ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ Αποζητά τα εύσημα της ΕΕ και της αστικής τάξης

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ

Αποζητά τα εύσημα της ΕΕ και της αστικής τάξης

Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του

Ως μέτρα «έξω από το πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού» παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, παρότι αποτελούν κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ πολύ πριν από την κρίση

Phasma

Στο διαγκωνισμό του με τον Αντ. Σαμαρά για το ποιος είναι ικανότερος να διαχειριστεί την έξοδο απ' την κρίση και την αναιμική ανάκαμψη υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, ο Αλ. Τσίπρας ανέσυρε, χτες, μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τις κατηγορίες για διαπραγματευτική υστέρηση της κυβέρνησης, για «φαύλο» και «σάπιο πολιτικό προσωπικό».
Από θέση θιασώτη της ΕΕ απάντησε στα διλήμματα που θέτει ο Αντ. Σαμαράς χαρακτηρίζοντάς τα «ανόητα» και δηλώνοντας σε ό,τι αφορά την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν πως «σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε όλους τους τρόπους (...) για να αναβαθμίσουμε τη διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας», για λογαριασμό των αστικών συμφερόντων απ' τη σκοπιά των οποίων και μόνο διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις στα ευρωενωσιακά διαβούλια.
Στο πλαίσιο αυτό κατηγόρησε τον Αντ. Σαμαρά ότι αν και βρέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο «αντί να αξιοποιήσει τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ΕΕ και της Κομισιόν και του ΔΝΤ για λάθος πολλαπλασιαστές, για λάθος συνταγή, αντί να αξιοποιήσει αυτή καθεαυτή την ίδια την έρευνα που διεξάγεται μέσα στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, για να πει "ως εδώ", δεν είπε κουβέντα (...) Ο πρωθυπουργός φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων. Κατώτερος των απαιτήσεων και των προσδοκιών»!
Ο Αλ. Τσίπρας, προσπαθώντας να κρύψει ότι η στρατηγική της ΕΕ υπέρ των μονοπωλίων, εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της, παρουσίασε ως εξαίρεση την Ελλάδα και τις «"διαρθρωτικές" αλλαγές που γύρισαν τη χώρα πίσω στη δεκαετία του '50»! Κατήγγειλε ότι «όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στη χώρα μας είναι έξω από το πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού», όταν τα μέτρα που παίρνονται υπάρχουν ως κατεύθυνση στις ευρωενωσιακές Συνθήκες πολλά χρόνια πριν την κρίση, ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που είχε αποδεχθεί και ψηφίσει ο βασικός πυρήνας του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.
Για λογαριασμό της αστικής τάξης διαμαρτυρήθηκε και για τα λεγόμενα του Ο. Ρεν, λέγοντας πως «όλα όσα έγιναν στην Ελλάδα είχαν ένα και μοναδικό στόχο: Οχι τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, αλλά τη σωτηρία των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών και των ευρωπαϊκών τραπεζών». Και προσήψε στην κυβέρνηση «παράδοση χωρίς αντίσταση και χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης στις ανορθολογικές ορέξεις της τρόικας», προσπερνώντας την άλλη παραδοχή του Ο. Ρεν, που είναι και απτή πραγματικότητα, ότι τα μέτρα συναποφασίζονται στην ΕΕ απ' τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της.
Με αφορμή τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΤΤ κατηγόρησε τις τράπεζες ότι δανειοδοτούν επιχειρήσεις της αρεσκείας τους και ζήτησε να γίνει άμεσα έλεγχος σε όλα τα επισφαλή δάνεια, όπως και στα δάνεια που έχουν πάρει πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ. Απείλησε, μάλιστα, για να εμφανίσει εμμέσως το κόμμα του ως πρωτεργάτη της κάθαρσης, πως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θα διερευνηθούν όλες οι αποφάσεις, θα κληθούν όλοι οι υπεύθυνοι να δώσουν λόγο για τις ενέργειες αυτές».
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως δεν πρόκειται να υπογράψει, αν του ζητηθεί, «για τη συνέχεια των μνημονίων της καταστροφής και της εξάρτησης» και πως «εμείς δεσμευόμαστε και υποχρεωνόμαστε απέναντι στον ελληνικό λαό», αποκρύβοντας όμως τη δέσμευσή του στη στήριξη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, τη δέσμευσή του στο στρατηγικό πλαίσιο της ΕΕ και του ευρώ.
Απευθυνόμενος στο εσωκομματικό ακροατήριο, λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του Π. Τατσόπουλου απ' την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας διαμήνυσε: «Είμαστε το πιο δημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχει η έγνοια της αυτοπροστασίας. Της συλλογικής προστασίας της προσπάθειάς μας και της συλλογικής μας αξιοπρέπειας. Φαινόμενα εκφυλιστικά, φαινόμενα απαξιωτικά της συλλογικής προσπάθειας, από εδώ και στο εξής δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτά από τη συλλογικότητα, όχι από τις ηγεσίες. Εχουμε ευθύνη και χρέος συλλογικά να προστατέψουμε την κοινή προσπάθεια, να αντιστοιχηθούμε με το ύψος των περιστάσεων».

    

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το γεωπολιτικό παιχνίδι

Ενα ακόμα «βέλος» απ' τη «φαρέτρα» του βγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στον ανταγωνισμό του με την κυβέρνηση για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αντιγράφουμε απ' το κεντρικό άρθρο της χτεσινής «Αυγής»: «...Η προϊούσα γερμανοποίηση της Ευρωζώνης φέρνει πλησιέστερα την πολιτική αποδιάρθρωσή της και προκαλεί όχι στενά οικονομικά αδιέξοδα, αλλά γεωπολιτικούς σεισμούς. Η κυβερνητική επιμονή στον μερκελισμό ζημιώνει τη χώρα και επιτρέπει την αποδιοργάνωση της ΕΕ».

Κι αμέσως μετά εξηγεί: «Μια Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική ασφάλεια μικρών αλλά και μεγάλων εταίρων δημιουργεί γεωπολιτικές "τρύπες", τις οποίες θα επιχειρήσουν να καλύψουν άλλες ισχυρές διεθνείς δυνάμεις, προκαλώντας ανατροπές σε παγκόσμιο επίπεδο. Οχι μόνο στην ευαίσθητη περιφέρεια της ΝΑ Ευρώπης, αλλά σε πλανητικό πεδίο. Τι σημαίνει, άραγε, το ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας ξεπέρασαν τα εμπορικά πλεονάσματα ακόμη κι αυτής της Κίνας, όπως ανακοινώθηκε χθες; Πόσο απέχουμε από έναν ακήρυχτο πόλεμο αγορών; Ποιος θα συνεχίσει να πληρώνει με τα ελλείμματά του τα θηριώδη γερμανικά πλεονάσματα; Ποιες ανατροπές θα επιφέρει η μετατροπή της Ευρωζώνης σε διάτρητη γεωπολιτική ζώνη, την ώρα που η Γερμανία και οι ΗΠΑ επιχειρούν να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στην Ουκρανία, στα Βαλκάνια και την Ασία; Αν η Γερμανία πάσχει από πολιτική μυωπία και υποκύπτει στο μοιραίο ιστορικά imperium, είναι πιθανόν να πυροδοτήσει ένα συνεχές συμμαχιών, επιβάλλοντας την υπέρβαση παραδοσιακών εχθροτήτων ανάμεσα σε γειτόνους και τη δημιουργία νέων γεωπολιτικών αξόνων».

Το μήνυμα μοιάζει να έχει πολλούς αποδέκτες και αποστολέα όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς απηχεί ανησυχίες και προβληματισμούς που «σέρνονται» στους κόλπους της αστικής τάξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η πολιτική, που κυριαρχεί στην ΕΕ υπό τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας και των συμμάχων της, είναι επικίνδυνη για τη σταθερότητα της ΕΕ. Ανησυχεί μήπως η ΕΕ χάσει έδαφος στον ανταγωνισμό με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα και αποδυναμωθεί. Συντάσσεται ως κόμμα αστικής διαχείρισης με τις στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου, προσπαθώντας επίσης να εκφράσει ελληνικά αστικά συμφέροντα μέσα στην ΕΕ, την αγωνία τους να εξασφαλιστούν οι όροι για την αμεσότερη έξοδο από την κρίση.

Εκείνο το οποίο αποσιωπά, ωστόσο, είναι πως η αναδιάταξη συμμαχιών, οι άξονες και αντιάξονες, οι ακήρυχτοι και κηρυγμένοι πόλεμοι κάθε είδους και επιπέδου, είναι μια φυσική, νομοτελειακή διαδικασία στον καπιταλισμό που τα πάντα υποτάσσονται στο κέρδος, μπρος στο οποίο και στον ανταγωνισμό για τον προσπορισμό του σε όλο και μεγαλύτερα μεγέθη, δε διστάζουν σε τίποτα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Για τον ίδιο λόγο που υπάρχει η ΕΕ μπορεί αύριο να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αν η ειρήνη είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους δεν έχουν κανένα πρόβλημα να στήσουν ένα περιφερειακό ή γενικευμένο «σφαγείο». Λυκοφιλίες δημιουργούνται και διαλύονται με την ίδια ευκολία κ.ά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει έτοιμος για παν ενδεχόμενο: «Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναγκασμένη πρωτίστως να αναζητήσει διεθνή ερείσματα, εντός και εκτός της Ευρωζώνης, ώστε να δημιουργήσει μια δυναμική διαπραγμάτευσης που θα αυξήσει για τη Γερμανία και το ευρωπαϊκό επιθετικό κεφάλαιο το κόστος των εκβιασμών τους, δημιουργώντας συνθήκες για την επανίδρυση της Ευρώπης όχι με εσωστρέφεια και όρους εσωτερικής ταξικής κυριαρχίας, αλλά με πλανητική διάσταση και αντίληψη παγκόσμιας ειρήνης, δημοκρατίας και αλληλεγγύης», γράφει η «Αυγή». Τέτοια ερείσματα αναζητούσε ο Τσίπρας στις ΗΠΑ, στη Βραζιλία, στην Αργεντινή. Τέτοιο έρεισμα θέλει να αποτελέσει η συμμαχία του Νότου που ονειρεύεται. Ερεισμα για την αστική τάξη της χώρας στην προσπάθειά της να κερδίσει χαμένο έδαφος και για τον ίδιο ώστε να εκπροσωπήσει καλύτερα τα συμφέροντά της. Μόνο που σ' αυτήν τη διαδικασία δε χωράει ούτε το μικρότερο απ' τα λαϊκά συμφέροντα.

Β.