«Οι σοσιαλιστές αστοί..Θέλουν τη σημερινή κοινωνία..χωρίς το προλεταριάτο»

«Οι σοσιαλιστές αστοί..Θέλουν τη σημερινή κοινωνία..χωρίς το προλεταριάτο» 


Ένα μέρος της αστικής τάξης θέλει να εξωραΐσει τις κοινωνικές ασχήμιες, για να διασφαλίσει την διατήρηση της αστικής κοινωνίας. «Σ΄ αυτή την κατηγορία ανήκουν: οικονομολόγοι, φιλάνθρωποι, ανθρωπιστές, άνθρωποι που ασχολούνται με την βελτίωση της κατάστασης των εργαζόμενων τάξεων, οργανωτές αγαθοεργιών, προστάτες των ζώων, ιδρυτές ΜΚΟ, υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί ψευτομεταρρυθμιστές. Και αυτό τον αστικό σοσιαλισμό έφτασαν να τον..» ..συμπυκνώσουν και να τον “εκφράσουν” και πολιτικά μέσα από κομματικό σχηματισμό. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, μέσα από το ΠΑΣΟΚ. «Οι σοσιαλιστές αστοί θέλουν τις συνθήκες ζωής της σύγχρονης κοινωνίας χωρίς τους αγώνες και του κινδύνους που απορρέουν αναγκαστικά απ΄ αυτήν. Θέλουν τη σημερινή κοινωνία, αλλά αφού της αφαιρεθούν τα στοιχεία που την επαναστατικοποιούν και τη διαλύουν. Θέλουν την αστική τάξη χωρίς το προλεταριάτο. Η αστική τάξη, φυσικά, φαντάζεται τον κόσμο όπου κυριαρχεί σαν τον καλύτερο κόσμο…. Μία δεύτερη, λιγότερο συστηματική, αλλά πιο πρακτική μορφή αυτού του σοσιαλισμού, δοκίμασε να αποτρέψει την εργατική τάξη από κάθε επαναστατικό κίνημα, αποδείχνοντας ότι δεν μπορεί να την ωφελήσει αυτή ή εκείνη η πολιτική αλλαγή, αλλά μονάχα μια αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής, των οικονομικών σχέσεων. Αλλά ο σοσιαλισμός αυτός, με την αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής δεν εννοεί καθόλου την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής, που μπορεί να γίνει με επαναστατικό τρόπο, αλλά διοικητικές βελτιώσεις που πραγματοποιούνται πάνω στο έδαφος αυτών των σχέσεων παραγωγής και επομένως δεν θα αλλάξει τίποτα στη σχέση του κεφαλαίου και της μισθωτής εργασίας, αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα μειώσει για την αστική τάξη τα έξοδα της κυριαρχίας της και θα απλοποιήσει τον κρατικό της προϋπολογισμό. Την πιο ταιριαστή έκφραση ο αστικός σοσιαλισμός την αποκτάει τότε μονάχα, όταν καταντάει ένα απλό ρητορικό σχήμα».* 


Παραφράζοντας το αυθεντικό κείμενο, για να έλθουμε στο σήμερα, οι αστοί σοσιαλιστές μας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του, ισχυρίζονται και απαιτούν με κάθε τρόπο να πιστέψουμε ότι: ο νέος κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησής τους, συντάχθηκε και ψηφίστηκε, προς όφελος της τάξης των εργαζομένων! Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων; Προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν οδηγεί σε νέες μαζικές απολύσεις και στην ανεργία πολλές ακόμη χιλιάδες εργαζομένων; Κι αυτό γίνεται προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν σαν μαέστρος “ενορχηστρώνει” τις φορολογικές αυξήσεις με αυτές των καταναλωτικών προϊόντων και στις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια); Κι αν παραδίνει στο μεγάλο κεφάλαιο τη γη, τις παραλίες, τα δάση, τις κρατικές επιχειρήσεις, αυξάνει τις φοροαπαλλαγές, τα προνόμια και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου; Εσείς οι εργαζόμενοι μην ανησυχείτε, προς όφελος της τάξης σας, παίζει η καπιταλιστική μας ορχήστρα. « Ο σοσιαλισμός της αστικής τάξης είναι ακριβώς ο ισχυρισμός ότι οι αστοί είναι αστοί προς όφελος της εργαζόμενης τάξης.»* 


Η τάξη των εργαζομένων γνωρίζει πολύ καλά, παρότι αυτό δεν έχει εμφανιστεί ακόμη στην πράξη σε όλη του την έκταση, ότι οι αστοί σοσιαλιστές μας, το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση και οι “σύμμαχοί” της, λένε ψέματα. Η κυβέρνηση λέει ψέματα, ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Λέει ψέματα, ότι τελειώνουν οι θυσίες. Η εχθρικά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν θα έχει τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο, όσο καθυστερεί η οργανωμένη συσπείρωση και δράση του λαού, όσο δεν δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση. Οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη να κατανοήσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις αιτίες της κρίσης, αντίθετα είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου και μόνο, πλούτο που τον καρπώνονται μια χούφτα αγύρτες και σφετεριστές, και ότι αυτή η καταλήστευσή τους και οι θυσίες τους δεν θα έχουν τέλος όσο θα διατηρείται η εξουσία της κεφαλαιοκρατικής αγυρτείας και εκμετάλλευσης. Ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι νέοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που παράγει τα πάντα με τα χέρια και το μυαλό και που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, επειδή έτσι προστάζει η οικονομία και η εξουσία των μονοπωλίων, είναι δυνατό να αλλάξουν αυτή την κατάσταση, αρκεί το δίκιο τους και η δύναμή τους οργανωμένα και στοχευμένα να χτυπάει τις πραγματικές αιτίες και όχι τα είδωλά τους, που προβάλλουν «φωτίζοντάς» τα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, τα αστικά ΜΜΕ και οι συνάδοντες οπορτουνιστές. 


Γιαυτό στο χάραμα του καινούργιου χρόνου και κόντρα στις επιδιώξεις, των απανταχού τοκογλύφων και εκμεταλλευτών για την έκβαση της κρίσης, ας κρατήσουμε, κερί αναμμένο, τα λόγια του ποιητή: “το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος, το να μη παραδίνεσαι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ” και να δεσμευτούμε ότι θα κάνουμε αυτό που πρέπει για να δρομολογηθεί, αντίθετα με τα σχέδιά τους, η χρεοκοπία της πλουτοκρατίας και όχι του λαού.


“Καμία θυσία για την πλουτοκρατία – ανατροπή και λαϊκή εξουσία”
  Crousma