20 Δεκ 2017

Κοινή συνισταμένη





Πολλή κουβέντα γίνεται - κι άλλος τόσος φραμπαλάς - από την πλευρά της κυβέρνησης για την «εμπιστοσύνη» που δείχνουν αγορές και «επενδυτές» στην ελληνική οικονομία, που δημιουργεί κερδοφόρες προοπτικές. Το «μυστικό», βέβαια, δεν είναι άλλο απ' την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τη διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις άλλες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Και ως προς αυτό, η «ομοφωνία» είναι χαρακτηριστική: Μόλις προχτές, ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζ. Πάιατ καλούσε τα αμερικανικά μονοπώλια να επενδύσουν στην Ελλάδα, γιατί «δεν υπάρχει πιο ανταγωνιστική οικονομία από πλευράς μισθών στην Ευρωζώνη αυτήν τη στιγμή». Τα ίδια έλεγε και τον περασμένο Σεπτέμβρη σε Αγγλους «επενδυτές» ο Ελληνας υπουργός Οικονομίας, υπογραμμίζοντας τη «δυνατότητα κερδοφορίας» τους με βάση το γεγονός ότι το 2016 «το εργατικό κόστος στην Ελλάδα ήταν μόνο το 47,7% της ΕΕ». Ενώ ενδιάμεσα ο ΣΕΒ παρουσίαζε τις «εκτιμήσεις» του για το «μέλλον της εργασίας», λέγοντας ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση, είναι μια ανιστόρητη ουτοπία, που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας». Να, λοιπόν, ποια είναι η κοινή συνισταμένη κυβέρνησης - κεφαλαίου - ιμπεριαλιστικών οργανισμών και τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τη «δίκαιη» ανάπτυξη: Θυσίες χωρίς τέλος, για να διατηρείται η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου. Η μόνη προσδοκία μπορεί να έρθει όχι από τα εχθρικά σχέδια του κεφαλαίου, αλλά από το δικό τους οργανωμένο αγώνα, που θα στρέφεται ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ