Η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου, λένε οι κλασικοί του
μαρξισμού. Το κεφάλαιο δεν καταστρέφει απλώς τη φύση, σκοτώνει
καθημερινά τον άνθρωπο, απορροφά άπληστα την υπεραξία του και κάθε
δημιουργική δύναμή του, υποτάσσοντάς την στο κέρδος, που γίνεται
αυτοσκοπός. Το κεφάλαιο δεν κινεί τον κόσμο, αλλά βάζει τα θεμέλια της
καταστροφής του. Ο καπιταλισμός δε φέρνει ζωή κι ανάπτυξη. Σκοτώνει…
Το παράδειγμα στις Σκουριές, όπου η Eldorado θέλει να μολύνει με κυάνιο τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, για να εξορύξει με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος το χρυσό, είναι χαρακτηριστικό. Κι ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα, με τις απειλές της εταιρίας πως θα σταματήσει την “επένδυση” αν δεν μπορέσει να επιβάλει εκβιαστικά τους όρους της.
Όσοι τυχόν πιστεύουν πως η “επένδυση” και η “ανάπτυξη” κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, που είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο, μπορούν να δουν σε αυτόν το σύνδεσμο, πώς η ίδια εταιρία πήρε μες στο 17′ παρόμοιες αποφάσεις για πάγωμα των δραστηριοτήτων της στη γειτονική Τουρκία και τη Βραζιλία, ακολουθώντας αντίστοιχη τακτική.
Το γενικό συμπέρασμα ωστόσο για τη φύση του κεφαλαίου και την καταστροφική του επίδραση στο περιβάλλον παραμένει. Κι επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου στο Σαρωνικό, που γέμισε πίσσα και πετρέλαιο τις παραλίες της Σαλαμίνας, μολύνοντας ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, μαυρίζοντας τη θάλασσα και τις αναμνήσεις ενός κόσμου, που περνούσε τα καλοκαίρια του στο νησί.
Το σύστημα που βάζει στο επίκεντρό του το κέρδος, είναι πρόθυμο να μας τυλίξει με πίσσα και πούπουλα για να επιβιώσει και να διευρύνει την κερδοφορία του, να μαυρίσει τις ζωές μας, τον ουρανό και τις θάλασσες, στέλνοντας στην… Κούλουρη τις οικολογικές ανησυχίες και άλλες τέτοιες “περιττές λεπτομέρειες”. Το κεφάλαιο σκοτώνει, πότε με εργατικά δυστυχήματα-δολοφονίες, πότε καταστρέφοντας το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. Και είναι ζωτικής σημασίας να το βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πριν να μας βάλει αυτό εκεί.
Το παράδειγμα στις Σκουριές, όπου η Eldorado θέλει να μολύνει με κυάνιο τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, για να εξορύξει με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος το χρυσό, είναι χαρακτηριστικό. Κι ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα, με τις απειλές της εταιρίας πως θα σταματήσει την “επένδυση” αν δεν μπορέσει να επιβάλει εκβιαστικά τους όρους της.
Όσοι τυχόν πιστεύουν πως η “επένδυση” και η “ανάπτυξη” κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, που είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο, μπορούν να δουν σε αυτόν το σύνδεσμο, πώς η ίδια εταιρία πήρε μες στο 17′ παρόμοιες αποφάσεις για πάγωμα των δραστηριοτήτων της στη γειτονική Τουρκία και τη Βραζιλία, ακολουθώντας αντίστοιχη τακτική.
Το γενικό συμπέρασμα ωστόσο για τη φύση του κεφαλαίου και την καταστροφική του επίδραση στο περιβάλλον παραμένει. Κι επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου στο Σαρωνικό, που γέμισε πίσσα και πετρέλαιο τις παραλίες της Σαλαμίνας, μολύνοντας ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, μαυρίζοντας τη θάλασσα και τις αναμνήσεις ενός κόσμου, που περνούσε τα καλοκαίρια του στο νησί.
Το σύστημα που βάζει στο επίκεντρό του το κέρδος, είναι πρόθυμο να μας τυλίξει με πίσσα και πούπουλα για να επιβιώσει και να διευρύνει την κερδοφορία του, να μαυρίσει τις ζωές μας, τον ουρανό και τις θάλασσες, στέλνοντας στην… Κούλουρη τις οικολογικές ανησυχίες και άλλες τέτοιες “περιττές λεπτομέρειες”. Το κεφάλαιο σκοτώνει, πότε με εργατικά δυστυχήματα-δολοφονίες, πότε καταστρέφοντας το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. Και είναι ζωτικής σημασίας να το βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πριν να μας βάλει αυτό εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου