Μαρξ και κηραλοιφές – Αντι – ΚΚΕ αποστροφή Βελόπουλου με δήθεν “αντιμεταναστευτικά” τσιτάτα του Κάρολου

Κατιούσα

Η ελληνική βουλή είναι ένας τόπος στον οποίο έχουν υποφέρει πολύ οι κλασικοί του σοσιαλισμού, καθώς αστοί πολιτικοί και πολιτικάντηδες διαφόρων αποχρώσεων κατά καιρούς θεωρούν σκόπιμο να μας κάνουν όχι απλά επίδειξη γνώσεων, αλλά και να χρησιμοποιήσουν ρήσεις των Μαρξ και Λένιν, για να δώσουν κύρος στα λεγόμενά τους. Η συνηθέστερη τακτική είναι να αποσπούν τα λόγια τους από οποιαδήποτε συμφραζόμενα, προκειμένου να τους δώσουν τη σημασία που θεωρούν ότι εξυπηρετεί το εκάστοτε ρητορικό τους πυροτέχνημα.
Θα ήταν βέβαια υπερβολική η απαίτηση από τον  ακροδεξιό ελλαδέμπορα πωλητή επιστολών του Ιησού να παραθέτει σωστά τα λόγια του Μαρξ, έστω και για να κακοποιήσει το νόημά τους. Ο Κυριάκος Βελόπουλος θεώρησε μάλιστα ότι ήταν τόσο σαρωτική η παρέμβασή του, που ανέβασε τη στιγμή της αποστροφής του προς βουλευτή του ΚΚΕ στον προσωπικό του λογαριασμό. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, προκειμένου να στηρίξει τη γνωστή αντιμεταναστευτική του ιστορία, κυριολεκτικά εφηύρε ανύπαρκτο τσιτάτο του Μαρξ, σύμφωνα με το οποίο “οι μετανάστες είναι ο δούρειος ίππος για άλωση εργασιακών κατακτήσεων”.

Η αλήθεια είναι πως ο Βελόπουλος δεν πρωτοτυπεί καν στην επίκληση του Μαρξ ως τάχα εχθρού των μεταναστών. Η θεωρία αυτή κυκλοφορεί για πάρα πολλά χρόνια σε ακροδεξιούς κύκλους και λαθρόβια σάιτ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι πριν έντεκα χρόνια, και πάλι με αποδέκτη το ΚΚΕ, ο τότε ομογάλακτος του αλοιφοπωλητή στο ΛΑΟΣ Άδωνις Γεωργιάδης κράδαινε με θριαμβευτικό ύφος το κείμενο που υποτίθεται ότι αποδείκνυε πως ο Μαρξ ήταν ένα βήμα πριν τα πογκρόμ που ονειρεύεται ή και ανοιχτά προπαγανδίζει ο ξενοφοβικός συρφετός όπου γης. Από το κείμενο αυτό, με τίτλο “Μια προειδοποίηση” οι αδελφοί Γεωργιάδη διάβασαν φυσικά μία και μόνο φράση, προκειμένου να παρουσιάσουν το Μαρξ περίπου ως… ομοϊδεάτη τους. Η ανάγνωση του τι ακριβώς είπε ωστόσο ο πατέρας του επιστημονικού σοσιαλισμού, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι η σχέση που είχε ο Μαρξ με την ξενοφοβία είναι ακριβώς η ίδια που έχουν πολιτικά καθιζήματα σαν αυτά που προαναφέρθηκαν με την αλήθεια:

Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο ν’ ανέβουν οι μισθοί στα επίπεδα των διαρκώς αυξανόμενων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά και να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών σ’ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.

Οι εργοδότες κοίταξαν πώς θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες απ’ το Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Ελβετία.

Πάνω σ’ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε’ αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και ν’ ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών. Έχοντας ηττηθεί στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας απ’ τη Σκωτία. Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά και στο Εδιμβούργο να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών 15%.

Την ίδια στιγμή όμως μυστικά έστειλαν στη Γερμανία ανθρώπους για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά απ’ τις περιοχές του Ανόβερου και του Μεκλεμβούργου, και να τους φέρουν στο Εδιμβούργο. Η Πρώτη ομάδα έχει ήδη μεταφερθεί.

Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ο ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στη Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.

Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Και αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στη Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι απ’ τους εργάτες των άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτοί οι ίδιοι οι νεοεισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο ενός παρία.

Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες ν’ αποδείξουν στους εργάτες των υπολοίπων χωρών ότι κι αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πώς να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη.

Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών
Καρλ Μαρξ, Λονδίνο, 4 Μαίου 1866

Όσο για το Βελόπουλο, καλύτερα να ξαναγυρίσει σε πράγματα που κατέχει, εφόσον οι νόμοι του αστικού μας κράτος ακόμα του το επιτρέπουν, παρά να επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορ, γρατσουνώνοντας τον πάτο