Επενδύσεις...

«Επενδύσεις που θα μας βγάλουν από τα μνημόνια», «Επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας», «Επενδύσεις που προχωράνε», «Επενδύσεις που μένουν στάσιμες», «Ζητούμενο η προσέλκυση επενδύσεων» και άλλα παρόμοια.
Αυτά επαναλαμβάνονται τις τελευταίες μέρες πολύ συχνά και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ. Πριν από μερικές μέρες, ο πρωθυπουργός στην επίσκεψή του στην πολυεθνική «Philip Morris» υποσχέθηκε νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και διεμήνυσε ότι η κυβέρνησή του «στήνει» σιγά - σιγά έναν επενδυτικό παράδεισο.
Η ΝΔ, αστικές εφημερίδες και ΜΜΕ που την στηρίζουν, την επόμενη μέρα «άνοιξαν» θέμα «παγώματος» ορισμένων επενδύσεων και εγκαλούν την κυβέρνηση ότι δεν προχωρούν τελικά όλα όπως πρέπει. Μία μέρα μετά, και πάλι ο πρωθυπουργός παρουσίασε την «Εθνική Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση», με βασικό στόχο το πώς ο κρατικός μηχανισμός θα διευκολύνει τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν επενδύσεις...
Στο επίκεντρο της συζήτησης και της αντιπαράθεσης μπαίνει το κατά πόσον έχει γίνει ή αν πρέπει να γίνει ακόμα περισσότερο η Ελλάδα «φιλική στην επιχειρηματικότητα». Τι εννοούν; Τι παρουσιάζουν ως πλεονεκτήματα;
Οτι στο έδαφος των ανελέητων αντεργατικών μέτρων και ανατροπών, των προνομίων για το κεφάλαιο, υπάρχουν δυνατότητες επέκτασης της επιχειρηματικής δράσης και ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Συνεπώς, το μέλλον που υπόσχονται στο λαό περιλαμβάνει διαιώνιση του σημερινού εργασιακού μεσαίωνα και όχι κατάργησή του.
Τι συνθέτει αυτό το έδαφος; Μα, τα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αλλωστε, από τους βασικούς δείκτες, που πιστοποιούν τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας για το κεφάλαιο, είναι η υποτίμηση της εργατικής δύναμης, που με συνέπεια υπηρέτησε και υπηρετεί η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια των προηγούμενων.
Και ας μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχει επιχειρηματικός όμιλος, πρεσβεία, Επιμελητήριο ή άλλος αντίστοιχος φορέας, που να μη θεωρεί ότι αυτήν τη στιγμή, με δεδομένες τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην Ελλάδα, υπάρχουν τομείς για επενδύσεις που μπορούν να αποδειχτούν «χρυσάφι».
Το γράφαμε στον «Ριζοσπάστη» πριν από μερικές μέρες: Οι εργαζόμενοι που έχουν υποστεί τα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων, αφού κουβαλούν στην πλάτη τους τα βάρη του 3ου μνημονίου και αφού τον περασμένο Ιούλη είδαν την κυβέρνηση να ψηφίζει στη Βουλή τα προεόρτια του 4ου, μετά από οκτώ σχεδόν χρόνια ανελέητων περικοπών, αντεργατικών μέτρων και αντιλαϊκών ανατροπών, καλούνται τώρα, από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, να αναφωνήσουν ότι, επιτέλους, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να επιστρέψουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα!
Επενδύσεις που μεταφράζονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε κάποιες ελαστικές και προσωρινές θέσεις εργασίας, με χαμηλούς μισθούς και ακόμα χαμηλότερους για τους νέους, με πετσοκομμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς προοπτική σύνταξης. Ολα αυτά τα παρουσιάζουν προκλητικά σαν «παράδεισο» για τους εργαζόμενους, θέλοντας ταυτόχρονα να ενισχύσουν ένα κλίμα προσδοκιών, μειωμένων απαιτήσεων και ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική τους.
Είναι προφανές, όμως, ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συμβιβαστούν μ' αυτήν την πραγματικότητα. Στις 9 Σεπτέμβρη, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, εκεί που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα επιχειρήσει να αναπαραγάγει όλη αυτήν την άθλια προπαγάνδα, η θέση των εργαζομένων δεν είναι δίπλα στους εργοδότες - επενδυτές που θα χειροκροτούν την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Στον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το άνοιγμα του δρόμου για μια καλύτερη ζωή.