Πλασάρουν το παλιό ντυμένο σαν νέο

Πλασάρουν το παλιό ντυμένο σαν νέο

MotionTeam

«Η οικονομική κρίση ήταν το αποτέλεσμα της ήττας της μεταπολίτευσης, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι το πέρασμα σε μια Νέα Μεταπολίτευση». Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η μπαρούφα της βδομάδας, καθώς με όρους Twitter (δικαίωμα να γράφουν έχουν όσοι χρησιμοποιούν μόνο 140 χαρακτήρες) ο πρωθυπουργός κατόρθωσε να εξαφανίσει τις νομοτελειακές για τον καπιταλισμό κρίσεις, να αποδώσει ευθύνες σε μια αόριστη «μεταπολίτευση» και να παρουσιάσει σαν σωτήρα μια εξίσου αόριστη «νέα μεταπολίτευση». Δεν πρόκειται, όμως, για βλακεία καθώς σταθερά και επαναλαμβανόμενα η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να εξαφανίσει από το προσκήνιο την αιτία για τα δεινά του λαού, να παρουσιάζει κάθε φορά κάποιον φαντασιακό εχθρό απέναντι στον οποίο η ίδια θα μπορεί να εμφανίζεται ως ο σωτήρας που θα δώσει λύση. Μιλώντας για το «νέο» διαρκώς προσπαθεί να κρύψει το απαίσιο πρόσωπο του παλιού που εκπροσωπεί.
Η κυβέρνηση μιλά για «νέο ξεκίνημα» και «επαναθεμελίωση της δημοκρατίας», όταν όλες αυτές οι κορόνες σταματάνε έξω από τους χώρους δουλειάς, καταρρέουν μπροστά στις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για ένταση της καταστολής στο εσωτερικό και κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο, γίνονται «αέρας» όταν οι «κατεπείγουσες» ανάγκες του κεφαλαίου οδηγούν όλες τις κυβερνήσεις του να παραβιάζουν συστηματικά, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και fast track διαδικασίες, ακόμα και όσα προβλέπονται για τη λειτουργία του αστικού κοινοβουλίου...
Μιλά για «αποτελεσματική προστασία και διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων», την ώρα που όχι μόνο διατηρεί στο ακέραιο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προκατόχων της, αλλά προσθέτει συνεχώς νέα βάρη στην πλάτη του λαού, ακριβώς γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου.

Μυρίζει μπαρούτι

Λένε πως η καλή μέρα φαίνεται απ' το πρωί (και το αντίστροφο). Πράγματι, από την αρχή της βδομάδας ήταν καθαρό πως στο πλαίσιο της «εθνικής γραμμής» στα Εργασιακά, που χάραξαν με τον «κοινωνικό διάλογο» η κυβέρνηση, οι εργοδότες και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έβγαινε επιθετικά μπροστά η γραμμή υπεράσπισης και κατοχύρωσης της σημερινής εργασιακής ζούγκλας, ως βάση για να προωθηθούν οι αξιώσεις για νέες ανατροπές που προβάλλουν διάφορες μερίδες του κεφαλαίου, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Αυτό επιβεβαιώθηκε απόλυτα με το υπόμνημα που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Επιτροπή των ειδικών για τα Εργασιακά και τις θέσεις που διατύπωσαν δημόσια οι βιομήχανοι.
Το ξεκίνημα της βδομάδας είχε κι άλλα κακά μαντάτα. Το μακελειό στο Μόναχο, με θύτη έναν Γερμανοϊρανό, που, παρά τα όσα γράφονται για το ψυχολογικό του προφίλ, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί ότι ήταν θαυμαστής του ακροδεξιού μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ, καθώς επίσης ότι συνόδευε τις δολοφονικές του επιθέσεις με συνθήματα ενάντια στους ξένους, όσο και η αποτυχημένη επίθεση αυτοκτονίας στο Ανσμπαχ, που σύμφωνα με εκτιμήσεις έχει τη σφραγίδα του ISIS, ήδη αξιοποιήθηκαν για τη λήψη έκτακτων μέτρων από τη γερμανική κυβέρνηση. Αναμενόμενη είναι και η παραπέρα αξιοποίησή τους στην κατεύθυνση ενεργότερης στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας, που ούτως ή άλλως έχει βάλει στόχο την αναβάθμιση του στρατού και του εξοπλισμού της, αφού υπολείπονται της οικονομικής της δύναμης, αλλά και της ενεργότερης εμπλοκής της στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Το τοπίο, δηλαδή, μυρίζει μπαρούτι, γίνονται βήματα σε αντιδραστική κατεύθυνση. Αντικειμενικά, αυτά τα γεγονότα και άλλα που μπορεί να ακολουθήσουν στο μέλλον, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να ενισχύσουν την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, σε κάθε είδους εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα σχέδια.

Επιδιώκουν συμβιβασμό του λαού

Στο εσωτερικό η κυβέρνηση, σταθερή στην τακτική του αποπροσανατολισμού από τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα και τις πραγματικές τους αιτίες, συνέχισε μ' ένα μπαράζ κινήσεων που είχαν αρχίσει με την ιστορία του εκλογικού νόμου, ακολουθήθηκαν από τις εξαγγελίες για τη συνταγματική αναθεώρηση και είχαν σαν κερασάκι στην τούρτα τα περί «νέου κοινωνικού κράτους για όλους».
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που γενικεύει την αντιλαϊκή επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, η κυβέρνηση λανσάρει τα συνθήματα της «νέας μεταπολίτευσης», της «νέας Ελλάδας», του «κοινού καλού» κ.ο.κ., συνθήματα που με χαρακτηριστική ευκολία ανταλλάσσουν τα αστικά κόμματα μεταξύ τους, ακριβώς γιατί συντελούν στο κουκούλωμα του ταξικού χαρακτήρα της πολιτικής που τσακίζει το λαό, στην απόκρυψη της αλήθειας ότι δεν μπορεί να υπάρχει «κοινό καλό» για τα κέρδη των μονοπωλίων και τα λαϊκά δικαιώματα. Τις δικές τους «πάσες», εξάλλου, σε αυτήν την επιχείρηση αποπροσανατολισμού δίνουν και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με πιο πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα την κοκορομαχία που έστησαν στη Βουλή, με αφορμή το αίτημα της ΝΔ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το 3ο μνημόνιο που υπέγραψαν μαζί με την κυβέρνηση. Ντύνουν με «προοδευτικό» μανδύα τις περαιτέρω αντιδραστικές αλλαγές που προωθούν, προκειμένου να εξασφαλίζονται παράλληλα η περιβόητη «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτικών στο κράτος», η μέγιστη δυνατή νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, ο συμβιβασμός του λαού στη ζωή με ψίχουλα.
Με παρεμβάσεις τους στη Βουλή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, και άλλοι βουλευτές του Κόμματος, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης της ΝΔ, ανέδειξαν ότι απάντηση στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν ο λαός, οι εργαζόμενοι, δεν δίνεται με εξεταστικές επιτροπές. Μόνο με τη δική τους πάλη μπορούν οι ίδιοι να τιμωρήσουν όσους ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, με ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, με λαϊκή συμμαχία και συσπείρωση με το ΚΚΕ. Σχολιάζοντας ειδικότερα τα περί «νέας κοινωνικής πολιτικής», το ΚΚΕ σημείωσε πως αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από την «ταξική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία πήρε την αντιλαϊκή σκυτάλη από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει τη φτωχοποίηση του λαού για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ούτε το "να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι" δεν ισχύει για την κυβέρνηση, που βάζει ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση, καταργεί το ΕΚΑΣ, μειώνει μισθούς και συντάξεις, διατηρεί τον ΕΝΦΙΑ, αυξάνει τους φόρους στο λαό, ενώ στο κεφάλαιο προσφέρει φοροαπαλλαγές, νέα προνόμια και επενδυτικά πακέτα».

Διαρκής ο κόφτης

Πέρα από το «δημοσιονομικό κόφτη» που έχει θεσμοθετήσει η κυβέρνηση σε συμφωνία με τους συμμάχους της, η πραγματικότητα είναι ότι έχουν ενεργοποιηθεί και λειτουργούν δεκάδες μικροί κόφτες σε όλα τα επίπεδα, από τα νοσοκομεία, τα σχολεία μέχρι την Τοπική Διοίκηση. Η πολιτική αυτή δεν είναι προσωρινή, δεν είναι έκτακτης ανάγκης, όπως εμφανίζει η κυβέρνηση. Είναι μόνιμη, είναι απαραίτητο στοιχείο του στόχου της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Τα μόνα προσωρινά, και μάλιστα με μικρή ημερομηνία λήξης, το πολύ δύο χρόνων, είναι τα ψίχουλα και τα μπαλώματα που υποσχέθηκε για να ξεγελάσει αυτούς που με την πολιτική της οδηγούνται στη σχετική και απόλυτη φτωχοποίηση.
Διδακτική για την όλη εξέλιξη είναι και η ιστορία με το ΕΚΑΣ που κόπηκε και τα αντισταθμιστικά που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι προωθεί στη θέση του. Σημειώναμε χαρακτηριστικά σε ένα από τα κύρια άρθρα του «Ριζοσπάστη»: «Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να βγει είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι βαρέλι δίχως πάτο. Από το ΕΚΑΣ, που ήρθε ως αποτέλεσμα της αντασφαλιστικής πολιτικής που οδήγησε στη μείωση των συντάξεων, φτάσαμε στην κατάργησή του και σήμερα σε ορισμένα προσωρινά ψίχουλα ως αντιστάθμισμα. Σε μια οικονομία και ένα κράτος που λειτουργούν με κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλίων δεν μπορεί να μπει φρένο στον αντεργατικό - αντιλαϊκό κατήφορο. Η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας, η στήριξη της ανάκαμψης απαιτούν θυσίες δίχως τέλος. Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν σε χιλιάδες ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, εργαζόμενους για ένα κομμάτι ψωμί είναι μια ζωή συντηρούμενη στο όριο της επιβίωσης. Εχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να αρνηθούν να παζαρέψουν τι άλλο θα χάσουν. Μαζί με την υπεράσπιση όσων τους έχουν απομείνει, με την πάλη για να ανακτήσουν όσα έχασαν, να παλέψουν με σημαία τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματά τους με κριτήριο τις ανάγκες και τις δυνατότητες που διαμορφώνει η εποχή μας. Μια πάλη που αντικειμενικά έρχεται σε σύγκρουση με τον στενό κορσέ της καπιταλιστικής οικονομίας είτε σε κρίση είτε σε ανάκαμψη».

Υπάρχουν και καλές ειδήσεις

Η βδομάδα, πάντως, κλείνει με καλές ειδήσεις: Νέες υπογραφές προστίθενται κάθε μέρα στο κείμενο - κάλεσμα που προτείνουν Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις για «να οργανώσουμε με τόλμη το μεγάλο μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ». Στα καλά νέα οι κινητοποιήσεις των αγροτών, οι Επιτροπές Αγώνα στη «Μαρινόπουλος», η απεργία στα «Λιπάσματα», κι άλλες μικρές αλλά σημαντικές κινητοποιήσεις που δείχνουν πως το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» δεν έχει υιοθετηθεί από το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Η ανάκτηση των απωλειών, η διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών προβάλλουν ως κυρίαρχα στοιχεία που πρέπει να γίνονται ισχυρότερα όσο πλησιάζει ο Σεπτέμβρης, περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους της, θα επιχειρήσει και πάλι να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο.