Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «μεγάλος συνασπισμός»

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «μεγάλος συνασπισμός»

Τα σενάρια περί «μεγάλου συνασπισμού», άσκησης δηλαδή της αστικής διαχείρισης από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί, προκάλεσαν αντιδράσεις, κυρίως από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, παρότι στελέχη του (Βούτσης, Γλέζος) τα τροφοδότησαν, ανοίγοντας συζήτηση για τις προϋποθέσεις μιας συνεργασίας όπως π.χ. τη συμφωνία ως προς τη διευθέτηση του κρατικού χρέους. Δηλώσεις βεβαίως που οι ίδιοι ανασκεύασαν αργότερα. Βεβαίως, αυτό το ενδεχόμενο δεν αποτελεί καμιά πρωτοτυπία ούτε ελληνική όπου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφτασαν να συγκυβερνούν, ούτε διεθνής π.χ. με τη συγκυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών - σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. Η αστική τάξη μοιάζει να βολιδοσκοπεί το πολιτικό της προσωπικό, αλλά και να καλλιεργεί το έδαφος αποδοχής μιας τέτοιας συνεργασίας απ' το λαό αν προκύψει η ανάγκη να υπάρξει.

Το σενάριο αυτό φαίνεται να μην ευσταθεί σε περίοδο μάλιστα προεκλογική και σε συνθήκες που όπως τονίζουν και οι δύο πλευρές που το απορρίπτουν πρέπει να διαχειριστεί την «κοινωνική πόλωση».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε, μέσω στελεχών του και μέσω αρθρογραφίας, στην «Αυγή» να στηρίξει την άποψη ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αλληλοαποκλειόμενες σε σχέση με αυτές της ΝΔ, ότι υπάρχουν διαφορές στρατηγικής που κάνουν αδύνατο κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Φρόντιζαν, παράλληλα, με εύσχημο τρόπο να μην το αποκλείουν κατηγορηματικά, σημειώνοντας για παράδειγμα ότι ακόμα και αν για «εθνικούς λόγους», επιβάλλεται μια τέτοια συγκατοίκηση τότε αυτή θα πρέπει να στηριχθεί σε ένα μίνιμουμ στόχων.
Είναι όμως έτσι; Σε ποια ζητήματα αλληλοαποκλείονται οι θέσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ποιο είναι το βάθος των διαφορών τους; Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.

Εκτός από το γεγονός ότι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει βασικούς άξονες όπως η «υγιής επιχειρηματικότητα», η παραμονή στον ευρωμονόδρομο τον οποίο θέλει να αλλάξει, ο στόχος στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης κ.λπ. Πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται και η κυβέρνηση. Φροντίζει να «συστήνεται» και με τις πράξεις του. Ετσι:

1. Προ ολίγων ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ, έβγαλε ανακοίνωση που θα μπορούσε να είχε φύγει απ' το Γραφείο Τύπου του κατασκευαστικού ομίλου JP ΑΒΑΞ. Μ' αυτήν διαμαρτυρόταν για τις εξελίξεις σχετικά με τον αγωγό TAP καθώς «...στο συνέδριο "Investing in Energy" ο Διευθυντής Ενεργειακών και Βιομηχανικών Εργων της JP Αβαξ κ. Αρσενίου υποστήριξε ότι "οι προδιαγραφές που έχουν τεθεί από τον TAP αποκλείουν τις ελληνικές εταιρείες". Η παρέμβασή του στο συνέδριο συνοδευόταν επίσης με σκέψεις για μετακόμιση της εταιρείας στο εξωτερικό, αν δεν επιλυθεί το θέμα με τις εγγυητικές επιστολές των ελληνικών τραπεζών (...) ακόμη και εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου ασκούν έντονη κριτική για τον αγωγό ΤΑΡ, λέγοντας ότι το πιο πιθανό είναι να μην αφήσει τίποτα στη χώρα ως προς το κατασκευαστικό του σκέλος, καθώς οι διαγωνισμοί "βγαίνουν" με προδιαγραφές μόνον "για ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια"».
Η ανακοίνωση δε χρειάζεται επεξηγήσεις. Υιοθετεί και αναπαράγει αξιώσεις επιχειρηματικών ομίλων και τα «παράπονά» τους, επειδή «τα ρίχνουν» στη μοιρασιά της πίτας έναντι των ανταγωνιστών τους, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της JP ΑΒΑΞ, που δεν πρόκειται για κανένα μπακάλικο, αλλά για μία απ' τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες.
2. Είχε προηγηθεί η ανοιχτή τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των ντόπιων φαρμακοβιομηχάνων και η σύγκρουσή του με την κυβέρνηση, την οποία ο Αλ. Τσίπρας εγκάλεσε για τροπολογία της, επειδή «η μερίδα του λέοντος απ' την αναδιανομή της πίτας πάει σε πολυεθνικές». Ενώ ο Γ. Μπασκόζος, υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα Υγείας, διαμαρτυρήθηκε ότι η εγχώρια φαρμακευτική βιομηχανία δε θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τις πολυεθνικές του Φαρμάκου.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόταση προστατευτισμού υπέρ των εγχώριων φαρμακοβιομηχάνων, σε βάρος της λαϊκής οικογένειας. Πέρα ότι έδωσε άλλοθι στην κυβέρνηση να εμφανίσει την πολιτική της ως φιλολαϊκή, βοήθησε να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι η κυβερνητική ρύθμιση ενισχύει το μέρος της αγοράς, που αφορά στα πρωτότυπα φάρμακα που εισάγουν οι διεθνείς όμιλοι. Συνέβαλε να μείνει στο απυρόβλητο η στρατηγική της ΕΕ για την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης συνολικά στην Υγεία. Να μείνει στο απυρόβλητο το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο που συνυπάρχει και στην εγχώρια παραγωγή και στις εισαγωγές φαρμάκου.
3. Τον περασμένο Δεκέμβρη, οι Θ. Πετράκος και Γ. Σταθάς, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, επισκέφτηκαν την «Αλουμίνιο της Ελλάδος». Σε δελτίο Τύπου που εκδίδεται μετά προβάλλεται η θέση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει έμπρακτα τη βιομηχανία της χώρας και τις θέσεις εργασίας που απασχολούνται σε αυτή». Πώς; Μεταξύ άλλων και με «σταθερό οικονομικό περιβάλλον των επιχειρήσεων αυτών» και «δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους», πάγια αξίωση των βιομηχάνων και στόχος διακηρυγμένος και της συγκυβέρνησης. Δεν είχε πάντα αυτή τη θέση ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις 7/11/2013 η «Αυγή» δημοσίευσε δήλωση του Θ. Πετράκου με την οποία κατήγγειλε «με τον πιο έντονο τρόπο την υπ΄ αριθμ. 1/2013 απόφαση της μόνιμης επιτροπής διαιτησίας διότι αποτελεί πρωτοφανή, σκανδαλώδη και αδικαιολόγητη απόφαση υπέρ της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. και σε βάρος της ΔΕΗ (...) Συνέπεια αυτής της απαράδεκτης απόφασης είναι η αύξηση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θα μετακυλιστεί στους οικιακούς καταναλωτές και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις»...
Φαίνεται πως η επίσκεψη του Θ. Πετράκου συνοδευόμενου απ' τον Γ. Σταθά - επί χρόνια συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην συγκεκριμένη εταιρεία, πρόεδρος του ΕΚ Λιβαδειάς με την ΠΑΣΚΕ και σήμερα βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ - ήταν εξαιρετικά γόνιμη και εποικοδομητική. Για την «ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΑΕ»... Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχωρίζουν απ' αυτές που εξέφρασε ο Ε. Μυτιληναίος, πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου, («Βήμα»): «Είναι αδιανόητο ελληνικές βιομηχανίες που μάχονται στο στίβο του παγκόσμιου ανταγωνισμού να πληρώνουν το ρεύμα χρυσάφι! Πουθενά στον πλανήτη οι μεταλλουργίες δεν πληρώνουν "ειδικούς φόρους" (...) Αντίθετα, όλες οι χώρες και κυβερνήσεις, "πάνω και κάτω από το τραπέζι", στηρίζουν τη βαριά βιομηχανία τους».
4. Δεν πάει, επίσης, πολύς καιρός που η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωναν την κυβέρνηση για την απόφαση του ομίλου της ΒΙΟΧΑΛΚΟ να αλλάξει έδρα και μάλιστα με επιχειρήματα παρμένα από ανακοίνωση του ΣΕΒ. «Σήμερα όλοι, ακόμα και οι μεγάλοι εγχώριοι βιομηχανικοί παράγοντες, ανακαλύπτουν πως τα κυβερνητικά σχήματα που στήριξαν δεν υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα. Σοβαροί επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας δεν μπορούν να περιμένουν από πολιτικά ανδρείκελα που σύρονται από τους δανειστές να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Ο γερο - Στασινόπουλος του ομίλου της Βιοχάλκο, αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα ενός από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας στις Βρυξέλλες, αγανακτισμένος από την ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής και την αναλγησία των κυβερνώντων. Η ώρα για την κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι μεθαύριο, είναι σήμερα», έγραφε η «Αυγή», στις 24/11/2013.
Οι καημένοι οι βιομήχανοι, δηλαδή! Αραγε, δεν τους ωφέλησαν οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις; Η ραγδαία υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης τους έβλαψε; Οχι, βέβαια. Καλά και άγια όλα αυτά για τους επίδοξους διαχειριστές της αστικής εξουσίας, αφού χωρίς αυτά τα κέρδη διακυβεύονται. Αλλά δε φτάνουν. Αυτό λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό λέει ο ΣΕΒ.
Αλλωστε, ο αρθρογράφος στη συνέχεια του άρθρου του ομολογεί: «Ολα αυτά που σημειώνω προκύπτουν από την πρόσφατη ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών». Τι ζήταγε ο ΣΕΒ με την ανακοίνωσή του; «Μια αναπτυξιακή πολιτική για την παραγωγή που θα διευκολύνει τις ντόπιες και ξένες επενδύσεις...». Κατά την «Αυγή» αυτή η αξίωση «είναι ιδιαίτερα σοβαρό μήνυμα για ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει».
5. Απ' τον κατάλογο δεν μπορεί να λείπει η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για τις ιδιωτικές εταιρείες στο ασφαλιστικό σύστημα. Εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ - ή κατά τον κύριο που τον ανήγγειλε «τη σωστή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ» - ο Γ. Σταθάκης συμμετείχε πρόσφατα σε συνέδριο των «Financial Times» με θέμα: «Το μέλλον της Ασφάλισης στην Ελλάδα». Στην παρέμβασή του, και αφού ενημέρωσε για τις πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έχουν κάνει με το φορέα των ασφαλιστικών εταιρειών, έσπευσε να αποδείξει ότι δεν πήγαν στράφι τα «ιδιαίτερα», λέγοντας: «Το μεγάλο διακύβευμα αφορά το χαρακτήρα της δημόσιας ασφάλισης, του δημόσιου πυλώνα. Αυτόν τον πυλώνα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον υπερασπιστεί, προστατεύοντάς τον και αναβαθμίζοντάς τον ως δημόσιο πυλώνα ασφάλισης. Δίπλα όμως σε αυτόν η ιδιωτική ασφάλιση έχει τεράστια περιθώρια ωρίμανσης, ανάπτυξης, και εμείς θα είμαστε παρόντες σε αυτή την προσπάθεια ανάπτυξης αυτού του τομέα...» (...) «Είμαστε έτοιμοι να γίνουν οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που θα διατηρήσουν το δυναμικό χαρακτήρα αυτού του συστήματος»...
Τίποτα το διαφορετικό δε λένε στην πραγματικότητα η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που δε λέει ο Γ. Σταθάκης είναι ότι με την ενίσχυση της δράσης των ασφαλιστικών εταιρειών ανοίγεται πιο αποφασιστικά ο δρόμος για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας, αλλά και παράδοση στο κεφάλαιο ενός μέρους του συνταξιοδοτικού συστήματος.
6. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», που αποτελούν ένα «κανάλι» διοχέτευσης χρήματος και τζάμπα εργατικού δυναμικού στους επιχειρηματίες. Αντιγράφουμε από άρθρο της «Αυγής» μέσα στη βδομάδα: «Οι "ενεργητικές" πολιτικές απασχόλησης έχουν πάντα θέση στις πολιτικές της Αριστεράς υπό τον όρο ότι δεν χρησιμοποιούνται για την έμμεση επιδότηση επιχειρήσεων και μερίδας ανέργων, αλλά για στοχευμένα παραγωγικά αποτελέσματα».
Πρόκειται για ομολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαχειριστεί το πρόβλημα, σύμφυτο του καπιταλισμού, με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Με προγράμματα της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που ανακυκλώνουν την ανεργία, εξασφαλίζουν στους κεφαλαιοκράτες φτηνούς εργαζόμενους. Μέσω αυτών των εργαλείων συρρικνώθηκε η όποια προστασία περιέβαλλε τους ανέργους, ενισχύονται οι επιχειρήσεις, ανακυκλώνεται η ανεργία και επιχειρείται η διαμόρφωση συνείδησης εθισμένης στην ανεργία ή στην κακοπληρωμένη και με ημερομηνία λήξης απασχόληση.
Μαζί με τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, πάει και η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» η διαμόρφωση αυταπατών ότι οι άνεργοι θα μπορούν να γίνουν συνεταιρισμένοι επιχειρηματίες...

Δεν είναι, λοιπόν, αβάσιμες οι αιτιάσεις αστικών εφημερίδων ότι χρειάζεται προσοχή, δε βοηθάει η τεχνητή πόλωση. Γιατί το κεφάλαιο γνωρίζει ότι εάν δεν μπορέσουν να εξασφαλίσουν τους στόχους αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος με τη διπολική κόντρα, δε θα διστάσουν να καταφύγουν σε λύσεις «μεγάλου συνασπισμού». Λύση που είναι λογικό τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ να συσκοτίσουν μπροστά στις εκλογές του Μάη. Γι' αυτό άλλωστε και οι ανούσιοι καβγάδες...