ΣΟΥΗΔΙΑ - ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ «ΑΝΤΡΟΥ» ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η κεντροαριστερή πολιτική και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις
Associated Press
|
Μια ιστορική αναδρομή
Μέχρι τα μέσα του 1930 η κατάσταση στη Σουηδία θύμιζε καζάνι που βράζει. Η Σουηδία κατείχε το ρεκόρ στις απεργίες σ' όλη την Ευρώπη και το Κομμουνιστικό Κόμμα και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις είχαν καθοριστική παρέμβαση. Η Οχτωβριανή Επανάσταση έπαιξε καταλυτικό ρόλο σ' αυτές τις εξελίξεις. Το κεφάλαιο και η αστική τάξη είχαν πανικοβληθεί και υπήρχε ο φόβος να χάσουν την εξουσία τους, ιδίως το 1917-1918, οπότε είχαμε μεγάλες εξεγέρσεις στη Σουηδία. Μερικές παραχωρήσεις που έγιναν το 1917 μέχρι και το 1930, όπως το δικαίωμα στην καθολική ψηφοφορία το 1921, η καθιέρωση του 8ωρου το 1919 και άλλες κοινωνικές παραχωρήσεις από το κεφάλαιο προς την εργατική τάξη, έγιναν ακριβώς για τον παραπάνω λόγο. Η σουηδική σοσιαλδημοκρατία έπαιξε το ρόλο της βαλβίδας. Συμφώνησε με την αστική τάξη προκειμένου να μη χάσουν τα πάντα, κι έκαναν κάποιες παραχωρήσεις στην εργατική τάξη.
Το 1938 είναι μια χρονιά - ορόσημο για τη σουηδική σοσιαλδημοκρατία. Τότε η σουηδική σοσιαλδημοκρατία, η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας (LO), ο Σύνδεσμος Σουηδών Βιομηχάνων και τα δεξιά κόμματα κατέληξαν σε μια συμφωνία εργασιακής ειρήνης. Θα υπήρχε απαγόρευση των απεργιών και γενικά όλων των κινητοποιήσεων και οι εργοδότες θα έδιναν μερικά ψίχουλα παραπάνω. Την προδοτική αυτή συμφωνία την καταδίκασαν οι κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί συνδικαλιστές αλλά επιβλήθηκε με όλα τα μέσα.
Το κεφάλαιο, λοιπόν, συνέχισε να αποκομίζει τα κέρδη του λίγο μειωμένα, αλλά η σοσιαλδημοκρατία κατάφερε να ευνουχίσει την εργατική τάξη. Για όσους αντιδρούσαν υπήρχε η απάντηση, οι απολύσεις, οι μαύρες λίστες για να μη βρίσκουν δουλειά και η τρομοκρατία.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου όλα τα κόμματα έκαναν οικουμενική κυβέρνηση, εκτός των κομμουνιστών, ενώ αποφάσισαν ότι η Σουηδία θα μείνει ουδέτερη. Η σουηδική οικουμενική κυβέρνηση έκλεισε πολλούς κομμουνιστές και ριζοσπάστες Σουηδούς σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, απαγόρευσε όλες τις αριστερές και κομμουνιστικές εφημερίδες ενώ οι επιθέσεις σε κομμουνιστές με νεκρούς και τραυματίες δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο. Η σουηδική οικουμενική κυβέρνηση συνεργάστηκε με τους ναζί πουλώντας τους ατσάλι και άλλες πρώτες ύλες ενώ άφησε τα ναζιστικά στρατεύματα να περάσουν από το έδαφός της για να καταλάβουν τη Νορβηγία. Οι σουηδικές αρχές έστελναν πίσω σε βέβαιο θάνατο, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Δανίας και της Νορβηγίας, πατριώτες που έκαναν αντίσταση στους ναζιστές. Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ, η σουηδική οικουμενική κυβέρνηση άλλαξε στάση και άρχισε να συναλλάσσεται με τους Αγγλους, κυνηγώντας ακόμα τους κομμουνιστές.
Στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι κομμουνιστές έφτασαν να έχουν το 10% στις εκλογές αλλά οι σοσιαλδημοκράτες ήταν πολύ έμπειροι στον αντικομμουνιστικό τους αγώνα. Μέσα σε μερικά χρόνια κατάφεραν να έχουν απολυθεί σχεδόν όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη στα σωματεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) που ήταν κομμουνιστές. Ταυτόχρονα, ενίσχυσαν το γραφειοκρατικό ρόλο των συνδικάτων με αυξημένα προνόμια στους συνδικαλιστές.
Αυτό συνεχίστηκε και τις δεκαετίες του '60 και '70 παρά τις κάποιες δυσκολίες από ταξικά συνδικάτα. Οι ευρωκομμουνιστές του λεγόμενου Αριστερού Κόμματος βοήθησαν αφάνταστα τη σοσιαλδημοκρατία σε αυτήν την κατεύθυνση της γραφειοκρατικοποίησης των συνδικάτων.
Το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα (με τους σοσιαλδημοκράτες στην πρώτη γραμμή φυσικά) μπορούσαν να εξαγοράσουν μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και βέβαια τα ρεφορμιστικά συνδικάτα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Αυτό μπορούσε να γίνει μέχρι τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Οι τρόποι που χρησιμοποίησε το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές ήταν οιδεολογικός (φοβερός αντικομμουνισμός, εκβιασμοί, άμεση και έμμεση προπαγάνδα), οοικονομικός (εξαγορά συνδικαλιστών, αριστερών και ριζοσπαστικών στοιχείων σε διάφορες οργανώσεις, κάνοντας παραχωρήσεις σε δίκαια αιτήματα μέσα όμως από λεγόμενες συμβιβαστικές λύσεις κεφαλαίου και συνδικάτων χωρίς αγωνιστικές λύσεις αλλά από διαπραγματεύσεις. Ετσι, οι εργαζόμενοι ένιωθαν ότι κάτι θα πάρουμε και θα το κανονίσουν οι εκπρόσωποί μας, χωρίς αγώνα), η καταστολή (απολύοντας πρωτοπόρους συνδικαλιστές, νομοθετικά μέτρα που έκαναν δύσκολο ως και αδύνατο να οργανωθεί αντίσταση σε αντιλαϊκά μέτρα).
Η κατάσταση σήμερα
Μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, επιταχύνθηκε και η επίθεση της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών ενάντια συνολικά στις όποιες κατακτήσεις είχε αποσπάσει η εργατική τάξη από τις αρχές του 19ου αιώνα. Η Σουηδία μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1995. Από τις αρχές του 1990 άρχισε το γκρέμισμα των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων υπήρχαν. Οι σοσιαλδημοκράτες, σε πολλές περιπτώσεις σε συνεργασία με το Αριστερό Κόμμα (το αδελφάκι του ΣΥΝ) και τους Πράσινους, άρχισαν τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι συντηρητικοί, που ήρθαν στην εξουσία το 2006, συνεχίζουν ικανοποιημένοι την ίδια πολιτική.
Παιδεία
Στις αρχές του '90 η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αποφάσισε ότι τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα περνούσαν από το κράτος στους δήμους και αργότερα στα συνοικιακά συμβούλια. Τα σωματεία των εκπαιδευτικών ήταν αρνητικά αλλά δεν αντέδρασαν. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει ουσιαστικά ένα ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, ενώ η σοσιαλδημοκρατία προώθησε μετά από λίγο τη δημιουργία των λεγόμενων ελεύθερων σχολείων και το πέρασμα των διοικήσεων των σχολείων σε μάνατζερ.
Τα λεγόμενα ελεύθερα σχολεία, στην πραγματικότητα ιδιωτικά, ήταν στην πρώτη φάση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια μεγάλες εταιρείες ανέλαβαν τη λειτουργία τους και σήμερα το 30% περίπου των σχολείων είναι ιδιωτικά με μεγάλα κέρδη. Το κράτος επιδοτεί όλα τα σχολεία (και τα ιδιωτικά) με ένα ποσό γύρω στα 10.000 ευρώ κατά μέσο όρο για κάθε μαθητή ετησίως. Τα ιδιωτικά βέβαια κάνουν περικοπές στους εκπαιδευτικούς, στο φαγητό των μαθητών, στους μαθητές που χρειάζονται ειδική αγωγή (μετανάστες, άτομα με κινητικές δυσκολίες, άτομα με δυσλεξία) αλλά και στη γυμναστική, στα μουσικά μαθήματα, κλπ., βρίσκοντας παραθυράκια στο νόμο. Τα χρήματα που «εξοικονομούν» έτσι πάνε στην τσέπη τους. Αυτό ασκεί πίεση και στα σχολεία που ανήκουν στο δήμο, τα οποία κάνουν κι αυτά περικοπές. Ετσι, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το ...κεφάλαιο. Το μάρμαρο το πληρώνουν οι μαθητές με κατώτερη ποιότητα στην εκπαίδευση, οι γονείς με το να πληρώνουν ένα μέρος της εκπαίδευσης που ήταν μέχρι πρότινος δωρεάν και οι εκπαιδευτικοί με χειρότερες συνθήκες εργασίας. Βέβαια, και οι εταιρείες στο όνομα του εκσυγχρονισμού μπήκαν στα σχολεία και πουλάνε την πραμάτεια τους («Μακντόναλτς», κλπ.).
Υγεία
Το σύστημα Υγείας στη Σουηδία είναι αρκετά αναπτυγμένο. Τα τελευταία όμως χρόνια η ιδιωτικοποίηση προχωρά και σ' αυτόν τον τομέα. Ενώ η Υγεία ήταν κάτι ιερό για τους Σουηδούς, το να είναι δηλαδή στο δημόσιο τομέα, οι σοσιαλδημοκράτες άρχισαν όταν ήταν στην κυβέρνηση και τώρα οι συντηρητικοί συνεχίζουν, να ξεπουλάνε δημόσια νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, κλπ. Τα φαρμακεία, που ανήκαν στο δημόσιο, φέτος ιδιωτικοποιήθηκαν. Παρατηρείται εντατικοποίηση στην εργασία του ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού, ενώ φαινόμενα παραμέλησης ασθενών παρατηρούνται όλο και συχνότερα. Ενώ πριν μερικά χρόνια όλα ήταν δωρεάν, τώρα πληρώνεις με αυξανόμενους ρυθμούς τις επισκέψεις σε γιατρό στο Κέντρο Υγείας, στα επείγοντα περιστατικά στο νοσοκομείο και αλλού. Η Υγεία γίνεται εμπόρευμα που θα αποφέρει βέβαια πολλά κέρδη στους καπιταλιστές.
Μεταφορές - ενέργεια - τηλεπικοινωνίες
Οι κρατικοί σιδηρόδρομοι έχουν ιδιωτικοποιηθεί εδώ και δέκα περίπου χρόνια. Στο μετρό της Στοκχόλμης υπάρχει εποπτεία από τη νομαρχία αλλά το σύστημα έχει παραδοθεί σε ιδιώτες («Veolia Transport», μεγάλη πολυεθνική) που κερδίζουν αρκετά εκατομμύρια κορόνες. Ως συνέπεια των ιδιωτικοποιήσεων έρχονται και τα συχνότερα ατυχήματα, η ασφάλεια και το εργασιακό περιβάλλον να μην είναι στην πρώτη προτεραιότητα, καθώς και η αύξηση των εισιτηρίων, έτσι ώστε να πάνε περισσότερα χρήματα στους ιδιώτες. Στη Στοκχόλμη εφαρμόζεται σύστημα διοδίων. Προβλέπεται να επεκταθεί και σ' άλλες πόλεις. Ενώ στην αρχή διαφημιζόταν ότι υπήρχε μείωση του αριθμού των αυτοκινήτων και έγινε για περιβαλλοντικούς λόγους, αποδείχτηκε ότι ο αριθμός των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν είναι ο ίδιος όπως και προηγουμένως, ενώ οι μόνοι λόγοι είναι προφανές ότι ήταν ο φοροεισπρακτικός και η ιδιωτικοποίηση των δρόμων με πρώτη προσπάθεια τη Στοκχόλμη.
Το σύστημα ενέργειας όπως και των τηλεπικοινωνιών έχει κι αυτό ιδιωτικοποιηθεί με πρωτοβουλία των σοσιαλδημοκρατών και την ανοχή, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, του λεγόμενου Αριστερού Κόμματος και των Πρασίνων, πολιτική που συνεχίζεται βέβαια από τους συντηρητικούς. Η τιμή του ρεύματος και των τηλεπικοινωνιών μετά την ιδιωτικοποίηση μειώθηκε λίγο αλλά αμέσως μετά αυξήθηκε και σήμερα οι αυξήσεις είναι πολύ μεγάλες. Ταυτόχρονα, στην ενέργεια και στις τηλεπικοινωνίες υπάρχουν πια 2-3 μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια που τα κέρδη τους πολλαπλασιάζονται καθημερινά.
Ασφαλιστικό και άλλες παροχές
Οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό, που σημαίνουν αυξημένα όρια ηλικίας για τη χορήγηση σύνταξης, μείωση των συντάξεων και κεφαλαιοποίηση των αποθεματικών των Ταμείων, πέρασαν το 1999. Οπως και σ' όλες τις επιθέσεις από το κεφάλαιο και τα κόμματα που το εκπροσωπούν, συνηγόρησαν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες για να περάσουν οι αλλαγές αυτές. Εκτός από την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 65 και προαιρετικά στα 67 με παράλληλη μείωση της σύνταξης γύρω στα 40-55% του μέσου όρου στα 40 χρόνια εργασίας, οι εργαζόμενοι πληρώνουν μεγαλύτερο μέρος στη χρηματοδότηση και οι συντάξεις εξαρτιούνται από την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Αν δηλαδή δεν πάνε και τόσο καλά τα πράματα (όχι βέβαια για την αστική τάξη, αυτή εξασφαλίζει τα κέρδη της με διάφορους τρόπους), υπάρχει περίπτωση να μην πάρεις καθόλου σύνταξη γιατί πρέπει να σωθεί η χώρα και η εθνική οικονομία!
Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες κάνουν χρυσές δουλειές και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα είναι οι καλύτεροι πλασιέ των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Οι ηγεσίες των Ομοσπονδιών προτείνουν στα μέλη τους - και πολλές φορές και το κάνουν και υποχρεωτικά - να έχουν ιδιωτική ασφάλιση. Απ' τη μια συμβάλλανε άμεσα στην ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης και μετά χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι οι συντάξεις θα είναι χαμηλές, για να πιέσουν τους εργαζόμενους να πάνε στην ιδιωτική ασφάλιση.
Το ίδιο συμβαίνει και με το Ταμείο ανεργίας. Η συντηρητική κυβέρνηση αύξησε τις εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για το Ταμείο ανεργίας (250%) ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε το επίδομα ανεργίας και πρέπει να πάρεις οποιαδήποτε δουλειά σου προσφέρει ο σουηδικός ΟΑΕΔ, άσχετα πού μένεις. Μπορεί δηλαδή να έχεις οικογένεια και να πρέπει να μετακομίσεις 2.000 χιλιόμετρα μακριά και να αναγκαστείς να χωρίσεις αν ο/η σύντροφός σου έχει δουλειά. Οι Ομοσπονδίες διαμαρτυρήθηκαν στα λόγια αλλά δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν αυτήν την επίθεση. Τώρα αποφασίζουν για υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση σε περίπτωση που μένεις άνεργος. Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Διάφορα επίσης επιδόματα πρόνοιας που δίνονται σε άστεγους, ανύπαντρες μητέρες/πατέρες μειώνονται και δίνονται όλο και σε λιγότερους μιας και τα κριτήρια για να πάρει κάποιος αυτό το επίδομα γίνονται αυστηρότερα.
Νεολαία
Η κατάσταση για τη νεολαία γίνεται όλο και πιο δραματική. Οι περικοπές συνεχίζονται εκτός απ' τα σχολεία και στις δραστηριότητες της νεολαίας στον ελεύθερό της χρόνο. Οι πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες μειώνονται και αυτές που μένουν παραδίδονται στους ιδιώτες. Οι νεολαίοι πρέπει να πληρώσουν για τα πάντα. Τα μόνα που είναι φτηνά πλέον είναι τα ναρκωτικά έτσι ώστε να ξεχνάνε τη ζωή που προετοιμάζει το καπιταλιστικό σύστημα γι' αυτούς.
Καταστολή, στρατιωτικοποίηση και δημοκρατικές ελευθερίες
Η επίθεση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα συνδυάζεται πάντα και με την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και τη στρατιωτικοποίηση. Τα Σώματα Ασφαλείας έχουν μετά την επίθεση στους «Δίδυμους πύργους» αυξημένες αρμοδιότητες να συλλαμβάνουν «ύποπτους» πολίτες, η μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική έγινε αυστηρότερη βοηθώντας την Ευρωπαϊκή Ενωση στη δημιουργία της Ευρώπης - φρουρίου και ο έλεγχος των πολιτών και η παρακολούθηση με βιομετρικά στοιχεία έχουν εγκριθεί απ' τη Βουλή. Η Σουηδία έχει στείλει στρατιωτικό προσωπικό στο Αφγανιστάν, στη Βοσνία, στο Κόσσοβο αλλά και στο Τσαντ, καθώς και σ' άλλες χώρες βοηθώντας τους ιμπεριαλιστές στα σχέδιά τους. Πριν μερικούς μήνες εγκρίθηκε και η συμμετοχή με 2.300 στρατιώτες στον Ευρωστρατό.
Εργασιακά δικαιώματα
Μια από τις τελευταίες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αφορούσε στη Σουηδία (υπόθεση «Λαβάλ»). Η απόφαση του ευρωδικαστηρίου επικυρώνει με τον πιο επίσημο τρόπο μία από τις βασικές συνέπειες της ελευθερίας κίνησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να μετακινεί την έδρα του (εικονικά ή πραγματικά) σε χώρες της ΕΕ με χαμηλότερους μισθούς και χειρότερους όρους και συνθήκες εργασίας και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος δραστηριοποιείται. Με τον τρόπο αυτό ασκεί πίεση, με στόχο να συντρίψει όποιες κατακτήσεις έχει διατηρήσει σήμερα η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα σε κάποια κράτη - μέλη, επιβάλλοντας σε ολόκληρη την ΕΕ τους όρους και τις συνθήκες της πιο στυγνής και άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Τα συνδικάτα, εκτός από εξαιρέσεις, δέχονται την απόφαση, καθώς και οι συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες, και προσπαθούν με νομικίστικα τερτίπια να περισώσουν ό,τι περισώζεται. Η κυριακάτικη αργία έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια, η μερική εργασία είναι διαδεδομένη, που σημαίνει ότι η σύνταξη και άλλα δικαιώματα θα είναι κι αυτά μερικά. Δεν υπάρχει εφάπαξ και δεν υπάρχει όριο απολύσεων. Οταν θέλει μια επιχείρηση να απολύσει, τότε διαπραγματεύεται το σωματείο με την επιχείρηση τον αριθμό των εργαζομένων που θα απολυθούν και τα σωματεία δεν παλεύουν για το σταμάτημα των απολύσεων. Δεν υπάρχουν τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Οι επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας λειτουργούν αλλά τα τελευταία χρόνια αμφισβητούνται και το κρατικό ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας, που ασχολούνταν με μελέτες πάνω σε τέτοια ζητήματα αλλά και με τις επαγγελματικές ασθένειες, έκλεισε μετά από απόφαση της κυβέρνησης με τελικό σκοπό να αμφισβητηθούν πολλές επαγγελματικές ασθένειες. Βαρέα και ανθυγιεινά δεν υπάρχουν σε κανένα επάγγελμα.
Ανάγκη το ταξικό αγωνιστικό κίνημα
Αν και η κατάσταση στη Σουηδία αλλά και γενικότερα στη Σκανδιναβία είναι ίσως σε μερικά ή και αρκετά ζητήματα πιο καλή σε σχέση με την Ελλάδα, είναι πλέον γεγονός ότι η επίθεση του κεφαλαίου είναι γενική σε όλα τα μέτωπα, σε όλες τις χώρες. Δε γλιτώνουν ούτε τα μοντέλα της σοσιαλδημοκρατίας. Κάποιες αντιστάσεις από το Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις και ταξικούς συνδικαλιστές δεν μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Οι δυνάμεις αυτές παλεύουν και η πάλη θα οξυνθεί βάζοντας σε κίνηση κι άλλα κομμάτια των εργαζομένων. Κάποια βασικά συμπεράσματα από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι:
- Αν δεν υπάρχει δυνατό συνεπές, μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα νέου τύπου, είναι πολύ δύσκολο να συσπειρώσεις δυνάμεις και να αντισταθείς στις αναδιαρθρώσεις που προσπαθεί να περάσει ο καπιταλισμός.
- Η ύπαρξη και η δράση ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Η παντοδυναμία σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων και απόψεων δεν παραλύει μόνο τα συνδικάτα. Αλλάζει συνειδήσεις, φέρνει την ηττοπάθεια, δεν καλλιεργεί τη συμμετοχή και δράση αλλά το βόλεμα και τη γραφειοκρατία.
- Οι συνεπείς δυνάμεις χρειάζονται πολλή βοήθεια, ιδεολογική, υλική, ηθική. Η ζημιά που έχουν κάνει η σοσιαλδημοκρατία και ο ευρωκομμουνισμός είναι μεγάλη και χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να μπορέσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα να πάρει εμπειρίες και να ανατρέψει καταστάσεις.
Γιάννης ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ
Σουηδία
Σουηδία
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
13/11/2005
-- Η εμπειρία απ' τον αγώνα των εργαζομένων στο μετρό
13/12/2000
-- Αντιδράσεις στην πολιτική των σοσιαλδημοκρατών
19/10/2000
-- Ανάγκη συντονισμού των προσπαθειών μας
6/12/1998
-- Παλιές συνταγές της Κεντροαριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου