Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Απευθυνόμαστε:

ˆ Στον ελληνικό λαό, στους εργάτες, στους υπαλλήλους, στους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, στον μικρονοικοκύρη αγρότη και αγρότισσα. Στα κινήματα της νεολαίας, στο κίνημα για την ισοτιμία και χειραφέτηση της γυναίκας, στους ανθρώπους της διανόησης. Στους μετανάστες και μετανάστριες που ζουν στη χώρα μας, στις οικογένειές τους.

ˆ Στις δυνάμεις και τα κινήματα, με τα οποία ήδη συναντηθήκαμε σε κοινούς αγώνες, σε συμπαράταξη και συνεργασία σε μεγάλα μέτωπα δράσης, ώστε να δώσουμε νέα ώθηση στην κοινή προσπάθεια.

ˆ Στους αγωνιστές και αγωνίστριες, που τα προηγούμενα χρόνια έδρασαν στις γραμμές του ΚΚΕ ή σε συνεργασία μαζί του. Σε όλους τους αριστερούς, που δεν εγκλωβίζονται στις διακηρύξεις και τα σενάρια περί προοδευτικού εκσυγχρονισμού στα πλαίσια της ΟΝΕ, ή των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ. Στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, που ψάχνουν και ψάχνονται, έχουν ενστάσεις, όμως δεν είναι διατεθειμένοι να χαρίσουν την κριτική τους στους στυλοβάτες του συστήματος.

ˆ Στον καθένα και την καθεμία, που αναζητούν μιαν άλλη πολιτική, διαφορετική από αυτήν που γνωρίσαμε επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που προβληματίζονται ή και απορρίπτουν τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σενάρια, τις προτάσεις ότι με μια άλλη παραλλαγή οικονομικής πολιτικής μπορεί να βρουν λύση τα μεγάλα προβλήματα του λαού.

ˆ Στο κίνημα κατά της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και του πολέμου. Στις δυνάμεις εκείνες, που επιδιώκουν να ανεβάσουν σε ανώτερο επίπεδο τη διεθνοποίηση του αγώνα κατά των διεθνών οργανισμών και μηχανισμών, οι οποίοι προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη ληστεία του πλούτου που ανήκει στους λαούς.

ˆ Σ' αυτούς, που παλεύουν για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, για τα μεγάλα κοινωνικά και δημοκρατικά προβλήματα. Που αντιστρατεύονται την κρατική βία και καταστολή, παλεύουν ενάντια σε όλους τους νόμους και μηχανισμούς βίας, που οικοδομούνται σήμερα στο όνομα του λεγόμενου κοινού αγώνα κατά της τρομοκρατίας.

ˆ Σε όλους εκείνους, που θέλουν ριζική λύση στα κρίσιμα ζητήματα της Ανεργίας, της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού. Σ' αυτούς που γνωρίζουν ότι η έξαρση της κοινωνικής εγκληματικότητας, της εξάρτησης από τα ναρκωτικά οφείλεται στην πολιτική που θεριεύει τα κέρδη, φουντώνει τη φτώχεια, την ανασφάλεια.

Θεωρούμε γεγονός μεγάλης σημασίας και προοπτικής τη συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), τη δημιουργία της Πανελλαδικής Αγροτικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), τη συγκρότηση κινήματος για τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, κατά της Σένγκεν και του «τρομονόμου», στην Αθήνα και στις μεγαλύτερες πόλεις, με τάση μεγαλύτερης εξάπλωσης. Τη συγκρότηση της Κίνησης «ΔΡΑΣΗ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2003». Εκτιμάμε ότι σήμερα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις η αντίθεση κατά της κρατικής βίας και καταστολής. Οτι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις μετέχουν στα κινήματα διεθνοποίησης του αγώνα κατά της παγκόσμιας δράσης του κεφαλαίου.

Αποτελεί ελπίδα και γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας ότι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει μονιμότητα και εξαπλώνονται επιτροπές και κινήσεις κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, χτες στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, σήμερα κατά του Ιράκ και όπου αλλού, κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ. Είναι σημαντικό ότι συγκροτήθηκε Βαλκανικό ΑντιΝΑΤΟικό Κέντρο Πάλης με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Εκτιμάμε ως πολύ προωθητικό στοιχείο το ότι στη μάχη των τοπικών εκλογών διαμορφώθηκαν προϋποθέσεις να εμφανιστεί ο ριζοσπαστικός πόλος και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αυτά τα μέτωπα κοινής δράσης και συνεργασίας πρέπει να τα στηρίξουμε πιο αποφασιστικά, να δουλέψουμε για τη διεύρυνση και τη μαζικοποίησή τους.

Αλλά δε φθάνει αυτό. Χρειάζεται, ταυτόχρονα, να συμβάλουμε, ώστε οι επιμέρους συσπειρώσεις και συνεργασίες να οδηγήσουν όσο γίνεται πιο κοντά στην οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις, το λαϊκό κίνημα να έχει αποτελέσματα και κυρίως να φθάσει στο ποθητό αποτέλεσμα να ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση, που θα γίνεται όλο και χειρότερη και πιο καταπιεστική, όσο δεν αλλάζει, δεν ανατρέπεται ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Να δημιουργήσουμε όλοι μαζί τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις νίκης στο επίπεδο της εξουσίας.

Καλούμε την εργατική τάξη και τη νεολαία, τα άλλα λαϊκά στρώματα, να ενισχύσουν τις πρωτοβουλίες και δραστηριότητες του ΚΚΕ και το ίδιο το ΚΚΕ ως πολιτική δύναμη, που είναι σταθερά και αταλάντευτα τοποθετημένη στην υπόθεση της πάλης, της συσπείρωσης και της συμμαχίας, του οργανωμένου αγώνα. Οσο πιο ισχυρό το ΚΚΕ, τόσο πιο γρήγορα και πιο σταθερά θα είναι και τα βήματα στην οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Καλούμε τις ριζοσπαστικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, τον εργαζόμενο λαό να δώσει πιο καθαρά και αποφασιστικά δείγματα και αποδείξεις στο συντονισμό και την κοινή δράση σε περιφερειακό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο με τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που αντιστέκονται στις επιλογές διεθνών και περιφερειακών καπιταλιστικών ενώσεων, οι οποίες σήμερα οργανώνουν νέα αντεπίθεση στο βιοτικό επίπεδο, στην εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα λαών και χωρών. Που εκπονούν νέα αντιλαϊκά, στρατιωτικά και αυταρχικά μέτρα, με στόχο τη μεγαλύτερη ληστεία του λαϊκού πλούτου και τη βαθύτερη ταξική εκμετάλλευση. Να δυναμώσει η κοινή πάλη των λαών κατά του πολέμου και των επεμβάσεων, των πυρηνικών όπλων, της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Να αντιπαλέψουμε τον εθνικισμό, το σοβινισμό, το ρατσισμό, την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Να συνενωθούν όσο γίνεται περισσότερες λαϊκές δυνάμεις ενάντια στον κοινό εχθρό, ώστε να δημιουργηθούν ελπίδες για αλλαγές στο διεθνή συσχετισμό δύναμης υπέρ των λαών, κατά των δυνάμεων της βίας, του πολέμου, της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τα σημερινά οξυμένα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας, της μορφωτικής και πνευματικής υποβάθμισης, των σοβαρών ελλείψεων στον τομέα της κοινωνικής προστασίας, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής εγκληματικότητας, της διάδοσης των ναρκωτικών, τα προβλήματα δημοκρατίας δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά, αν δεν οξυνθεί η ταξική πάλη. Αν δεν περάσει στην αντεπίθεση και σε ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης το λαϊκό κίνημα και, τελικά, αν δε δρομολογηθούν αλλαγές και εκ βάθρων ανατροπές στη γενική γραμμή πλεύσης, στην κυρίαρχη στρατηγική, στο σημερινό συσχετισμό δύναμης στο επίπεδο της εξουσίας.

Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας δε βρίσκεται μόνο στο γεγονός ότι κυριαρχούν τα δύο κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, στην κυριαρχία του δικομματισμού ως μορφής του πολιτικού συστήματος. Βρίσκεται στο γεγονός ότι τα δύο αυτά κόμματα αντιπροσωπεύουν και εκφράζουν τα ταξικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Οτι ενδιαφέρονται να στηρίξουν το καπιταλιστικό σύστημα και τις αναδιαρθρώσεις του. Αρα, να διατηρήσουν και να επαυξήσουν όλες τις μορφές και μεθόδους που ανεβάζουν την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όλες τις επιλογές τους που πλήττουν τον ελληνικό λαό και τη δυνατότητα της χώρας να αναπτυχθεί σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Με τη συνολική τους παρέμβαση, βάζουν εμπόδια και φραγμούς στην ενότητα και την κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Υπονομεύουν και φθείρουν την αξία του οργανωμένου αγώνα. Δεν υπάρχει προοπτική για το λαό, αν δεν αλλάξει δραστικά σε βάρος τους ο συσχετισμός δύναμης στο μαζικό κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο. Αν δεν αποδυναμωθεί η πολιτική και ιδεολογική τους επιρροή μέσα στο λαό, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η κυρίαρχη πολιτική έχει πρώτο και βασικό στόχο να προωθεί το σχεδιασμό των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στα πλαίσια των οποίων σημειώνεται νέο επίπεδο συγκεντροποίησης και μεγέθυνσης των μονοπωλίων. Αναπόσπαστο συστατικό της πολιτικής αυτής είναι η προσαρμογή και ευθυγράμμιση με τη στρατιωτική, οικονομική πολιτική των ιμπεριαλιστικών διακρατικών και περιφερειακών ενώσεων. Η συμμετοχή σε κάθε μορφή πολιτικής και στρατιωτικής, οικονομικής επέμβασης και διείσδυσης, που οργανώνουν με διάφορα προσχήματα οι ηγετικές κυρίως ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι περιφερειακοί σύμμαχοί τους σε βάρος λαών και χωρών, στη γύρω περιοχή και ευρύτερα. Εργαλείο της κυρίαρχης πολιτικής είναι η διαμόρφωση στις σύγχρονες συνθήκες ενός πιο ισχυρού κρατικού, αλλά και παρακρατικού, παραστρατιωτικού μηχανισμού καταστολής των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών. Η ευρύτατη συνεργασία και συμμετοχή στους διεθνείς μηχανισμούς βίας και καταστολής.

Οι μόνοι κερδισμένοι είναι η οικονομική ολιγαρχία και ένα διαμορφωμένο κοινωνικό στρώμα, που απαρτίζεται από ένα ανώτερο τμήμα της εργατικής τάξης, ένα τμήμα των μεσαίων στρωμάτων και από ένα τμήμα της ηγεσίας συνδικαλιστικών κινημάτων, που έχει διαφθαρεί με τη συμμετοχή της στην προσπάθεια της εξουσίας να εξαγοράσει και να χειραγωγήσει το λαό.

Μπροστά μας έρχονται νέα, πιο σκληρά μέτρα, ενώ θα πολλαπλασιαστούν οι εστίες του πολέμου. Οι καπιταλιστικοί οργανισμοί, οι ηγετικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και τα επιτελεία τους εκφράζουν φόβους ότι η διεθνής ύφεση θα πάρει βάθος και θα γενικευτεί σε τέτοιες διαστάσεις, ώστε να μην μπορεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα γι' αυτήν τις συνέπειές της. Επομένως, φοβούνται και το ξέσπασμα πολιτικής κρίσης σε διάφορες χώρες του ιμπεριαλισμού, αλλά και πιο μεγάλη όξυνση των μεταξύ τους αντιθέσεων. Η απάντηση που ετοιμάζουν θα είναι πιο δραματική για τους λαούς.

Οι αντιθέσεις στην Ελλάδα παίρνουν μεγαλύτερη ένταση και βάθος, λόγω της εξαρτημένης και υποδεέστερης θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα του ιμπεριαλισμού. Η θέση της Ελλάδας στη Βαλκανική και η γειτνίασή της με τη Μέση Ανατολή τη φέρνουν σε άμεση σχέση με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που σήμερα γίνονται οξύτερες εντός της ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και την πολιτική των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα, με το δόγμα Μπους για το «προληπτικό χτύπημα» και «την κοινή δράση» όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων κατά της λεγόμενης τρομοκρατίας.

Η συμμετοχή της χώρας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην άρχουσα τάξης της Ελλάδας και της Τουρκίας, η αμφισβήτηση από την Τουρκία, αλλά και την ΕΕ, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας στο Αιγαίο, στα πλαίσια της ρύθμισης για τον Ευρωστρατό, έχουν μετατρέψει την Ελλάδα, τόσο σε θύτη, όσο και θύμα των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.

Η διεύρυνση της ΕΕ με 10 νέες χώρες επιδιώκεται, προκειμένου το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και σημαντικό τμήμα του πολιτικού κατεστημένου να ενισχύσει τη θέση του στις αγορές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η ένταξη νέων κρατών οξύνει τα προβλήματα «συνοχής» στην ΕΕ και τις αντιθέσεις. Υπάρχει έδαφος για όξυνση της οικονομικής κρίσης και μεγαλύτερης εμπλοκής της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις που γίνονται και θα ακολουθήσουν. Ολες οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θίγουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, οξύνουν τα κοινωνικά του προβλήματα, αμφισβητούν και υποσκάπτουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι άλλες νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της ΕΕ αναζητούν τρόπους, που θα τους επιτρέψουν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνες για το σύστημα απαιτήσεις. Αναζητούν τρόπους να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική στα πλαίσια των 4 ελευθεριών: κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και ανθρώπινου δυναμικού, ώστε το λαϊκό κίνημα να περιορίσει τις διεκδικήσεις και τα οράματά του στην ανύπαρκτη προοπτική του «ανθρώπινου καπιταλισμού».

Επομένως, το λαϊκό κίνημα πρέπει να θωρακίζεται για να αντιμετωπίζει τις στρατηγικές επιλογές του συστήματος, που θα προωθηθούν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, αλλά και τους επικίνδυνους και παραπλανητικούς ελιγμούς του, γύρω από τις θεωρίες ανεύρεσης ενός άλλου μείγματος της ίδιας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Στις σημερινές συνθήκες, γίνεται πιο φανερό ότι η άρχουσα τάξη της χώρας και τα κόμματα που τη στηρίζουν αναζητούν τρόπους να διαμορφώσουν αναχώματα ή να μετατρέψουν σε δεξιά και αριστερά αναχώματα κάθε προσπάθεια που περικλείει δυναμική αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική.

Ο Συνασπισμός, με βάση τις προγραμματικές του θέσεις και κυρίως την πρακτική του, στηρίζει παλιές σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, που συγκαλύπτουν τις αιτίες των προβλημάτων. Στηρίζει την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με τις θέσεις του για «προοδευτικό εκσυγχρονισμό». Προβάλλει τις ιδέες του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και έτσι δίνει, αντικειμενικά, χέρι βοήθειας στην ιμπεριαλιστική διείσδυση, στην ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ. Σε κρίσιμες στιγμές που κορυφώνονται οι λαϊκοί αγώνες, δίνει χέρι βοήθειας στην πολιτική του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου και της συναίνεσης, σε κρίσιμες, επίσης, στιγμές, όπου ο ιμπεριαλισμός επιδιώκει να επιβάλει την ιμπεριαλιστική ειρήνη, συντάσσεται με τα σχέδια αυτά, όπως έγινε με την απόφαση του G8 για τη Γιουγκοσλαβία, το Κυπριακό και άλλα.

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στο λαό: Ο δρόμος, με τη μια ή την άλλη μορφή, της προσαρμογής και ενσωμάτωσης, δηλαδή ο δρόμος της πιο ληστρικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ο δρόμος της αντίστασης και της ρήξης μ αυτήν την πολιτική, που είναι και δρόμος συνεργασίας σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο με όλες τις αντιστεκόμενες λαϊκές δυνάμεις και κινήματα, με στόχο τη διαμόρφωση μιας λαϊκής πλειοψηφίας, ικανής να επιβάλλει βαθιές αλλαγές, ικανής να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της.

Σ’ αυτήν τη βάση προβάλλει η ανάγκη να συγκροτηθεί συμμαχία των ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ώστε να δυναμώσει η αντίσταση και αντεπίθεση. Να δοθεί η δυνατότητα στο λαό να πάρει στα δικά του χέρια την τύχη του, την πορεία της χώρας, το αύριο των παιδιών του. Η συμμαχία παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα. Δίνει τη μάχη για βαθιά κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα, που αποτελεί και την κορυφαία συνεισφορά στο διεθνές κίνημα. Αξιοποιεί θετικές εξελίξεις και κατακτήσεις των κινημάτων σε άλλες χώρες και περιοχές. Συνεργάζεται και συντονίζεται σε διεθνές επίπεδο με τα λαϊκά κινήματα, με τις δραστηριότητες του αντιιμπεριαλιστικού, αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Ο λαός πρέπει να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο, αν θέλει να πετύχει λύσεις στα κοινωνικά και πολιτικά του δικαιώματα, στις αυξανόμενες ανάγκες της εποχής μας. Σ’ αυτόν το δρόμο μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που δίνει η σύγχρονη επιστήμη και τεχνική. Να ζήσει καλύτερα, να γνωρίσει την κοινωνική ευημερία και την ειρήνη, τη γνώση και τον πολιτισμό. Με την επιλογή αυτού του δρόμου, με τη συγκέντρωση των μέγιστων δυνατών δυνάμεων, είναι δυνατόν να αποκτήσουν αποτελεσματικότητα, νόημα και προοπτική οι καθημερινοί λαϊκοί αγώνες.

Ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με ρόδα. Ο αγώνας θα είναι σκληρός. Ο αντίπαλος, ο εγχώριος και ο ξένος, θα αντιδρά σε κάθε άνοδο του κινήματος, σε κάθε αμφισβήτησή του.

Οι εργαζόμενοι καλούνται να καταθέσουν θυσίες στον αγώνα αυτό, θυσίες όμως που θα καρποφορήσουν στην πορεία. Χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται.

ΜΕΤΩΠΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αφετηριακή ιδέα είναι ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχει λύση. Η Ελλάδα διατηρεί σήμερα αναπτυξιακές δυνατότητες, συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχει λαό με μεγάλη αγωνιστική κληρονομιά. Εχει έμπειρη εργατική τάξη, εργαζόμενους γενικότερα, επιστημονικό δυναμικό, για να σταθεί στα πόδια της, όταν κατακτήσει μια νέα εξουσία, την εξουσία του λαού. Θα έχει και δυνατότητες να συνεργαστεί και να συνασπιστεί με άλλες χώρες και δυνάμεις που έχουν συμφέρον από μια αμοιβαία επωφελή συνεργασία. Λαούς και χώρες, που ποδοπατιούνται από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που αναζητούν, σήμερα, εναλλακτικές μορφές συνεργασίας σαν αντιστάθμισμα. Αύριο, οι τάσεις θα γίνουν πιο έντονες.

Προβάλλουμε και παλεύουμε με άξονες και στόχους πάλης, που ανταποκρίνονται στα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ, της αγροτιάς, των γυναικών, της νεολαίας. Αιτήματα και στόχους, που ολοκληρώνονται με τη λύση του πολιτικού προβλήματος, που είναι να περάσει η εξουσία, από τα χέρια των φιλομονοπωλιακών φιλοϊμπεριαλιστικών δυνάμεων, στα χέρια του εργαζόμενου λαού.

Κατακτήσεις προσωρινές και επιμέρους, αλλά συνεχώς υπό αμφισβήτηση, μπορεί να έχει ο λαός στο δρόμο του αγώνα. Ομως, ριζικές λύσεις, τέτοιες που απαιτούνται, δεν μπορεί να υπάρξουν, όσο στον τόπο η διακυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

ΣυσπεΙρωση και ενιαιοποΙηση του αγΩνα, για να αντιμετωπιστοΥν τα προβλΗματα που γεννοΥν οι καπιταλιστικΕΣ αναδιαρθρΩσειΣ στην οικονομΙα και στο εποικοδομημα, τΑ οικονομικΑ, κοινωνικΑ προβλημΑΤΑ του λαοΥ

Βασική προϋπόθεση, για να δυναμώσει το εργατικό και, γενικότερα, το λαϊκό κίνημα, είναι να στηριχτούν πιο ουσιαστικά οι προσπάθειες και η δράση του ΠΑΜΕ.

Να διευρυνθεί, να προωθηθεί η κοινή δράση όλων των εργατοϋπαλλήλων σε ενιαίο μέτωπο πάλης, με στόχο να αποκτήσει κύρος και επιρροή στο μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης. Να αλλάξει δραστικά ο συσχετισμός δύναμης σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, στις ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, ώστε να αποκατασταθεί η ταξική κατεύθυνση και η ενότητα του κινήματος.

Να διαμορφωθεί διακριτός πόλος κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στις αγωνιστικές δυνάμεις των εργατοϋπαλλήλων, των ΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, με τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, το κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα, το κίνημα κατά του πολέμου, με τις αγωνιστικές δραστηριότητες της μισθωτής διανόησης, των ανθρώπων της Τέχνης και του Πολιτισμού. Παίρνεται υπόψη ότι οι διαφορές ανάμεσα στους εργατοϋπαλλήλους και στα άλλα φτωχά μικρομεσαία στρώματα, οι διαφορές και στο εσωτερικό των κινημάτων είναι υπαρκτές και στηρίζονται και σε αντικειμενική βάση, πέρα από καλλιεργημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες που έχουν επιβληθεί.

Να αναδειχτεί, πάνω απ' όλα, αυτό που ενώνει σήμερα, δηλαδή η αντίθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους και το μεγάλο κεφάλαιο, ιδιαίτερα το μονοπωλιακό. Η αντίθεση και η ρήξη με τις επιβαλλόμενες δεσμεύσεις από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δεσμεύσεις, που ξεκινάνε από την οικονομική ζωή και φθάνουν έως τον πολιτισμό, τον ελεύθερο χρόνο και επιδρούν σε όλο το εποικοδόμημα.

Οι κοινωνικές συμμαχίες ενισχύονται, στο βαθμό που και οι πολιτικές δυνάμεις της συμμαχίας δουλεύουν στην κατεύθυνση ενιαίου πλαισίου δράσης. Αναπτύσσουν και στηρίζουν τους αγώνες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών και, συνολικά, συμβάλλουν να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ανοδική, σταθερή, ενωτική πορεία των δυνάμεων που συμμετέχουν σ αυτήν τη λογική.

Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, οι αγωνιστικές δυνάμεις στο χώρο των ΕΒΕ πρέπει, και αυτόνομα, αλλά και σε κοινή δράση, να διευρύνουν την παρέμβασή τους, ώστε να αγκαλιάσει αυτή όλα τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας. Να υπάρξει συντονισμός ανάμεσά τους. Να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της πάλης κατά του πολέμου, κατά του εθνικισμού, σοβινισμού, κατά των μηχανισμών και μέσων εξαγοράς και χειραγώγησης, τρομοκρατίας και βίας. Να οργανώσουν την πάλη για τη δημοκρατία στους χώρους δουλιάς, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, για τη λαϊκή στέγη, για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Την πάλη εναντίον όλων των παραγόντων, που ευθύνονται για τις πλημμύρες, τις φωτιές στα δάση, την εμπορευματοποίηση γης και ελεύθερων χώρων.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Επιδιώκουμε ο αγώνας για τα άμεσα και καθημερινά προβλήματα να οδηγεί στην απόσπαση κατακτήσεων και, ταυτόχρονα, να συνδέεται το αποτέλεσμα αυτό με τη μεγαλύτερη μαχητικοποίηση για ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.

Αντιπαλεύουμε τις απολύσεις και την ανεργία με όλες τις παραλλαγές που αυτή παίρνει. Τα προγράμματα «απασχολησιμότητας» και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Τα απατηλά προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας με τη μορφή της κατάρτισης, όλες τις μορφές της εργασιακής ευελιξίας. Τα προγράμματα αναδιάρθρωσης του εργάσιμου χρόνου σε βάρος των εργαζομένων, που συνεπάγονται και πραγματική μείωση του μισθού, άρση των κεκτημένων. Το πρόβλημα των ανατιμήσεων, του πληθωρισμού και της αντιλαϊκής φορολογίας. Τη μείωση δικαιωμάτων της νεολαίας και των γυναικών.

Διεκδικούμε πλήρη και σταθερή απασχόληση, αυξήσεις μισθών και συντάξεων.

Δημόσια υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, που θα περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης Υγείας, τις παροχές και τις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.

Την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για εκείνους που εργάζονται στα βαρέα και ανθυγιεινά. Σύνταξη στα 55 στις γυναίκες και στα 50 για εκείνες που απασχολούνται σε βαρέα και ανθυγιεινά. Αμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων με την καταβολή εισοδημάτων στο ύψος του 80% του ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη, για όλο το διάστημα που βρίσκονται στην ανεργία.

Τα εισοδήματα των εργαζομένων, σε συνδυασμό με τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, πρέπει να υπολογίζονται με βάση τις σύγχρονες υλικές και πνευματικές ανάγκες, που αυτές δυναμικά εξελίσσονται. Την ανάγκη για ελεύθερο χρόνο. Ανεργοι και μερικά απασχολούμενοι πρέπει να έχουν ίσα κοινωνικά δικαιώματα με τους εργαζόμενους. Διεκδικούμε μείωση του εργάσιμου χρόνου, με αιχμή το 7ωρο, 5ήμερο 35ωρο και 30ωρο για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με αύξηση των αποδοχών και με καθολική εφαρμογή.

Πάλη για ίσα δικαιώματα των αλλοδαπών εργατών και των οικογενειών τους.

Αντιπαλεύουμε τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και κοινωνικών υπηρεσιών. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, υπερασπιζόμαστε εργατικά κεκτημένα, διεκδικούμε νέα. Παλεύουμε κατά των συνεπειών που προκύπτουν από τις ανατιμήσεις στις υπηρεσίες. Η κρατική παρέμβαση, είτε με τη μορφή της ιδιωτικοποίησης είτε με τη μορφή της επανακρατικοποίησης, στην κατεύθυνση της λεγόμενης «μεικτής οικονομίας», συνιστά στρατηγικής σημασίας επιλογή για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Ακόμα και αν επιτευχθεί μια μεγαλύτερη συμμετοχή του κρατικού τομέα στον ιδιωτικοποιημένο, αυτό, στις σημερινές συνθήκες και στη φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα, δε συνεπάγεται ουσιαστική αλλαγή της θέσης των εργαζομένων ή στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ως απάντηση στην καπιταλιστική συγκεντροποίηση μέσων παραγωγής, προβάλλουμε στο λαό την ανάγκη να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις, για να υπηρετούν οι επιχειρήσεις αυτές αποκλειστικά το λαό, να είναι, δηλαδή, κοινωνική ιδιοκτησία.

Τα θέματα Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας τα αντιμετωπίζουμε μέσα από ένα ενιαίο σύστημα, που περιλαμβάνει την εργατική τάξη, τους ΕΒΕ, τη μικρομεσαία αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Το κρατικό σύστημα Υγείας συνεχώς υποβαθμίζεται, συρρικνώνεται, εμπορευματοποιείται όλο και πιο πολύ. Τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί, ουσιαστικά, σε ανώνυμες εταιρίες που λειτουργούν με τη λογική του κέρδους και όχι των ανθρώπινων αναγκών. Τα ταμεία των νοσοκομείων αδειάζουν εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και της πολιτικής προμηθειών, που εξαρτάται από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Αδειάζουν και τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα ελλείμματα. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και τεχνολογικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στα πολυιατρεία των ασφαλιστικών ταμείων, στο ΕΚΑΒ, οδηγούν τους ασθενείς σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, κλινικές και θεραπευτήρια, με αποτέλεσμα την οικονομική αφαίμαξη εργαζομένων και ασφαλιστικών ταμείων. Παράλληλα, γιγαντώνονται τα κέρδη των ιδιωτικών κλινικών, των διαγνωστικών κέντρων, των ασφαλιστικών εταιριών. Το κεφάλαιο, όλο και πιο πολύ, διεισδύει και συγκεντρώνεται στο φάρμακο, στην τεχνολογία, στην ασφάλιση, στις μονάδες υγείας.

Η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια, η υποκουλτούρα, η επιδείνωση, γενικά, των συνθηκών εργασίας και ζωής επιβαρύνουν την υγεία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό και η προστασία της υγείας τους είναι αναπόσπαστο στοιχείο του γενικότερου αγώνα για κοινωνική λαϊκή ευημερία, για την ανατροπή των παραγόντων που γεννούν τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα.

Παλεύουμε για σύγχρονο δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (Υγείας, Συνταξιοδότησης και Πρόνοιας), που καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Οι κοινωνικές παροχές στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας να είναι πραγματικά δωρεάν. Οι κρατήσεις των ασφαλισμένων για τον κλάδο Υγείας να καταργηθούν. Να ενταχθούν στο Ενιαίο, Δημόσιο, Δωρεάν Σύστημα Υγείας όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες, που λειτουργούν σήμερα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Να κοινωνικοποιηθούν όσες ιδιωτικές μονάδες είναι κατάλληλες και λειτουργούν σήμερα στους τομείς Υγείας και Πρόνοιας. Να καταργηθεί η δραστηριότητα των επιχειρηματιών σ αυτούς τους τομείς. Η συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι σε βάρος του πρώτου. Η χρηματοδότηση των παραπάνω τομέων - υπηρεσιών πρέπει να γίνεται από το κράτος και τους εργοδότες.

Το αποκλειστικά Δημόσιο Ενιαίο Σύστημα Υγείας να παρέχει δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα λαϊκά στρώματα: Εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, μετανάστες, πρόσφυγες, φαντάρους, ξεκινώντας από την πρόληψη και τον οικογενειακό προγραμματισμό και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, έως και την Τριτοβάθμια Περίθαλψη. Εξειδίκευση κατά φύλο, ηλικία, επάγγελμα, περιοχή, με βάση τις ιδιαιτερότητες.

Απαιτείται στροφή στην πρόληψη. Δημιουργία κρατικής υποδομής σε όλα τα επίπεδα, από την έρευνα μέχρι και τη δημιουργία προγραμμάτων πρόληψης σε όλες τις κοινωνικές ομάδες (γυναίκες, παιδιά, νέοι, στρατευμένοι, πρόσφυγες, μετανάστες), σε εργασιακούς χώρους και σε γεωγραφικές περιοχές.

Η πρόληψη πρέπει να περιλαμβάνει την προστασία του ανθρώπου, του περιβάλλοντος (φυσικού και κοινωνικού) από επιβλαβείς παράγοντες, από τις επιπτώσεις τεχνολογικών παρεμβάσεων, βιολογικού πολέμου κλπ. Πρέπει να συνδέεται, επίσης, με την υγιεινή διατροφή, με την εξάλειψη μεταδοτικών και μολυσματικών ασθενειών. Και όλα αυτά με ευθύνη του κράτους και όχι με τη μετάθεση της ευθύνης στα άτομα.

Να κατοχυρωθεί αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο Υγιεινής και Ασφάλειας στους τόπους δουλιάς, με συμμετοχή και έλεγχο των εργαζομένων για την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι ιδιωτικοί φορείς Υγιεινής και Ασφάλειας, που αξιοποιούνται ως εργαλεία των εργοδοτών.

Διεκδικούμε ιδιαίτερες κρατικές υπηρεσίες και παροχές για την προστασία της μητρότητας, για τις εγκύους και τις νέες μητέρες, για τη βρεφική - παιδική ηλικία.

Να οργανωθεί ιδιαίτερη φροντίδα με υγειονομικές και κοινωνικές υπηρεσίες για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τους χρόνια πάσχοντες.

Να διατεθούν ειδικά κρατικά κονδύλια στην έρευνα για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, όπως το Εϊτζ, ο καρκίνος, ο διαβήτης, οι καρδιοπάθειες, μυοσκελετικές και άλλες παθήσεις που έχουν αυξηθεί.

Να είναι υποχρεωτικοί και δωρεάν όλοι οι επιστημονικά αναγκαίοι εμβολιασμοί σε όσους τους χρειάζονται.

Να δημιουργηθούν ως βασικές μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Κέντρα Υγείας και αποκεντρωμένα παραρτήματά τους, χωροταξικά κατανεμημένα, ώστε να καλύπτουν όλη τη χώρα, ανάλογα με τις γεωγραφικές, κοινωνικές, δημογραφικές, επιδημιολογικές και συγκοινωνιακές συνθήκες.

Τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Δημόσιας Υγείας, Ιατρικής της Εργασίας, Οικογενειακού Προγραμματισμού, Σχολικής Υγείας κλπ. να αποτελούν τμήματα του ενιαίου λειτουργικά Κέντρου Υγείας.

Από τα Κέντρα Υγείας εκπορεύονται όλα τα προγράμματα πρόληψης, αλλά και συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία για τις ανάγκες του πληθυσμού. Να αποτελούν κρίκο με τα υπόλοιπα επίπεδα του συστήματος Υγείας, το Δευτεροβάθμιο, το Τριτοβάθμιο, και με το ΕΚΑΒ.

Ο οικογενειακός γιατρός πρέπει να αποτελεί βασικό μοχλό λειτουργίας και σύνδεσης του Κέντρου Υγείας με την οικογένεια. Οικογενειακοί γιατροί, πρέπει να γίνονται οι γιατροί Γενικής Ιατρικής και οι παιδίατροι και να είναι ενταγμένοι στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Οι γιατροί Εργασίας πρέπει να συνδέουν το Κέντρο Υγείας με όλους τους εργασιακούς χώρους των περιοχών ευθύνης τους.

Τα αγροτικά ιατρεία να αντικατασταθούν από τα Κέντρα Υγείας αγροτικού τύπου ή τα παραρτήματα των Κέντρων Υγείας, ώστε να καλύπτονται όλα τα χωριά.

Διεκδικούμε:

Τα νοσοκομεία στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του Δημόσιου Συστήματος Υγείας να καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες νομών, επαρχιών ή γεωγραφικά προσδιορισμένων περιοχών της πρωτεύουσας και των άλλων μεγάλων πόλεων, με πλήρη στελέχωση και σύγχρονη υποδομή και εξοπλισμό.

Εξειδικευμένες νοσοκομειακού χαρακτήρα υπηρεσίες Υγείας, που χρειάζονται συνδυαστικά έρευνα και μελέτη, πρέπει να παρέχονται από το τριτοβάθμιο επίπεδο υπηρεσιών Υγείας. Από μεγάλα νοσοκομεία περιφερειακού χαρακτήρα, χωροταξικά κατανεμημένα, ώστε να αποτρέπουν τη συρροή ασθενών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Ιδιαίτερη θέση στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας να καταλαμβάνει η προστασία της υγείας της μητέρας και του παιδιού. Να ενταχθούν στα Κέντρα Υγείας τα γυναικολογικά ιατρεία, τα συμβουλευτικά κέντρα και τα παιδιατρικά τμήματα.

Τα μαιευτήρια ή οι κρατικές μαιευτικές κλινικές των νοσοκομείων, τα παιδιατρικά νοσοκομεία ή οι παιδιατρικές κλινικές των νοσοκομείων πρέπει να είναι ενταγμένα στη Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Περίθαλψη. Το ίδιο να ισχύει με τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ή κλινικές, τα κέντρα αποκατάστασης των χρόνιων παθήσεων και τα ογκολογικά ή άλλων ειδικών παθήσεων.

Ολα τα νοσοκομεία να είναι δημόσιου χαρακτήρα. Να παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν και στην καλύτερη δυνατή ποιότητα. Να εντάσσονται σε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, με στόχο την αύξηση των δυνατοτήτων τους για παροχή υπηρεσιών Υγείας. Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης του υλικοτεχνικού εξοπλισμού τους. Σχεδιασμός της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης από αρμόδιους κρατικούς φορείς.

Ολο το προσωπικό στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας να είναι μόνιμο, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με αξιοπρεπείς μισθούς, συνθήκες εργασίας και δυνατότητες επιστημονικής εξέλιξης.

Ολοι οι σημερινοί ελεύθεροι επαγγελματίες γιατροί μπορούν να απορροφηθούν από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

Η προστασία της Δημόσιας Υγείας συνδέεται με τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική και την προστασία του περιβάλλοντος, την υγιεινή των τροφίμων, την καταπολέμηση των ναρκωτικών, της εγκληματικότητας, τις συγκοινωνίες, τον πολιτισμό. Ολες αυτές οι δραστηριότητες να είναι στην ευθύνη του κράτους.

Σε ένα τέτοιο Κρατικό Ενιαίο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας, συστατικό στοιχείο, αλλά και προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη κρατικής βιομηχανίας φαρμάκου, υγειονομικού υλικού και βιοϊατρικής τεχνολογίας. Επίσης, πρέπει να λειτουργεί Κρατικός Οργανισμός Φαρμάκου, που, εκτός από την παραγωγή, να έχει στην ευθύνη του την εισαγωγή, τον έλεγχο, τη διάθεση όλων των σύγχρονων φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά.

Παλεύουμε για Παιδεία, Μόρφωση και Ερευνα, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Θα βοηθάει το νέο άνθρωπο να διαμορφώνει την προσωπικότητά του και να κατανοεί τις εσωτερικές σχέσεις και τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, ώστε να ορίζει τη ζωή του και να συνεισφέρει στον αγώνα για την κοινωνική εξέλιξη υπέρ του λαού.

Διεκδικούμε την κατάργηση όλων των νόμων της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με στόχο να αναπροσαρμόσουν την Παιδεία στις αναδιαρθρώσεις της αγοράς εργασίας.

Να διευρυνθεί η βασική - γενική εκπαίδευση, ώστε όλοι οι νέοι άνθρωποι να διαμορφώνουν μιαν ολόπλευρη και αρμονική προσωπικότητα, πριν από οποιαδήποτε επαγγελματική επιλογή και ένταξη στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας.

Θέσπιση Ενιαίου Δωδεκάχρονου Σχολείου Βασικής - Γενικής Εκπαίδευσης για όλους αδιακρίτως τους νέους και τις νέες, χωρίς ταξικές, φυλετικές, γεωγραφικές, θρησκευτικές ή άλλες διακρίσεις, που θα αποτελεί συνέχεια της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και βασική προϋπόθεση για το πανεπιστήμιο και για οποιαδήποτε επαγγελματική μόρφωση.

Σχολεία πρωινά, σύγχρονα και ασφαλή, με όλη την απαιτούμενη υποδομή και εξοπλισμό σε εργαστήρια, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, χωρίς κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, με μείωση της αναλογίας διδασκόντων - διδασκομένων. Σε όλα τα σχολεία υποδομή Ιατρικής Πρόληψης και Υγιεινής.

Ριζική αναμόρφωση των σχολικών προγραμμάτων και βιβλίων. Βιβλία επιστημονικά και παιδαγωγικά επεξεργασμένα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και δυνατότητες της κάθε ηλικίας. Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, επικεντρωμένα στα θεμελιακά και καταξιωμένα, στη διάρκεια του χρόνου, στοιχεία της γνώσης, ώστε να δίνουν συνολική και συγκροτημένη εικόνα για τη ζωή.

Αναπροσανατολισμός όλης της σχολικής ζωής, ώστε στη θέση της ποσοτικής μάθησης, των θέσφατων και του αυταρχισμού, να μπει η δημιουργική - συλλογική οργάνωση της σχολικής λειτουργίας. Ολοκλήρωση της εργασίας μέσα στο σχολείο, με εξατομικευμένη βοήθεια σε κάθε μαθητή, ανάλογα με τις ανάγκες του, αλλά και με την Αισθητική και Φυσική Αγωγή, ευρύτερη πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα.

Επαρκής διδασκαλία των ξένων γλωσσών και χορήγηση τίτλου γλωσσομάθειας τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας μέσα από το σχολείο. Δωρεάν εξασφάλιση των ξενόγλωσσων βιβλίων.

Αντικατάσταση του ολοήμερου ανταποδοτικού «παιδοφυλακτηρίου», από το σχολείο, που θα ολοκληρώνει τη διαπαιδαγωγητική του εργασία με όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Απεξάρτηση του προγράμματος και των εξετάσεων του Λυκείου από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για να ενισχυθεί ο ρόλος της γενικής μόρφωσης και να γίνει κτήμα όλων των νέων.

Κατάργηση του διπλού δικτύου ΛΥΚΕΙΟ - ΤΕΕ και άρση κάθε μέτρου κατηγοριοποίησης - ιδιωτικοποίησης των σχολείων και των ΑΕΙ - ΤΕΙ, όπως η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, των πανεπιστημίων και του εκπαιδευτικού προσωπικού, η γονεϊκή επιλογή του σχολείου, η «αποκέντρωση» κρίσιμων εκπαιδευτικών λειτουργιών (προγράμματα, χρηματοδότηση, εργασιακό καθεστώς εκπαιδευτικών).

Καθιέρωση συστήματος δημόσιων και δωρεάν «μεταλυκειακών» επαγγελματικών σχολών, για να εξασφαλίζεται ουσιαστική επαγγελματική μόρφωση βασισμένη στα γερά θεμέλια του 12χρονου. Κατάργηση των ΤΕΕ, ΙΕΚ, ΚΕΚ και άλλων «εκπαιδευτηρίων» πρόχειρης «κατάρτισης», που μόνη τους αποστολή έχουν να ξεγελούν την απελπισία χιλιάδων άνεργων νέων.

Αναδιοργάνωση, ενίσχυση, βελτίωση της νυχτερινής εκπαίδευσης, ώστε να αποτελεί ουσιαστική διέξοδο για τους εργαζόμενους νέους που εμποδίστηκαν να ολοκληρώσουν τη γενική τους εκπαίδευση.

Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Διπλασιασμός τουλάχιστον των κρατικών κονδυλίων για την εκπαίδευση, ώστε να σταματήσει η καταλήστευση των λαϊκών οικογενειών από τους κάθε λογής εμπόρους της γνώσης.

Αναπροσανατολισμός των κονδυλίων των κοινοτικών προγραμμάτων στις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και των σχολών, ένταξη και κατανομή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ακύρωση κάθε μέτρου που οδηγεί τα σχολεία και τα ΑΕΙ - ΤΕΙ σε ανταποδοτική - επιχειρηματική λειτουργία. Καμία αύξηση των δημοτικών τελών για τη λειτουργία των σχολείων και πανεπιστημίων, κανένα πρόσθετο χαράτσι στους γονείς, κανένας ιδιώτης χορηγός στην εκπαίδευση.

Ενιαία δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, αποδεσμευμένη από το μονοπωλιακό εναγκαλισμό, χωρίς ταξικούς φραγμούς και αντιεπιστημονικούς διαχωρισμούς των σπουδών σε κύκλους και των ιδρυμάτων σε κατηγορίες, με ενιαίους όρους. Να υπηρετεί τις ανάγκες της επιστημονικής και κοινωνικής εξέλιξης. Να διαμορφώνει επιστήμονες καλλιεργημένους, με υψηλό επίπεδο ειδίκευσης και επαγγελματικής ικανότητας, να μπορούν να σκέπτονται επιστημονικά και πολυεπίπεδα και όχι να είναι μονοδιάστατα προσκολλημένοι στο αντικείμενό τους.

Να κατοχυρωθεί ο ενιαίος χαρακτήρας των προπτυχιακών σπουδών των ΑΕΙ, όσο και των μεταπτυχιακών, ώστε οι μεν πρώτες να παρέχουν ολοκληρωμένη ειδίκευση και να οδηγούν στη σύνδεση του πτυχίου με το επάγγελμα, οι δε δεύτερες να έχουν άμεση και ακώλυτη πρόσβαση σε διδακτορικό.

Κατάργηση κάθε είδους διδάκτρων, εξασφάλιση δωρεάν συγγραμμάτων, σίτισης και στέγασης όλων των φοιτητών. Παροχή υποτροφιών σε όλους για μεταπτυχιακές σπουδές.

Οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών, για να μπορούν να ανταποκρίνονται στο σύνθετο λειτούργημά τους. Στήριξη, που θα ξεκινά με την παιδαγωγική τους εκπαίδευση και θα συνεχίζεται στην περιοδική επιμόρφωσή τους. Κατοχύρωση της αποκλειστικής απασχόλησης του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού των ΑΕΙ, σε συνδυασμό με την κάλυψη των σύγχρονων οικονομικών τους αναγκών.

Επαναπροσδιορισμός της έρευνας, ώστε η αποστολή της να μην καθορίζεται από τα ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα των ιδιωτών χρηματοδοτών της, αλλά να υπηρετεί το λαό. Χρηματοδότησή της από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να καλύπτονται με επάρκεια όλοι οι τομείς της και να συμμετέχει σ αυτήν το σύνολο των ιδρυμάτων και ερευνητών.

Κατάργηση όλων των αυταρχικών, κατασταλτικών μέτρων και ρυθμίσεων, που ακυρώνουν τις συλλογικές διαδικασίες και την ελευθερία στην εκπαίδευση, όπως η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το Καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών, οι Κανονισμοί σχολείων και ΑΕΙ, ΤΕΙ κλπ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΕ

Παραμένει βασικό πρόβλημα των ΕΒΕ, που θα οξύνεται ως κύρια τάση, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η δύσκολη επιβίωση. Η δημιουργία νέων επιχειρήσεων δεν αποδεικνύει ευημερία για το λαό και το στρώμα αυτό. Προέρχεται, κύρια, από ανέργους, απολυμένους, αγρότες που χάνουν τη μικρή ιδιοκτησία τους, δε βρίσκουν δουλιά, επομένως ρισκάρουν να δημιουργήσουν μια νέα επιχείρηση, παρά την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που νιώθουν.

Η μικρή επιχείρηση υπάρχει εκεί όπου το μονοπώλιο δε θέλει ή δεν ενδιαφέρεται προς το παρόν να την εκτοπίσει. Επομένως, για τη μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων και μικρών ΕΒΕ, το παρόν και το μέλλον είναι πολύ δύσκολο. Τα έσοδα και τα έξοδα των μικρών επιχειρήσεων τα καθορίζουν τα μονοπώλια και όχι η ικανότητα του ενός ή του άλλου μικροϊδιοκτήτη. Ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός δεν μπαίνει σε κανόνες, ούτε ηθικοποιείται. Απαιτείται, λοιπόν, εκσυγχρονισμός και αναπροσαρμογή των στόχων πάλης, ώστε να ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις.

Οι μικρομεσαίοι ΕΒΕ, που σήμερα στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι αυτοαπασχολούμενοι, πρέπει να δουν στο πρόσωπο της εργατικής τάξης τον κύριο σύμμαχό τους. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, που απορρέουν από τη διαφορετική τους θέση στην παραγωγική διαδικασία, στην κοινωνική διάρθρωση, γενικότερα. Ομως, το συμφέρον τους σήμερα είναι να δράσουν από κοινού ως σύμμαχοι, ώστε να αντιπαρατάξουν τη μέγιστη δυνατή δύναμη στον κύριο αντίπαλο, που είναι το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπωλιακά μεγαθήρια.

Η κοινωνικοπολιτική συμμαχία θα δώσει τη δύναμη και τη δυνατότητα στους ΕΒΕ να αποκτούν συμμάχους και να απαντούν ενωτικά. Να ματαιώνουν τα χειρότερα που έρχονται. Να διεκδικούν το δικό τους μέλλον μέσα από το κοινό μέλλον του λαού, που διεκδικεί ευημερία και να αποφασίζει ο ίδιος για τα προβλήματά του.

Υποστηρίζουμε τη δημιουργία και αξιοποίηση του συνεταιρισμού, που δε θα είναι σαν τους συνεταιρισμούς που έχουμε γνωρίσει, οι οποίοι δεν μπορούν πια να διασφαλίσουν ουσιαστικά τους ΕΒΕ από το μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Ο,τι έδωσαν, έδωσαν. Στις σημερινές συνθήκες, θα οδηγούν στην περιθωριοποίηση και την εκτόπιση των πιο ασθενών ΕΒΕ, θα δρουν υπέρ των μονοπωλίων και των μεσαίων επιχειρήσεων στο χώρο.

Υποστηρίζουμε το λαϊκό συνεταιρισμό, που θα εξουδετερώνει τα μειονεκτήματα της μικροεπιχείρησης, τα οποία το μεγάλο κεφάλαιο αξιοποιεί προκειμένου να δικαιολογήσει και δικαιώσει τη συγκεντροποίηση σε βάρος των ΕΒΕ. Ο λαϊκός συνεταιρισμός θα λειτουργεί ως μορφή της παραγωγής σε τομείς όπου κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός λειτουργεί παράλληλα με το συνεταιρισμό για προμήθεια πρώτων υλών και τη διάθεση των εμπορευμάτων, σε συνεργασία με τον αντίστοιχο κρατικό τομέα. Οι δύο αυτές μορφές συνεταιρισμών μπορούν να λειτουργήσουν θετικά, στο βαθμό που λειτουργούν δίπλα σε έναν κρατικό τομέα, στον οποίο ανήκουν ως λαϊκή περιουσία οι τομείς στρατηγικής σημασίας και, γενικότερα, συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Η δράση των συνεταιρισμών εντάσσεται στο γενικό κρατικό προγραμματισμό και στη γενικότερη προσπάθεια να σταματήσουν οι αθρόες εισαγωγές σε προϊόντα που μπορεί να παράγονται στην Ελλάδα και γενικότερα οι άχρηστες εισαγωγές.

Αντιπαλεύουμε:

Την επιχειρούμενη απελευθέρωση του ωραρίου, που αποτελεί και μέρος της προσπάθειας για διευκόλυνση της συγκεντροποίησης. Την κατεύθυνση της Κομισιόν για το δικαίωμα να πουλάνε οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω του κόστους. Το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων να είναι ενιαίο, υποχρεωτικό για όλους, να βασίζεται στις σύγχρονες ανάγκες που έχουν οι εργαζόμενοι σ’ αυτά στον ελεύθερο χρόνο.

Τη διπλή και αυθαίρετη φορολογία και τη λεγόμενη νέα φορολογική μεταρρύθμιση. Την προπαγάνδα ότι για την ακρίβεια φταίνε οι μικρομεσαίοι και οι μεμονωμένοι επιχειρηματίες, ενώ μένουν στο απυρόβλητο οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα μονοπώλια. Αυτή η προπαγάνδα ωφελεί αποκλειστικά και μόνο τα μονοπώλια.

Διεκδικούμε:

Η φορολόγηση να γίνεται, με βάση τα πραγματικά έσοδα και τα έξοδα, όπως προκύπτουν από παραστατικά στοιχεία, που είναι υποχρεωτικό να τηρούνται και από τα βιβλία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αφού αναγνωριστεί ένα ελάχιστο αφορολόγητο.

Δημιουργία, με κρατική χρηματοδότηση, υποδομών, δηλαδή Βιοτεχνικά Πάρκα, όπου οι βιοτέχνες θα ασκούν τη δραστηριότητά τους, χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα στο περιβάλλον, στις κατοικημένες περιοχές.

Διεκδικούμε λύσεις για όλα τα προβλήματα των ΕΒΕ, που δε διαφέρουν από των άλλων εργαζομένων, δηλαδή το συνταξιοδοτικό, το πρόβλημα του συστήματος Υγείας, το πρόβλημα των ταξικών φραγμών και της ακρίβειας στην Παιδεία, το πρόβλημα της επαγγελματικής στέγης και γενικότερα προβλήματα κοινωνικής πολιτικής, ελεύθερου χρόνου, βιοτικού επιπέδου.

ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΑΓΡΟΤΙΑ

Αγωνιζόμαστε κατά της χρεοκοπίας και του ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αντιπαλεύουμε την ενδιάμεση αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, την «Ατζέντα 2000», τις συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, που στρέφονται αποκλειστικά και μόνο σε βάρος των μικροϊδιοκτητών. Οπως η ΕΟΚ, ως αγορά, για τα ελληνικά προϊόντα αποδείχτηκε μύθος, το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη αγορά των 75 εκατομμυρίων, λόγω της διεύρυνσης. Η διεύρυνση, στα πλαίσια της ΕΕ, θα φέρει καινούρια πλήγματα στη φτωχή αγροτιά της Ευρώπης και δριμύτερες επιπτώσεις στην Ελλάδα, στον τομέα βασικών γεωργικών προϊόντων και ιδιαίτερα στην κτηνοτροφία.

Παλεύουμε με γενική κατεύθυνση τη θέση ότι η αγροτική παραγωγή μπορεί να αναπτυχθεί. Πολιτικοί λόγοι το απαγορεύουν σήμερα, όμως τα πράγματα και οι συσχετισμοί αλλάζουν. Η γεωργία μπορεί να διασφαλίσει την καλή και φτηνή διατροφή του λαού, σε μια περίοδο, μάλιστα, που οι πολυεθνικές επιβάλλουν ακριβά και ανθυγιεινά προϊόντα χάριν του κέρδους.

Διεκδικούμε η αγροτική παραγωγή να συμβάλλει στην ανάπτυξη της απασχόλησης, στην παραμονή του πληθυσμού στην ύπαιθρο, στην επιστροφή στην ύπαιθρο όσων εξαναγκάστηκαν να φύγουν και το επιθυμούν. Να αποτελέσει βασικό παράγοντα και για την ανάπτυξη της μεταποιητικής βιομηχανίας. Να συνδυάζεται και με την προστασία του περιβάλλοντος.

Για να συνδυάζει η αγροτική παραγωγή όλους αυτούς τους στόχους, δηλαδή και τα προϊόντα και τα συμφέροντα του μικροπαραγωγού, και τα συμφέροντα όλου του λαού, πρέπει να στηριχτεί στον παραγωγικό συνεταιρισμό.

Ο συνεταιρισμός να αποτελεί μορφή συγκέντρωσης της παραγωγής δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα, που περιλαμβάνει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στρατηγικής σημασίας. Ετσι, θα απαλλαγεί από τον εναγκαλισμό των μονοπωλίων. Οι σημερινές μορφές συνεταιρισμού, που πλασάρονται από την ΕΕ και την κυβέρνηση, τη ΝΔ και το ΣΥΝ, είναι στην ουσία ανώνυμες εταιρίες, που θα δρομολογήσουν τη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγα χέρια.

Ο μικρός παραγωγός, μέσα από τη συνεταιριστική του οργάνωση, δε θα έχει το φόβο να πουλάει με εξευτελιστικές τιμές και να αγοράζει ακριβά τα αγαθά και τις υπηρεσίες που του χρειάζονται.

Αγωνιζόμαστε για ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, με βάση τις ανάγκες της χώρας, παίρνοντας υπόψη και τις συνθήκες της διεθνούς αγοράς. Δηλαδή, χωρίς τους όρους των ποσοστώσεων, τα πρόστιμα της συνυπευθυνότητας, τις αγραναπαύσεις, τις εκριζώσεις και τα κίνητρα εντατικοποίησης που καθορίζει η ΕΕ. Αναδιάρθρωσή της, με αύξηση της ζωικής παραγωγής, αλλά και της φυτικής, η οποία να στηρίζει τη ζωική παραγωγή, όπως ζωοτροφές.

Σύστημα τιμών και επιδοτήσεων, που να εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και να ευνοεί την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής. Αυτό το σύστημα επιδοτήσεων είναι αντίθετο με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που προβλέπει κίνητρα και επιδοτήσεις στους μεγαλοαγρότες καπιταλιστές, οι οποίοι τελικά καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτικών επιδοτήσεων.

Σημαντική αύξηση των κονδυλίων για αγροτικά έργα υποδομής. Μέτρα που αντιμετωπίζουν το μονοπωλιακό έλεγχο στις τιμές των γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων, για να μειωθεί το κόστος παραγωγής.

Κρατικοί οργανισμοί και ιδρύματα έρευνας, με στόχο την επιστημονικοτεχνική στήριξη του μικρού παραγωγού. Ανάπτυξη της εγχώριας γεωργικής έρευνας και τεχνολογίας. Εκπαίδευση των αγροτών στη σωστή χρήση των προϊόντων της έρευνας και τεχνολογίας, για να προστατεύεται το περιβάλλον και η υγεία των καταναλωτών.

Κρατική τράπεζα, με κοινωνικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό, η οποία, με κάλυψη από τον προϋπολογισμό, θα επιδοτεί επιλέξιμες γεωργικές δραστηριότητες.

Ουσιαστικά και αποτελεσματικά κίνητρα στους νέους αγρότες, για να ανανεωθεί ο γηρασμένος πληθυσμός και ιδιαίτερα κίνητρα παραμονής στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές, για να αποφευχθεί η ερήμωση της υπαίθρου.

Μέτρα διάθεσης της αγροτικής παραγωγής με εξαγωγικές επιδοτήσεις, αλλά και προστασία από τις αθρόες εισαγωγές. Ανάπτυξη ισότιμων εμπορικών σχέσεων με τις χώρες όλου του κόσμου.

Σύνταξη ανθρώπινη μετά από 30 χρόνια ασφάλισης για όλους τους αγρότες και αγρότισσες, ίση με την κατώτερη του ΙΚΑ, με συμμετοχή κράτους και ασφαλισμένων.

Κρατικός φορέας Ασφάλισης παραγωγής και κεφαλαίου, με συμμετοχή του κράτους και των αγροτών στους πόρους.

Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους κατοίκους της υπαίθρου στα Κέντρα Υγείας και τα Νομαρχιακά Νοσοκομεία. Οικογενειακός γιατρός. Δωρεάν, σύγχρονη Παιδεία.

Η πάλη της αγροτιάς είναι αναπόσπαστα δεμένη με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Στην πάλη αυτή αναδεικνύονται τα προβλήματα διατροφής, προστασίας της υγείας από τα τρόφιμα, που κατασκευάζουν οι πολυεθνικές με στόχο το κέρδος, αδιαφορώντας πλήρως για την ποιότητα της τροφής και την υγεία του λαού.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Ο αγώνας τους είναι κοινός με τους άλλους εργαζομένους. Ταυτόχρονα, όμως, χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, για να γίνει υπόθεση και των δύο φύλων η δράση, ώστε να αντιμετωπίζονται οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και οι προκαταλήψεις, παλιές και νέες, που έχουν τη ρίζα τους στην ταξική εκμετάλλευση και την ανισοτιμία. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και το εποικοδόμημα που τις στηρίζει έχουν ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη οξύτητα των προβλημάτων της γυναίκας. Δημιουργούν περισσότερα εμπόδια στην ύπαρξη και αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου, στην άνοδο της συμμετοχής των γυναικών στην οργάνωση και στα όργανα του μαζικού κινήματος.

Αγώνας κατά των μέτρων, που, δήθεν, αποβλέπουν στο δικαίωμα των γυναικών να εργάζονται, ενώ η ουσία τους είναι η μερική, ευκαιριακή απασχόληση με το σύνθημα της εργασιακής ευελιξίας. Οι γυναίκες πρέπει να διεκδικούν πλήρη και σταθερή δουλιά με αμοιβές που απηχούν τις αυξημένες ανάγκες, δικές τους και της οικογένειάς τους, μείωση του εργάσιμου χρόνου σε 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο. Μείωση του συντάξιμου χρόνου στα 55 και 50 για βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα ή στα 30 χρόνια δουλιάς ανεξάρτητα από όριο ηλικίας. Αυξήσεις συντάξεων με βάση το 80% του μισθού ή τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.

Δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, εξειδικευμένο για την προστασία της γυναίκας σε όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας. Ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών, με βάση τις ιδιαιτερότητες του οργανισμού της. Προληπτική ιατρική και ιδιαίτερη παρακολούθηση της εγκύου και των παιδιών της. Διεύρυνση των ασφαλιστικών - υγειονομικών και κοινωνικών παροχών στις γυναίκες με ειδικές ανάγκες, σε χήρες, διαζευγμένες, ανασφάλιστες, άγαμες μητέρες.

Κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού, δωρεάν κρατικοί, σύγχρονοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων.

Η προστασία του παιδιού είναι υπόθεση και των δύο γονέων. Η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα της τρίτης ηλικίας, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες θα συμβάλει στη βελτίωση της ζωής της γυναίκας, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου της. Με τα σημερινά δεδομένα και καθιερωμένα το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας πέφτει στις πλάτες της.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να παίρνει υπόψη την ανάγκη, να διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά και οι έφηβοι στις αρχές τις ισοτιμίας των δύο φύλων, κατά των προκαταλήψεων και αναχρονιστικών αντιλήψεων. Στα πλαίσια αυτά, αγώνας για αλλαγή του περιεχομένου και των προσανατολισμών στο ζήτημα αυτό και στα ΜΜΕ.

Συσπείρωση δυνάμεων, κοινή δράση κατά των επιλογών και των αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που πλήττουν την ειρήνη, τα κοινωνικά δικαιώματα και το δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον

Κριτήριο, για τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης, είναι η στάση της απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αγώνας εναντίον όλων εκείνων, που, με τον πόλεμο και την κάθε μορφής επέμβαση, επιδιώκουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, τη ληστεία του πλούτου των λαών. Διεκδικούμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του, να έχει πολιτική ανεξαρτησία, να επιλέγει ποιους «συμμάχους» θα αφήσει και με ποιους θα πάει.

Αγωνιζόμαστε κατά της συμμετοχής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κατά του δόγματος «εκστρατεία κατά της κοινής απειλής», δηλαδή της τρομοκρατίας, που προωθούν οι ΗΠΑ και στο οποίο έχει προσχωρήσει και η ΕΕ και η Ελλάδα.

Αναγνωρίζουμε έμπρακτα το δικαίωμα του κάθε λαού να υπερασπίζεται την ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας του, απ' όποιον και να απειλούνται, είτε από το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ είτε από τις διάφορες στημένες ενέργειες και προβοκάτσιες, προκειμένου να δικαιολογηθεί ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Να επιστρέψουν όλοι οι Ελληνες στρατιώτες, που είναι εκτός της χώρας. Καμία συμμετοχή στον πόλεμο με οποιονδήποτε τρόπο π.χ. διευκολύνσεις, χρήση βάσεων κλπ. Οι Ενοπλες Δυνάμεις μια απαράβατη υποχρέωση έχουν: Να φυλάνε τα σύνορα και να υπερασπίζονται την ακεραιότητα της χώρας.

Αντιπαλεύουμε, επίσης, τη δυνατότητα που δίνει ο νόμος να επεμβαίνουν οι Ενοπλες Δυνάμεις για εσωτερική καταστολή με πρόσχημα την πάλη κατά της τρομοκρατίας. Να μην ανατεθούν καθήκοντα αστυνόμευσης στις Ενοπλες Δυνάμεις κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αντιπαλεύουμε τη μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων σε «επαγγελματικό» στρατό, την πρόσληψη στρατιωτών με μισθό. Οι όποιες ανάγκες υπάρχουν ή δημιουργηθούν σε έμψυχο υλικό να καλυφθούν μέσα από την αύξηση των σπουδαστών στις παραγωγικές σχολές. Αλλά και με την αντιμετώπιση του δημογραφικού, με μέτρα υποστήριξης των πολύτεκνων οικογενειών, με την ουσιαστική επιδότηση του τρίτου παιδιού και την πάγια ενίσχυση αυτών των οικογενειών.

Προμήθεια οπλικών συστημάτων, αποκλειστικά με κριτήριο την υπεράσπιση των συνόρων. Ανάπτυξη κρατικής αμυντικής βιομηχανίας, σε αντίθεση με την πολιτική ιδιωτικοποίησης που ακολουθείται.

Η πάλη για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο αποτελεί έμπρακτη αντιμετώπιση ζητημάτων, που συνδέονται με την άμυνα και την ακεραιότητα της χώρας. Να ανατραπεί στην πράξη η Δήλωση της Μαδρίτης, που αναγνωρίζει στην Τουρκία «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» στο Αιγαίο. Αντιπαλεύουμε τη μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων άμυνας του εναέριου χώρου στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ, στη Νάπολη της Ιταλίας. Την αμφισβήτηση του FIR Αθηνών με τις μεθοδεύσεις για την κατάργησή του με το σχέδιο «Ανοικτός Ευρωπαϊκός Ουρανός» της ΕΕ. Παλεύουμε, για να φύγουν από την Ελλάδα οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και τα πυρηνικά.

Η αμυντική ικανότητα της χώρας μπορεί, και πρέπει, να στηριχτεί στο λαό και τη νεολαία, στα στρατευμένα παιδιά του, στους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, που έχουν πατριωτικά αισθήματα και δεν ανέχονται παραχωρήσεις.

Η αμυντική θωράκιση της χώρας όχι μόνο δε διασφαλίζεται στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά υπονομεύεται και υποσκάπτεται. Στο βαθμό που γίνουν δραστικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας υπέρ των λαϊκών δυνάμεων, ο ελληνικός λαός, και το κίνημα του, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ζήτημα της ρήξης των σχέσεων με το ΝΑΤΟ και με κάθε άλλο μηχανισμό, που στρέφεται εναντίον των συμφερόντων του. Πρέπει, και έχει την υποχρέωση, να απαντήσει «ναι» στη μεγάλη αυτή πρόκληση. Στον αγώνα αυτόν πρέπει να υπάρξει συστράτευση και συμμαχία με τα κινήματα της Ευρώπης και του ελληνικού περίγυρου. Ο αγώνας αυτός θα στηρίζεται και θα αξιοποιεί τις διεθνείς φιλειρηνικές και αντιΝΑΤΟικές δραστηριότητες, τις φυγόκεντρες δυνάμεις, που θα αναπτύσσονται στην πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Κάθε χώρα, και η Ελλάδα, κάθε κίνημα, και το ελληνικό, πρέπει να δώσει το δικό του οβολό στον αγώνα για το αδυνάτισμα και τη διάλυση του ΝΑΤΟ, κάνοντας το δικό του πρωτοπόρο βήμα απεγκλωβισμού.

Είμαστε στο πλευρό όλων των λαών που υποφέρουν σήμερα από την ιμπεριαλιστική επέμβαση και επίθεση, από αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Στο λαό της Κύπρου, στο λαό της Παλαιστίνης, στους λαούς της Βαλκανικής. Στεκόμαστε στο πλευρό του κυπριακού και παλαιστινιακού λαού, των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, που σήμερα αντιμετωπίζουν ένα αμερικανοβρετανικό σχέδιο με τη σφραγίδα του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο, αντί στην ομοσπονδιακή λύση οδηγεί σε μια νόθα συνομοσπονδία, στη διεθνή ιμπεριαλιστική κηδεμονία, στη διχοτόμηση. Στο πλευρό των λαών της Βαλκανικής, του τουρκικού λαού και των Κούρδων, στο πλευρό των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Κούβας, της Αφρικής, της Ασίας, στο πλευρό όλων εκείνων που υποφέρουν.

Κοινός αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και στους αγώνες

Οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της κοινωνίας να οργανώσουν συστηματικά την ουσιαστική ενημέρωση του λαού για τους συγκεκριμένους διεθνείς και εγχώριους κρατικούς, παρακρατικούς, στρατιωτικούς, παραστρατιωτικούς και άλλους τρομοκρατικούς μηχανισμούς, που έχουν στηθεί και αναπτύσσονται συνεχώς. Να αντιπαλέψουν στην πράξη την καταστρατήγηση του δικαιώματος στην απεργία, στους κοινωνικούς αγώνες, στα δικαστήρια που στήνονται κατά των αγωνιζομένων.

Αντιπαλεύουμε τους μηχανισμούς καταστολής, που περιορίζουν τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της λαθρομετανάστευσης. Παλεύουμε για μέτρα υπέρ των μεταναστών, την οικογενειακή επανένωση.

Αντιπαλεύουμε τους αμερικανοευρωπαϊκούς τρομονόμους και τη συγκεκριμένη έκφρασή τους στην Ελλάδα. Τα νέα μέτρα καταστολής που παίρνει η ΕΕ, στα πλαίσια της δημιουργίας του λεγόμενου «χώρου ελευθερίας - ασφάλειας και δικαιοσύνης». Ενάντια στη «Σένγκεν», την Ευρωπόλ, τη νέα ευρωπαϊκή ΚΥΠ. Ενάντια στα στρατιωτικά και αστυνομικά εκστρατευτικά σώματα που συγκροτούνται. Ενάντια στη δημιουργία ΝΑΤΟικής ομπρέλας πάνω από τη χώρα λόγω Ολυμπιάδας.

Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί, πέρα από τους λόγους που επίσημα χρησιμοποιούνται για να δικαιολογηθεί η δημιουργία τους, έχουν σαφή αποστολή να αντιμετωπίσουν τον «εσωτερικό» για το σύστημα εχθρό, δηλαδή το λαό, το ριζοσπαστικό ρεύμα της κοινωνίας. Εχουν χαρακτήρα πρόληψης, να αποτρέψουν και να καταστείλουν ό,τι κινείται και αναπτύσσεται, ει δυνατόν εν τη γενέσει του.

Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, του μαζικού λαϊκού κινήματος πρέπει να έχει στόχο και την ανάδειξη μέσα στη δράση νέων λαϊκών θεσμών, που θα βοηθούν στην οργάνωση του λαού, στην ισχυροποίηση της δύναμής του.

Η διαδικασία εξάρθρωσης της «17Ν» να βγάλει όσο γίνεται περισσότερα πραγματικά στοιχεία στην επιφάνεια. Να μην υπάρξουν συμβιβασμοί και συμψηφισμοί. Υπάρχουν ζητήματα που δεν μπορεί να μείνουν στο απυρόβλητο της εξέτασης. Υπάρχουν παράγοντες που σχετίζονται ή ενδεχομένως σχετίζονται με την υπόθεση «17Ν», όπως π.χ. ο ρόλος των ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Υπάρχει το θέμα της «Κόκκινης Προβιάς», τα μυστικά άρθρα της συμφωνίας ίδρυσης του ΝΑΤΟ, όπου σαφώς γίνεται λόγος για κτίσιμο παρακρατικών τρομοκρατικών οργανώσεων σε κάθε χώρα - μέλος.

Να δυναμώσουν, με ευθύνη καταρχήν των οργανώσεων του μαζικού κινήματος, οι αποκαλύψεις για τα συστήματα εξαγοράς συνειδήσεων, εκφοβισμού και εκβιασμού. Οι αποκαλύψεις όμως από μόνες τους δε φτάνουν. Αυτό που έχει την πρώτη και μέγιστη σημασία είναι η παρέμβαση των ριζοσπαστικών λαϊκών οργανώσεων, για την αγωνιστική κινητοποίηση του λαού. Παίζει, επίσης, σημαντικό ρόλο το προσωπικό παράδειγμα και η ετοιμότητα για θυσίες, απέναντι στα φαινόμενα καταστολής και χειραγώγησης. Πρέπει να διαμορφωθεί μια στέρεη βάση, που θα ανατρέπει και θα εξασθενίζει κάθε φαινόμενο κρατικής βίας.

Ο καλύτερος θώρακας, για να μη χρησιμοποιείται η τρομοκρατία σαν άλλοθι για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος, είναι η άνοδος της οργάνωσης και της πολιτικής πάλης του λαού. Η συσπείρωση δυνάμεων σε πλήρη και εμφανώς οριοθετημένη εναντίωση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που σήμερα αποτελούν τον πολιορκητικό κριό σε βάρος του. Σε πλήρη και εμφανώς οροθετημένη κατεύθυνση από κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σενάρια.

Διεκδικούμε την απλή και ανόθευτη αναλογική. Αντιπαλεύουμε τα σχέδια της κυβέρνησης να μετατρέψει το εκλογικό σύστημα σε ένα σύστημα, που θα εκβιάζει τη στήριξή της στα πλαίσια της κεντροαριστερής προγραμματικής συμφωνίας. Η διεκδίκηση της απλής αναλογικής πρέπει να γίνει υπόθεση του λαού. Ολα τα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις έχουν δικαίωμα για ισότιμη μεταχείριση.

Αντιπαλεύουμε το θεσμοθετημένο «κοινωνικό διάλογο» και τις διακομματικές επιτροπές εκτός Κοινοβουλίου. Χρησιμοποιούνται σαν μοχλός συναίνεσης και συνευθύνης στην κυρίαρχη πολιτική και τελικά για τη χειραγώγηση του λαού. Η κατ' εξαίρεση συμμετοχή σε ορισμένες διακομματικές επιτροπές, π.χ. για τις εκλογές, τον εκλογικό νόμο, τα οικονομικά των κομμάτων ή για τις κρατικές προμήθειες, γίνεται, όταν κρίνουμε ότι πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι, άμεσα και από τα μέσα, και όταν θεωρούμε ότι η παρέμβασή μας μπορεί να είναι ουσιαστική.

Στις συνθήκες της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική ενημέρωση. Αυτό επιβεβαιώνει και η εμπειρία, ιδιαίτερα της τελευταίας 10ετίας από τη λειτουργία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Δεν παραιτούμαστε, όμως, και παλεύουμε για ισότιμη μεταχείριση του ΚΚΕ και των ταξικών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων, χωρίς να έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει συνολικά ο γενικός προσανατολισμός και ο ταξικός τους χαρακτήρας. Στηρίζουμε τα κινήματα για την ολόπλευρη πληροφόρηση, την αντιμετώπιση της υποκουλτούρας, που αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στα τηλεοπτικά προγράμματα, κυρίως των ιδιωτικών σταθμών. Η πάλη για όσο γίνεται ολόπλευρη πληροφόρηση και προβολή όλων των απόψεων, η πάλη για την ανάδειξη των προοδευτικών αξιών του πολιτισμού, για το σεβασμό της προσωπικότητας της γυναίκας, τη διαπαιδαγώγηση για ολοκληρωμένη και υγιή προσωπικότητα του νέου ανθρώπου, πρέπει να ενταθεί, και να αναπτυχθεί μαζική κοινωνική κριτική και πίεση. Ο αγώνας αυτός θα συνεχίζεται όσο το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να ελέγχει και να μονοπωλεί την πληροφόρηση, την παραγωγή πολιτισμού.

Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, εργάζονται σκληρά. Εχουν οικονομικά προβλήματα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και ουσιαστική ανασφάλεια. Η κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους είναι προϋπόθεση, για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους. Η συμμετοχή και στήριξή τους στο ΠΑΜΕ αποτελεί σήμερα το ελάχιστο πρώτο βήμα για κοινή δράση με τις ταξικές δυνάμεις.

Κινητοποίηση δυνάμεων, ώστε να αρχίσει να αλλάζει η πνευματική πολιτιστική ατμόσφαιρα στον τόπο μας. Οι εργαζόμενοι, ο πνευματικός κόσμος της χώρας πρέπει να ανησυχήσουν

Ο λαός δηλητηριάζεται από την ιμπεριαλιστική ιδεολογία και τις αναθυμιάσεις της. Η παραγωγή, διακίνηση καλλιτεχνικού έργου και ο καλλιτέχνης υποτάσσονται στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου. Η λογοτεχνία, η μουσική, ο στίχος, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η Τέχνη πρέπει να οδηγήσει στην αφύπνιση του λαού, της νεολαίας. Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν πρέπει να μετατραπούν σε διαφημιστές ή εκτελεστικά όργανα των μηχανισμών της πλουτοκρατίας ή σε βουβούς θεατές. Με την τέχνη τους, τη σκέψη τους, την ευαισθησία τους να δώσουν τη μάχη ενάντια σε κάθε φαινόμενο σήψης, διαφθοράς, εξαγοράς συνειδήσεων. Αν δεν αντιδράσουν έγκαιρα θα ζήσουν στην πορεία το σύγχρονο μακαρθισμό.

Η λεγόμενη πολυπολιτισμικότητα, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που προβάλλει, ανέχεται μόνο τις ιδέες και τις αξίες του ιμπεριαλισμού, της υποταγής και της μοιρολατρίας. Χειροκροτεί το συμβιβασμό, λοιδορεί κάθε πνεύμα ανεξαρτησίας και αντίστασης. Κινητοποίηση για να μην περάσει το νομοσχέδιο που προβλέπει χορήγηση ναρκωτικών επίσημα από το κράτος, να μην περάσει η ναρκω-κουλτούρα. Τα στοιχεία μιλάνε μόνα τους: στα 14 - 15 χρόνια τα παιδιά εισπνέουν και στα 17 μπαίνουν στην ηρωίνη. Ο διαχωρισμός των ναρκωτικών, η χορήγηση υποκατάστατων, ακόμα και από κρατικά ακόμα νοσοκομεία θα αποδειχτεί, στην κυριολεξία, θάνατος για τη νεολαία.

 

Για τους μισθωτούς επιστήμονες και τη μισθωτή διανόηση

Πέρα από τα οξυμένα εργασιακά τους προβλήματα, που είναι κοινά με των άλλων εργαζομένων, είναι αντιμέτωποι με ένα μείζον πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα: Την εκμετάλλευση και αξιοποίηση των γνώσεών τους προς όφελος της κυρίαρχης πολιτικής. Την καλά οργανωμένη προσπάθεια να εξαναγκαστούν, με την προσωπική τους στάση και συμπεριφορά, να συντελούν στην πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και γενικότερα των κοινωνικών υπηρεσιών, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και του Περιβάλλοντος. Είναι αντιμέτωποι με όλα τα προβλήματα, που γεννά η πολιτική πλήρους υποταγής στις ανάγκες και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Το ζήτημα γνώση για ποιον και για ποιο σκοπό, στην υπηρεσία ποιας πολιτικής τίθεται σήμερα στην πρώτη γραμμή, ανάμεσα στα άλλα μεγάλα και λαϊκά προβλήματα.

Περιβάλλον

Η προστασία του περιβάλλοντος αφορά στο σύνολο των εργαζομένων. Τα προβλήματα κλιμακώνονται σε πλανητικό επίπεδο με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την τρύπα του όζοντος, την καταστροφή τροπικών δασών, τη ρύπανση ευρείας κλίμακας της ατμόσφαιρας και των θαλασσών, τα βιομηχανικά ατυχήματα, την εξάντληση φυσικών πόρων. Οξύνονται παράλληλα και σε τοπικό επίπεδο με τη ρύπανση, την έλλειψη ελεύθερων χώρων και περιαστικού πρασίνου, με τα απόβλητα, τις πλημμύρες, το θόρυβο, τις ακτινοβολίες κ.ά.

Ευθύνεται η απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού, το κυνηγητό του κέρδους που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες του ανθρώπου για στοιχειώδεις όρους επιβίωσης.

Ο ελληνικός καπιταλισμός, επίσης, ευθύνεται, γιατί με την περιβαλλοντική διαχείριση που ακολουθείται, εκτός των άλλων, επιδεινώνονται τα προβλήματα: πυρκαγιές, πλημμύρες, ανεξέλεγκτες χωματερές, περιορισμός των ελεύθερων χώρων, ατμοσφαιρική ρύπανση, ρύπανση νερών και θαλασσών. Τα προβλήματα αυτά συνδέονται με τομείς που αφορούν στο εργασιακό περιβάλλον, στην υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, στη δημόσια υγεία, στην αγροτική παραγωγή, αλλά και σε ειδικές ομάδες πληθυσμού.

Η εργατική τάξη της χώρας και τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις, που αντιπαλεύουν με συνέπεια την πολιτική του κεφαλαίου, πρέπει να διαμορφώσουν ευρύτερη συσπείρωση, με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση, την οργάνωση της πάλης σε πανελλαδικό επίπεδο, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο που θα υποστεί σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες και εξαιτίας της αντιλαϊκής αγροτικής πολιτικής.

Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση

Παίρνουμε υπόψη τις θεσμικές αλλαγές που έχουν γίνει στο θεσμό, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τα τελευταία χρόνια, με ειδικούς νόμους, αλλά και από το Σύνταγμα, με τις οποίες αποκρυσταλλώνεται καθαρά σε βασικό κρίκο και θεσμό της κρατικής εξουσίας. Μοχλό για την αποκέντρωση των ιδιωτικοποιήσεων, την εμπορευματοποίηση της κοινωνικής πολιτικής, την ολοένα αυξανόμενη συνύφανση με το μεγάλο κεφάλαιο, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την επιβολή φόρων με τη λογική της ανταποδοτικότητας. Η ΤΑ, με τη δραστηριότητα και τις αρμοδιότητες που έχει, συμβάλλει στη διάδοση της κυρίαρχης πολιτικής, στη διαμόρφωση παθητικής στάσης απέναντι στην κεντρική εξουσία.

Διαμορφώνουμε ριζοσπαστικό αγωνιστικό πόλο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στηρίζουμε τις δραστηριότητες των εργατικών και άλλων μαζικών οργανώσεων, που προβάλλουν αιτήματα και διεκδικήσεις προς τις τοπικές αρχές.

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αξιοποιούνται από την άρχουσα τάξη για την προώθηση των αντιλαϊκών πολιτικών και ως πρόσχημα για τη μείωση των αντιστάσεων σε λαϊκές μάζες που δεν κατανοούν τον ταξικό χαρακτήρα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Η άρχουσα τάξη δουλεύει με πιο εκλεπτυσμένη τακτική, προκειμένου να διαδώσει τις ιδέες της ταξικής «συνεργασίας» στο λαό και τη νεολαία με τη σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Από τη διοργάνωση του 2004 πολλαπλά ωφελημένο θα βγει το μεγάλο κεφάλαιο, στο οποίο κατανέμεται σημαντικό μέρος των κρατικών εσόδων, για να πραγματοποιεί κερδοφόρες επενδύσεις. Σαρωτική είναι η πορεία ιδιωτικοποίησης δημόσιας γης και ακινήτων, ακτών, για την κατασκευή ολυμπιακών έργων.

Αυξάνεται ο δανεισμός του κράτους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ενώ γίνονται χαριστικές παροχές και παρέχονται διευκολύνσεις στις εταιρίες χορηγούς των Αγώνων. Διογκώνεται η κερδοσκοπία από τις υπερβάσεις στο κόστος των έργων. Εντείνεται, βαθαίνει η διαδικασία εμπορευματοποίησης του Αθλητισμού.

Τα προβλήματα που εμφανίζονται κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων αποτελούν κραυγαλέα απόδειξη της ταύτισής τους με την κερδοσκοπία του κεφαλαίου.

Το θέαμα των 17 ημερών δεν είναι ικανό να αντισταθμίσει τις αρνητικές, μακροπρόθεσμες συνέπειες, που θα βαρύνουν τα λαϊκά στρώματα όπως: Στο περιβάλλον από τις χωροθετήσεις των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Από την αντιδραστικοποίηση της νομοθεσίας σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, πολεοδομίας και χρήσεων γης. Από την επέκταση των κατασταλτικών μέτρων αυταρχισμού και βίας με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, το πάγωμα λαϊκών ελευθεριών, σε συνδυασμό με την ιδεολογική τρομοκρατία.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην τσιμεντοποίηση και ιδιωτικοποίηση περιοχών, που πρέπει να ανήκουν στο λαό και να αξιοποιούνται για τις ανάγκες του. Στηρίζουμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται και προσπαθούν να αποτρέψουν ή να μειώσουν τις αρνητικές συνέπειες.

Οι εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων δεν πρέπει να περάσουν ή να παραμείνουν στους επιχειρηματίες, αλλά να αξιοποιηθούν για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, γενικότερα για κοινωνική υποδομή. Διεκδικούμε τη δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών υποδομών σε κάθε γειτονιά, στην ύπαιθρο, ώστε να έχουν δυνατότητα πρόσβασης οι νέοι και οι νέες, ο λαός γενικότερα.

Κοινή δράση με τις αντιιμπεριαλιστικές αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, με τα λαϊκά κινήματα που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική διεθνοποίηση, που διεκδικούν κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές και παλεύουν για την εθνική, πολιτική ανεξαρτησία, κατά της πείνας και της φτώχειας, κατά της υπερχρέωσης και της προσαρμογής στις επιταγές των διεθνών ενώσεων του κεφαλαίου

Να γίνουμε πιο δραστήριοι στο συντονισμό και στη διεθνοποίηση των αγώνων, στην αλληλεγγύη με τους εργαζομένους, τους λαούς όλης της Γης.

Στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, να αντιτάξουμε τον πατριωτισμό που πάει χέρι-χέρι με το διεθνισμό. Να αντιδράσουμε στην ισοπέδωση των λαών και της πολιτιστικής τους δημιουργίας. Στην αλλοίωση της ιστορίας του 20ού αιώνα. Στον αντικομμουνισμό, στον εθνικισμό, στο ρατσισμό. Ενισχύουμε τη συγκρότηση σε περιφερειακό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο ενός κοινωνικοπολιτικού πόλου, που αντιστέκεται στη διεθνοποιημένη δράση του κεφαλαίου, των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μετέχουμε σε κάθε κίνημα που συμβάλλει σ αυτή την κατεύθυνση. Διεξάγουμε ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα εναντίον της προσπάθειας να χειραγωγηθεί το κίνημα αυτό από τη σοσιαλδημοκρατία, από τις κυβερνήσεις γενικότερα, από τους διεθνείς οργανισμούς και τα πλοκάμια τους, που επιδιώκουν να υποσκάψουν, και από τα μέσα, και να διαλύσουν τα κινήματα που αμφισβητούν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου δεν αρκεί η κοινή δράση, που βασίζεται σε κοινές ή παραπλήσιες αντιλήψεις για τα μεγάλα επίκαιρα προβλήματα. Δε φτάνει η γραμμή άμυνας στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο λαός. Πρέπει να υπάρχει και ένα επίπεδο συμφωνίας στη γενική κατεύθυνση για τη λύση των προβλημάτων, που θα εκφράζεται στο προγραμματικό πλαίσιο για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία. Πρέπει να έχει ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο στα κόμματα εξουσίας, στις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές λύσεις, στην κυρίαρχη πολιτική.

Οι προτάσεις «περί ενότητας της Αριστεράς», περί συσπείρωσης, με μοναδικό στόχο την αποδυνάμωση του δικομματισμού, χωρίς να θεμελιώνονται στην αντίθεση με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, δεν αποτελούν πραγματική απειλή για την κυρίαρχη πολιτική. Ως αντίληψη και πρακτική καλλιεργούν το ουτοπικό, το ψεύτικο και απραγματοποίητο, τον δήθεν εξανθρωπισμό του καπιταλιστικού συστήματος με μια άλλη παραλλαγή διαχείρισης.

Η συμμαχία κτίζεται και λειτουργεί με όρους κινήματος, ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, όπου η καπιταλιστική επιθετικότητα έχει περάσει σε κορυφαίο και άκρως επικίνδυνο επίπεδο. Σε συνθήκες, που το λαϊκό κίνημα διεθνώς και στην Ελλάδα έχει δεχτεί πλήγματα και έχουν αδυνατίσει οράματα, ιδανικά και αξίες που άλλοτε κινητοποιούσαν διεθνώς τους λαούς.

Θα συναντήσει λυσσαλέα αντίδραση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο από τις δυνάμεις, που ενδιαφέρονται από τη μια να προχωρήσει η συγκέντρωση κεφαλαίων και από την άλλη να μεγαλώσει η φτώχεια, η ανασφάλεια και η χειραγώγηση. Από τις συνασπισμένες εσωτερικές και διεθνείς δυνάμεις, που ενδιαφέρονται, η Ελλάδα ως χώρα, ως κράτος να είναι απόλυτα συμμορφωμένη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου με τη διεθνή νεοφιλελεύθερη φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική.

Δρα με τέτοιον τρόπο και κατεύθυνση, ώστε να διαμορφώσει λαϊκή πλειοψηφία ικανή να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανατροπής της σημερινής κατάστασης, ικανή να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του λαού.

Περικλείει κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, μαζικά κινήματα, αγωνιστές που συναντώνται σε έναν κοινό τόπο, στον αγώνα κατά του μονοπωλιακού κεφαλαίου, κατά του ιμπεριαλισμού.

Στις γραμμές της θα δρουν από κοινού τα κινήματα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων, που ασφυκτιούν από τη δράση των μονοπωλίων, κόμματα, πολιτικές οργανώσεις και Κινήσεις, αγωνιστές και αγωνίστριες που συμφωνούν σε μια τέτοια κατεύθυνση του αγώνα. Θα μετέχουν κοινωνικά κινήματα, που εκφράζουν τα αιτήματα της νεολαίας, των γυναικών, κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Κινήματα για τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, την Παιδεία και την Υγεία, το περιβάλλον, τον Αθλητισμό, κατά των ναρκωτικών. Κάθε Κίνημα ή Κίνηση που θέλει να προσφέρει σ’ αυτή την κατεύθυνση, μέσα από τα ιδιαίτερα αιτήματα που προβάλλει.

Η κάθε δύναμη ή κίνημα που μετέχουν διατηρούν την οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική τους αυτοτέλεια. Προβάλλουν αυτοτελώς τις θέσεις τους στην κοινωνία, ενώ αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης είναι να διατηρείται η κοινή δράση και οι συμφωνίες. Να διασφαλίζεται η μέγιστη κινητοποίηση όλων των δυνάμεων. Να προσελκύονται νέες λαϊκές δυνάμεις σε ένα ή περισσότερα μέτωπα πάλης. Η συμμαχία δεν μπορεί με τη λειτουργία της να θέτει σε αμφισβήτηση την αυτοτέλεια των πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων. Ο κινηματικός χαρακτήρας διασφαλίζει την ενότητα δράσης, την ικανότητα προσέλκυσης ευρύτερων λαϊκών μαζών για τη διαμόρφωση αγωνιστικής πλειοψηφίας.

Η συζήτηση των διαφορετικών απόψεων θα γίνεται και δημόσια, αλλά και ανάμεσα στις δυνάμεις που απαρτίζουν το Μέτωπο, φροντίζοντας πάντα να μη δυσκολεύεται και διαταράσσεται η δυνατότητα κοινής δράσης και κυρίως να μη βρίσκει έδαφος η διαιρετική και διασπαστική προσπάθεια των αντιπάλων. Ο λαός πρέπει να γνωρίζει σαφώς πού υπάρχει συμφωνία και πού διαφωνία.

Η πορεία του αγώνα, ο συσχετισμός δύναμης, ο συνεχής διάλογος ανάμεσα στις συμμαχικές δυνάμεις θα δίνει τη δυνατότητα να διευκρινίζονται ή να λύνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι διαφορές.

Στα πλαίσια της συμμαχίας θα εμφανίζονται και αντίρροπες τάσεις στις γραμμές της, ιδίως σε στροφές και καμπές του αγώνα, όταν θα προβάλλει η ανάγκη για νέα ιεράρχηση στόχων και αιτημάτων, που να υποσκάπτουν τα βάθρα του καπιταλιστικού συστήματος. Το Μέτωπο δε θα μένει ακίνητο, αναλλοίωτο. Θα υφίσταται αναδιατάξεις, θα αναδιατυπώνει τις θέσεις του με βάση την πραγματικότητα και τις υπαρκτές τάσεις, το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος, το επίπεδο της πολιτικής συνείδησης.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν υπάρχουν πολλές ριζικές εναλλακτικές λύσεις και προοπτικές. Μπορεί να υπάρχουν πολλές μορφές αγώνα, διαφορετικά καθήκοντα στη μια ή την άλλη φάση της ενιαίας πορείας. Μπορεί να υπάρχουν διάφορες μορφές προσέγγισης στην εναλλακτική λύση, ακόμα και ιδιομορφίες στο ζήτημα των συμμαχιών. Ομως, η ίδια η εναλλακτική λύση πρέπει να είναι σαφώς αντικαπιταλιστική, δηλαδή σοσιαλιστική.

Δε θέτει όρο για τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου δράσης και εναλλακτικής λύσης τη συμφωνία για το σοσιαλισμό. Οι διαφορές αυτές θα λυθούν, όταν αυτός τεθεί στην ημερήσια διάταξη, όταν ο λαός αποφασίσει να κάνει ένα μεγάλο άλμα ποιοτικό προς τα εμπρός, σε ριζική εναντίωση με το καπιταλιστικό σύστημα.

Οι διαφωνίες που θα υπάρχουν στην αφετηρία, στην πορεία δράσης ή θα ανακύψουν στη διαδρομή της συμμαχίας, αφορούν κυρίως στο χαρακτήρα της εξουσίας που πρέπει να προκύψει ως διεκδίκηση και ως στήριξη από το λαϊκό κίνημα.

Αυτή η μορφή συμβιβασμού θα είναι δημόσια γνωστή στο λαό. Δε θα ακυρώνει ούτε την κοινή κατεύθυνση, ούτε την αυτοτέλεια της κάθε δύναμης, το δικαίωμα να έχει τη δική της άποψη για το χαρακτήρα της εξουσίας, για το άλμα προς τα εμπρός. Πρέπει, ταυτόχρονα, το Μέτωπο να θωρακίζεται, για να αντιμετωπίζει τον αντίπαλο, που ενδιαφέρεται να ενσωματώνει, να διαιρεί και να διασπά, να αξιοποιεί τις δυσκολίες του αγώνα.

Η διαφορετικότητα της λαϊκής εξουσίας διασφαλίζεται με τις προγραμματικές της κατευθύνσεις στον τομέα της οικονομίας, που αποτελεί και τη βάση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Επίσης, στον τομέα της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, των διεθνών σχέσεων της χώρας. Διασφαλίζεται με τη στάση της απέναντι στους ληστρικούς και φιλοπολεμικούς διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις.

Η συμμαχία δεσμεύεται και καλεί το λαό να κάνει υπόθεση της πάλης του τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, για να μπουν σε δρόμο λύσης τα προβλήματά του:

1. Να τεθεί με πρόγραμμα, με σχεδιασμό προς όφελος του λαού, σε πλήρη κίνηση ο πλούτος της χώρας, όλες οι αναπτυξιακές πηγές της. Μόνον έτσι μπορεί να αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα η πλήρης απασχόληση, η βελτίωση της ζωής του λαού, οι υψηλές παροχές ανάλογα με τις ανάγκες και τα δικαιώματα στην Υγεία και τη μόρφωση, η προστασία του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος. Οπλο θα είναι ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης και εργαλείο ο κρατικός πανεθνικός σχεδιασμός με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο, και στόχο η χώρα να αξιοποιήσει, από την πρώτη στιγμή, κάθε δυνατή θετική οικονομική διεθνή συνεργασία, και οπωσδήποτε να διασφαλίσει την άμυνα και την ακεραιότητά της.

Για να υπάρξει προγραμματισμένη ανάπτυξη για το λαό, απαιτείται τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τα στρατηγικής σημασίας για την καθολική οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική πολιτική και την αμυντική ικανότητα της χώρας, να αποτελέσουν λαϊκή περιουσία με την κοινωνικοποίησή τους. Σε μια τέτοια οικονομία, βασικό κίνητρο θα είναι η ευημερία του λαού σε αντίθεση με τη σημερινή οικονομία, που έχει καθοριστικό, απόλυτο κίνητρο το μονοπωλιακό υπερκέρδος, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Οσο στους τομείς αυτούς κυριαρχούν οι κεφαλαιοκρατικές επιχειρήσεις, η ξένη και εγχώρια πλουτοκρατία, όσο κυριαρχεί ο ανταγωνισμός για τη λεία των κερδών, δεν μπορεί να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες. Δεν μπορεί ο λαός να γίνει κυρίαρχος, να αποφασίζει για την τύχη του, να μπουν σε δρόμο λύσης τα προβλήματά του.

Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας που θα προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, θα λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης, όπου υπάρχει πολύ μικρή συγκέντρωση. Ετσι θα διασφαλίζεται ο μικρονοικοκύρης. Θα γίνει δυνατό να υπάρχουν και να κυκλοφορούν καταναλωτικά αγαθά, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, χωρίς τη γνωστή κερδοσκοπία και την απειλή του εισοδήματος και της υγείας.

2. Να διεκδικήσει πολιτική ανεξάρτητη από τις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα διεθνείς συμμαχίες, διεθνείς συνεργασίες, τέτοιες που συμφέρουν τον τόπο και στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος. Συμμαχίες που συμβάλλουν στη διεθνοποίηση του αγώνα, στην υπεράσπιση της χώρας από διεθνείς επεμβάσεις και επιβουλές. Με την πάλη των λαών, τις αλλαγές συσχετισμού δύναμης με την παρέμβαση των λαϊκών κινημάτων, θα διαμορφώνονται και φυγόκεντρες τάσεις, ενώ οι εσωτερικές αντιθέσεις θα πρέπει να αξιοποιηθούν.

Καμία εξουσία όσο λαϊκής προέλευσης και να είναι, ακόμα και αν στηρίζεται από το λαό, δεν μπορεί να δράσει αποτελεσματικά και να δικαιώσει τους πόθους και τις προσδοκίες όσο θα έχει βαρίδι στα πόδια της τη συμμόρφωση και προσαρμογή στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που προκύπτουν από τη συμμετοχή σ’ αυτές. Οι συμφωνίες είναι ταξικές και ανισότιμες. Φέρνουν τη σφραγίδα των συμφερόντων των ισχυρών δυνάμεων στην περιοχή της Ευρώπης. Υπάρχει ο δρόμος της άλλης Ευρώπης, που μπορεί να ενωθεί και να δώσει προοπτική στο βαθμό που η ΕΕ αδυνατίζει και διαλύεται. Αυτό μπορεί να γίνει με την κοινή πάλη και την προσπάθεια της απαγκίστρωσης σε εθνικό επίπεδο, εκεί που διαμορφώνονται οι κατάλληλες προϋποθέσεις στο επίπεδο της εξουσίας. Η συμμαχία παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

3. Το λαϊκό κίνημα, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα δε θα είναι απλά στο πλευρό της, αλλά θα τη στηρίζουν ενεργητικά. Μόνο όταν ο λαός και το κίνημά του συνειδητοποιεί την ευθύνη του, το ρόλο και τα δικαιώματά του, τότε η λαϊκή εξουσία θα μπορέσει να λειτουργήσει και να αντιμετωπίσει τα εμπόδια που θα παρεμβάλλουν οι εσωτερικές αντιδραστικές δυνάμεις και οι διεθνείς σύμμαχοί τους. Ο λαός πρέπει να έχει όλα τα θεσμοθετημένα δημοκρατικά δικαιώματα. Να ασκεί εργατικό και γενικότερο κοινωνικό έλεγχο. Να στηρίζει τη Συμμαχία στο κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο, ώστε να είναι σε θέση να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του, να τα βγάζει πέρα σε δύσκολες στιγμές που ο αντίπαλος θα φτάσει στο απόγειο της αντίδρασης. Η δημοκρατία στους τόπους δουλιάς, η πρωτόβουλη δράση των λαϊκών μαζικών οργανώσεων, του εργατικού, του αγροτικού κινήματος, των ΕΒΕ, της νεολαίας και των γυναικών, η οργάνωση του λαού σε νέους θεσμούς αποτελεί γερό στήριγμα για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της χώρας.

Αθήνα, 14.12.2002

Η ΚΕ του ΚΚΕ