν να αγοράζουν αέριο σε τιμές αγοράς μόνο όποτε τους συμφέρει και ότι η πρόσβασή τους στις διεθνείς αγορές αερίου θα έθετε τέρμα στην πολιτική τιμών της ρωσικής «Gazprom».
Μια σειρά από τέτοιες και άλλες παραδοχές επιβεβαιώνουν ότι τα σχέδια της εγχώριας αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της - σε ένα ευρύτερο κουβάρι ανταγωνισμών όπου χώνονται, για να εξασφαλίσουν καλύτερες θέσεις στην περιοχή, γεωστρατηγική αναβάθμιση και κέρδη - βάζουν το λαό στο επίκεντρο οξυμένων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Συγκρούσεις απ' αυτές που, πολλές φορές, έχει πληρώσει με το ίδιο του το αίμα, προκειμένου να κερδίσουν όσοι ούτως ή άλλως νέμονται τον ιδρώτα του.
Γίνεται, επομένως, σαφές, ότι όχι μόνο ο λαός δεν πρέπει να τσιμπήσει από το όποιο «τυράκι» του σερβίρουν τάχα ως κέρδος από τις τέτοιες «διμερείς επαφές και συμφωνίες», αλλά αντίθετα πρέπει να τις αντιπαλέψει ως σχέδια του κεφαλαίου, που, για τα κέρδη του, βάζει στο στόχαστρό του τον ίδιο και τα παιδιά του.