Να απορριφθούν!

«Λιγότερα από τι; Από εκεί που δεν έπαιρναν καθόλου; Εχουν μια επιλογή να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη που δεν έπαιρναν καθόλου...». Η ωμή αυτή απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός, σχολιάζοντας τις διαμαρτυρίες των συνταξιούχων για το κουτσουρεμένο επίδομα που πιστώθηκε στους λογαριασμούς τους, φανερώνει σε τι επίπεδο κυνισμού και εκβιασμού φτάνει η λογική του «μικρότερου κακού» που καλλιεργεί η κυβέρνηση.
Το επιχείρημα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ είναι περίπου το εξής: «Τουλάχιστον εμείς κάτι δώσαμε, ενώ η ΝΔ δεν εγγυάται ούτε αυτά». Την ίδια ώρα, όμως, παραμένει άθικτο το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε με τους διαδοχικούς νόμους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ενώ όλοι μαζί συνεχίζουν να ψηφίζουν μέτρα για τη θωράκιση και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, λεηλατώντας τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.
Αναρωτιούνται πολλοί: «Τελικά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι ίδιοι, δεν έχουν διαφορές;». Φυσικά και υπάρχουν διαφορές ανάμεσά τους. Αυτές όμως δεν αφορούν το «αν» θα υλοποιηθεί η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, αλλά το «πώς» και μάλιστα σε πολύ ιδιαίτερες πλευρές της. Αυτές τις διαφορές αξιοποιούν τα επιτελεία τους, για να θολώνουν το γεγονός ότι ταυτίζονται στρατηγικά και για να αναπαράγεται η λογική του «μικρότερου κακού», σαν «οξυγόνο» για τον σάπιο διπολισμό, για τον εγκλωβισμό του λαού σε ψευτοδιλήμματα.
Αλλωστε, υπάρχει μεγάλη πείρα: Το 2009, ήρθε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να γλιτώσει το λαό από τα «χειρότερα» που θα έφερνε η ΝΔ και τελικά του φόρτωσε το πρώτο μνημόνιο. Στη συνέχεια, με τα «Ζάππεια» της ΝΔ, καταψηφίστηκε το ΠΑΣΟΚ για να τελειώνουν τα μνημόνια και ήρθε το δεύτερο μνημόνιο. Το 2015 ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η δύναμη που «και ένα να κάνει από τα δέκα που υπόσχεται, κάτι θα αλλάξει» κι έφερε το τρίτο μνημόνιο. Ενα «κομπολόι» δηλαδή, που μετράει η αστική τάξη χάντρα - χάντρα, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και κάθε φορά βγαίνει πιο κερδισμένη, με το λαό στη γωνία, να αναρωτιέται πώς τον κορόιδεψαν ξανά.
Το ίδιο σενάριο παίζεται κι αυτές τις μέρες. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να τον ψηφίσουν ως το «αντίπαλο δέος» στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της ΝΔ, αξιοποιώντας την αντιλαϊκή πλειοδοσία του Κυρ. Μητσοτάκη, την αγωνία του να αποδείξει στην αστική τάξη ότι μπορεί να κάνει καλύτερα αυτά που έχει ανάγκη.
Την ίδια ώρα, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες ψηφίζουν ομόφωνα στην Ευρωβουλή το 90% των αποφάσεων της ΕΕ και με δικούς τους νόμους οι αντιδραστικές αλλαγές ενσωματώνονται στην ελληνική νομοθεσία. Το παράδειγμα της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας, που βρέθηκε στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες, είναι αποκαλυπτικό.
Κάθε φορά που ο εργαζόμενος ακούει τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να τον φοβερίζουν για τα χειρότερα που θα έρθουν αν «επιστρέψει το παλιό», πρέπει να θυμάται ότι και αυτοί είναι μέρος του «παλιού», τίποτα «νέο» δεν έφεραν για το λαό, γι' αυτό άλλωστε από κοινού όλοι τους απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες τις προτάσεις του ΚΚΕ για αύξηση του κατώτατου μισθού, κατάργηση της διάταξης για μείωση του αφορολόγητου, διαγραφή χρεών σε λαϊκά νοικοκυριά, επαναφορά της κυριακάτικης αργίας, κατάργηση περικοπών στις συντάξεις και πολλά ακόμα.
Γι' αυτό τα νέα τους σενάρια πρέπει να απορριφθούν!
Δηλαδή, τόσο το «κακό» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και το «χειρότερο» της ΝΔ με κάθε ευκαιρία έδειχναν την απέχθειά τους στην επαναφορά θεμελιωδών δικαιωμάτων που ξηλώθηκαν με νόμους και των δύο τα τελευταία χρόνια.
Επομένως, αν κάποιος πρέπει να «τρομάξει» από το αποτέλεσμα των εκλογών, αυτός είναι τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ και τα αστικά κόμματα, με την ενίσχυση του μοναδικού αντίπαλου δέους στην αντιλαϊκή πολιτική τους, που είναι το ΚΚΕ.
Δυνατό ΚΚΕ παντού είναι η εγγύηση ότι την επόμενη μέρα ο λαός θα παλεύει από καλύτερες θέσεις, για να πάρει πίσω όσα του αφαίρεσαν την περίοδο της κρίσης, αλλά κυρίως για να ανοίξει τον ελπιδοφόρο δρόμο της αντεπίθεσης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, σε μια Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού.