ΗΠΑ
Ανησυχεί η αύξηση της ανεργίας
Οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης δεν μπορούν να κρυφτούν με τα «στρογγυλεμένα» στοιχεία του υπουργείου Εργασίας και την «εξαφάνιση» εκατομμυρίων ανέργων
 |
Ο νυν Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις του αντιπάλου του όπως διαφαίνεται και υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών Μιτ Ρόμνι, ωστόσο «υπολείπεται» όσον αφορά την ...οικονομική στήριξη. Δεν είναι μόνο οι χορηγίες των πολυεθνικών και της «Γουόλ Στριτ» που συρρέουν στα ταμεία του Ρόμνι, δεν είναι μόνο ότι ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης είναι «σαρξ εκ της σαρκός τους», είναι και το γεγονός ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κατά κύριο λόγο, που ψήφισαν για πρώτη φορά και έκριναν το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών, διαπιστώνουν να χειροτερεύει η ζωή τους.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα, ο εκλεκτός τότε του κεφαλαίου διέλυσε όποιες αυταπάτες υπήρχαν (και στην χώρα μας δεν ήταν λίγες από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις) περί φιλολαϊκής πολιτικής για να μην μιλήσουμε για την στάση στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που συνεχίστηκε απρόσκοπτα. Η κρίση στις ΗΠΑ είναι κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, και η κατάσταση επιδεινώνεται καθώς η κρίση εκδηλώνεται συγχρονισμένα σε πολλές καπιταλιστικές χώρες. Επίσης όλες οι εκτιμήσεις αστών οικονομολόγων προβλέπουν ότι η όποια ανάκαμψη έλθει θα είναι αναιμική και συνοδευόμενη με υψηλή ανεργία.
Ακόμα και ο πρώην οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου Ομπάμα Λόρενς Σάμερς με άρθρο του στην εφημερίδα «Financial Times», τον κατ' εξοχήν εκφραστή της οικονομικής ολιγαρχίας, τον περασμένο Γενάρη σημείωνε: «Ελάχιστοι στοιχηματίζουν ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα επιστρέψουν σε επίπεδα πλήρους απασχόλησης τα επόμενα πέντε χρόνια. Και στις δύο οικονομίες πιθανότατα θα εκδηλωθούν πιέσεις στη ζήτηση για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Το γνωρίζει και ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα και για το λόγο αυτό με απολύτως υπολογισμένες αντιδράσεις και ίσες δόσεις «αισιοδοξίας» και «ρεαλισμού» αντιμετώπισε τις προηγούμενες μέρες τα μηνιαία στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για την απασχόληση το μήνα Μάρτιο που αναφέρουν τη δημιουργία 120.000 επιπλέον θέσεων εργασίας και τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στο 8,2%. Το «χαμηλότερο» από τον Ιανουάριο του 2009. Η ανεργία που αποτελεί γάγγραινα ενδέχεται να γίνει και η «ταφόπλακα» για τις βλέψεις του, όσον αφορά την ανανέωση της θητείας του.
Ωστόσο επειδή το φαινόμενο είναι σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά βέβαια για προεκλογικούς λόγους πρέπει να φανούν ...κάποια βήματα. Ετσι εφαρμόζεται η γνωστή μέθοδος της ...κάλυψης και εξαφάνισης, αφού φυσικά κανείς δεν θέλει να αγγίξει την πραγματικότητα, που αποκαλύπτεται από μια προσεκτικότερη ματιά των ίδιων των στοιχείων του υπουργείου Εργασίας. Μια εικόνα διόλου «αισιόδοξη».
Εκτιμήσεις για ανεργία στο 20%
Ο επίσημος δείκτης ανεργίας υποχώρησε μεν στο 8,2% από 8,3%, πτώση όμως που αποδίδεται στη μείωση του αριθμού των ανέργων που αναζητούν εργασία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η δημιουργία θέσεων εργασίας ήταν πολύ μικρότερη από τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων που ανέμεναν ότι θα δημιουργηθούν 3.203.000 θέσεις εργασίας με την ανεργία παρόλα αυτά να διατηρείται στο 8,3%. Κάτι «μαγικό» έγινε και ενώ δημιουργήθηκαν σχεδόν οι μισές θέσεις εργασίας, το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε! Παράλληλα οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν από το Δεκέμβριο ήταν 858.000, «το καλύτερο τετράμηνο» της τελευταίας διετίας σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας. Πρόκειται για την ίδια κυβερνητική υπηρεσία που τον Ιανουάριο είχε ανακοινώσει ότι 2,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι τον Ιανουάριο είχαν χάσει τη δουλειά τους ή πραγματοποίησαν «έξοδο» από την αγορά εργασίας, ο μεγαλύτερος αριθμός από την έναρξη της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή ανακοίνωνε και τη μείωση του ποσοστού ανεργίας από το 8,5% στο 8,3%!
«Πρόκειται για χειρισμό των στοιχείων από την κυβέρνηση» όπως τονίζει ο οικονομολόγος και ειδικός σε θέματα ανεργίας Ντανιέλ Ρ. Αμερμαν καθώς διατείνεται ότι το σύνολο του εργατικού δυναμικού μειώθηκε αφού «μεγάλος αριθμός συνταξιοδοτήθηκε». Κατά τον Αμερμαν περίπου 9 εκατομμύρια εργαζόμενοι «εξαφανίστηκαν» από τις επίσημες στατιστικές παρά το γεγονός ότι το 74% αυτών είναι ηλικίας μεταξύ 16 έως 54 ετών. Παράλληλα όπως τονίζει, η μείωση του ποσοστού ανεργίας από το 2009 που είχε φτάσει στο 10% αποδίδεται αποκλειστικά στη «μείωση του ενεργού εργασιακά πληθυσμού» και ότι στην πραγματικότητα το ποσοστό ανεργίας έχει αυξηθεί στο 19,9% από 18,9% το 2011. Ενα ποσοστό που προκύπτει από τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας και συνυπολογίζοντας και τους έξι δείκτες μέτρησης της ανεργίας μαζί με τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων, των ακούσια υποαπασχολούμενων και των νέων ανέργων.
Επιπροσθέτως, οι εργαζόμενοι μπορούν να αποχαιρετήσουν μάλλον οριστικά ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο καθώς ναι μεν οι θέσεις εργασίας επιστρέφουν ωστόσο στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι αποδοχές.
Παρά το γεγονός ότι η δημιουργία θέσεων είναι τέτοια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να χειραγωγηθούν οι στατιστικές όσον αφορά την ανεργία, ωστόσο «με το σημερινό ρυθμό αύξησης της απασχόλησης θα χρειαστεί τουλάχιστον μία πενταετία ώστε να καλυφθούν τα εκατομμύρια θέσεων εργασίας που χάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν και θέσεις για τους νέους που εισέρχονται στην αγορά εργασίας» θα σημειώσει ο πρώην υπουργός Εργασίας Ρόμπερτ Ράιχ.
Ευέλικτη αγορά, εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι
Οσο για τις αποδοχές των νεοεισερχόμενων είναι πολύ χαμηλές.
Σύμφωνα με έκθεση του «Economic Policy Institute», οι αποδοχές για τους νεοπροσλαμβανόμενους μειώθηκαν σημαντικά κατά τη δεκαετία 2000-2011, μία πτώση που ήταν ακόμη μεγαλύτερη κατά την πενταετία 2002-2007 που υποτίθεται ήταν πενταετία ανάπτυξης της οικονομίας. Για τους άντρες με βασική εκπαίδευση, οι μισθοί με τιμαριθμική αναπροσαρμογή, είναι κατά 25% μειωμένοι σε σχέση με το 1973.
Οι προοπτικές για τους νέους εργαζόμενους, εκατομμύρια εξ αυτών ήδη επιβαρυνόμενοι με φοιτητικά δάνεια δεκάδων ή και περισσότερο χιλιάδων δολαρίων, είναι ζοφερές. Ωστόσο όλη η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με την μείωση των πραγματικών αποδοχών, είτε εξαιτίας του παγώματος εδώ και χρόνια είτε εξαιτίας των μηδαμινών αυξήσεων είτε πολύ περισσότερο από την οριστική μείωσή τους.
«Πρόκειται μόνο για την εντατικοποίηση μιας τάσης που είναι μακροπρόθεσμη» τονίζει ο οικονομολόγος Ντανκ Χένγουντ επισημαίνοντας ότι κατά την τελευταία δεκαετία το «κόστος εργασίας» στις ΗΠΑ έχει μειωθεί κατά 13% ενώ η κατάσταση των εργαζομένων επιδεινώνεται. Η ανεργία έχει μετατραπεί στον κύριο μοχλό πίεσης για τη συμπίεση των μισθών προς τα κάτω ενώ από το 2009 σχεδόν το σύνολο της παραγωγής πλούτου κατευθύνεται μόνο στα κέρδη του κεφαλαίου σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Northeastern.
Ακόμη και εάν ο Μπαράκ Ομπάμα κερδίσει μια δεύτερη θητεία στο Λευκό Οίκο και παρά τις περί αντιθέτου διακηρύξεις του, ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας είναι εξαιρετικά απίθανο.
Η Οικονομική Εκθεση του Προέδρου, για την ακρίβεια το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Ομπάμα, προτείνει ένα κράμα της επιμήκυνσης των φοιτητικών δανείων και της στήριξης της παραμονής στα Πανεπιστήμια ώστε να αυξηθούν τα ποσοστά αποφοίτησης ως κίνητρο και διαβατήριο για βελτιωμένες «αποδοχές» των αποφοίτων. Στο μεταξύ, τα παιδιά της εργατικής τάξης που αποφοιτούν από τα Λύκεια θα πρέπει να διοχετεύονται προς τα Κοινοτικά Κολέγια, ώστε τα χρήματα των φορολογουμένων αλλά και των ίδιων των φοιτητών να καλύψουν τα έξοδα της επαγγελματικής τους κατάρτισης.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση προτείνει φορολογικές ελαφρύνσεις για τις κατασκευαστικές, ένας τομέας που έχει επωφεληθεί τα μάλα από τη μείωση του εργατικού κόστους, τάση που το πρόγραμμα την περιγράφει «ως μετατόπιση του εργατικού κόστους ανά μονάδα προϊόντος, που ευνοεί την επιχειρηματική δραστηριότητα στις ΗΠΑ σε σχέση με άλλες προηγμένες χώρες».
Εκτός αυτών, στο πρόγραμμα που ανακοινώθηκε: «Επενδύοντας στις ΗΠΑ: Οικοδομώντας μια Οικονομία με διάρκεια», ο πυρήνας του συνοψίζεται στην αναφορά και σύγκρισή του με τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και απευθύνεται σε εταιρείες που προτίθενται να επενδύσουν στις ΗΠΑ τονίζοντας: «μόνο μία από τις 19 προηγμένες χώρες κατόρθωσαν να μειώσουν το εργατικό κόστος περισσότερο από τις ΗΠΑ στο διάστημα μεταξύ του 2002-2010». Βεβαίως αυτό που παρουσιάζεται ως κόστος από τους καπιταλιστές, είναι η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Ετσι οι μηνιαίες αποδοχές στις ΗΠΑ έχουν φτάσει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, τέτοιο μάλιστα που καθιστούν τις ΗΠΑ ανταγωνιστικές ακόμη και έναντι της Κίνας, εάν λαμβανόταν υπόψη και το κόστος μεταφοράς. Κάτι που θεωρούνταν αδιανόητο μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ωστόσο η συμπίεση των μισθών προς τα κάτω στις ΗΠΑ, οι διεκδικήσεις στην Κίνα για αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, οι σε πολλές περιπτώσεις απάνθρωπες και βάρβαρες συνθήκες εργασίας στη χώρα αυτή, που αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για αρκετές επιχειρήσεις και το συνεχώς αυξανόμενο κόστος μεταφοράς για τα κινεζικά προϊόντα, έχουν συντελέσει στη μείωση του χάσματος.
Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
15/6/2011
-- 25 εκατομμύρια άνεργοι και υποαπασχολούμενοι
11/2/2011
-- Τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης
6/2/2011
-- Δίχως δουλειά και δίχως μέλλον
4/12/2009
-- Θερίζει η ανεργία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου