Ο αντικομμουνιστής κύριος Πούτιν Από atexnos3

  

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Το πρόσφατο 19ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στο Σότσι της Ρωσίας αμαυρώθηκε από απαράδεκτα περιστατικά που εκθέτουν τις αρχές της χώρας. Αφενός, η πρόσκληση εκ μέρους της ρωσικής κυβέρνησης σε αντιδραστικά-εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις (π.χ. Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, το ισραηλινό Λικούντ, Ρωσικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, το ΑΚΡ του Ερντογάν κλπ) είναι ενδεικτική των πολιτικών «συγγενειών» της κυβέρνησης Πούτιν. Αφετέρου, τα εμπόδια που οι ρωσικές αρχές επιχείρησαν να βάλουν στη διακίνηση υλικού της ΚΝΕ, απαγορεύοντας κομμουνιστικά σύμβολα και διακηρύξεις για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επαναστάση, αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης προσπάθειας ποινικοποίησης του σοσιαλισμού και της δράσης των κομμουνιστών, υπό το πρόσχημα της ασφάλειας.

Τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της κυβέρνησης του Βλαντιμίρ Πούτιν. Μας υπενθυμίζουν, ταυτόχρονα, πως ο αντικομμουνισμός έχει πλέον βαθύτατες ρίζες στο αστικό πολιτικό σύστημα της Ρωσίας. Ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί με συνέπεια το βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τσακίζοντας εργασιακά δικαιώματα και λεηλατώντας κοινωνικές κατακτήσεις, προς όφελος της κερδοφορίας του μεγάλου ρωσικού κεφαλαίου. Ο ίδιος ο πρόεδρος Πούτιν, πολιτικό «τέκνο» του αλλήστου μνήμης Μπόρις Γιέλτσιν, φροντίζει σε δημόσιες τοποθετήσεις του να ποτίζει τις ρίζες του αντικομμουνισμού.

Το Γενάρη του 2016, στην 92η επέτειο από το θάνατο του Λένιν, ο ρώσος πρόεδρος είχε κατηγορήσει τον μπολσεβίκο ηγέτη πως έθεσε «βόμβα» στα θεμέλια του κράτους που έφτιαξε, εξαιτίας, όπως σημείωσε, του σοβιετικού ομοσπονδιακού καθεστώτος που επιλέχτηκε και της παραχώρησης αυτονομίας σε μια σειρά μικρότερων εθνών, στην πολυεθνική Σοβιετική Ενωση. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, ο Πούτιν πρόσθετε πως «οι ιδέες πρέπει να καταλήγουν σε καλά αποτελέσματα, όχι όπως συνέβη στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Ιλιτς», υπογραμμίζοντας πως οι ιδέες του Λένιν «τελικά οδήγησαν στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης» το 1991, αφού αυτός «τοποθέτησε μια ατομική βόμβα στα θεμέλια του κτιρίου που ονομάζεται Ρωσία και κατόπιν αυτή εξερράγη». Με λίγα λόγια, για τον Βλ.Πούτιν, έφταιγε ο…Λένιν για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και όχι η συνωμοταξία των ξεπουλημένων ομοϊδεατών και μεντόρων του, Γκορμπατσόφ, Σομπτσάκ, Γιέλτσιν κλπ.

Ως γνήσιος εκπρόσωπος της ρωσικής αστικής τάξης, ο πρόεδρος Πούτιν φροντίζει να κατηγορεί τους κομμουνιστές για τα «κακώς κείμενα» της σημερινής Ρωσίας, αφήνοντας πάντα στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπεύθυνους. Όπως για παράδειγμα τον προκάτοχο του Μπ. Γιέλτσιν, τον οποίο ο Πούτιν με προεδρικό διάταγμα το 2002 τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία για αξιόποινες πράξεις (βομβαρδισμός του ανώτατου Σοβιέτ το ’93, πληθώρα οικονομικών σκανδάλων κλπ).

Ο ίδιος ο Πούτιν ήταν που τον Ιούνη του 2007 βράβευσε τον περιβόητο φασίστα συγγραφέα Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, πλέκοντας του μάλιστα το εγκώμιο. Αφού τον συνεχάρη για το… έργο και την αφοσίωση του στη Ρωσία, ο Πούτιν είχε δηλώσει πως μια σειρά από πολιτικές της κυβέρνησης βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ιδέες του Σολζενίτσιν! Το ποιές «ιδέες» εκπροσωπούσε ο ακροδεξιός και θρησκόληπτος Σολζενίτσιν είναι λίγο έως πολύ γνωστό.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πληθώρα περιπτώσεων που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει εκφράσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το αντικομμουνιστικό του μίσος. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι ο αντικομμουνισμός του Πούτιν και εν γένει του αστικού πολιτικού συστήματος της Ρωσίας κρύβει βαθύτερους φόβους.

Πίσω από τις επιθέσεις στο Λένιν και τον Στάλιν, πίσω από την προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης, κρύβεται ο φόβος των αστών απέναντι στην οργανωμένη ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Ρωσίας. Φοβούνται διότι ξέρουν πως, παρά τους τόνους λάσπης και προπαγάνδας ενάντια στον σοσιαλισμό, οι προσωπικότητες των μπολσεβίκων ηγετών Λένιν-Στάλιν συνεχίζουν να έχουν μεγάλη απήχηση σε πλατιά λαϊκά στρώματα.

Ξέρουν, εν τέλει, ο Βλ. Πούτιν και η τάξη του, πως η ιστορία δεν τελείωσε το 1991.

_______________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.