«Ευκαιρία»

Η λέξη «ευκαιρία» κυριαρχεί στις αναλύσεις της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων, ενόψει της σημερινής συνάντησης Τραμπ - Τσίπρα. Ακόμα και η ΝΔ χαρακτηρίζει τη συνάντηση «ευκαιρία», καλώντας την κυβέρνηση να την εκμεταλλευτεί.
Με την ίδια ευκολία που χαράσσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και τσακώνονται για τις εντυπώσεις ή για πλευρές της οικονομικής διαχείρισης, τα κόμματα του κεφαλαίου συντάσσονται όλα πίσω από την ίδια άποψη σε ό,τι αφορά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Συμφωνούν δηλαδή ότι η κρίση στις σχέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών με την Τουρκία δημιουργεί προϋποθέσεις αναβάθμισης του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο στόχος αυτός αποτελεί στρατηγική επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης, προκειμένου να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι ανάδειξης της χώρας σε κόμβο Ενέργειας και Μεταφορών, επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων.
Επομένως, απ' τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αμερικανο-τουρκική κρίση αποτελεί ευκαιρία για να αναβαθμίσει τον περιφερειακό του ρόλο.
Η εξέλιξη αυτή περνάει μέσα από τη στενότερη στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Β. Αφρική, αλλά και βορειότερα, τα Δυτικά Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τις Βαλτικές χώρες και τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.
Σε αυτό το έδαφος, συζητιούνται η επέκταση της συμφωνίας για τη βάση της Σούδας και η αναβάθμιση των υποδομών της, αλλά και η αξιοποίηση άλλων αεροδρομίων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων, για να χρησιμοποιηθούν από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, ακούγονται το Καστέλι και ο Αραξος (ο τελευταίος για την πιθανή αποθήκευση πυρηνικών όπλων, αν αποφασιστεί η εκκένωση του Ιντσιρλίκ), αλλά και η Ανδραβίδα, για τη στάθμευση των μη επανδρωμένων αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών.
Οπως επίσης έγραψε ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις εντείνουν παράλληλα τις συνεκπαιδεύσεις με τον στρατό των ΗΠΑ και άλλων ΝΑΤΟικών κρατών, ενώ στο τραπέζι βρίσκεται και η αντικατάσταση από ελληνικά πλοία των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων που συνοδεύουν τα αεροπλανοφόρα στην Ανατολική Μεσόγειο και πέρα απ' αυτή. Θυμίζουμε ότι ήδη, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν σε 12 ιμπεριαλιστικές αποστολές έξω από τα σύνορα της χώρας.
Αν προχωρήσουν αυτοί οι σχεδιασμοί, τότε θα μιλάμε για μια πρωτοφανή ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην ελληνική επικράτεια, ενώ παράλληλα η χώρα θα παίζει ρόλο βασικού ορμητηρίου για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη γύρω περιοχή. Ταυτόχρονα, βέβαια, οι ανταγωνισμοί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν πρόκειται να κοπάσουν, αντίθετα θα οξυνθούν, για τον πρόσθετο λόγο ότι η Ελλάδα αναζητά αναβαθμισμένο ρόλο και στα Βαλκάνια, όπου η Τουρκία παρεμβαίνει ολοένα και περισσότερο με στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά μέσα.
Ο κίνδυνος για κλιμάκωση της έντασης είναι μεγάλος, μέσα στο γενικότερο κλίμα των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, την αναδιάταξη των συμμαχιών, τα συγκρουόμενα σχέδια που υπάρχουν στην περιοχή για τη χάραξη του ενεργειακού χάρτη.
Μπορούν όλα αυτά να χαρακτηριστούν «ευκαιρία» για το λαό; `Η μήπως είναι «ευκαιρία» για τα λαϊκά στρώματα οι επενδύσεις που λένε ότι θα γίνουν, πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στο πλαίσιο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της παραπέρα απελευθέρωσης τομέων της οικονομίας, που αποβαίνουν συνολικά σε βάρος των εργαζομένων και του λαού;
Τίποτα από αυτά δεν είναι «ευκαιρία» από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος. Και πρέπει να απαντηθεί αποφασιστικά η προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει προσδοκίες στο λαό ότι έχει κάτι να κερδίσει από την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή και από τα σχέδια αναβάθμισης του περιφερειακού ρόλου της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις.