Ο γέγονε, γέγονε;

Το καινούριο φρούτο που εμφανίζεται τις τελευταίες μέρες είναι διάφοροι …πελάτες τηλεοπτικών πάνελ, που διακινούν την ιδέα της …λήθης. Καθηγητάδες ορκισμένοι να υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και επώνυμοι με μόνιμο στασίδι την αφ’ υψηλού αντιμετώπιση του λαού υποστηρίζουν ότι διέξοδος από την οξύτατη οικονομική κρίση, που έχει τσακίσει τα πάντα, είναι να ξεχάσουμε ό,τι έγινε και να συμβάλουμε όλοι μαζί στην ανάπτυξη της χώρας. Το λένε, μάλιστα, με μια προκλητική νηφαλιότητα, που είτε δείχνει ότι είναι κυνικοί υπέρ του κεφαλαίου στηρίζοντας όλα όσα έχουν συμβεί τα δύο τελευταία χρόνια, είτε αποδεικνύει την περιφρόνηση που στην πραγματικότητα έχουν όλα αυτά τα παράσιτα για τον απλό εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο βιοπαλαιστή, τους νέους που πασχίζουν να βρουν μεροκάματο και γυρίζουν άπραγοι στο σπίτι.
Εχουν σκεφτεί, οι άθλιοι, έστω και μια στιγμή, τι ζητούν από τους εργαζόμενους; Αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που απαιτούν από όλους μας, την ώρα που εκείνοι συνεχίζουν τον ευδαιμονικό τους χορό γύρω από τα πτώματα που προκαλεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική; Γνωρίζουν τα πάντα και μάλιστα στις λεπτομέρειές τους. Ξέρουν ότι μας καλούν να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι διανύοντας τον 21ο αιώνα και ζώντας σε μια εποχή που ο συσσωρευμένος κοινωνικός πλούτος έχει φτάσει στα ανώτατα μέχρι σήμερα ιστορικά του επίπεδα, αυτός ο λαός πρέπει να γυρίσει πίσω. Ξέρουν ότι η πολιτική που λανσάρουν παραβλέπει ότι οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας διαθέτουν τη δυνατότητα ώστε να μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες του λαού, αλλά αξιώνουν από τους εργαζόμενους να ζήσουν σε συνθήκες ανέχειας και φτώχειας.
Με το …«ό,τι έγινε, έγινε», που προτείνουν οι φανεροί και κρυφοί οπαδοί της πολιτικής που στηρίζει τους κεφαλαιοκράτες και τα κέρδη τους, θέλουν να μας υποτάξουν στην ιδέα ότι τα μέτρα που παίρνονται επί δύο χρόνια και ρημάζουν το λαό είναι δεδομένα και ότι πρέπει να ξεκινήσει καινούριος λογαριασμός. Θα σβήσουμε με σφουγγάρι τις μέχρι σήμερα μειώσεις των μισθών και συντάξεων, το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, τους αυξημένους φόρους και τα χαράτσια, να υποταχτούμε σ’ αυτά ως δεδομένα, και να βάλουμε πλάτη για να εξασφαλιστεί η …ανάπτυξη.
Πρόκειται για πρόκληση και κοροϊδία. Επιζητούν την ανάπτυξη, ψάχνουν δηλαδή τρόπους να εξασφαλίσουν κέρδη για το κεφάλαιο και γι’ αυτό επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων ότι για χάρη αυτού του στόχου θα πρέπει να ανεχτούμε μια κοινωνία με επίσημη ανεργία πάνω από το 1 εκατομμύριο άτομα, με κατώτατους μισθούς γύρω στα 400 ευρώ, με συντάξεις που κάθε μήνα θα περικόπτονται, μια κοινωνία χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη και ουσιαστική Παιδεία, μια κοινωνία που στο τέλος θα σε καθηλώνει οριστικά με τα συνεχή χαράτσια οικονομικής αφαίμαξης.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα περισσότερο από την αγριότητα που βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια. Δεν είναι ότι δε θέλει. Δεν μπορεί! Γι’ αυτό και ο μόνος τρόπος να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τις συνέπειες της δράσης του είναι να λυτρωθούν από την κυριαρχία του. Να ορθώσουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, να οργανώσουν το Λαϊκό Μέτωπο για την οριστική της ανατροπή, να αγωνιστούν για την άλλη, τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.



Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ