Ωρα για ξεχωρίσματα

Ωρα για ξεχωρίσματα

Αλίμονο σ' όποιον σχηματίζει γνώμη με βάση τα δελτία ειδήσεων στα αστικά κανάλια. Η ατζέντα που παρουσιάζουν αποκαλύπτει και την αγωνία της αστικής τάξης για το πώς θα τραβήξει την προσοχή του κόσμου από την κύρια αιτία των προβλημάτων, διασπώντας την προσοχή σε πολλά άλλα υπαρκτά μεν προβλήματα, που δεν είναι όμως αυτά που καθορίζουν κεντρικά τη ζωή των ανθρώπων. Ψευτοκαυγάδες αστών πολιτικών, μετανάστες και εγκληματικότητα τείνουν να μετατρέψουν περίπου σε μονοθεματικά τα δελτία, μπρος στην ανάγκη της αστικής τάξης να παραμείνει αυτή και η πολιτική της στο απυρόβλητο.

Παράλληλα, εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο για το ποιος είναι ο καλύτερος εκφραστής του δίνουν για άλλη μια φορά αυτές τις μέρες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μ' αφορμή μια από τις δεκάδες τροπολογίες που κατατίθενται αυτές τις μέρες στη Βουλή οι μεταξύ τους κριτικές χτες αφορούσαν στο ποιος είναι καλύτερος στην περίφημη «απελευθέρωση», δηλαδή στο πώς θα ενισχυθεί η διαδικασία συγκέντρωσης του κεφαλαίου και στο συγκεκριμένο κλάδο. Μαζί αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο.

Ολοι μαζί έχουν απορρίψει τις προτάσεις του ΚΚΕ για τα δάνεια των οικογενειών και την προστασία των ανέργων. Μαζί έχουν απορρίψει τις προτάσεις του ΚΚΕ για τη φορολογία. Μαζί νομοθετούν ενάντια στους εργάτες και μαζί διαγκωνίζονται για το ποιανού τα μέτρα αποδίδουν. Μέτρο πάντως κι εδώ: «Ακολούθα το χρήμα».

Ποιος, για παράδειγμα, καθορίζει αν έχουν αποδώσει καρπούς τα διάφορα κυβερνητικά μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς; Οι καπιταλιστές. Σ' αυτούς δίνουν εξετάσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

***

Για τον εργάτη το ερώτημα είναι ένα: Πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την πολιτική αν δεν αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του; Οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων μ' αφορμή και τη χτεσινή έκθεση του ΙΟΒΕ εντόπισαν σαν κίνδυνο να προκύψει από τις εκλογές ακυβερνησία. Αν μπορούσαν να καταργήσουν τις εκλογές θα το έκαναν. Κι αν μπορούσαν να επιβάλουν μια κι έξω τα 180 ευρώ μισθό που επιδιώκουν θα το είχαν κάνει.

Γνωρίζουν πως ό,τι σώζεται ακόμα είναι μόνο επειδή οι εργαζόμενοι δεν παραδίδονται, επειδή εργαζόμενοι κι από κείνους που δε συμφωνούν σήμερα με τη στρατηγική του ΚΚΕ στην πράξη συσπειρώνονται σ' ένα μέτωπο πάλης που όλο και περισσότερο βάζει στο κέντρο της προσοχής του τον πυρήνα του προβλήματος, τα μονοπώλια και τις πολιτικές τους. Οι αστοί γνωρίζουν επίσης πως μεγάλο τμήμα εργαζομένων - ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων πηγαίνει προς τις εκλογές αμφισβητώντας ευθέως τη χρησιμότητα της πολιτικής που εφαρμόζεται, γεγονός που κάνει δύσκολη την προώθησή της από όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προωθεί το μεγάλο κεφάλαιο.

***

Το γεγονός ότι τα κόμματα της συγκυβέρνησης εφαρμόζουν από σήμερα αυτά που ήδη έχουν συμφωνήσει και για μετά τις εκλογές δηλώνει πως για την αστική τάξη είναι όρος ζωής το τσάκισμα των δικαιωμάτων. Κι έτσι λειτουργούν στο φουλ ένα πρόγραμμα «ευθανασίας», τόσο για τους γέροντες που εξαθλιώνουν όσο και για τα νέα παιδιά που τους τσακίζουν κάθε όνειρο. Σε σημείο που να τους κράζει ακόμα και μέρος των αστών δημοσιογράφων. Οχι από πόνο για τους ανθρώπους αλλά με γνώση για τους κινδύνους που προκύπτουν για το σύστημα όταν οι κάτω δεν αντέχουν...

***

Το σύστημα έχει ένα αδιέξοδο. Που όμως για να γίνει απόλυτο πρέπει να παρέμβει ο λαϊκός παράγοντας διπλά. Και με καθημερινούς αγώνες και με την ψήφο.

Τα ίδια τα κείμενα που έχουν υπογράψει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καθορίζουν και γιατί πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αδύναμοι την επομένη των εκλογών και γιατί πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ισχυρότερο το λαϊκό κίνημα με πυρήνα του το ΚΚΕ ώστε να ορθώνεται μπρος τους ένα σοβαρό εμπόδιο. Πρακτικά σημαίνει χιλιάδες λαϊκές ψήφοι να αφαιρεθούν από τα κόμματα που στηρίζουν ή ανέχονται τον πυρήνα αυτής της πολιτικής, χιλιάδες νέες ψήφοι να δοθούν στο ΚΚΕ με τη σιγουριά ότι πιάνουν τόπο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ