Τι λέει ο ΣΕΒ για τα μνημόνια;

Τι λέει ο ΣΕΒ για τα μνημόνια;

-- Στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, ο πρόεδρος των βιομηχάνων κατήγγειλε τα μνημόνια και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ. Τι πραγματικά ζητάνε;

Λάβρος ενάντια στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, όπως αυτό εκφράζεται με τα μνημόνια, ήταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος στη Γενική Συνέλευση των βιομηχάνων που έγινε τη Δευτέρα. Κατήγγειλε ότι το πρόγραμμα απέτυχε, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα έχει «δύο βρόχους γύρω από το λαιμό της: Τα αντιαναπτυξιακά μνημόνια και το αναχρονιστικό κράτος». Κατηγόρησε τη Γερμανία ότι έχει επιβάλλει τη δική της πολιτική στα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες για ένα νέο, «εθνικό μνημόνιο» και ένα «σύγχρονο κράτος». Συμπληρωματικά στα παραπάνω, αναφώνησε ότι «θα περάσουμε τον κάβο αν εκτελεστεί σωστά ο προϋπολογισμός και εμφανίσουμε ένα έστω και λογιστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Γεγονός που αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω μείωση του διακρατικού δημόσιου χρέους μας». Μόνο με την τελευταία φράση του, ο «αντιμνημονιακός» πρόεδρος του ΣΕΒ έδειξε ποια είναι η πραγματική θέση των βιομηχάνων απέναντι στο κυρίαρχο μείγμα της διαχείρισης, το οποίο ζητάνε να αλλάξει. Στην πραγματικότητα, οι βιομήχανοι θέλουν να εφαρμοστεί πλήρως όλο το μνημόνιο, αφού αυτό περιέχει κατά βάση καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες των επιχειρήσεων, με αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές και ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί που διαφωνούν οι μεγαλοεργοδότες είναι η λιτότητα, όχι όμως αυτή που αφορά τις περικοπές και τη φοροαφαίμαξη σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού, αλλά το σκέλος που αφορά τη φειδώ με την οποία το κράτος διοχετεύει κονδύλια προς τις επιχειρήσεις τους για να κάνουν επενδύσεις και την ταχύτητα με την οποία προχωρούν αλλαγές που σχετίζονται με την παραπέρα μείωση της φορολογίας προς το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το άλλο μείγμα διαχείρισης που θέλει ο ΣΕΒ: Πλήρης εφαρμογή των αντιδραστικών μέτρων που προβλέπουν τα μνημόνια, δημοσιονομική προσαρμογή, αλλαγή του κράτους, σαν αυτή που συντελείται τώρα με τις απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων και το κλείσιμο εκατοντάδων φορέων και ταυτόχρονα χρήμα με τη σέσουλα για τους ίδιους και τις επιχειρήσεις τους, την ώρα που η λιτότητα θα συνεχίζει να τσακίζει κόκαλα για το λαό. Το περιέγραψε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αναλύοντας τα τέσσερα άμεσα αιτήματα των βιομηχάνων προς την κυβέρνηση. Πρώτο, αίτηση προς την ΕΕ για διετή κατάργηση της διαχείρισης του ΕΣΠΑ από το κράτος και διαχείριση των πόρων από ομάδα ελληνικών και ξένων τραπεζών υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Προκειμένου οι μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν άμεση πρόσβαση στα κονδύλια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι «καίγονται» για τζάμπα χρήμα, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις. Δεύτερο, ίδρυση Ταμείου Πληρωμής των Οφειλών του Δημοσίου, πάλι με τη σύμπραξη των τραπεζών. Προκειμένου με την εγγύηση του Δημοσίου να πληρωθούν μέσω των τραπεζών όσα τους χρωστάει το Δημόσιο, ενώ οι ίδιοι οφείλουν σε κράτος και Ταμεία δισ. ευρώ. Τρίτο, μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, να μπορούν οι επιχειρηματίες, με δική τους πρωτοβουλία, να προτείνουν ν' αναλάβουν δραστηριότητες του κράτους - εκτός από αυτές που αφορούν στην εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια. Ζητάνε, με άλλα λόγια, πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων, με οποιαδήποτε μορφή (συμπράξεις, «αποκρατικοποιήσεις», εκποίηση), προκειμένου να βάλουν στο χέρι χωρίς καθυστέρηση κερδοφόρες υπηρεσίες και υποδομές, να μεγαλώσει η μονοπώληση όλων των τομέων της οικονομίας.

Τέταρτο, μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στα κατώτερα ευρωπαϊκά επίπεδα και κατάργηση όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την έναρξη και λειτουργία επιχείρησης, με σταθερό φορολογικό καθεστώς «εφ' όρου ζωής» για τις νέες επιχειρήσεις. Δηλαδή, μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους μέσω μείωσης της φορολογίας, όπως άλλωστε έχει υποσχεθεί να κάνει η κυβέρνηση, συμπληρωματικά στην πάμφθηνη εργατική δύναμη που τους παρέχει με τις αντεργατικές - αντιασφαλιστικές ανατροπές. Να λοιπόν το «αντιμνημονιακό» μανιφέστο των βιομηχάνων! Οι οποίοι, συν τοις άλλοις, έδειξαν το πόσο αγωνιούν για τη λιτότητα σε βάρος του λαού, με το να δίνουν αυξήσεις πείνας όλα τα προηγούμενα χρόνια σε συμπαιγνία με τη ΓΣΕΕ και φέτος να μην υπογράφουν ακόμα και αυτή τη Συλλογική Σύμβαση του αίσχους, θέλοντας να απαλλαγούν οριστικά από το «βραχνά» των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Στο μείγμα της διαχείρισης, οι βιομήχανοι συναντιούνται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μιλάει κι αυτός για «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας», δηλαδή για ένα άλλο μνημόνιο, που θα περιλαμβάνει όσα και το σημερινό, και επιπλέον χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων και νέο κούρεμα του χρέους, προκειμένου να εξασφαλίσει το κεφάλαιο κρατικό χρήμα για επενδύσεις, μαζί με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια. Ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να τους «γλυκάνει» μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, υποσχόμενος μείωση του κόστους της ενέργειας για τις επιχειρήσεις τους και ρύθμιση των χρεών τους στις τράπεζες. Για ανταμοιβή, ο Δ. Δασκαλόπουλος αναγόρευσε το ΣΥΡΙΖΑ σε συνομιλητή τους λέγοντας επί λέξει: «Ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος. Είναι ευπρόσδεκτος. Περιέχει ένα δυναμικό στοιχείο, απαραίτητο σε μια πραγματικότητα που επιβάλλει έτσι κι αλλιώς ρεαλισμό». Οι βιομήχανοι και τα κόμματα της διαχείρισης, ετοιμάζουν τα χειρότερα για το λαό, ανεξάρτητα από το μείγμα που θα επικρατήσει. Ανοχή του λαού στις απειλές της ΝΔ ή στην κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει υπογραφή της καταδίκης του.