Ο σκύλος και η ουρά του

Τον σκύλο που μαλώνει με την ουρά του θυμίζει η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να πετάξουν ο ένας στον άλλο την ευθύνη για την άθλια κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις. Η κυβέρνηση σηκώνει τη ρομφαία της «κάθαρσης» στο ποδόσφαιρο, με τον ίδιο τρόπο που λίγες μέρες πριν το έκανε για την υπόθεση «Novartis». Χρησιμοποιεί μάλιστα πανομοιότυπα επιχειρήματα: «Εμάς δεν μας κρατάει κανένας επιχειρηματίας, δεν είμαστε διαπλεκόμενοι και γι' αυτό μπορούμε να εξυγιάνουμε το ποδόσφαιρο», λένε.
Η απάντηση από την πλευρά της ΝΔ δίνεται με φωτογραφικά και άλλα «τεκμήρια» για τις στενές σχέσεις της κυβέρνησης με τον πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και καταγγελίες για «σύγχρονη διαπλοκή». Μάλιστα, δεν περνάει απαρατήρητη η «σύμπτωση» της δημοσιοποίησης εγγράφων από την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για την εμπλοκή Σαμαρά - Γεωργιάδη στην υπόθεση «Novartis», την ώρα που κλιμακώνεται η αντιπαράθεση για τις σχέσεις της κυβέρνησης με τον Σαββίδη, τις «διευκολύνσεις» που κατηγορείται ότι του έκανε για να προωθήσει τις επενδύσεις του, το ρόλο που έπαιξε ο επιχειρηματίας στον πρώτο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. «Εσείς είστε το κόμμα της "Siemens"», ανταπαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού και της αντιπαράθεσης πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

***

Διηγούμενος το παραμύθι της «δίκαιης» ανάπτυξης, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι με το «ηθικό του πλεονέκτημα» έναντι όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να στηρίξει την «υγιή» επιχειρηματικότητα, σε βάρος των «κρατικοδίαιτων» και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, που τα προηγούμενα χρόνια έπαιζαν ρόλο πρωταγωνιστή στην ελληνική οικονομία, και ούτε λίγο ούτε πολύ την οδήγησαν στην κρίση. Στην πραγματικότητα, όμως, η «υγιής» επιχειρηματικότητα είναι το άλλοθι για να ξαναμοιραστεί η επιχειρηματική «πίτα», με υπόβαθρο επιχειρηματικά και γεωπολιτικά παιχνίδια που ξεπερνούν τα όρια της χώρας.
Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στην περίπτωση της «Novartis». Αλλά και παλιότερα, στην κόντρα για τα πρωτότυπα και γενόσημα φάρμακα, στο νόμο για την κατανομή των τηλεοπτικών αδειών, στην αντιπαράθεση με συγκεκριμένα επιχειρηματικά και εκδοτικά κέντρα, που αντίστροφα χρεώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ προνομιακές σχέσεις με ανταγωνιστές τους. Η ιστορία επαναλαμβάνεται τώρα με αφορμή το ποδόσφαιρο, όπου έχει επίσης προηγηθεί μια εκτεταμένη «αλλαγή φρουράς» στο ιδιοκτησιακό και διοικητικό καθεστώς των μεγαλύτερων ΠΑΕ, ενώ δεν έλειψαν και «εξυγιαντικές» πρωτοβουλίες απ' όλες τις κυβερνήσεις, χωρίς ουσιαστικά να αλλάξει τίποτα.

***

Ο λαός δεν πρέπει να ανεχτεί το ρόλο του θεατή στον χυδαίο συναγωνισμό των αστικών κομμάτων για το ποιος είναι... λιγότερο βρώμικος από τον άλλο, ούτε την προσπάθεια να συμψηφιστούν παλιοί και νέοι διαπλεκόμενοι. Προπάντων, δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τη λογική ότι τα σκάνδαλα και η διαπλοκή είναι «στρεβλώσεις» του καπιταλισμού, που οφείλονται σε «κενά» της νομοθεσίας και σε «αδυναμίες» του πολιτικού συστήματος, και ότι μπορούν να εξαλειφθούν αν υπάρξουν «αυστηρότεροι κανόνες» και «αποφασιστικότητα».
Οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν την πείρα τους και να δουν ότι τα σκάνδαλα και η διαπλοκή είναι η άλλη όψη της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι ίδιοι, με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, για τα κέρδη των καπιταλιστών. Οτι τέτοια φαινόμενα εκκολάπτονται και θεριεύουν στο έδαφος του ανταγωνισμού ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, για την αύξηση της κερδοφορίας και των μεριδίων τους στην αγορά.
Οτι σε τελική ανάλυση, είναι σύμφυτα με τον σάπιο καπιταλισμό, καθρέπτης ενός συστήματος που έχει στο DNA του τη διαπλοκή του κεφαλαίου με τον κρατικό μηχανισμό και τα κόμματά του, με νόμιμα και λιγότερα «νόμιμα» μέσα, σε όλη την κλίμακα της αστικής διαχείρισης. Και ότι όσο αυτονόητο είναι να απαιτεί την τιμωρία όλων όσοι εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να παλέψει για να ξεπατώσει από τη ρίζα το σύστημα που γεννάει την εκμετάλλευση και υποθάλπει τα σκάνδαλα, τη σαπίλα και τη διαπλοκή.