Όταν γίνεσαι κυβέρνηση, ο τρομονόμος και το DNA σου φαίνονται ακίνδυνα;

Τι είναι ο περιβόητος τρομονόμος, κατά του οποίου οι σημερινοί κυβερνώντες, όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, διαδήλωναν με πάθος; Πόσο επικίνδυνος έχει υπάρξει; Πόσους ανθρώπους έχει σύρει αναίτια σε δικαστικές αίθουσες και φυλακές; Πόσο πιο εκδικητικός μπορεί στο μέλλον να καταστεί; Το σίγουρο είναι πως, αφού εξηγηθεί, θα γίνει απολύτως κατανοητό το γεγονός ότι αφορά τους πάντες και οι πάντες μπορεί να βρεθούν κατηγορούμενοι.

Οι διατάξεις του άρθρου 187 Α του Ποινικού Κώδικα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο ενίσχυσης των μηχανισμών καταστολής του κράτους, ένα μέσο εξουδετέρωσης της πάλης κατά του συστήματος. Θυμίζει εποχές ”ιδιωνύμου”; Ναι ακριβώς αυτές θυμίζει, δίχως καμία τάση υπερβολής. Πλημμεληματικές πράξεις χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές ενέργειες, δίδεται η ευχέρεια στη δικαστική εξουσία να αποδώσει την έννοια του τρομοκράτη ακόμη και σε ανθρώπους που συνελήφθησαν σε διαδηλώσεις, αρκεί να κριθεί ότι υπήρχε πιθανότητα σοβαρής βλάβης της χώρας ή εκφοβισμού του πληθυσμού και της κυβένρησης! Η ενδεχόμενη πάλη κατά αντιλαϊκών πολιτικών του κράτους λοιπόν, μπορεί πανεύκολα να αναχθεί σε δράση τρομοκρατική.

Στην παράγραφο έξι του άρθρου συναντάμε την ποινικοποίηση της παροχής πληροφοριών και υλικών μέσων και πάσας οικονομικής ενίσχυσης σε οργανώσεις ή σε άτομα τα οποία τελούν ‘’τρομοκρατικές’’ ενέργειες, εφόσον γίνονται με σκοπό τη διευκόλυνση της τέλεσης των πράξεων αυτών, ασχέτως μάλιστα εάν τελικά επιτεύχθηκε διευκόλυνση ή ήταν δυνατό να επιτευχθεί. Οι πράξεις που μόλις αναφέρθηκαν απειλούνται με ποινές κάθειρξης εώς και δέκα ετών. Τι σημαίνει όμως διευκόλυνση των πράξεων και ποιες είναι αυτές οι πράξεις; Οι αοριστίες των διατάξεων δεν είναι διόλου τυχαίες. Ύποπτος μπορεί να θεωρηθεί ο καθένας από μας καθώς με το  187 Α, ως τρομοκρατικές ορίζονται  πράξεις που διαπράττονται όχι μόνο από συγκροτημένη ομάδα αλλά και από μεμονωμένο άτομο, χωρίς την ένταξη σε ‘’τρομοκρατική’’ οργάνωση. Είδαμε μόλις προχθές τις εξοντωτικές ποινές κατά Γιάννη Μιχαηλίδη, Αργύρη Ντάλιου, Δημήτρη Πολίτη και Νίκου Ρωμανού ως ”ατομικών τρομοκρατών”,  παρά το γεγονός ότι είχαν ήδη αθωωθεί αμετάκλητα για την κατηγορία της ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.

Το 187 Α δεν κατακρίνεται τυχαία από νομικούς που σέβονται την ανθρωπιστική επιστήμη την οποία επέλεξαν να υπηρετήσουν. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα παρά μόνο στην καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων των πολιτών, αφού ακουμπά βασικές ατομικές ελευθερίες, ανατρέπει το τεκμήριο της αθωότητας μετατρέποντάς το σε εξ ορισμού ενοχή όποιου αγωνιζόμενου για κοινωνική δικαοσύνη κι ανατροπή ανθρώπου, συρρικνώνει τις υπάρχουσες δικονομικές εγγυήσεις και προβαίνει σε απαράδεκτες αυθαιρεσίες.

Η κατάργησή του, παραπάνω από επιβεβλημένη. Το ΚΚΕ κατέθεσε Τροπολογία- Προσθήκη στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, ΙΙ) Ενσωμάτωση της 2005/214/ΔΕΥ απόφασης – πλαίσιο, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση – πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών και ΙΙΙ) Άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε από την πρώτη κιόλας μέρα διακυβέρνησης να καταργήσει το περιβόητο 187 Α, εχθές στο Κοινοβούλιο απέδειξε για άλλη μια φορά, αυτό που σε όλους μας είναι γνωστό, ότι δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει τίποτα από όσα παρέλαβε επί της ουσίας, οι δεσμεύσεις απέναντι στους πραγματικούς συμμάχους της κυβέρνησης είναι παραπάνω από προφανείς.

Ο Σταύρος Κοντονής απέρριψε δια της σιωπής την τροπολογία επιλέγοντας αρχικά να μην τοποθετηθεί καν. Τόσο αμελητέο θεωρούν τον τρομονόμο οι άνθρωποι φαίνεται, όταν καταλαμβάνουν αξιώματα, ενώ υποτίθεται πως τα ανέλαβαν ακριβώς για να πράξουν το αυτονόητο. Μετά τη διαμαρτυρία του ειδικού αγορητή του ΚΚΕ, Μανώλη Συντυχάκη, ο υπουργός έσπασε την προγούμενη σιωπή του και αρκέστηκε στα εξής: «Θα έχετε όλο το χρόνο και τη δυνατότητα να συζητηθούν όταν θα συζητηθεί και ο νέος ποινικός κώδικας όχι αποσπασματικά, αλλά με έναν τρόπο συνολικό».

Εκτός της τροπολογίας για την κατάργηση του τρομονόμου, το ΚΚΕ κατέθεσε και τροπολογία σχετική με το DNA και την αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου σχετικά με τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες λήψης και αξιοποίησης γενετικού υλικού, με στόχο την περιφρούρηση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και την παροχή στοιχειωδών εγγυήσεων. Μεταξύ άλλων, η τροπολογία πρότεινε τον περιορισμό της δυνατότητας λήψης και επεξεργασίας γενετικού υλικού μόνο σε περιπτώσεις κακουργημάτων με τη χρήση βίας, καθώς και τη ρητή πρόβλεψη πως δεν αρκεί από μόνη της η ταυτοποίηση του γενετικού υλικού σε πειστήριο, αντικείμενο ή πρόσωπο για την καταδίκη του κατηγορούμενου. Πολύ σημαντική ήταν εκτός των άλλων η επισήμανση πως σε περίπτωση που έχει ζητηθεί η επανάληψη της ανάλυσης του DNA από το πρόσωπο από το οποίο έχει ληφθεί το γενετικό υλικό και η επανάληψη είναι για οποιονδήποτε λόγο αδύνατη, το πόρισμά της δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταδίκη του κατηγορουμένου, ενώ απαγορεύεται ρητά η αποθήκευση και χρήση του ληφθέντος γενετικού υλικού καθώς και των γενετικών αποτυπωμάτων για οποιονδήποτε άλλο σκοπό, εκτός από το συγκεκριμένο για τον οποίο διατάχθηκαν.

Την απόρριψη της τροπολογίας περί κατάργησης του τρομονόμου λίγο-πολύ την περιμέναμε, παρότι το κείμενο της τροπολογίας ήταν άρτιότατο από νομικής απόψεως, δεν θα μπορούσε να συνταχθεί ευστοχότερα. Η απόρριψη όμως της τροπολογίας που είχε να κάνει με το DNA , μάς προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση. Ένα κόμμα που έχει ανέβει στα κάγκελα για τα υποτιθέμενα δικαιώματα των κατηγορουμένων και των κρατουμένων, αρνείται να κατεβάσει σε ψήφιση μια τροπολογία που θα έσωζε αθώους ανθρώπους από ενδεχόμενες αστοχίες. Η Ηριάννα κι ο Περικλής είναι δύο από τις περιπτώσεις που καίνε αυτή τη στιγμή. Είμαστε σίγουροι ότι έρχονται χειρότερα.

Ακούσατε τίποτα περί απόρριψης αυτών των τροπολογιών εκ μέρους της κυβέρνησης; Είδατε να γράφεται τίποτα στα συστημικά μέσα; Φυσικά και όχι. Σκοπός της κυβέρνησης ήταν να περάσει στα ψιλά γράμματα η ύπαρξη λύσεων, η κάθε αντίδραση, αλλά και το πόσο σοβαρά ήταν τα ζητήματα τα οποία η ίδια απαξίωσε.

Επισήμως η όποια θεωρητική στήριξη από κυβερνητικής πλευράς,  σε υποθέσεις ανθρώπων που καταδικάστηκαν σε εκδικητικές ποινές βάσει τρομονόμου και DNA , θα θεωρείται αστεία και προφανώς υποκριτική.