ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Να γίνει ο λαός το φόβητρο διεκδικώντας λύσεις προς τα μπρος
Στους εργαζόμενους φαρμακοβιομηχανίας στην Αττική μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
 |
«Τα πράγματα είναι τόσο σύνθετα, που με λίγα λόγια δεν λέγονται. Ωστόσο, είμαι υποχρεωμένη να πω πέντε πράγματα, αλλά θα ήθελα εσείς να παρέμβετε, να ρωτήσετε, να διευκρινίσετε. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που στο Καταστατικό του λέει, θέλοντας να δώσει τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του, ότι είναι το πρωτοπόρο κόμμα της εργατικής τάξης.
Βεβαίως ενδιαφερόμαστε και για τα προβλήματα του άλλου εργαζόμενου λαού, γι' αυτούς που είναι στα μικρομάγαζα - λέγονται μικροί επιχειρηματίες, τώρα τι επιχειρηματίες είναι, ξέρετε - αυτοί που έχουν ένα μαγαζάκι και περιμένουν ποιος πελάτης θα μπει να ψωνίσει κάτι και να βγάλουν ένα μεροκάματο. Οπως μας ενδιαφέρουν τα προβλήματα της φτωχής αγροτιάς. Κι επίσης κάνουμε και μια εξειδίκευση όταν μιλάμε για εργατική τάξη, ξεχωρίζουμε ιδιαίτερα τα προβλήματα των γυναικών, παίρνοντας υπόψη ότι οι γυναίκες ζούμε σε μια κοινωνία της ανισοτιμίας, ανεξάρτητα αν έχουν γίνει κάποια βήματα και η γυναίκα δεν ζει όπως ζούσε πριν από 50 χρόνια, αλλά δεν παύει να είναι ανισότιμη.
 |
Και λέμε ότι είμαστε το κόμμα της εργατικής τάξης, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η εργατική τάξη είναι η πιο πρωτοπόρα τάξη στην κοινωνία μας, είναι η τάξη εκείνη που κατά βάση δημιουργεί τον πλούτο. Μάλιστα, έχουμε και ένα σύνθημα: Χωρίς τον εργάτη γρανάζι δεν γυρνά, ενώ ο εργάτης μπορεί χωρίς αφεντικά. Και μάλιστα η σύγχρονη εργατική τάξη είναι και πιο μορφωμένη, είναι και πιο έμπειρη. Είναι η τάξη εκείνη που θεωρούμε ότι μπορεί να απελευθερώσει όλη την κοινωνία από κάθε μορφής εκμετάλλευση, από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Και ξέρετε, σήμερα, τα άλλα κόμματα δεν μιλάνε για εργατική τάξη. Και, μάλιστα, καλλιεργείται και μια υποτιμητική στάση απέναντι στην εργατική τάξη. Υπάρχουν δυστυχώς και εργάτες κι εργάτριες που λένε το παιδί μου όταν μεγαλώσει να μην είναι εργάτης κι εργάτρια. Βεβαίως, το λέει γιατί ο εργάτης κι η εργάτρια ζει χειρότερα κι απολαμβάνει πολύ λιγότερα από αυτά που παράγει. Αλλά για μας είναι τιμή να είναι κάποιος εργάτης κι εργάτρια, είναι η τάξη που πάνω από όλα τιμάμε.
Ο λαός δεν χρωστάει τίποτα
 |
Η κρίση είναι του καπιταλιστικού συστήματος, προέρχεται από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα χρέη τα δημιούργησε η πλουτοκρατία, το κεφάλαιο. Γιατί καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει όχι μόνο εκμετάλλευση, αλλά και δάνεια, σημαίνει ότι τα ταμεία του κράτους αδειάζονται - επίσημα όχι από κλοπές, οι παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο είναι νόμιμες, το 90% είναι με αποφάσεις της βουλής. Υπάρχουν και αυτοί που είναι κλέφτες, αλλά αυτοί είναι κάτω από το τραπέζι. Κι αν δεν υπάρχει νόμιμη κλοπή, δεν υπάρχουν και οι παράνομοι.
Τα χρέη δημιουργήθηκαν, λοιπόν, από τα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, από την κερδοφορία του κεφαλαίου, δημιουργήθηκαν από τους εξοπλισμούς που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας γέμισαν με πάρα πολλά χρέη. Εν πάση περιπτώσει, δεν τα δημιούργησε ο λαός. Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια, ενώ είχαμε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης και η πίτα μεγάλωνε, το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων έπεφτε. Εδώ και χρόνια οι αυξήσεις ήταν 77 λεπτά την ημέρα, ήταν παγωμένες, 1 ευρώ την ημέρα κλπ. Ενώ τα κέρδη αυγάτιζαν.
Επομένως, εμείς από την πρώτη στιγμή είπαμε ο λαός δεν πρέπει να πληρώσει τα χρέη. Τα χρέη πώς βάλανε το λαό να τα πληρώσει; Με μείωση μισθών και συντάξεων, με πολλούς τρόπους, με μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων, με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Εδώ έφτασαν και μειώνουν τις παροχές μητρότητας. Μείωσαν το επίδομα ανεργίας από τα 460 ευρώ στα 360, έγινε 100 ευρώ λιγότερο. Εδώ φορολογούνται οι άνεργοι!
Ελεγαν ότι τα 12.000 ευρώ ήταν το όριο της φτώχειας - που εμείς δεν το δεχόμαστε, τον 21ο αιώνα τα 12.000 ευρώ είναι εξαθλίωση. Μετά είπαν το όριο φτώχειας στις 5.000 το χρόνο και τώρα και 5.000 ευρώ να μην έχεις το χρόνο, αν έχεις ένα σπιτάκι που σου άφησε ο μπαμπάς σου, ή έχεις μηδέν γιατί είσαι άνεργος, αλλά σου έμεινε ένα σπίτι, φορολογείσαι γιατί έχεις ένα σπίτι. Λες και το σπίτι είναι πλούτος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν σπίτι κι ένα αυτοκίνητο γιατί δούλευαν μέχρι πέρυσι και πρόπερσι, έχουν όμως μηδέν εισόδημα και θα φορολογηθούν για το σπίτι και το αυτοκίνητο.
Εμείς είπαμε από την αρχή, ο λαός, στη συνείδησή του, να καταλάβει ότι του χρωστάνε, δεν χρωστάει. Δεν είναι μόνο η οικονομική αφαίμαξη που κάνουν στον κόσμο. Οταν ανεβάζουν τα όρια συνταξιοδότησης, όταν καταργούν τη σταθερή δουλειά, όταν καταργούν τις κλαδικές συμβάσεις, όταν μειώνουν τα φάρμακα. Ακόμα και οι ανάπηροι, αυτοί που είχαν 67% αναπηρία, τους τη βάζουν παρακάτω. Ο άλλος που έχει κομμένα πόδια και μέχρι τώρα είχε 67%, τώρα πάει 57%. Γιατί το έκαναν αυτό; Για να μειώσουν το επίδομα.
Χτες πήγα σε μια μονάδα τεχνητού νεφρού. Οι μεταμοσχευμένοι, αφού κάνουν μεταμόσχευση, σε όλη τους τη ζωή παίρνουν φάρμακα - κι επειδή είστε φαρμακοβιομηχανία - και εξετάσεις. Γιατί το νεφρό μπορεί μετά από 10 χρόνια να απορριφθεί. Οι μεταμοσχευμένοι στο συκώτι - εφ' όρου ζωής πρέπει να παίρνεις φάρμακα - από αναπηρία 80% τους κατέβασαν για να έχουν λιγότερα επιδόματα, λιγότερη βοήθεια. Ανά πάσα στιγμή, το νεφρό μπορεί να απορριφθεί και να πρέπει να κάνεις δεύτερη μεταμόσχευση. Μιλάμε δηλαδή για καταστάσεις που μας γυρίζουν πίσω 50, 60 και 70 χρόνια.
Να μην υπογραφούν ατομικές συμβάσεις
Τι θα γίνει π.χ. με την κλαδική σύμβαση; Ρώτησα και προηγούμενα τον κύριο διευθυντή. Υπάρχει μια κλαδική σύμβαση, εσείς παίρνετε, λέει, κάτι παραπάνω από την κλαδική σύμβαση. Κι αυτός ο νόμος δεν πέρασε από τη βουλή, τον αποφάσισε η κυβέρνηση με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και παίρνουμε τις Εφημερίδες της Κυβερνήσεως να δούμε τι αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο. Και μέχρι χτες διαβάζαμε τι λένε, γιατί δεν πέρασαν από τη βουλή να τα μελετήσουμε, τα τύπωσαν και τώρα τα διαβάζουμε κι εμείς.
Λέει, λοιπόν, εάν δεν υπογραφεί κλαδική σύμβαση, μετά τους τρεις μήνες κι αφού η κλαδική σύμβαση δεν ισχύει, δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να κάνει ατομικές συμβάσεις. Δεν ξέρω τι θα γίνει εδώ, αλλά εγώ θα σας μιλήσω τι λέει γενικά ο νόμος. Θα μαζεύει έναν - έναν ο εργοδότης και θα πηγαίνει όταν η Εθνική Συλλογική Σύμβαση γίνεται τώρα 500 ευρώ, 511 ευρώ, ο εργοδότης τυπικά με το νόμο θα είναι εντάξει αν υπογράψει μια σύμβαση ατομική 511 ευρώ. Είναι νόμιμος ο εργοδότης.
Γι' αυτό σας λέω, μην ακούτε αυτά που λένε "οι κλέφτες" κλπ. Αυτή είναι απόφαση, δεν είναι κλέφτης επισήμως ο εργοδότης, δεν έχει παραβεί την εργατική νομοθεσία. Αν όμως εσύ έπαιρνες 900 ευρώ και βρεθείς στα 500, με τα στοιχεία που σήμερα δημοσιεύουμε, αφού μελετήσαμε αυτές τις οδηγίες, θα μειωθούν οι χαμηλοί μισθοί που υπήρχαν στα εργοστάσια - γιατί δεν υπήρχαν υψηλοί - από 40% έως 47%. Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει από 40% έως 47%;
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να μην υπογράψουν ατομικές συμβάσεις ένας - ένας. Βεβαίως, υπάρχουν οι άνεργοι απ' έξω που αυξάνουν. Ενα εκατομμύριο άνεργοι και πολλοί από αυτούς είναι και νέοι. Από τους άνεργους ο ένας στους τρεις παίρνει επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο. Το μείωσαν και το επίδομα και δεν το παίρνουν και το 1 εκατ. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι ο κάθε εργοδότης μπορεί να πει "περάστε κι εγώ θα πάρω τον άλλο". Εμείς τι να πούμε;
Είμαστε υποχρεωμένοι να σας πούμε μην υπογράφετε τις συμβάσεις τις ατομικές. Οπως είπαμε, μην πληρώνετε τα χαράτσια στη ΔΕΗ. Το ρεύμα, ναι. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει το ρεύμα. Αν μπορείς, πλήρωσε το ρεύμα και την ΕΡΤ, μην πληρώσεις το χαράτσι. Κι αυτό, όταν το πρωτοείπαμε και φίλοι του Κόμματος μας είπαν "τρελοί είστε; Μας οδηγείτε να μας κόψουν το ρεύμα;". Δεν έχουν κόψει μέχρι τώρα το ρεύμα σε κανένα. Κερδίσαμε μήνες. Το παλέψαμε, βγήκαν αποφάσεις νομικές που λένε δεν μπορείς να κλείσεις το διακόπτη και να αφήσεις τον άλλο στο σκοτάδι επειδή δεν πληρώνει το χαράτσι, το οποίο είναι ο τρίτος φόρος για το σπίτι.
Πληρώνουμε φόρο ακίνητης περιουσίας, τέλος ακίνητης περιουσίας και χαράτσι ηλεκτροδοτούμενης επιφάνειας. Δηλαδή για ένα σπίτι πληρώνουμε τρεις φόρους, για ένα σπίτι που μένουμε. Γιατί το σπίτι, λέει, θεωρείται επένδυση. Επένδυση είναι όταν ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης την επεκτείνει για βγάλει κέρδη. Επένδυση είναι το σπίτι που μένεις; Βγάζεις κέρδη; Αν έχω ενοικιαζόμενα δωμάτια, είναι άλλο πράγμα. Εκεί είναι επένδυση κι εκεί θα πληρώσω φόρο ανάλογα με τα έσοδα που έχω, αν έχω μια πολυκατοικία και τη νοικιάζω, είναι επένδυση. Το ατομικό μας σπίτι είναι επιχείρηση και πρέπει να πληρώσω τρεις φόρους;
Κι όμως, πετύχαμε μέχρι τώρα να μην πληρώσουμε και να μην κόψουν το ρεύμα. Θα μου πείτε, τώρα θα μας το βάλουν στο μισθό. Εχουν τρόπους. Αλλά έχει μια σημασία το χαστούκι που φάγανε. Γιατί υπάρχει κόσμος που δεν πλήρωσε ούτε το ρεύμα και παλέψαμε να μην κοπεί το ρεύμα. Υπάρχουν μικρομάγαζα που δεν έχουν πληρώσει ούτε την ασφάλισή τους, ούτε το ρεύμα. Αφού δεν έχουν, αφού δεν έχουν πελάτη. Οταν έχει εισόδημα 5, 10, 20 ευρώ την ημέρα, πληρώνει και νοίκι, πώς θα πληρώσει όλα αυτά; Δεν είναι μπαταξής.
Τι κρίνεται στις εκλογές;
Η θέση η δική μας είναι η εξής: Από τη στιγμή που έχουν υπογραφεί όλες αυτές οι δανειακές συμβάσεις και όλα τα κόμματα, ανεξαρτήτως αν ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση ή όχι, λένε ότι είναι ένα προηγούμενο αυτή η σύμβαση - και, ξέρετε, υπάρχει συνέχεια. Επομένως, όποια κυβέρνηση και να 'ρθει, υπάρχουν κόμματα που λένε εμείς θα εφαρμόσουμε τις συμβάσεις γιατί υπογράψαμε - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα ίδια λέει και η ΔΗΜΑΡ, καλά ο Καρατζαφέρης δεν βγάζεις άκρη, τη Δευτέρα είναι έτσι, την Τρίτη αλλιώς κλπ., βεβαίως θα τη δεχτεί, δεν υπάρχει θέμα. Και υπάρχουν κι άλλα κόμματα που λένε - όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - αναγκαστικά υπάρχει αυτή η σύμβαση κι εγώ θα πάω να την αναδιαπραγματευτώ.
Περιθώρια αναδιαπραγμάτευσης δεν υπάρχουν. Οποιος ξέρει οικονομία - στοιχειώδη πράγματα - και ακούει... Εδώ τον Σαμαρά κοντέψανε "να τον κάνουν φέτες" γιατί δεν υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο, που είναι και δικό τους παιδί και ένα κόμμα του συστήματος. Κι αν πεις εγώ δεν πληρώνω, θα σου πούνε "έξω από τη ζώνη του ευρώ, γυρίζεις στη δραχμή". Και τότε, αν σε διώξουν οι ίδιοι κι εσύ επιμένεις να διαπραγματεύεσαι, έχουν τη δυνατότητα να σε καταστρέψουν 10.000 φορές, εφόσον λες ότι εγώ μέσα σε αυτά τα πλαίσια διαπραγματεύομαι και δεν πληρώνω. Καταλάβατε; Οπως στην εφορία. Αμα πας και πεις δεν πληρώνω, μετά θα σου κατασχέσουν το σπίτι, αφού είσαι μέσα σε αυτά τα πλαίσια.
Η θέση του ΚΚΕ είναι η εξής: Μακάρι να ήμασταν σε μια περίοδο που θα μπορούσε κανείς με την πάλη του να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις. Καταρχήν, τώρα σε πάνε πίσω, δεν πας να πάρεις κάτι παραπάνω από αυτό που είχες, τώρα σε γυρνάνε πίσω. Σήμερα πέρασε εκείνη η εποχή - εγώ θα πω δυστυχώς, αλλά πέρασε - όπου πριν 10-15 χρόνια παλεύαμε και κάτι κερδίζαμε. Αυτή έχει περάσει και δεν γυρνάει αυτή τη στιγμή πίσω, ό,τι κι αν κάνει, όποια κυβέρνηση κι αν βγει στις εκλογές.
Τι πρέπει, λοιπόν, να έχει υπόψη του ο λαός: Οτι την άλλη μέρα από τις εκλογές - γιατί αυτό κρίνεται στις εκλογές, τι κρίνεται; - από τη μια μεριά έχεις κόμματα με διαφωνίες μεταξύ τους, που λένε εγώ θα διαπραγματευτώ μέσα στην ΕΕ. Αλλοι λένε θα παλέψω να τα εφαρμόσω. Διαπραγμάτευση δεν υπάρχει. Κι εμείς που λέμε ότι υπάρχει ένα είδος "διαπραγμάτευσης", τι; Ο λαός να αρχίσει να συγκεντρώνει δυνάμεις και να γίνει το φόβητρο της κυβέρνησης και να αρχίσει να διεκδικεί λύσεις προς τα μπρος, να αρχίσει να παρεμποδίζει τα μέτρα. Να γίνει δηλαδή ένα τόσο δυνατό κίνημα που να κάνει την κυβέρνηση να μην μπορεί να συνεχίζει - γιατί θα παρθούν κι άλλα μέτρα - όπως πριν. Γιατί μέχρι τώρα έγιναν αγώνες, αλλά δεν ήταν επαρκείς.
Επομένως, οι εκλογές να βγάλουν μια κυβέρνηση - δυστυχώς δε θα βγάλουν μια κυβέρνηση φιλολαϊκή - είτε λέγεται αριστερή, είτε μισοαριστερή, είτε λέγεται ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, είτε λέγεται διάφορα μείγματα, να είναι μια κυβέρνηση η οποία να μην έχει τη δύναμη που είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Να ισχυροποιηθεί το κίνημα με τέτοιο τρόπο όπου να παρεμποδίζει όσο γίνεται τα χειρότερα μέτρα και κυρίως να βάλει μπρος στην εξής λύση: 'Η θα έχουμε εξουσία που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου ή θα συμβιβάζεται με το κεφάλαιο ή θα έχουμε εξουσία λαϊκή - εργατική.
Εξω από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία
Που σημαίνει ότι: Η εργατική - λαϊκή εξουσία έχει τη δύναμη μιας αγωνιστικής "διαπραγμάτευσης" - το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν θα κάνει αυτήν τη διαπραγμάτευση που λένε. Π.χ. τι μπορεί να κάνει αυτή: Πρώτον: Τον πλούτο που υπάρχει στη χώρα να τον αναγορεύσει σε λαϊκή ιδιοκτησία. Αυτό το εργοστάσιο π.χ. θα γίνει λαϊκή ιδιοκτησία, χωρίς αποζημίωση στους ιδιοκτήτες. Καθαρά πράγματα. Και χωρίς να αλλάξουν οι εργάτες, το ειδικευμένο προσωπικό. Και όλα τα εργοστάσια, και η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ και τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Αν αφήσουμε να περάσει χρόνος, όλα τα φιλέτα που υπάρχουν στην Ελλάδα θα τα πάρουν Ελληνες και ξένοι επιχειρηματίες.
Επομένως, έχεις κάθε δυνατότητα, όχι να σε διώξουν από την ΕΕ, να αποδεσμευτείς μόνος σου, γιατί τότε μπορείς να προγραμματίζεις ανάπτυξη γιατί έχεις στα χέρια σου τον πλούτο που υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Τα ψάρια, τα καλαμπόκια, τις πατάτες, τα μπαμπάκια ό,τι μπορεί να παράγει αυτή η χώρα. Και, μάλιστα, δεν έχεις τις δεσμεύσεις που λένε, τόσο μπαμπάκι θα παράγεις, εκείνο δεν μπορείς να το παράγεις. Θα απαγορεύσεις τις εισαγωγές προϊόντων που μπορούμε να τα παρασκευάζουμε, θα κάνεις εξαγωγές και οικονομική συνεργασία θα μπορείς να βρεις με χώρες, γιατί αυτή είναι η τάση, αρχίζουν οι διασπαστικές κινήσεις και θα κάνεις και εξαγωγές φαρμάκου.
Π.χ. σε μια σειρά χώρες που εξάγεις, άμα συνεχίσεις να εξάγεις και τους συμφέρει να αγοράσουν από την Ελλάδα θα αγοράσουν, δεν θα κόψεις τις διεθνείς σχέσεις. Οπως θα αναγκαστείς και να αγοράζεις ορισμένα πράγματα, αν δεν σε φτάνουν στην Ελλάδα. Αλλά δεν θα το αγοράζει ο ιδιώτης για το κέρδος, θα αγοράζει ένα λαϊκό κράτος. Κι από κει και πέρα, θα προγραμματίζεις. Κι ο προγραμματισμός θα αναπτύξει τομείς που δεν αναπτύσσονται σήμερα στην Ελλάδα. Επομένως, θα μπορείς να μιλήσεις για πλήρη απασχόληση. Και μάλιστα με τις νέες τεχνολογίες ο εργάσιμος χρόνος μπορεί και να μειωθεί, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος, να υπάρχει δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους. Θα έχεις μόνο ένα βιβλιάριο ασθενείας για να έχεις το ιστορικό σου, τίποτε άλλο, δεν θα χρειάζεται να επιδείξεις τίποτε άλλο γι' αυτό.
Θα μου πείτε, μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Αν ο λαός μπορεί να δεχτεί τη φτώχεια, την ανεργία και ό,τι έρχεται, για να μην σας το περιγράψω, αν μπορεί να το ανεχθεί, αν μπορεί να ανεχθεί τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να ζήσουν πολύ χειρότερα απ' ό,τι ζήσαμε εμείς, τότε μπορεί να δεχτεί ο λαός αυτό που λέμε την ανάπτυξη της πάλης, την πάλη με όρους ρήξης και ανατροπής, την πάλη για εργατική - λαϊκή εξουσία. Εχει και αυτή τις δυσκολίες της, αλλά είναι δυσκολίες που ο λαός είναι σε δράση, ο λαός αποφασίζει συστηματικά πόσο θα τρέξει, πού θα ελιχθεί, πού θα έχει μια κατάκτηση και θα την αξιοποιήσει για να πάρει μπρος.
Η κρίση μπορεί να φέρει πόλεμο
Ο πρώτος δρόμος είναι ένας δρόμος όπου ο λαός παθητικά, με σκυμμένο το κεφάλι, δέχεται απανωτά χτυπήματα, δεν θα έχουν τέλος. Ενώ στον άλλο δρόμο ο λαός ενεργητικά αποφασίζει να δώσει την ουσιαστική λύση. Ενας τέτοιος δρόμος, αργά ή γρήγορα, θα ανοίξει και για άλλες χώρες της Ευρώπης. Γιατί ακριβώς δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι οι λαοί της Ευρώπης, που έχουν δεχτεί τεράστια πλήγματα - τα έχουν δεχτεί προ κρίσης - ότι θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Και, δυστυχώς, στην Ευρώπη μπορούσε να υπάρχει ένα δυνατό εργατικό κίνημα, να υπάρχουν συντονισμένοι αγώνες στην Ευρώπη, άρα πιο εύκολη αντίδραση. Αλλά εν πάση περιπτώσει, σε κάθε χώρα πρέπει να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.
Η κρίση θα βαθύνει. Η κρίση θα ξαναχτυπήσει και άλλες χώρες, και αν η κρίση αγκαλιάσει την Κίνα και τις άλλες χώρες, θα γίνει ακόμα πιο βαθιά, παγκόσμια και καταλαβαίνετε η μικρή Ελλάδα σε τι κατάσταση θα είναι. Η κρίση - κι αυτό το έχει δείξει η ιστορία του 20ού αιώνα - δεν σταματάει μόνο στον οικονομικό πόλεμο και στον εμπορικό ανταγωνισμό. Ακριβώς επειδή το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στην κρίση, όπως - με όποιο τρόπο - την έδινε παλιά, σημειώστε το αυτό και μην το θεωρήσετε υπερβολή: Διέξοδος από την κρίση είναι και ο πόλεμος.
Μην ξεχνάτε ότι οι δυο κρίσεις που περάσαμε στον 20ό αιώνα οδήγησαν στον Α' και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα δεν έχεις γενικευμένο πόλεμο, αλλά έχεις. Είχες στη Γιουγκοσλαβία, είχες στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, γίνεται συζήτηση για τη Συρία, για το Ιράν. Αυτά όλα τα πράγματα μπορεί να μην γίνουν σε έξι μήνες - ένα χρόνο, μπορεί να γίνουν σε 3-4 χρόνια. Είναι η διαπάλη για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο δρόμος του πετρελαίου είναι πάντα με αίμα, δεν έχει λυθεί η διανομή των αγορών χωρίς αίμα.
Επομένως, επειδή η κρίση θα βαθύνει, και επειδή η διέξοδος από την κρίση λύνεται δυστυχώς και με τα όπλα και την πληρώνουν οι λαοί για το πώς θα μοιράσουν οι ηγεσίες τις πηγές πετρελαίου, ιδιαίτερα η εργατική τάξη της χώρας μας πρέπει να ετοιμάζεται - δεν λέω για τον πόλεμο, μακάρι να αποτρέψουμε τον πόλεμο, δεν τον θέλουμε - για έναν αγώνα που δεν περιορίζεται στην εναλλαγή των κυβερνήσεων, αλλά στην εναλλαγή της εξουσίας.
Εκλογές νοθείας στις λαϊκές συνειδήσεις
Στις εκλογές η τρομοκρατία που θα αναπτυχθεί θα είναι τεράστια: Αν δεν βγει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να κάνουν κυβέρνηση, θα πεθάνουμε της πείνας. Αυτά είναι τρομοκρατικά διλήμματα, γιατί της πείνας θα πεθάνουμε άμα βγουν. Θα υπάρχουν προβοκάτσιες, αντικομμουνισμός, γιατί ακριβώς θα είναι εκλογές νοθείας της λαϊκής συνείδησης. Το κριτήριο για μας είναι το εξής: Εμείς καταρχήν δεν λέμε ότι οι εκλογές θα σώσουν τον κόσμο, που λένε τα άλλα κόμματα. Οι εκλογές αυτό που μπορούν να δώσουν είναι: Να καταβαραθρωθούν τα άλλα κόμματα, που ευθύνονται κυρίως.
Κάποια κυβέρνηση - την ετοιμάζουν από τώρα - θα τη φτιάξουν και με άλλους συνεργάτες. Αυτή η κυβέρνηση, όμως, να είναι αδύναμη, να μη συγκεντρώνει τις ελπίδες του λαού κι αυτό που θα κάνει τη διαφορά - θα σας το πω καθαρά - είναι η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ. Οχι απλώς για να έχει περισσότερους βουλευτές στη βουλή, αλλά κυρίως θα είναι ένα χαστούκι σε αυτούς που λένε ότι ο λαός δεν μπορεί να νικήσει. Ούτως ώστε από την άλλη μέρα, και με το φόβο της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ, να ξέρουν ότι δεν μπορούν να πάρουν εύκολα μέτρα. Θα τα πάρουν, αλλά θα μετρήσουν τις εξελίξεις.
Και το κυριότερο δεν είναι το εκλογικό. Είναι την άλλη μέρα να υπάρχει ένα κίνημα ικανό να αποκρούσει και κυρίως ικανό να πετύχει αυτό που λέμε μια νέα εξουσία, την εργατική - λαϊκή εξουσία που μπορεί να γίνει - σήμερα δεν είναι ρεαλιστική γιατί δεν την έχει αποφασίσει η πλειοψηφία του λαού. Είναι υπόθεση λαϊκής πλειοψηφίας, αν την αποφασίσει μπορεί να το πετύχει.
Κι εν πάση περιπτώσει δεν μπορούμε να διαλέγουμε ανάμεσα σε μονόδρομους, δεν μπορεί να υπάρχει ένας δρόμος, πρέπει να υπάρχει κι άλλος. Κι αν δεν συμφωνούν κάποιοι μαζί μας, πρέπει να αναζητήσουν έναν άλλο δρόμο φιλεργατικό, φιλολαϊκό. Εμείς πιστεύουμε ότι αν διαλέξουν αυτό το δρόμο, ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί μας, σε απόσταση 100 μέτρων θα συναντηθούμε. Ούτε ζητάμε από κάποιον ενισχύοντας το ΚΚΕ ή δίπλα στο ΚΚΕ να συμφωνεί σε όλα μαζί μας. Αλλά να συμφωνήσουμε ότι δεν πάει άλλο, ότι δεν φοβόμαστε την ΕΕ, ότι δεν φοβόμαστε τα πλαστά διλήμματα πως θα πεινάσουμε, ότι δεν δεχόμαστε 30 χρόνια δέσμευση από τη δανειακή συνθήκη, που αύριο θα γίνει 50.
Μας χάρισαν 100 δισ. υποτίθεται - απλώς τα μοίρασαν στις τράπεζες κλπ. - και δανειστήκαμε άλλα 130. Σε δυο χρόνια το χρέος των 300 δισ. που είχαμε και με την αφαίρεση των 100, θα γίνει 400. Σας το υπογράφουμε. Το θέμα είναι όχι εκ των υστέρων να πείτε "α, το ΚΚΕ είχε δίκιο". Μας χάρισαν 100 και μας δανείζουν 130. Και δεν μας δανείζουν για το λαό, τα δίνουν για να πληρώνουν τους πιστωτές. Και σε λίγους μήνες θα μας πούνε ότι δεν μπορούν να δώσουν συντάξεις. Οι μισθοί θα πέσουν 40%-47%. Νόμιμα. Τώρα μπορεί να υπογράφεις για 500 ευρώ και να παίρνεις 400. Αλλά νόμιμα;
Αντίσταση - αντεπίθεση
Αυτά είναι αποφάσεις, δεν είναι δημαγωγία δικιά μας, δεν είναι τρομοκρατία, σας τα λέμε για να ξέρετε κι ακριβώς για να μην περάσουν. Τι θα σας πούνε για να σας τρομοκρατήσουν; Υπάρχει και χειρότερο; Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτά που σας επιφυλάσσουν. Το καλύτερο είναι η αντίσταση, η αντεπίθεση, η δράση, η ανατροπή. Ο,τι κινδύνους να έχει, είναι ένας αγώνας προς τα μπρος. Ολα τα άλλα θα είναι από το κακό στο χειρότερο. Και ιδιαίτερα, αν θέλετε οι νεότερες ηλικίες. Οχι ότι εμείς οι μεγάλες ηλικίες... Μας κόβουν συνέχεια, αλλά ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, ούτε σύνταξη θα πάρουν, ούτε τίποτα.
Οι ηλικίες των 50, οι χρόνια πάσχοντες, είναι δραματική η κατάσταση. Χτες ήμουν σε ένα νοσοκομείο και μου έλεγαν οι γιατροί, που δεν έχουν καμιά σχέση με το ΚΚΕ, ότι διαλύονται τα νοσοκομεία. Αν ήταν σε αυτό το επίπεδο, θα πάνε κάτω. Συντρίβονται. Και να δείτε πώς θα πέφτει το φακελάκι. Πού θα βρεις όμως το φακελάκι να το δίνεις; Ούτε πρέπει, ούτε θα έχεις. Μέχρι τώρα, με κάτι φακελάκια, κάτι γινόταν. Κακώς. Δεν γίνεται. Αμα δεν έχουν γάζες, άμα δεν έχουν το ένα, άμα δεν έχουν το άλλο, φίλτρα για τα νεφρά, για την αιμοκάθαρση, όταν πληρώνουμε φάρμακα, όταν μας μειώνουν τα φάρμακα στο όνομα της οικονομίας για τους εργαζόμενους, όχι στο όνομα να μειώσουμε την πολυφαρμακία, η πολυφαρμακία θα μειωθεί, δεν το κάνουν όμως γι' αυτό.
Και δυστυχώς οι οργανώσεις των βιομηχάνων δεν θα κάτσουν στο τραπέζι για τις κλαδικές συμβάσεις και πρέπει να διεκδικήσετε να υπογραφεί κλαδική σύμβαση τουλάχιστον - εμείς θέλουμε πολύ περισσότερα - να μην είναι πίσω από αυτά που είχατε, δεν λέω αυτά που πρέπει, τουλάχιστον αυτό».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
14/9/2011
-- Υπάρχει διέξοδος γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου