ΝΑΤΟική αστάθεια...

Τρανταχτή απόδειξη ότι η συμφωνία των Πρεσπών υπογράφτηκε για να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αποτελεί το γεγονός ότι θα τεθεί σε ισχύ μόνο μετά την υπερψήφιση του πρωτοκόλλου εισδοχής από την ελληνική Βουλή.
Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση βιάζεται να φέρει άρον άρον στη Βουλή το πρωτόκολλο, που ανοίγει και επίσημα την πόρτα του ΝΑΤΟ στην ΠΓΔΜ, ώστε να προλάβει τη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στις 13 - 14 Φλεβάρη.
Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του άρθρου 2 της συμφωνίας ότι η γειτονική χώρα θα ενταχθεί αρχικά στο ΝΑΤΟ και σε δεύτερο χρόνο στην ΕΕ, επιβεβαιώνουν τη ΝΑΤΟική σφραγίδα στο περιεχόμενο και το χρονοδιάγραμμά της, όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να την εξωραΐσει, παρουσιάζοντάς την ως μια «διμερή διευθέτηση».
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση, ως «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ, δηλώνει έτοιμη να πάει το «γράμμα» ακόμα παραπέρα, λέγοντας ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί «μοντέλο» για παρόμοιες διευθετήσεις, ακόμα και στο Κυπριακό! Ενώ έχει ήδη ειπωθεί ότι μπορεί να αποτελέσει «πρότυπο» για συμφωνία ανάμεσα στη Σερβία και το Κόσσοβο.
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι αυτή η ιμπεριαλιστική διευθέτηση με τη σφραγίδα των ΗΠΑ αποτελεί κρίκο σε μια αλυσίδα γενικότερων παρεμβάσεων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, με κύρια επιδίωξη την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και με κομβικό ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Και επειδή τα παραμύθια της κυβέρνησης περί ανυπαρξίας «έξωθεν παρεμβάσεων» δεν πείθουν κανέναν, τα στελέχη της επιστρατεύουν άλλους ισχυρισμούς, ξεπλένοντας ταυτόχρονα τη δολοφονική ΝΑΤΟική μηχανή.
Λένε ότι με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ εξασφαλίζονται η σταθερότητα και η ασφάλεια στην περιοχή. Οτι με τους ρόλους που αναλαμβάνει η Ελλάδα αναδεικνύεται σε «ηγέτιδα δύναμη» και επομένως προστατεύονται καλύτερα τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο σχεδιασμός ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή συμβάλλει μόνο στην αστάθεια, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά του ανταγωνισμού με άλλες δυνάμεις και κυρίως με τη Ρωσία.
Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτόν το σχεδιασμό την καθιστά μαγνήτη μεγάλων κινδύνων για το λαό, όσο κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση.
Για τους ίδιους λόγους, είναι πρόκληση να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το μάντρωμα ενός ακόμα λαού στο ΝΑΤΟ αποτελεί θετική εξέλιξη. Και ότι έτσι εξασφαλίζονται «η ειρήνη και η φιλία», την ίδια στιγμή που καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι το ΝΑΤΟ είναι σε φάση πολεμικής προπαρασκευής.
Αυτό το μαρτυρούν οι τεραστίων διαστάσεων ΝΑΤΟικές στρατιωτικές ασκήσεις στην Ευρώπη, ο στόχος του ΝΑΤΟ για τα λεγόμενα «τέσσερα τριαντάρια», το δόγμα για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα, τα σενάρια για νέα αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια, που ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου.
Ο ελληνικός λαός και οι λαοί των Βαλκανίων έχουν πείρα για να δουν ότι συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών δεν φέρνουν «λύση» προβλημάτων, αλλά προετοιμάζουν τις επόμενες κρίσεις και εντάσεις.
Τέτοια είναι για παράδειγμα η πείρα από την παρέμβαση των ΗΠΑ στην κρίση των Ιμίων, ακριβώς σαν σήμερα το 1996, με συνέπεια το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και τη νομιμοποίηση των τουρκικών αμφισβητήσεων.
Στο ΝΑΤΟ είναι ενταγμένη και η Αλβανία, όμως αυτό δεν έχει περιορίσει τις αλυτρωτικές βλέψεις της αλβανικής αστικής τάξης, τους μεγαλοϊδεατισμούς της για τη «Μεγάλη Αλβανία».
Οι λαοί των Βαλκανίων έχουν πληρώσει με βαρύ φόρο αίματος την «προστασία» και τη «σταθερότητα» του ΝΑΤΟ. Η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε, μειονοτικά και εθνικιστικά ζητήματα υποδαυλίστηκαν από τους ιμπεριαλιστές, φτιάχτηκαν κράτη - προτεκτοράτα, μόνιμες εστίες έντασης στην περιοχή.
Καμιά αυταπάτη, κανένας εφησυχασμός λοιπόν. Η «σταθερότητα» της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην περιοχή αποτελεί μόνιμη πληγή για όλους τους λαούς. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι επαγρύπνηση, πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ένταση της αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς.