ΓΕΡΜΑΝΙΑ Ισχυρή οικονομία... αλλά ενάντια στους εργαζομένους

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ισχυρή οικονομία... αλλά ενάντια στους εργαζομένους

Γραφείο εύρεσης εργασίας, όπου οι περισσότερες δουλειές είναι με εργασιακές σχέσεις «λάστιχο»

Με τις εξαγωγές να έχουν φτάσει το 2013 σχεδόν στο 1,1 τρισ. ευρώ, σημειώνοντας πλεόνασμα 200 δισ., και το ονομαστικό ΑΕΠ τα 2,6 τρισ., η αστική τάξη της Γερμανίας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι παρουσιάζουν ένα κλίμα ανάκαμψης, βέβαια φειδωλά και προσεκτικά, για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν και άλλα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν στο συρτάρι, στο όνομα της εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας. Δεν μπορεί να κρυφτεί ότι οι καπιταλιστές στη Γερμανία βγαίνουν οι μεγάλοι κερδισμένοι στο διεθνή ανταγωνισμό, μέσα από τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην ΕΕ.
Αν αναπτύσσεται, λοιπόν, η καπιταλιστική οικονομία, αν η κερδοφορία των επιχειρήσεων ενισχύεται όπως στη Γερμανία τι αντίκτυπο έχει αυτό στην εργατική τάξη, στο λαό;
Βεβαίως, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ότι η περιβόητη ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας εξασφαλίστηκε πάνω στα ερείπια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που μπήκαν στο στόχαστρο από τη δεκαετία του '90, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην Ευρώπη και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στο έδαφος της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Με τη λεγόμενη Ατζέντα 2010 που προωθήθηκε από την κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων ξηλώθηκαν και οι τελευταίες κατακτήσεις που είχαν αποσπάσει οι εργαζόμενοι τις προηγούμενες δεκαετίες στον τομέα των κοινωνικών ασφαλίσεων και των εργασιακών σχέσεων.
Πλέον, οι σοσιαλδημοκράτες, κυβερνώντας για επανειλημμένη φορά με τους «προαιώνιους εχθρούς» τους χριστιανοδημοκράτες, και ήδη προλειαίνοντας το έδαφος για μελλοντική συγκυβέρνηση με τον πολιτικό φορέα του οπορτουνισμού, το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία «DieLinke», δημιουργούν ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για την κερδοφορία των μονοπωλίων. Κάθε μια από τις 130 σελίδες του «Συμβολαίου Συγκυβέρνησης SPD/CDU» είναι κι ένα ακόμα χτύπημα στην εργατική τάξη, στα φτωχά - λαϊκά στρώματα, αποδεικνύοντας ότι στην «ατμομηχανή της Ευρώπης» και χωρίς κρίση, χωρίς μνημόνιο η αντιλαϊκή πολιτική «καλά κρατεί».

Τα στοιχεία είναι αμείλικτα

Οι κρατικές υπηρεσίες ανακοινώνουν ότι οι «απασχολούμενοι» στη Γερμανία θα φτάσουν το 2014 τον αριθμό ρεκόρ των 42 εκατομμυρίων, και αποσιωπούν τις συνθήκες γαλέρας κάτω από τις οποίες εργάζεται μεγάλο τμήμα τους όπως και τις χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων από μονοπωλιακούς ομίλους που συγχωνεύουν ή κλείνουν τμήματα παραγωγής. Οι επίσημες στατιστικές αυτές επίσης αποκρύπτουν ότι μεγάλος αριθμός εργασιακών σχέσεων πλήρους απασχόλησης έχει αντικατασταθεί από σχέσεις μερικής ή περιορισμένης απασχόλησης. 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται στα πλαίσια των λεγόμενων mini jobs με το πολύ 450 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστοι συνταξιοδοτικά και έρμαια των κοινωνικών υπηρεσιών που διαχειρίζονται την ανέχεια. Δεν αναφέρουν, επίσης, ότι οι μισοί εργαζόμενοι απασχολούνται σε επιχειρήσεις και εργοστάσια στη βάση ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων και δεν καλύπτονται από Συλλογικές και κλαδικές Συμβάσεις.
Μια πικρή γεύση από το μέλλον που περιμένει τους εργαζόμενους του καπιταλιστικού «οικονομικού θαύματος» δίνουν και οι συνεχώς αυξανόμενοι αριθμοί των συνταξιούχων γήρατος που δεν μπορούν να ζήσουν με τη σύνταξή τους και εξαρτώνται από τα πενιχρά προνοιακά επιδόματα, για να μη βγουν στην ανοιχτή επαιτεία. Σχεδόν μισό εκατομμύριο απόμαχοι της δουλειάς ανήκουν ήδη σ' αυτήν την κατηγορία, και αν προσθέσει κανείς και αυτούς που παίρνουν μειωμένες συντάξεις, λόγω αναπηρίας, ο αριθμός αυτός φτάνει το 1 εκατομμύριο. Ολο και πιο πολλοί απ' αυτούς αναγκάζονται να μαζεύουν από τους δρόμους και τα πάρκα μπουκάλια για να τα επιστρέψουν στα σημεία συλλογής και ανακύκλωσης για μερικά ευρώ. Ενώ 1,5 εκατομμύριο άτομα σε όλη τη Γερμανία, 125.000 μόνο στο Βερολίνο, συνωστίζονται καθημερινά σε έναν από τους 1.000 χώρους διανομής τροφίμων. Μαζικοποιούνται, δηλαδή, τα συσσίτια που δίνουν ένα πιάτο φαΐ σε εξαθλιωμένους εργαζόμενους, νέους, γυναίκες και παιδιά. Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, όταν, σύμφωνα με έρευνες, προγραμματίζουν μειώσεις συντάξεων. Ενώ πολύ λίγοι πλέον θα έχουν στο ιστορικό τους κανονικές σχέσεις ασφαλισμένης και πλήρους εργασίας. Η τάση είναι ολοφάνερη.
Το αντεργατικό - αντιλαϊκό μωσαϊκό συνθέτουν και οι σχεδόν 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι που βρίσκονται στο έλεος 12.000 δουλεμπορικών γραφείων που τους ενοικιάζουν σαν σύγχρονους σκλάβους σε όλους πλέον τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, στις κατασκευές, στη βιομηχανική παραγωγή, στις υπηρεσίες. Μια νέα μορφή εκμετάλλευσης που εξαπλώνεται στη Γερμανία με γοργούς ρυθμούς είναι η εργασία με μπλοκάκι, βαφτίζοντας τους εργαζόμενους «αυτοαπασχολούμενους», για να εξοικονομούν οι εργοδότες ασφαλιστικές εισφορές και να συμπιέζουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς.

«Αυξήσεις» ...δηλαδή μειώσεις μισθών

Η πολυδιαφημισμένη σαν κοσμοϊστορικό γεγονός καθιέρωση του κατώτατου ωρομισθίου των 8,5 ευρώ από το «Μεγάλο Συνασπισμό» αποτελεί μια εξαπάτηση ολκής. Οχι μόνο γιατί από το κατώτατο ωρομίσθιο θα αποκλείονται πολλές κατηγορίες εργαζομένων, όπως αυτοί με συμβόλαια περιορισμένης απασχόλησης, αλλά γιατί στην ουσία παγώνουν για τρία χρόνια οι μισθοί, μιας που ο σχετικός νόμος θα προβλέπει ότι «το ύψος του κατώτατου ωρομισθίου θα εξετάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα». Η περιλάλητη αύξηση λένε ότι θα εξεταστεί για πρώτη φορά τον Ιούνη του 2017 με έναρξη ισχύος το ...2018. Με δεδομένη την άνοδο του πληθωρισμού και του κόστους διαβίωσης, αυτό σημαίνει πραγματική μείωση του μισθού και παραπέρα αύξηση της φτώχειας.
Παράλληλα, σε συνθήκες φτώχειας ζει, άλλωστε, ήδη πάνω από το 15 % του πληθυσμού, το ανώτατο ποσοστό που καταγράφηκε στη Γερμανία μέχρι τώρα, με ανοδική τάση. Ακόμα και η εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», ένα από τα φερέφωνα των μονοπωλιακών ομίλων, παραδέχτηκε σε επικεφαλίδα άρθρου της ότι «η Γερμανία είναι σήμερα περισσότερο διαιρεμένη απ' όσο ποτέ». Με τον τρόπο της, δηλαδή, σημειώνει ότι η ταξική ανισότητα αυξάνεται δραματικά. Επίσης, αυξητική τάση έχει και ο αριθμός των αστέγων, που υπολογίζεται αυτή τη στιγμή στους 284.000. 24.000 απ' αυτούς ζουν κυριολεκτικά στο δρόμο. Ο αριθμός αυτός υπολογίζεται να αυξηθεί έως το 2016 κατά 30% σε 380.000 άτομα. 130.000 άνθρωποι απειλούνται άμεσα από την απώλεια της κατοικίας τους λόγω των υψηλών ενοικίων, στα οποία δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Μόνο μέσα στο 2012 65.000 άτομα έχασαν την κατοικία τους και σε 25.000 περιπτώσεις μετά από αναγκαστικές εξώσεις. Στους αποκαλυπτικούς αυτούς αριθμούς προστίθεται και το στοιχείο ότι ανάμεσα στους άστεγους βρίσκονται 32.000 παιδιά και έφηβοι, χαρακτηριστικό και αδιάψευστο στοιχείο για το σύστημα που μοιράζει κέρδη στα μονοπώλια και φτώχεια στα λαϊκά στρώματα, όπως και το ποσοστό της παιδικής φτώχειας: Ενα στα πέντε παιδιά στη Δυτική και ένα στα τέσσερα στην Ανατολική Γερμανία ζει σε συνθήκες φτώχειας ή απειλείται άμεσα απ' αυτή. Κι εδώ γίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα η καπιταλιστική βαρβαρότητα, όταν η υπεροχή του σοσιαλιστικού συστήματος στη ΓΛΔ, ιδιαίτερα στον τομέα της φροντίδας των παιδιών και των νέων, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, του πολιτισμού είναι αναγνωρισμένη από εχθρούς και φίλους.
Αυτήν την ωμή πραγματικότητα αντιμετωπίζουν και οι νέοι μετανάστες και μετανάστριες, που, ψάχνοντας διέξοδο, έρχονται κατά χιλιάδες στη Γερμανία. Πολλοί γυρνούν πίσω απογοητευμένοι, ενώ όσοι μένουν διαπιστώνουν ότι και στη Γερμανία το γλίσχρο μεροκάματο που εξασφαλίζουν δεν τους φτάνει ούτε για να ζήσουν οι ίδιοι πόσο μάλλον για να φέρουν και την οικογένειά τους... Αυτός είναι ο δρόμος της ΕΕ, αυτός είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης κι αυτόν τον εφιάλτη οι εργαζόμενοι Γερμανοί και μετανάστες μπορούν να τον καταδικάσουν, να τιμωρήσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που τους μαυρίζουν τη ζωή, με ισχυρό ΚΚΕ παντού να οργανώσουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν την πάλη τους, όχι μόνο για να μπουν εμπόδια στα χειρότερα, αλλά και να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν με την κατάργηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την ανατροπή του σάπιου και του παλιού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.