27 Φεβ 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική γιατί συμφέρει το λαό!


ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική γιατί συμφέρει το λαό!

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ
Το περιεχόμενο της πολιτικής πρότασης συμμαχίας και εξουσίας του ΚΚΕ «κατέθεσε» με την ομιλία της το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που διοργάνωσαν οι ΚΟ του Λεκανοπεδίου του Κόμματος στο Σύνταγμα, η ΓΓ της ΚΕΑλέκα Παπαρήγα. Περιεχόμενο που την αναδεικνύει στη μόνη σήμερα πραγματικά εναλλακτική πολιτική πρόταση, που ανοίγει φιλολαϊκή προοπτική. Η εργατική τάξη, τα φτωχά, λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον και χρέος να σηκώσουν στις πλάτες τους αυτήν την πρόταση. Σ' αυτούς ανήκει το καθήκον της υλοποίησής της. Αυτό προϋποθέτει οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, παραμέρισμα όσων στέκουν εμπόδιο.
Αλλωστε, όπως επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα στην ομιλία της, «αργά ή γρήγορα, η εργατική τάξη της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων θα βρεθούν μπροστά στο υπαρκτό δίλημμα: Υποταγή ή Ρήξη, Ενσωμάτωση ή Ανατροπή.
Να παραμεριστούν τα εμπόδια
«Σήμερα - τόνισε η Αλ. Παπαρήγα - οι φιλοεργοδοτικές, φιλοκυβερνητικές, φιλοενωσιακές πλειοψηφίες που επικρατούν στα κεντρικά και βασικά όργανα του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολουμένων, εμποδίζουν την ανάπτυξη ενός ισχυρού και αποτελεσματικού αγώνα. Οδηγούν στην απογοήτευση, στις ανώφελες θυσίες, στην αποδιοργάνωση, στην ποδηγέτηση και χειραγώγηση.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να παραμερίσουν και να φέρουν στη μειοψηφία:
-- Ολους εκείνους που, στο όνομα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της ανταγωνιστικότητας και της ανανέωσης, τους οδηγούν να παζαρεύουν τι θα χάσουν. Τους οδηγούν να διεκδικούν φιλοδωρήματα και επιδόματα φτώχειας, με τον βαρύγδουπο τίτλο περί του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
-- Να παραμερίσουν όλους εκείνους, γαλάζιους και πράσινους εργατοπατέρες, ψευτοανανεωτικούς και όψιμα κινηματικούς - και μάλιστα με τις συμβουλές και διαφημιστικών εταιρειών - που τους κοροϊδεύουν με μέτρα, τάχα, ρύθμισης της αγοράς, και διαχείρισης της φτώχειας. Που τα οράματά τους είναι ο Γκαλμπρέιθ και ο Κέινς, το δήθεν θαύμα της Ιρλανδίας.
-- Ολους εκείνους, που κοιτάνε με λατρεία, λαγνεία και δέος την ΕΕ. Τους κοσμοπολίτες του κεφαλαίου, που πανηγύρισαν την αντεπανάσταση, βρίσκοντας ευκαιρία όχι να κάνουν μια θαρραλέα αντικειμενική κριτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, αλλά να τον συκοφαντήσουν για να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό τους με το αστικό πολιτικό σύστημα.
-- Ολους εκείνους, που ο δήθεν ριζοσπαστισμός τους φθάνει ως την αποκατάσταση της χαμένης τιμής του λαϊκού καπιταλισμού και της αριστεροφανούς σοσιαλδημοκρατίας».
Παλλαϊκός αγώνας ενάντια στον κοινό εχθρό
Η Αλ. Παπαρήγα με έμφαση σημείωσε πως: «Δεν αρκεί σήμερα ένας κλάδος, ένα σωματείο να τρέχει πίσω από την εκάστοτε κυβέρνηση ζητώντας μια ξεχωριστή παροχή γι' αυτόν, μια εξαίρεση από το γενικό κανόνα επίθεσης που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων.
Δεν αρκεί ένας κλάδος να φωνάζει ότι αυτός έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, σε σύγκριση με άλλους κλάδους εργαζομένων, ούτε μια περιοχή να ζητά ειδικά μέτρα, γιατί υποφέρει περισσότερο από τη διπλανή της.

Δεν πρέπει να αφήνουμε ούτε μια χαραμάδα να διαιρούνται οι εργαζόμενοι ανάλογα με τις εργασιακές σχέσεις, τη χώρα προέλευσης, τη θρησκεία ή τις πολιτιστικές συνήθειες.
Να μην επιτρέψουμε να διαχωρίζονται οι εργαζόμενοι σε παλιούς και νέους ανάλογα με το χρόνο πρόσληψης, σε μόνιμους και μη μόνιμους.
Ενιαία, ταξικά σωματεία για όλους και όλες.
Σήμερα, χρειάζεται παλλαϊκός αγώνας, με όσο γίνεται ενιαία κοινά αιτήματα. Ο εχθρός είναι κοινός.
  • Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας στην ανάπτυξη και ασφάλεια της χώρας, στις κοινωνικές υπηρεσίες, δεν αφορά, μόνο, τους εργαζόμενους στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, είναι παλλαϊκό ζήτημα.
  • Το ζήτημα της ακρίβειας είναι επίσης καθολικό ζήτημα.
  • Οι ποσοστώσεις και η συνυπευθυνότητα δεν αφορούν μόνο την αγροτιά.
  • Τα προβλήματα των αυτοαπασχολουμένων αφορούν όλους τους εργαζόμενους.
  • Το πρόβλημα της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης αφορά όλους και όλες.
  • Η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας αφορά όλους και όχι μόνο τους εργαζόμενους στους συγκεκριμένους χώρους, τους μαθητές, τους σπουδαστές».
Κοροϊδεύουν ασύστολα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ
«Χρόνια τώρα - συνέχισε η ομιλήτρια - οι κυβερνήσεις κοροϊδεύουν το λαό ότι τα προβλήματα που αυτός βιώνει είναι τάχα γέννημα των προκλήσεων της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λένε ψέματα συνειδητά, όπως και τα παπαγαλάκια τους, καθώς και οι κοσμοπολίτες οπορτουνιστές, ρεφορμιστές. Βεβαίως, υπάρχουν νέα φαινόμενα, νέες πλευρές, βεβαίως υπάρχουν εξελίξεις, όμως όπως και να ονομάζεται ή να αποκαλείται η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, που δε γεννήθηκε πρόσφατα, αλλά είναι πολύ - πολύ παλιά.
Κοροϊδεύουν ασύστολα το λαό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όταν τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος έκανε καλύτερη ιδιωτικοποίηση, για το ποια θα είναι η χώρα καταγωγής του προέδρου ή του διοικητή. Είτε Ελληνας, είτε Γερμανός διοικητής, ο σκοπός της λειτουργίας της επιχείρησης δεν αλλάζει.
Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό ο ΣΥΝ, που υπερασπίζεται έναν ελληνικό και μάλιστα φιλολαϊκό ΟΤΕ του 51%, με τη συνύπαρξη μάλιστα των άλλων ιδιωτικών φορέων. Αποπροσανατολίζει το κίνημα Παιδείας με επιλεκτικά συνθήματα, χαϊδεύει αυτιά, κρύβει τις θέσεις του, δημαγωγεί προκλητικά.
Ρεαλισμός δεν είναι να φορτώνεις όλα τα προβλήματα στην προηγούμενη διακυβέρνηση, όπως συστηματικά κάνει η ΝΔ.
Ριζοσπαστισμός και λαϊκότητα δεν είναι να αποδίδεις τα προβλήματα στη σημερινή κυβέρνηση, μόνο και μόνο επειδή τώρα πέρασες στην αντιπολίτευση, όπως συστηματικά και χωρίς αιδώ κάνει το ΠΑΣΟΚ.
Ριζοσπαστισμός και φιλολαϊκός ανανεωτισμός δεν είναι να τα βάζεις με τα κόμματα εξουσίας, επειδή το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να αποκομίσεις πολιτικά οφέλη από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να έχεις πολιτική ρήξης και ανατροπής, όπως συστηματικά κάνει ο ΣΥΝ».
Δύο δρόμοι, ο ένας συμφέρει το λαό
Οπως υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σήμερα «όποια πέτρα και αν σηκώσεις στην Ελλάδα ή στη Μιανμάρ, στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, στη Λιβερία ή στο Σουδάν, στην Αυστραλία ή στην Αϊτή, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, ακόμα και στις διαφορετικές συνθήκες ζωής του πληθυσμού, ένα συμπέρασμα βγαίνει: ότι η εξουσία των μονοπωλίων, γενικότερα η κυριαρχία της αστικής τάξης προϋποθέτει την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης. Συνεπάγεται απόλυτη ή σχετική χειροτέρευση της ζωής των μισθωτών και των λαϊκών στρωμάτων.
Μπροστά στον ελληνικό λαό υπάρχουν δύο δρόμοι εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας:
-- Ο ένας είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε χρόνια τώρα, που έχει γίνει ακόμα πιο δύσβατος την τελευταία 20ετία, ειδικά μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι ο δρόμος που συμφέρει το κεφάλαιο, είναι τα μονοπώλια, ο δρόμος της προσαρμογής στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Είναι ο δρόμος των ιδιωτικοποιήσεων και της μερικής απασχόλησης, της ευελιξίας στην εργασία, των ανεβασμένων ορίων συνταξιοδότησης, της πιο σκληρής εκμετάλλευσης των νέων και των γυναικών. Ολα υποτάσσονται στο σύνθημα της ανταγωνιστικότητας που τώρα πια τη χρησιμοποιούν παντού, όχι μόνο για τις επιχειρήσεις αλλά και για τα σχολεία, τα πανεπιστήμια. Μπροστά βγαίνει το ψέμα ότι οι μισθοί ανεβάζουν το κόστος των προϊόντων, ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ζητούν πάνω από τα όρια αντοχής της οικονομίας όπου η αντοχή ταυτίζεται με την ακόρεστη δίψα για υπερκέρδη. Είναι ο δρόμος που ακολουθούν εναλλάξ οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, αφού υπηρετούν και εκφράζουν την τάξη που κατέχει την εξουσία.
-- Ο άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, η συμμαχία δηλαδή της εργατικής τάξης με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων στην πόλη και την ύπαιθρο, ο καθημερινός αγώνας που κατευθύνεται στη λαϊκή εξουσία, στην οικοδόμηση της λαϊκής οικονομίας. Είναι η Ελλάδα στο πλευρό των λαών, εχθρός των ιμπεριαλιστών και των πολέμων τους. Είναι ο δρόμος που αναγνωρίζει αποκλειστικά και μόνο ως παραγωγό του πλούτου τον εργαζόμενο άνθρωπο. Είναι ο δρόμος που αποκλείει η Ελλάδα να προσφέρει έστω και ένα φαντάρο ή και ένα νοσοκόμο σε στρατό κατοχής.
Είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, οι συνεργαζόμενοι, οι σύμμαχοι στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό, Δημοκρατικό Μέτωπο».
Μία η λύση, ο σοσιαλισμός
«Δεν υπάρχει πρόβλημα - επισήμανε σε άλλο σημείο της ομιλίας της - ζήτημα ή θέμα που δεν έχουμε διαμορφώσει θέσεις και αιτήματα. Αλλά αυτό δε φθάνει σήμερα, χρειάζεται και εναλλακτική πρόταση προοπτικής, ώστε ο αγώνας να έχει σκοπό, στόχο, νόημα, τελικά να μπορεί να ασκεί πίεση σε κάθε φάση.
Γι' αυτό και προτείνουμε εναλλακτική πρόταση πάλης και εξουσίας. Δηλώνουμε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση στο σημερινό κόσμο, στα σημερινά προβλήματα που ζούμε στη χώρα μας, στο αύριο που μας επιφυλάσσουν, παρά μόνο ο σοσιαλισμός.
Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι να αναπτύξουμε τη θέση αυτή, παίρνοντας υπόψη όλες τις εμπειρίες και τα σημαντικά διδάγματα που βγαίνουν από την πρώτη και γι' αυτό πρωτόγνωρη εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Οποτε η προοπτική του σοσιαλισμού, η μελέτη των νέων προβλημάτων που η ζωή έθετε μπροστά στην οικοδόμησή του αδυνάτισε και θόλωσε, είχε αρνητικές συνέπειες γενικότερης σημασίας, στην πάλη των λαών, στη δυνατότητα να έχουν κατακτήσεις.
Δεν παραιτούμαστε από αυτήν την προοπτική. Ωστόσο, δεν απαιτούμε να συμφωνήσουν όλοι μαζί μας, δε θέτουμε το ζήτημα αυτό ως όρο για κοινωνική και πολιτική συμμαχία. Δε φοβόμαστε τους αναγκαίους συμβιβασμούς όταν αυτοί δίνουν δύναμη στο κίνημα και υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον, όταν βοηθάνε την αλλαγή συσχετισμού δύναμης.
Προτείνουμε συμμαχία όλων εκείνων που έχουν αντικειμενικό συμφέρον να αντιπαλέψουν τη στρατηγική που υπηρετεί τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό.
Προσδιορίζουμε μάλιστα πώς μπορεί να συμφωνηθεί ο συμβιβασμός. Ο όρος λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι η κατάλληλη λύση, που επιτρέπει συνύπαρξη και κοινή δράση όλων εκείνων που θέλουν ριζική αλλαγή, όμως δεν την ταυτίζουν με το σοσιαλισμό, έχουν διαφορετική με εμάς αντίληψη για το πώς θα πάμε στο σοσιαλισμό».
Να συναντηθούμε στη λαϊκή συμμαχία
Η Αλ. Παπαρήγα ανέδειξε και το ριζοσπαστικό και θεμελιακό στοιχείο της πρότασης του ΚΚΕ που είναι ότι «η συμμαχία εδράζεται στο κοινωνικό επίπεδο, ανάμεσα δηλαδή στην εργατική τάξη, τα φτωχά μεσαία στρώματα της πόλης, τη μικρομεσαία αγροτιά. Πάνω σε υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις, συγκεκριμένες. Αποκλείουμε την αοριστία. Πολιτικές δυνάμεις διατεθειμένες να συμφωνήσουν σε μια τέτοια γραμμή δεν υπάρχουν σήμερα. Δεν είναι δική μας ευθύνη αυτό. Δική μας ευθύνη είναι να συμβάλλουμε σε ανακατατάξεις, σε διεργασίες, ώστε απελευθερωμένες από τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, λαϊκές δυνάμεις, να αναλάβουν τη δική τους ευθύνη στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε εκείνους που ένιωσαν έλξη και έδειξαν εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ με βάση τις διακηρύξεις του στην 10ετία του '70. Σε όλους εκείνους που ξέρουν καλά πως ο αριστερός σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα πιο αδιάλλακτος εχθρός του ιμπεριαλισμού. Σας καλούμε να ξεπεράσετε δισταγμούς και αναστολές, να συναντηθούμε μαζί στα διάφορα μέτωπα πάλης, αλλά και στην υπόθεση της λαϊκής συμμαχίας.
Προτείνουμε τη συγκρότηση Συμμαχίας πάνω σε ένα σύγχρονο προγραμματικό πλαίσιο αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης, που παίρνει υπόψη ό,τι συμβαίνει από τις αρχές της 10ετίας του '90.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καταδικάζονται να βαδίζουν μαζί στη στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος και χωριστά στη διεκδίκηση της ηγεμονίας, τουλάχιστον για όσο χρόνο η δικομματική εναλλαγή παραμένει ρεαλιστική επιλογή για την αστική τάξη της χώρας.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, παρά τις ακούραστες προσπάθειές του, παραμένει ένας μέτριος μαθητής και μιμητής της παρακμασμένης σοσιαλδημοκρατίας. Ο αποκαλούμενος κινηματικός του χαρακτήρας μπορεί να αποτελεί ένα καλό μακιγιάζ για το λαϊκό κίνημα, όμως δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά επικίνδυνη οργανωτική και πολιτική πλαδαρότητα, καραμπινάτος ρεφορμισμός με αριστερές και σοσιαλίζουσες πινελιές».
Υπάρχουν προϋποθέσεις για αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία
«Υποστηρίζουμε με στοιχεία και αποδείξεις - τόνισε παρακάτω η Αλ. Παπαρήγα - ότι η Ελλάδα παρά τα σοβαρά έως και καταστροφικά πλήγματα που έχει δεχτεί σε ορισμένους τομείς, εξαιτίας της κυριαρχίας του κεφαλαίου, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια, όσο γίνεται, αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία. Οι αρνητικές εξελίξεις της τελευταίας 20ετίας σε ορισμένους κλάδους βιομηχανικής παραγωγής, στην αγροτική οικονομία, μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διαφορετικές πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν είναι αργά.
Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σύγκριση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.
Διαθέτει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.
Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.
Για να υπάρξει λαϊκή οικονομία για όλους απαιτείται επίλυση του προβλήματος της ιδιοκτησίας.
Η επιλογή είναι μία: Η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά σχέσεων που υπάρχουν στην παραγωγή και εμποδίζουν πια ασφυκτικά την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Απαιτείται η κοινωνικοποίηση τουλάχιστον των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στους παρακάτω τομείς:
Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, ορυχεία, βιομηχανίες, ύδρευση, μεταφορές. Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του συστήματος συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων. Του εξωτερικού εμπορίου, του συγκεντρωμένου δικτύου του εσωτερικού εμπορίου. Του τομέα της λαϊκής στέγης. Της έρευνας και της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού.
Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστημα Εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης.
Εκτιμάμε ότι μπορεί να υπάρξουν τομείς που να μη συμπεριληφθούν στην πανεθνική πλήρη, καθολική κοινωνικοποίηση. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή. Η ένταξη στους συνεταιρισμούς θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, με βάση την εμπειρία που υπάρχει από τον κλοιό των μονοπωλίων».
Πρόταση που μπορεί να την επιβάλει η αποφασισμένη λαϊκή πλειοψηφία
Οπως σημείωσε στη συνέχεια η ομιλήτρια: «Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα η παραγωγή και κατανομή πρέπει να ενταχθούν σε έναν κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, ώστε να κινητοποιούνται όλα τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό, να αξιοποιείται κάθε δυνατή οικονομική, διεθνής συνεργασία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή και τα συμφέροντα των εργαζομένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εμπορίου.
Λένε ψέματα ή είναι άσχετοι όσοι υποστηρίζουν ότι κεντρικός σχεδιασμός σημαίνει ότι όλα αποφασίζονται κεντρικά, ότι μειώνεται η ατομική ευθύνη και η απόδοση στο περιφερειακό και επιχειρησιακό επίπεδο. Κεντρικός σχεδιασμός χρειάζεται για να διαμορφώνει στρατηγικούς στόχους και επιλογές, να ιεραρχεί κλάδους και τομείς, να καθορίζει πού θα συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις και μέσα. Η υλοποίηση του προγραμματισμού απαιτεί και καταμερισμό κατά κλάδο και περιοχή, και πρώτα απ' όλα εργατικό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.
Η κυβέρνηση, ως όργανο της λαϊκής εξουσίας, θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.
Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δεν είναι μια έμπνευση ή ιδέα των κομμουνιστών, είναι ανάγκη που πηγάζει από τις σημερινές απαιτήσεις, πριν από όλα του ανθρώπου που είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη. Επιβάλλεται από την ανάγκη να ικανοποιούνται οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το επιβάλλει η ανάγκη να εξελίσσονται τα μέσα παραγωγής, να αναπτύσσεται η επιστήμη και η τεχνολογία για το όφελος του λαού.
Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές - εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, συμφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.
Από τα πρώτα της βήματα η λαϊκή εξουσία θα έχει να αντιμετωπίσει την οργανωμένη εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στα κράτη - μέλη.
Η επίλυση αυτού του προβλήματος είναι αναπόφευκτη με στόχο την αυτοδύναμη φιλολαϊκή ανάπτυξη και τη συνεργασία που ωφελεί το λαό.
Το ΚΚΕ ποτέ έως σήμερα, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, δε συμβιβάστηκε με την ιδέα της παραίτησης από τον αγώνα κατά του ξένου παράγοντα. Διαφωνούμε με εκείνους που για πολιτικούς λόγους ή από φόβο και δειλία, καλλιεργούν την άποψη ότι αναπόφευκτα η Ελλάδα θα είναι μόνη ή δε θα είναι σε θέση να χειριστεί το ζήτημα.
Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική γιατί συμφέρει το λαό, υπηρετεί τον εργαζόμενο. Είναι πρόταση που μπορεί να την επιβάλει η αποφασισμένη λαϊκή πλειοψηφία.
Οι άλλοι, ενδιαφέρονται για την τέχνη της επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής. Εμείς ενδιαφερόμαστε να κατακτάμε και να βελτιώνουμε την τέχνη της αντεπίθεσης, της ρήξης, της ανατροπής».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ