Τι γνωρίζουμε έως τώρα για τον κορονοϊό SARS-CoV-2

Από τους χιλιάδες κορονοϊούς που υπάρχουν, τέσσερις είναι υπεύθυνοι για αρκετά από τα κοινά κρυολογήματα. Δύο άλλοι προκάλεσαν ανησυχητικές επιδημίες: Ο SARS το 2002, που σκότωσε 770 ανθρώπους παγκοσμίως, και ο MERS το 2012, που μέχρι σήμερα έχει πάρει 860 ζωές. Ο πρώτος έσβησε μέσα σε ένα έτος, ενώ ο MERS φυτοζωεί από τότε, χωρίς να έχει προκαλέσει εκτεταμένες επιδημίες.
Ο νέος κορονοϊός, ο SARS-CoV-2, προκάλεσε μια πολύ πιο θανατηφόρα πανδημία, κατά ένα μέρος επειδή καταφέρνει να μη γίνεται αντιληπτός για αρκετό χρόνο αφότου μολύνει έναν άνθρωπο. Οσοι είχαν αρρωστήσει από τον SARS, δεν ήταν μεταδοτικοί για 24 έως 36 ώρες από τη στιγμή που θα άρχιζαν να έχουν συμπτώματα. Ετσι μπορούσαν να απομονωθούν και να μη μολύνουν άλλους. Αλλά όσοι αρρωσταίνουν από COVID-19 μπορούν να μεταδώσουν τον ιό πριν εμφανίσουν ξεκάθαρα συμπτώματα.
Παρότι υπάρχουν ακόμη άγνωστες πτυχές της λειτουργίας του νέου κορονοϊού, οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν πολλές λεπτομέρειες γι' αυτόν. Ο SARS-CoV-2 μπορεί να μη γίνεται αντιληπτός, κατά ένα μέρος επειδή το γονιδίωμά του παράγει πρωτεΐνες που καθυστερούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στο μεταξύ, πνευμονικά κύτταρα πεθαίνουν καθώς ο ιός αναπαράγεται. Οταν τελικά το ανοσοποιητικό ενεργοποιηθεί, μπορεί να υπερβάλει στην αντίδρασή του, πνίγοντας τα ίδια τα κύτταρα που προσπαθεί να διασώσει. Ο SARS-CoV-2 έχει γονιδίωμα διπλάσιο σε μέγεθος από του ιού της γρίπης και 30% μεγαλύτερο από του Εμπολα. Διαθέτει μηχανισμό επιδιόρθωσης του γονιδιώματός του, ενώ έχει και βοηθητικά γονίδια που τον βοηθούν να αποφεύγει μέρος των επιθέσεων του ανοσοποιητικού.

Στα γραφικά και τα κείμενα που δημοσιεύουμε, παρουσιάζονται τα κυριότερα γνωστά στοιχεία για τον SARS-CoV-2 και την αλληλεπίδρασή του με τον ανθρώπινο οργανισμό.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»