Το “επί παραδείγματι”, το “φερειπείν”, το “τρόπος του λέγειν” ή όσα
άλλα, χρησίμευαν ενίοτε στο να προστατέψουν τον λέγοντα από παρεξηγήσεις
που πιθανόν να προκαλούνταν “εν τη ρύμη του λόγου”.
Οπότε, αν σου ξέφευγε και κάτι -λανθάνουσα γλώσσα…-προνοούσες με τον τρόπο αυτό να λύσεις την παρεξήγηση των λόγων σου.
Τρόπος του λέγειν βέβαια. Γιατί φερ’ ειπείν, αν εν τη ρύμη του
λόγου, έχεις το θράσος της ανερυθρίαστης Εξουσίας, το αποτέλεσμα έχει
επιπτώσεις.
Τις οποίες χωρίς αιδώ “διαγράφεις” ζητώντας συγνώμη από τους
“δικούς” σου, και όχι λογοδοτώντας στον κύριο αποδέκτη που με υπεροψία
αγνοείς.
Δεν είναι μοναδική περίπτωση.
Πλείστα όσα παραδείγματα βρίσκουν εφαρμογή στο ποντιακό “Ατός εν πολλά εύκαιρος” που σημαίνει ενεργεί ή μιλάει χωρίς σκέψη.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους θρασύτατους της Εξουσίας.
Υστερόγραφο
Κύριε Τσακαλώτε σε σχέση με τις οδηγίες σας:
Εμείς με περηφάνεια ακολουθούμε το δρόμο μας επειδή τον διαλέξαμε
Συνειδητά και με Σκέψη. Είμαστε ανυποχώρητα ΚΚΕ για την Αλήθεια του.
Πάντα με δύναμη μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου