ά.
Δύο μήνες μετά τον τραυματισμό της, εν ώρα εργασίας, στην Ακρόπολη,
από χτύπημα κεραυνού που δεν απορροφήθηκε από το χαλασμένο,
κακοσυντηρημένο αλεξικέραυνο, η 52χρονη αρχαιοφύλακας Ανθή Μήτση
αναφέρεται στην οδυνηρή εμπειρία της, στα ψυχικά και σωματικά προβλήματα
που αντιμετωπίζει, καθώς και στην προσπάθειά της να βρει δικαίωση.
Έχω χάσει την ακοή από το δεξί μου αυτί… Έχω ολική ρήξη τυμπάνου… Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω μόνη μου έξω, προσπαθώ να καταλάβω από πού έρχεται ο ήχος… Έχω μια μόνιμη βοή, σα να έχω μια σφυρίχτρα μες στο αυτί μου.. Δεν μπορώ να συνέλθω. Ακούω κεραυνούς και ταράζομαι. Δε βγαίνω ούτε στο μπαλκόνι…Αυτές είναι κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις της μαρτυρίας της. Ενώ καταλήγει λέγοντας πως θέλει να δικαιωθεί σε όλα τα επίπεδα, καθώς οι υπεύθυνοι που την επισκέφτηκαν τις πρώτες μέρες μετά το συμβάν, έχουν εξαφανιστεί έκτοτε.
Από το υπουργείο δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς. Τρέχω μόνη μου. Ήρθε η υπουργός να με δει την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο και έπαθε σοκ που με είδε έτσι. Ήρθε και η κυρία Μπάνου, η προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, αλλά από τότε δε με έχει πάρει κανένας στο τηλέφωνο να με ρωτήσει τι κάνω, πώς είμαι. Τίποτα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Θέλω να δικαιωθώ. Και ψυχικά και σωματικά και οικονομικά.
Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό, καθώς είναι ζήτημα
τελικά αν η υπόθεσή της αναγνωρίστηκε ως εργατικό ατύχημα -που θα ήταν
και το αυτονόητο, εφόσον συνέβη στο χώρο δουλειάς της, και ενώ
εργαζόταν. Κάτι που δείχνει πόση σημασία δίνουν οι κυβερνώντες στους
εργαζόμενους ενός χώρου που θεωρείται μάλιστα η “βιτρίνα” της
πρωτεύουσας, η βαριά βιομηχανία της χώρας κοκ.
Ακολουθεί το ηχητικό με τη μαρτυρία που έδωσε στο Newsit.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου