.
Με αφορμή λοιπόν τα 64 χρόνια ίδρυσης της KGB,
σαν βγεις στον πηγαιμό για την Πράγα, δυο μουσεία κομμουνιστικού
ενδιαφέροντος θα βρεις. Το “Μουσείο του Κομμουνισμού” και το “Μουσείο
της KGB”.
Το πρώτο είναι στο κέντρο-κέντρο, πέντε λεπτά περπάτημα στον πεζόδρομο κοντά στην κεντρική στάση του μετρό Náměstí Republiky
Το μουσείο αυτό ουσιαστικά είναι το μουσείο του “αντι-κομμουνισμου” καθώς παρουσιάζει αυτή την ιστορική περίοδο για την Τσεχοσλοβακία ειδικότερα, για τον κόσμο γενικότερα κάτι σαν σύγχρονο μεσαίωνα με τρόπο σιχαμένο, αντιιστορικό, μεροληπτικό, βρώμικο. Κάθε βήμα εκεί μέσα είναι και μια δοκιμασία για τα νεύρα σας. ΜΗΝ πάτε, εχτός κι αν σηκώνει ο οργανισμός σας την κακοπροαίρετη κριτική. Εγώ προσωπικά ήθελα να πλακώσω στα χαστούκια την βαριεστημένη και ψηλομύτα Τσέχα κοπέλα της υποδοχής που ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα για τούτο το φιάσκο. Αντικομμουνιστικό ξεαντικομμουνιστικό πάντως, είχε και το απαραίτητο μερτσαντάιζ, καρφίτσες, ποτήρια, κούπες, αφίσες, κεριά με τη μορφή του Λένιν ή του Στάλιν. Κράξιμο στον κομμουνισμό αλλά πουλάμε και ενθύμια να βγάλουμε κάνα φράγκο. Αισχροί οι τύποι.
Στον αντίποδα όμως είναι ένα άλλο ημι-φιάσκο, το “μουσείο” της KGB, το οποίο μάλλον περί προσωπικής συλλογής πρόκειται, αντικείμενα στιβαγμένα σ’ ένα μαγαζάκι τρία επι δέκα.
Το “μουσείο” βρίσκεται στην δυτική πλευρά του Μολδάβα, στην ευθεία απ’ την ιστορική γέφυρα του Καρόλου, κατά γεωγραφική ειρωνεία δυο βήματα πιο πέρα απ’ την αμερικάνικη πρεσβεία, μπορείτε να πάτε με τα πόδια απ’ το κέντρο αν θέλετε να κάνετε βολτίτσα στην Πράγα ή να πάρετε το μετρό, την πράσινη γραμμή, να κατεβείτε στη στάση Malostranská και να πορπατήσετε κάνα τεταρτάκι.
Στις καθορισμένες ώρες της ξενάγησης, θα σας υποδεχτεί ο ξεναγός/ιδιοκτήτης/συλλέκτης, ένας κι εκφραστικότατος περήφανος ρώσος – ο οποίος πρέπει να ναι μεγάλη “λέρα” – λάτρης του Στάλιν, του Τζερζίνσκι, του Μπέρια αλλά και του Πούτιν.
Όταν πήγα με την παρέα μου, φορούσε ένα t-shirt με μια τεράστια στάμπα την αφεντομουτσουνάρα του Στάλιν και μας υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες, σαν να επρόκειτο να μας φάει ζωντανούς ο μουστάκιας. Στο γκρουπ ήταν και μια παρέα μεσόκοποι Αμερικάνοι οι οποίοι ήταν στα πρόθυρα φρικαρίσματος απ’ αυτή την υποδοχή. Ο ξεναγός, που όπως είπαμε είναι μεγάλο μούτρο, τους μυρίζεται κάτι τέτοιους και τους δουλεύει ψιλό γαζί λέγοντας π.χ πόσο γαμάτοι ήταν οι πράκτορες της καγκεμπέ σε σύγκριση με τους Αμερικάνους ομολόγους τους και πόσο γρήγορα, αθόρυβα κι αναίμακτα τους καθάριζαν! Μεγάλη πλάκα.
Οθόνες στους δυο χώρους του μουσείου
παίζουν ασταμάτητα τις πρόσφατες παρελάσεις στην κόκκινη πλατεία για τη
Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Ο ξεναγός πάντα σιγοτραγουδά με περηφάνεια τα
εμβατήρια, την “σμουγκλιάνκα”, το “ντιεν παμπιέντι” και την “κατιούσα”
ασφαλώς!
Η ξενάγηση είναι μια απολαυστική παρουσίαση όπλων και εργαλείων που χρησιμοποιούσαν οι πράκτορες, διανθισμένη από ένα εξαιρετικό περφόρμανς του ξεναγού που μιμείται τον τρόπο που πέθαιναν οι δύσμοιροι κι ανυποψίαστοι πράχτορες του ιμπεριαλισμού (προς μεγάλην φρίκη των φιλοδυτικών επισκεπτών). Μια πλούσια συλλογή από μαχαίρια, σουγιάδες, Καλάσνικοφ (με αξίωσε επιτέλους ο παντοδύναμος να πιάσω στα χέρια μου!) αλλά και μίνι κιάλια, φωτογραφικές μηχανές, μικροφίλμ κι άλλα χρήσιμα αντικείμενα στον αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης.
Τα ιστορικά στοιχεία που δίνει ο ξεναγός είναι ένα μίγμα πραγματικότητας και προσωπικών απόψεων αλλά το μεγάλο ατού της ξενάγησης είναι η περιγραφή, με ατόφια ρώσικη προφορά, της αποτελεσματικότητας τον σοβιετικών όπλων: “βιέρυ γιεφιέκτιβ γουέπον, κιλς ίνσταντλι γουίθ βιέρυ λιτλ μπλαντ”.
Το πιο πολύτιμο βεβαίως έκθεμα είναι το λεγόμενο “κασκόλ του Στάλιν“, ένα κοφτερό σύρμα με δυο χειρολαβές το οποίο το “φοράει” ο καγκεμπίτης στο λαιμό κάποιου επίδοξου πράκτορος του ιμπεριαλισμού και του κόβει την καρωτίδα γρήγορα, “όμορφα” και χωρίς πολύ κόπο. “Γουάι μέηκ νόιζ; μπιέτερ του κιλ φαστ εντ γουίθ λιτλ μπλάντ!”
Στην ξενάγηση έχετε την ευκαιρία να
αγγίξετε τα διάφορα όπλα κι αντικείμενα, πάντα με την προειδοποίηση του
ξεναγού να μην κόψετε κάνα δάχτυλο (!) ωστόσο θα σας καθησυχάσει
λέγοντάς σας “μπατ ντοντ γουόρι, ιφ γιου κατ γιορσέλφ δε χόσπιταλ ιζ βιέρυ νήαρ!”
Εν κατακλείδι, αν ποτέ επισκεφτείτε τη συλλογή, δεν χρειάζεται να πάρετε στα σοβαρά τα λεγόμενα του συμπαθέστατου ξεναγού, αλλά σίγουρα θα περάσετε καλύτερα απ’ το να πάτε σε κάνα δήθεν “κομμουνιστικό” μουσείο. Σε κάθε περίπτωση, η βολτίτσα στο κέντρο της Πράγας είναι ωραία φάση.
Το πρώτο είναι στο κέντρο-κέντρο, πέντε λεπτά περπάτημα στον πεζόδρομο κοντά στην κεντρική στάση του μετρό Náměstí Republiky
Το μουσείο αυτό ουσιαστικά είναι το μουσείο του “αντι-κομμουνισμου” καθώς παρουσιάζει αυτή την ιστορική περίοδο για την Τσεχοσλοβακία ειδικότερα, για τον κόσμο γενικότερα κάτι σαν σύγχρονο μεσαίωνα με τρόπο σιχαμένο, αντιιστορικό, μεροληπτικό, βρώμικο. Κάθε βήμα εκεί μέσα είναι και μια δοκιμασία για τα νεύρα σας. ΜΗΝ πάτε, εχτός κι αν σηκώνει ο οργανισμός σας την κακοπροαίρετη κριτική. Εγώ προσωπικά ήθελα να πλακώσω στα χαστούκια την βαριεστημένη και ψηλομύτα Τσέχα κοπέλα της υποδοχής που ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα για τούτο το φιάσκο. Αντικομμουνιστικό ξεαντικομμουνιστικό πάντως, είχε και το απαραίτητο μερτσαντάιζ, καρφίτσες, ποτήρια, κούπες, αφίσες, κεριά με τη μορφή του Λένιν ή του Στάλιν. Κράξιμο στον κομμουνισμό αλλά πουλάμε και ενθύμια να βγάλουμε κάνα φράγκο. Αισχροί οι τύποι.
Στον αντίποδα όμως είναι ένα άλλο ημι-φιάσκο, το “μουσείο” της KGB, το οποίο μάλλον περί προσωπικής συλλογής πρόκειται, αντικείμενα στιβαγμένα σ’ ένα μαγαζάκι τρία επι δέκα.
Το “μουσείο” βρίσκεται στην δυτική πλευρά του Μολδάβα, στην ευθεία απ’ την ιστορική γέφυρα του Καρόλου, κατά γεωγραφική ειρωνεία δυο βήματα πιο πέρα απ’ την αμερικάνικη πρεσβεία, μπορείτε να πάτε με τα πόδια απ’ το κέντρο αν θέλετε να κάνετε βολτίτσα στην Πράγα ή να πάρετε το μετρό, την πράσινη γραμμή, να κατεβείτε στη στάση Malostranská και να πορπατήσετε κάνα τεταρτάκι.
Στις καθορισμένες ώρες της ξενάγησης, θα σας υποδεχτεί ο ξεναγός/ιδιοκτήτης/συλλέκτης, ένας κι εκφραστικότατος περήφανος ρώσος – ο οποίος πρέπει να ναι μεγάλη “λέρα” – λάτρης του Στάλιν, του Τζερζίνσκι, του Μπέρια αλλά και του Πούτιν.
Όταν πήγα με την παρέα μου, φορούσε ένα t-shirt με μια τεράστια στάμπα την αφεντομουτσουνάρα του Στάλιν και μας υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες, σαν να επρόκειτο να μας φάει ζωντανούς ο μουστάκιας. Στο γκρουπ ήταν και μια παρέα μεσόκοποι Αμερικάνοι οι οποίοι ήταν στα πρόθυρα φρικαρίσματος απ’ αυτή την υποδοχή. Ο ξεναγός, που όπως είπαμε είναι μεγάλο μούτρο, τους μυρίζεται κάτι τέτοιους και τους δουλεύει ψιλό γαζί λέγοντας π.χ πόσο γαμάτοι ήταν οι πράκτορες της καγκεμπέ σε σύγκριση με τους Αμερικάνους ομολόγους τους και πόσο γρήγορα, αθόρυβα κι αναίμακτα τους καθάριζαν! Μεγάλη πλάκα.
Το μουσείο της KGB στην Πράγα
Η ξενάγηση είναι μια απολαυστική παρουσίαση όπλων και εργαλείων που χρησιμοποιούσαν οι πράκτορες, διανθισμένη από ένα εξαιρετικό περφόρμανς του ξεναγού που μιμείται τον τρόπο που πέθαιναν οι δύσμοιροι κι ανυποψίαστοι πράχτορες του ιμπεριαλισμού (προς μεγάλην φρίκη των φιλοδυτικών επισκεπτών). Μια πλούσια συλλογή από μαχαίρια, σουγιάδες, Καλάσνικοφ (με αξίωσε επιτέλους ο παντοδύναμος να πιάσω στα χέρια μου!) αλλά και μίνι κιάλια, φωτογραφικές μηχανές, μικροφίλμ κι άλλα χρήσιμα αντικείμενα στον αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης.
Τα ιστορικά στοιχεία που δίνει ο ξεναγός είναι ένα μίγμα πραγματικότητας και προσωπικών απόψεων αλλά το μεγάλο ατού της ξενάγησης είναι η περιγραφή, με ατόφια ρώσικη προφορά, της αποτελεσματικότητας τον σοβιετικών όπλων: “βιέρυ γιεφιέκτιβ γουέπον, κιλς ίνσταντλι γουίθ βιέρυ λιτλ μπλαντ”.
Το πιο πολύτιμο βεβαίως έκθεμα είναι το λεγόμενο “κασκόλ του Στάλιν“, ένα κοφτερό σύρμα με δυο χειρολαβές το οποίο το “φοράει” ο καγκεμπίτης στο λαιμό κάποιου επίδοξου πράκτορος του ιμπεριαλισμού και του κόβει την καρωτίδα γρήγορα, “όμορφα” και χωρίς πολύ κόπο. “Γουάι μέηκ νόιζ; μπιέτερ του κιλ φαστ εντ γουίθ λιτλ μπλάντ!”
Εν κατακλείδι, αν ποτέ επισκεφτείτε τη συλλογή, δεν χρειάζεται να πάρετε στα σοβαρά τα λεγόμενα του συμπαθέστατου ξεναγού, αλλά σίγουρα θα περάσετε καλύτερα απ’ το να πάτε σε κάνα δήθεν “κομμουνιστικό” μουσείο. Σε κάθε περίπτωση, η βολτίτσα στο κέντρο της Πράγας είναι ωραία φάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου