«Ο
κόσμος ήθελε περισσότερα». Με αυτήν την επωδό κάνει υποτίθεται την
«αυτοκριτική» της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το προηγούμενο διάστημα και με
το βλέμμα στις κάλπες της 7ης Ιούλη λέει στον λαό να τη στηρίξει ξανά,
ώστε, αφού πρώτα «κράτησε τα μπόσικα» για τον λαό, τώρα να συνεχίσει πιο
αποφασιστικά στην ίδια κατεύθυνση.
Και μόνο ότι υπονοούν πως τα προηγούμενα χρόνια κάτι έδωσαν στον λαό, αλλά τάχα όχι όσα θα ήθελαν, είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση.
Το μόνο που πραγματικά έδωσε στον λαό, τέσσερα και πλέον χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν ένα ακόμα μνημόνιο, εκατοντάδες εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους, μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης, άγρια φοροληστεία, περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες.
Ολα αυτά για να διασφαλίσει τα κέρδη και τα τρελά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων και των «επενδυτών», που συνέχισε να μοιράζει με τη σέσουλα.
Τα τεσσεράμισι όμως αυτά χρόνια αναδεικνύουν και κάτι ακόμη, που προσπαθούν με επιμέλεια να κρύψουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Οτι για το λαό κανένα «κοντέρ» δεν μηδενίζει κάθε φορά που αλλάζει χέρια η αντιλαϊκή σκυτάλη, με την αλλαγή των κυβερνητικών διαχειριστών. Αντίθετα, η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται από εκεί που την αφήνει η κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, είτε σε αυτήν προστίθενται και νέα μέτρα είτε διατηρούνται σε ισχύ όλα τα προηγούμενα, που οι συνέπειές τους «ξεδιπλώνονται» για πολλά χρόνια μπροστά για το λαό.
Αυτό αποδείχτηκε και όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί ευθύς εξαρχής σε ισχύ τα μέτρα όλων των προηγούμενων μνημονίων που «κληρονόμησε» από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αυτό ισχύει και σήμερα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφήνει τη δική της αντιλαϊκή «κληρονομιά», το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο, τις συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και τις δεσμεύσεις για δεκαετίες μπροστά, για να συνεχίσει από εκεί η επόμενη κυβέρνηση.
Και βέβαια αυτό ξεσκεπάζει και το άλλο μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα είναι άλλο πράγμα να κόβεις κι άλλο να μην μπορείς να δώσεις το κάτι παραπάνω. Ακόμα κι αν τίποτα δεν είχε προσθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα προηγούμενα (που στην πραγματικότητα πρόσθεσε και με το παραπάνω), η παγίωση των μέτρων των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σηματοδοτούσε από μόνη της άγρια αντιλαϊκή επίθεση για πολλά χρόνια, μαχαίρι σε μια σειρά από δικαιώματα, παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και άρα αξίζει τη λαϊκή καταδίκη.
Φτάνουν λοιπόν οι μπαγαποντιές και τα «μαθήματα» υποταγής που εξακολουθούν να δίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαό για να θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε την περίοδο της κρίσης.
Αλλωστε, η ΝΔ που θα έρθει δεν θα έχει να κάνει και πάρα πολλά. Τα περισσότερα από αυτά που διακηρύσσει τα έχει ήδη δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και στην ίδια λογική η ΝΔ υποστηρίζει ότι μιλάει τη «γλώσσα της αλήθειας» και υπόσχεται «λιγότερα από ό,τι θα ήθελε ο κόσμος». Και οι δύο δηλαδή στη μάχη για να μειώνονται οι λαϊκές απαιτήσεις. Την ίδια ώρα βέβαια που μοιράζουν απλόχερα διευκολύνσεις κάθε είδους στο κεφάλαιο.
Αρα το ζήτημα για το λαό μας, που όντως θέλει να ζήσει όπως του αξίζει, δεν είναι το πώς, με ποια διαφορά και συσχετισμούς ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή σκυταλοδρομία που του στερεί όλο και περισσότερα.
Το ζήτημα είναι να βρεθεί την επόμενη μέρα με καλύτερους όρους σε θέσεις μάχης απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, στις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, να τους βάλει δύσκολα, να διεκδικήσει μέτρα πραγματικής ανακούφισης, να περάσει στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ.
Και μόνο ότι υπονοούν πως τα προηγούμενα χρόνια κάτι έδωσαν στον λαό, αλλά τάχα όχι όσα θα ήθελαν, είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση.
Το μόνο που πραγματικά έδωσε στον λαό, τέσσερα και πλέον χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν ένα ακόμα μνημόνιο, εκατοντάδες εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους, μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης, άγρια φοροληστεία, περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες.
Ολα αυτά για να διασφαλίσει τα κέρδη και τα τρελά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων και των «επενδυτών», που συνέχισε να μοιράζει με τη σέσουλα.
Τα τεσσεράμισι όμως αυτά χρόνια αναδεικνύουν και κάτι ακόμη, που προσπαθούν με επιμέλεια να κρύψουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Οτι για το λαό κανένα «κοντέρ» δεν μηδενίζει κάθε φορά που αλλάζει χέρια η αντιλαϊκή σκυτάλη, με την αλλαγή των κυβερνητικών διαχειριστών. Αντίθετα, η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται από εκεί που την αφήνει η κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, είτε σε αυτήν προστίθενται και νέα μέτρα είτε διατηρούνται σε ισχύ όλα τα προηγούμενα, που οι συνέπειές τους «ξεδιπλώνονται» για πολλά χρόνια μπροστά για το λαό.
Αυτό αποδείχτηκε και όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί ευθύς εξαρχής σε ισχύ τα μέτρα όλων των προηγούμενων μνημονίων που «κληρονόμησε» από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αυτό ισχύει και σήμερα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφήνει τη δική της αντιλαϊκή «κληρονομιά», το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο, τις συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και τις δεσμεύσεις για δεκαετίες μπροστά, για να συνεχίσει από εκεί η επόμενη κυβέρνηση.
Και βέβαια αυτό ξεσκεπάζει και το άλλο μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα είναι άλλο πράγμα να κόβεις κι άλλο να μην μπορείς να δώσεις το κάτι παραπάνω. Ακόμα κι αν τίποτα δεν είχε προσθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα προηγούμενα (που στην πραγματικότητα πρόσθεσε και με το παραπάνω), η παγίωση των μέτρων των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σηματοδοτούσε από μόνη της άγρια αντιλαϊκή επίθεση για πολλά χρόνια, μαχαίρι σε μια σειρά από δικαιώματα, παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και άρα αξίζει τη λαϊκή καταδίκη.
Φτάνουν λοιπόν οι μπαγαποντιές και τα «μαθήματα» υποταγής που εξακολουθούν να δίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαό για να θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε την περίοδο της κρίσης.
Αλλωστε, η ΝΔ που θα έρθει δεν θα έχει να κάνει και πάρα πολλά. Τα περισσότερα από αυτά που διακηρύσσει τα έχει ήδη δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και στην ίδια λογική η ΝΔ υποστηρίζει ότι μιλάει τη «γλώσσα της αλήθειας» και υπόσχεται «λιγότερα από ό,τι θα ήθελε ο κόσμος». Και οι δύο δηλαδή στη μάχη για να μειώνονται οι λαϊκές απαιτήσεις. Την ίδια ώρα βέβαια που μοιράζουν απλόχερα διευκολύνσεις κάθε είδους στο κεφάλαιο.
Αρα το ζήτημα για το λαό μας, που όντως θέλει να ζήσει όπως του αξίζει, δεν είναι το πώς, με ποια διαφορά και συσχετισμούς ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή σκυταλοδρομία που του στερεί όλο και περισσότερα.
Το ζήτημα είναι να βρεθεί την επόμενη μέρα με καλύτερους όρους σε θέσεις μάχης απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, στις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, να τους βάλει δύσκολα, να διεκδικήσει μέτρα πραγματικής ανακούφισης, να περάσει στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου