Γιορτή εξωραϊσμού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Γιορτή εξωραϊσμού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Με μια τελετή έναρξης επικεντρωμένη στο δίπολο που αφορούσε την Ιστορία της χώρας και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η οποία διεξήχθη στο ποδοσφαιρικό στάδιο «Μαρακανά», άνοιξε την περασμένη Παρασκευή η αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων της Βραζιλίας. Ωστόσο, εκείνο που χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς ήταν η προσπάθεια των διοργανωτών και γενικότερα της αστικής τάξης της χώρας που περιμένει να επωφεληθεί και να αυγατίσει τα κέρδη της, να εξωραΐσουν τα πάντα. Από τους Πορτογάλους αποικιοκράτες που παρουσιάστηκαν ως οι φορείς του πολιτισμού στη χώρα μέχρι την παρουσίαση των «φαβέλων» και των «παραγκουπούλεων» ως χώρων όπου κυριαρχεί ο χορός, το τραγούδι, η τελετή προσπάθησε να περάσει τα μηνύματα μέσω των Αγώνων ότι «θα πρέπει να γιορταστούν οι διαφορές» (σύμφωνα και με το σχετικό τραγούδι που ακούστηκε). Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι ομιλίες των επισήμων, όπως του Προέδρου της Βραζιλίας, Μισέλ Τεμέρ, του προέδρου της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, και άλλων παραγόντων της διοργάνωσης. Μάλιστα, οι επίσημοι εκτός των άλλων εστίασαν και στην ομάδα προσφύγων που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, των ανθρώπων δηλαδή που πληρώνουν τους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τους πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου με την προσφυγιά.

***

Τα όσα συνέβησαν λίγη ώρα πριν από την έναρξη της τελετής έξω από το «Μαρακανά», με τους χιλιάδες διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν ενάντια στην αντιλαϊκή κυβέρνηση της Βραζιλίας και στο τεράστιο κόστος των Αγώνων που πληρώνουν και έχει ανέλθει στα 4,6 δισ. δολάρια, αυξημένο κατά 51% σε σχέση με τους αρχικούς προϋπολογισμούς και που θα έχει νέες τεράστιες αρνητικές συνέπειες στην ήδη υποβαθμισμένη ζωή τους, δείχνουν ότι οι ταξικές διαφορές δεν μπορούν να γιορταστούν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν την ώρα που τόσο η αστική τάξη της Βραζιλίας όσο και οι πολυεθνικές που σχετίζονται με τη διοργάνωση μετρώντας ήδη κέρδη προσδοκούν ακόμη μεγαλύτερα; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο θεωρούνται οι εμπορικότεροι αφού τα έσοδα για τις πολυεθνικές και τους χορηγούς αναμένεται να αγγίξουν τα 9,3 δισ. δολάρια. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι της χώρας και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πληρώνουν ήδη το λογαριασμό της εδώ και μια διετία καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Αυξήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης των λαϊκών νοικοκυριών, περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, αύξηση της ανεργίας και φτώχειας είναι μόνο μερικές από τις συνέπειες που βιώνει σήμερα ο βραζιλιάνικος λαός. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η... πληρωμή από το λαό των οικονομικών συνεπειών που υπήρξαν απ' το κόστος του Μουντιάλ του 2014.
«Αγώνες έχουμε, νοσοκομεία και περίθαλψη δεν έχουμε», ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πανό που κρέμασαν απλήρωτοι δημόσιοι υπάλληλοι στην Υγεία πριν από ένα μήνα στο αεροδρόμιο του Ρίο για να υποδεχθεί τους τουρίστες. Μάλιστα, ενώ η κρίση τσακίζει τα λαϊκά στρώματα, η κυβέρνηση Τεμέρ βρήκε περίπου 800 εκατ. δολάρια για να ενισχύσει οικονομικά την τοπική κυβέρνηση του Ρίο προκειμένου να πληρωθούν οι μεγαλοεργολάβοι και πολυεθνικές για τα Ολυμπιακά έργα. Οσον αφορά τα τελευταία, οι μεγαλοστομίες για περιουσία που θα παραμείνει για αξιοποίηση από τον βραζιλιάνικο λαό απέχουν πολύ απ' την πραγματικότητα, όπως δείχνουν άλλωστε αντίστοιχα παραδείγματα του παρελθόντος σε άλλες χώρες (π.χ. Ελλάδα) αλλά και αυτό των υποδομών του Μουντιάλ στην ίδια τη Βραζιλία.

***

Οσο και εάν αυτές τις μέρες για επικοινωνιακούς λόγους η αστική τάξη της Βραζιλίας και οι πολυεθνικές καταβάλλουν προσπάθεια εξωραϊσμού της πραγματικότητας προβάλλοντας ως «εθνικό στόχο» τη διοργάνωση, η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την όποια «λάμψη» των Αγώνων. Σε δημοσκόπηση που έγινε πριν από ένα μήνα, το 60% των Βραζιλιάνων έχει τη γνώμη ότι όχι μόνο οι Αγώνες δεν θα τους ωφελήσουν αλλά θα είναι και ζημιά. Με βάση λοιπόν το τι συμβαίνει είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η επικοινωνιακή προπαγάνδα των αρμοδίων δεν μπορεί να συγκαλύψει την άθλια για το λαό ζωή. Ο δρόμος για τον βραζιλιάνικο λαό δεν είναι η συμμετοχή στις γιορτές κερδών του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Μονόδρομος είναι ο αγώνας διεκδίκησης της ικανοποίησης των αναγκών του. Που σημαίνει πρώτα και κύρια σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων έως την ανατροπή της και την εργατική εξουσία, για να γίνει κυρίαρχος του τεράστιου πλούτου που παράγει.