Παραλλαγές αντιλαϊκής πολιτικής, συσκευασμένες σε ψηφοδέλτια συγκοινωνούντων δοχείων

: BAΓΓΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

…«Πασκαλιὰ στὸ βασίλειο τῶν Σκιῶν!

Ἀναστημένα μάρμαρα καὶ μπροῦντζοι

κατηφορᾶνε χορευτὰ μὲ πήδους

νὰ μοιραστοῦν τὴ σάρκα σου, λαουτζίκο!»

Κώστας Βάρναλης

Ενώ η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, ενώ οι δείκτες της ανεργίας βάφτηκαν… κόκκινοι με 1.500.000 ανέργους, ενώ 6 στους 10  νέους δεν έχουν δουλειά, ενώ πάνω από 3.000.000 άνθρωποι άγγιξαν τη φτώχεια, ενώ 550.000 Έλληνες τρέφονται στα συσσίτια, ενώ πάνω από 300.000 ανάβουν «λαδοφάναρο», ενώ κόβονται συντάξεις αναπήρων, ενώ κόβονται φάρμακα από καρκινοπαθείς, ενώ στήνονται σκλαβοπάζαρα με 200-300-400 ευρώ… ενώ, …ενώ…

   Κάποιοι,  ακόμα τάζουν …«ανάπτυξη» και «λαγούς με πετραχήλια»!!!

Μέσα σ’ αυτό το εκρηκτικό κοινωνικό πλαίσιο στήνεται πυρετωδώς το σκηνικό της τριπλής εκλογικής κάλπης για τις Δημοτικές, Περιφερειακές και Ευρωεκλογές, του Μάη. . .

Εν χορδαίς και οργάνοις, παλιοί και νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες με τους συνυποψήφιους συμβούλους τους διαγκωνίζονται και συνωστίζονται στα μιντιακά τηλεπαράθυρα να πείσουν το λαό ότι αξίζουν να υπερψηφιστούν, για να αναλάβουν τις «Καλλικρατικές» καρέκλες της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης.

Οι περισσότεροι επίδοξοι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες προσπαθούν επιμελώς να εμφανίσουν ανεξάρτητο, υπερκομματικό ή ακομμάτιστο, ακόμα και  «ενωτικό αριστερό» προφίλ. Άλλοι κρύβουν όπως-όπως την κομματική τους προέλευση και ταύτιση με τα κόμματα που εναλλάσσονται στις συγκυβερνήσεις(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ) και τσακίζουν τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού…

…Με μοναδική εξαίρεση τη Λαϊκή Συσπείρωση, βλέπουμε:

Συνδυασμούς να ανακοινώνονται εν μέσω παλινωδιών, συνεννοήσεων και υπόγειων διεργασιών,  αποτελώντας …ασκήσεις υψηλής πολιτικής «κοπτοραπτικής».  

 Κάθε  παραλλαγή είναι δυνατή και δεν αφήνει έξω ούτε τον «αριστερό» (στα λόγια), Σύριζα.

 Όλα τα ‘χει ο μπαξές!  Όλοι με όλους!

Σ’ όλα αυτά τα ψηφοδέλτια βρίσκουν στέγη οι «πάντες» !

 Παλιοί και νέοι. Νυν και τέως! Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι, νεοδημοκράτες, Πασόκοι και «αριστεροί», συνδικαλιστές του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, ανθούν όλοι μαζί  χωρίς πρόβλημα.

Όμως, κοινό χαρακτηριστικό στις διακηρύξεις των συνδυασμών αυτών είναι τα στρογγυλεμένα λόγια, που κρύβουν τις ευθύνες τους και την ταύτισή τους με τον «Καλλικράτη» και την Ε.Ε., της οποίας αποτελεί στρατηγική επιλογή άσκησης τοπικής εξουσίας. Επιπρόσθετα οι δυνάμεις του Σύριζα σκορπούν συστηματικά αυταπάτες για έναν… άλλο «καλό Καλλικράτη»  σε μια «εξανθρωπισμένη» Ε.Ε., που θα κάνει εξαίρεση στους Ευρωπαϊκούς λαούς του νότου και θα τους φερθεί πιο χαλαρά.

Η πραγματικότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη της καπιταλιστικής κρίσης είναι πια,  αδυσώπητη.

Είτε με μνημόνια, είτε με μηχανισμούς μόνιμης επιτήρησης και αναγκαστικών οδηγιών και νόμων, οι λαοί όλης της Ευρώπης οδηγούνται στο «νέο» Ευρωπαϊκό εργασιακό μεσαίωνα.  

Σ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε. (όπως και παγκόσμια) ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων και των μεγάλων μονοπωλίων έχει ως κύρια στρατηγική επιλογή τη μείωση της τιμής εργατικής δύναμης, την κατάργηση και το τσάκισμα κάθε εργασιακού δικαιώματος σε κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Σταδιακά περιορίζονται, εμπορευματοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται ή και οδηγούνται σε κατάργηση  δομές υγείας-παιδείας-πρόνοιας.

Σήμερα παραδίδονται ολοκληρωτικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την αχαλίνωτη κερδοσκοπία βασικοί τομείς οικονομικής δραστηριότητας (ορυκτός πλούτος-ενέργεια-συγκοινωνίες-τηλεπικοινωνίες-βιομηχανία), που άλλοτε το κράτος κατείχε ως κρατικός καπιταλιστής και μπορούσε να μοιράζει ένα μικρό κοινωνικό μέρισμα.

Η τοπική διοίκηση σε όλες της χώρες της Ε.Ε. εμφανίζει τις ίδιες ομοιότητες με τα διοικητικά χαρακτηριστικά… του δικού μας «Καλλικράτη».

Στη χώρα μας μέσα σε τέσσερα χρόνια, το νέο «Καλλικρατικό» μοντέλο, εξοβέλισε τα όποια αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά είχαν απομείνει, μετατρέποντας την τοπική αυτοδιοίκηση σε έναν απόλυτα συγκεντρωτικό και πλήρως ελεγχόμενο μηχανισμό άσκησης τοπικής εξουσίας (μείωση των δήμων στο 1/3), ως συνέχεια  του κεντρικού κράτους.

 Αποτέλεσε το μοχλό της συνεχιζόμενης αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της μόνιμης σταθερής δουλειάς. Δήμοι και περιφέρειες  έχασαν το 60% της κρατικής χρηματοδότησης.

Οι κεντρικές ενώσεις δημάρχων και  περιφερειαρχών αποδέχτηκαν το γεγονός και παρά τις μεγαλόστομες διαμαρτυρίες  ευθυγραμμίστηκαν με την κυβέρνηση και τις κατευθύνσεις των μνημονίων της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ).  Αποδέχτηκαν χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των νέων μορφών «ενεργητικής απασχόλησης» (κατεύθυνση της ΕΕ) με πεντάμηνα προγράμματα (ΜΚΟ- κοινωφελή εργασία- κοινωνικές συνεταιρ. επιχ/σεις κλπ) εξευτελιστικών μισθών 400 ευρώ, κάτω ακόμα κι απ’ την βασική σύμβαση εργασίας των 586 ευρώ. Οι ιδιωτικοποιήσεις στην καθαριότητα προχώρησαν σ’ όλη τη χώρα. Η ύδρευση σύμφωνα με τους σχεδιασμούς αναμένεται να δοθεί προσεχώς στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Μια σειρά έργα που καλύπτουν αδήριτες κοινωνικές ανάγκες (π.χ. νέοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, αντιπλημμυρική-αντισεισμική θωράκιση, αντιπυρική προστασία, αγροτική οδοποιία),     αιτήματα εκφρασμένα από συλλογικούς φορείς για ένταξη στο ΕΣΠΑ… απορρίπτονται ως μη επιλέξιμα απ’ την ΕΕ ! Τα κονδύλια όμως του ΕΣΠΑ η ΕΕ πρόθυμα τα κατευθύνει στην μεγάλη ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Ο λαός έχει συσσωρευμένη εμπειρία για τη σχέση τοπικής διοίκησης με την ΕΕ.

Μπορεί να καταλάβει ποιός λέει αλήθεια, και ποιός κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλό του, όταν λέει υποκριτικά ότι οι δήμοι και οι περιφέρειες μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα ή ανεξάρτητα απ’ την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης, ενώ συντάσσεται με κόμματα του ευρομονόδρομου (κυβερνητικά ή μη) που προωθούν  την πολιτική της ΕΕ.

Η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ πάντα μιλούσαν στο λαό ξεκάθαρα. Έτσι και σ’ αυτές τις εκλογές το κριτήριο της ψήφου είτε στο δήμο, είτε στην περιφέρεια, είτε στην ευρωβουλή είναι κοινό.

Ό,τι διαδραματίζεται σ’ ένα δήμο ή περιφέρεια είναι άμεση συνάρτηση των στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης της χώρας και της κυβέρνησης, που την υπηρετεί με τους νόμους και την πολιτική που εφαρμόζει. Η αστική τάξη με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έδεσαν από χρόνια τη χώρα στο άρμα της ΕΕ με τις συμβάσεις που από χρόνια έχουν υπογραφεί (Μάαστριχτ, ΟΝΕ). Ό,τι αποφασίζεται στις Βρυξέλλες αποτελεί κατευθυντήρια γραμμή και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα και από την κυβέρνηση και απ’ την τοπική διοίκηση σε δήμους ή περιφέρειες.

Επομένως, όσοι εξακολουθούν να μιλούν για ανεξάρτητους συνδυασμούς, ψεύδονται ασύστολα. Ψεύδονται ασύστολα και όσοι όψιμοι «αριστεροί» προσπαθούν να παρουσιάσουν την ΕΕ σαν μια ιδέα  που έχασε το δρόμο της και μπορεί να μετατραπεί σε Ευρωπαϊκή ένωση των λαών της.

Την ΕΕ δεν τη δημιούργησαν οι λαοί της. Τη δημιούργησαν οι αστικές τάξεις των χωρών που την απαρτίζουν, για να διαφεντεύουν τους λαούς της Ευρώπης και να θησαυρίζουν με κέρδη. Αυτή η συμμαχία ποτέ δεν ήταν των λαών της. Εκτός από οικονομική συμμαχία είναι και ιμπεριαλιστική ένωση, που σε συμμαχία  με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν αιματοκυλίσει λαούς σε αμέτρητες χώρες. Ακόμα και στο Ευρωπαϊκό έδαφος πριν 15 χρόνια ΝΑΤΟ και ΕΕ κατακρεούργησαν τον Γιουγκοσλάβικο λαό. Η ΕΕ είναι που χρόνια τώρα ζεσταίνει το αυγό του φασισμού για κάθε χρήση, απέναντι στα κινήματα που αμφισβητούν τον καπιταλιστικό της δρόμο «ανάπτυξης» και τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών της.

Στις εκλογές του Μάη να δώσουμε δύναμη στα ψηφοδέλτια του αγώνα και της ελπίδας.

Με τους υποψηφίους που ήταν και θα είναι και μετά τις εκλογές, μέσα στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που θα είναι πιο σκληροί.  Με τους κομμουνιστές που μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στην κοινωνία πάντα δείχνουν τους ενόχους και τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Με τους κομμουνιστές που ποτέ δεν λύγισαν στις δυσκολίες.

 Ισχυρή Λαϊκή Συσπείρωση σε δήμο και περιφέρεια.

 Ισχυρό Κ.Κ.Ε. στην Ευρωβουλή,

 Για να γίνει η φωνή των εργαζομένων και του λαού δυνατότερη, και μαζί με τους λαούς της Ευρώπης  να εμποδίζει και να ανατρέπει τις αντιλαϊκές πολιτικές σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.