Ο λύκος... τσομπάνης

«Απόλυτα ικανοποιημένη» εμφανίζεται η κυβέρνηση από τις δηλώσεις που έγιναν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την Παρασκευή, σχετικά με τις πρόσφατες προκλήσεις της Τουρκίας σε Ιμια και κυπριακή ΑΟΖ.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η κυβέρνηση καλλιεργεί επικίνδυνες αυταπάτες και εφησυχασμό, «ξεπλένοντας» το ρόλο που παίζουν η ιμπεριαλιστική ένωση και το ΝΑΤΟ ως εγγυητές τάχα των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή.
Αποκαλυπτικά είναι, όμως, και τα επιχειρήματα με τα οποία προσπαθούν να σύρουν το λαό σε μεγάλους κινδύνους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Για παράδειγμα, έλεγε ο πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή ότι «η Τουρκία οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο (...) Μόνο υπ' αυτές τις προϋποθέσεις μπορούμε να οικοδομήσουμε μια οποιαδήποτε θετική ατζέντα ξανά στο μέλλον, στους πολλούς τομείς που μπορούμε να συνεργαζόμαστε».
Τι λένε δηλαδή; Οτι η «ενταξιακή προοπτική» της Τουρκίας στην ΕΕ, όπως και τα οφέλη για την τουρκική αστική τάξη από επιχειρηματικές και άλλες συμφωνίες και παζάρια, μπορούν τάχα να αποτελέσουν παράγοντα σταθερότητας, δέλεαρ και ταυτόχρονα μοχλό πίεσης προς την Τουρκία.
Πρόκειται για απάτη: Ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και «κολιγιές» συνυπάρχουν, το ένα φέρνει το άλλο και τα δυο μαζί είναι εξίσου επικίνδυνα για τους λαούς της περιοχής. Αλλωστε, οι αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, συνόρων, το «γκριζάρισμα» περιοχών κ.ο.κ., ακριβώς ως τέτοιος μοχλός πίεσης και διεκδίκησης λειτουργούν, στο παζάρι για το διαμοιρασμό της «λείας».
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι τα ίδια λέγονταν και πριν από έναν περίπου χρόνο σε σχέση με το πώς ο πλούτος στην κυπριακή ΑΟΖ και το ενδιαφέρον των ενεργειακών κολοσσών, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, «θωρακίζει» τάχα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, ενώ δημιουργούσε υποτίθεται και προϋποθέσεις για τη «λύση» στο Κυπριακό.
Ενα χρόνο μετά, οι εξελίξεις με το ουσιαστικό «γκριζάρισμα» της κυπριακής ΑΟΖ, με τις παρασκηνιακές συμφωνίες ανάμεσα σε ενεργειακούς κολοσσούς και την Τουρκία, που βλέπουν αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας, οι «χλιαρές» αντιδράσεις της ΕΕ περί «ανάγκης σεβασμού στα κυριαρχικά δικαιώματα» γενικά κι αόριστα, δείχνουν το αυτονόητο: Κριτήριο για την ιμπεριαλιστική ένωση δεν είναι βέβαια τα κυριαρχικά δικαιώματα, η διασφάλιση των συνόρων και η προστασία τους, αλλά τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των μονοπωλίων της.
Εξ ου και είναι κακόγουστο αστείο το επιχείρημα περί «ευρωπαϊκών συνόρων» που αξιοποιεί η κυβέρνηση, κλείνοντας τα μάτια στο γεγονός ότι είναι εντός πλαισίου ΝΑΤΟ αλλά και ΕΕ (βλέπε π.χ. συμφωνίες Ελσίνκι κ.λπ.) που προχωρά εδώ και χρόνια το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου. Που η τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα κλιμακώνεται. Που ο κάθε προσωρινός συμβιβασμός δημιουργεί το έδαφος για τον επόμενο - ακόμα μεγαλύτερο - γύρο όξυνσης.
Εξίσου επικίνδυνη είναι και η αποστροφή του πρωθυπουργού ότι η «θέση αυτή για την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών οφείλει να είναι μια κόκκινη γραμμή για την ΕΕ. Αλλιώς δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβάθμιση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας ή του διεθνούς ρόλου της ΕΕ». Συνδέει δηλαδή την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων με τον «ενεργότερο» και «αυτοτελή» ρόλο που διεκδικεί η ΕΕ στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπου αποτυπώνεται και η όξυνση των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, τα συμφέροντα του κεφαλαίου που «οδηγούν» την ενεργότερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στους επικινδύνους σχεδιασμούς της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, δεν αποτελούν εγγύηση σταθερότητας, αλλά κίνδυνο - θάνατο για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.
Η καταδίκη της πολιτικής της κυβέρνησης και μαζί των ιμπεριαλιστικών σχεδίων ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην περιοχή, να ηχήσει δυνατά στη σημερινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Αθήνα, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.