Πολύμορφη κυβερνητική επίθεση αλλά και αγωνιστικές διεργασίες

Πολύμορφη κυβερνητική επίθεση αλλά και αγωνιστικές διεργασίες

Παλιά, τέτοιες μέρες λέγανε «κάνε Παναγιά το θάμα σου». Τώρα δεν χρειάζεται. Στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βρίσκει κάποιος κάθε μέρα κι ένα θαύμα. Μόλις προχτές ο υπουργός Εργασίας ανακάλυψε αυξήσεις στις συντάξεις. Είχε προηγηθεί ο υπουργός Υγείας, που είδε κάλυψη των κενών στα νοσοκομεία. Η κατάσταση, βέβαια, είναι λίγο διαφορετική, δεν πτοεί όμως αυτό την κυβέρνηση, που 'χει, λέει, βάλει πλάνο μέχρι τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, όταν, δηλαδή, θα εμφανιστεί ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, να έχει υπάρξει γύρω μας μια διαφορετική Ελλάδα. Στα χαρτιά; Στα χαρτιά. Σημασία έχει να αναπαράγεται καθημερινά από το κρατικό κανάλι η εικόνα αυτής της άλλης Ελλάδας, λίγο αόρατης στον πληθυσμό της, πραγματικής όμως στους σχεδιασμούς της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Οι συντάξεις μειώνονται ολοένα και πιο πολύ

Η Κοινωνική Ασφάλιση βρίσκεται αυτές τις μέρες στην επικαιρότητα με αφορμή και μια σειρά από εγκυκλίους του υπουργείου Εργασίας για την εφαρμογή του τελευταίου αντιασφαλιστικού νόμου. Με αυτές καθορίζονται με ακρίβεια οι νέες περικοπές, όπως π.χ. η επέκταση της αύξησης στο 6% των εισφορών Υγείας, που οδηγεί σε μείωση των συντάξεων, οι μειώσεις στις προσωρινές συντάξεις κ.ά. Κι ενώ τα ίδια τα κυβερνητικά κείμενα περιγράφουν επακριβώς τις περικοπές, η κυβερνητική προπαγάνδα επιμένει ότι δεν γίνεται καμία μείωση στις συντάξεις. Ο δε υπουργός, που υπογράφει τις περικοπές, με συνέντευξή του κατήγγειλε αυτούς που «βάφτισαν μειώσεις και τις μικρές αυξήσεις»! Φτηνή προπαγάνδα, βέβαια, καθώς κάθε συνταξιούχος γνωρίζει από πρώτο χέρι το άγριο τσεκούρωμα μιας σύνταξης, για την οποία έχει φτύσει αίμα σ' όλη τη ζωή του. Φτηνή προπαγάνδα που επιδιώκει να αποπροσανατολίσει από το βασικό: Οτι οι συντάξεις για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων είναι ψίχουλα και δε φτάνουν όχι μόνο για αξιοπρεπή ζωή των απόμαχων της δουλειάς αλλά ούτε καν για να καλύπτουν κάποιες στοιχειώδεις ανάγκες τους. Παράλληλα, να εφησυχάσει τους συνταξιούχους χειραγωγώντας τους στην πολιτική των μειωμένων απαιτήσεων, εμποδίζοντας έτσι και τον αγώνα για να βάλουν εμπόδια στις νέες μειώσεις που έρχονται και τις πραγματικές διεκδικήσεις τους.

Ζοφερή η κατάσταση στα σχολεία

Ενα μήνα πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όλα δείχνουν πως διαμορφώνεται μια ακόμη πιο ζοφερή πραγματικότητα. Η διακήρυξη για 20.000 επιπλέον εκπαιδευτικούς έγινε «υπόσχεση σε βάθος τετραετίας». Η κατάργηση διθέσιων νηπιαγωγείων, με λιγότερα από 14 νήπια, απειλεί περίπου 800 αναπληρωτές νηπιαγωγούς, ανοίγει το δρόμο για συμπτύξεις νηπιακών τμημάτων, ενώ μπαίνουν και νέοι περιορισμοί στην εγγραφή στο ολοήμερο νηπιαγωγείο, υποβαθμίζεται ο παιδαγωγικός του ρόλος, εντατικοποιείται το πρωινό πρόγραμμα. Τα Τμήματα Ενταξης 20.000 παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, επί της ουσίας, κλείνουν. Από τα ολοήμερα τμήματα αποκλείονται χιλιάδες παιδιά άνεργων γονιών ή αυτών που δουλεύουν σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας. Προωθείται η παραπέρα συρρίκνωση της Ειδικής Αγωγής και η ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στα γενικά σχολεία. Ετσι ξεπροβάλλει ένα σχολείο: Στα λόγια δημόσιο, όχι δωρεάν, ακόμα πιο ανοιχτό στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, αφού θα παρεμβαίνουν επιχειρήσεις και Τοπική Διοίκηση στην εκπαιδευτική διαδικασία, ακόμα πιο ταξικά διαφοροποιημένο στο περιεχόμενο, στη φιλοσοφία και τη μεθοδολογία του. Κι όμως, ο αρμόδιος υπουργός λίγο έλειψε να ζητήσει να του στήσουν άγαλμα γιατί όλα βαίνουν καλώς!

Η αντιλαϊκή εξυγίανση των δήμων

Το μαύρο άσπρο επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση και σε ό,τι αφορά το θέμα που έχει προκύψει με το πρόγραμμα της λεγόμενης «οικονομικής εξυγίανσης», στο οποίο μπαίνουν διάφοροι δήμοι της χώρας και έχει τραγικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Ο αρμόδιος υπουργός, Π. Κουρουμπλής, ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι η συγκεκριμένη διαδικασία είναι για το καλό των δήμων: «Είναι μια διαδικασία - είπε - που κατατείνει στο να προστατεύει το δήμο, να του δώσει τη δυνατότητα ενός υγιούς προϋπολογισμού (...) Θα του δώσει την ώθηση που χρειάζεται για να ξανασταθεί στα πόδια του». Το «καλό» για το οποίο μιλά ο υπουργός, μεταξύ άλλων, σημαίνει: Αναστολή προσλήψεων, επιβολή υποχρεωτικών μετατάξεων προσωπικού. Αύξηση των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές. Αύξηση του συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας σε ποσοστό μέχρι και τρία τοις χιλίοις. Αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5% μέχρι και 2% και περιορισμός των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και λοιπές ανελαστικές δαπάνες. Απαγόρευση κάθε έργου από τους ΟΤΑ και περιορισμός των δαπανών τους στις απολύτως ανελαστικές. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα παραπάνω μέτρα θα έχουν επιπτώσεις στις λαϊκές οικογένειες, αφού θα φορολογηθούν ακόμα περισσότερο ή θα στερηθούν έργα και υπηρεσίες που είναι αναγκαία, αν και παρέχονται υποτυπωδώς. Ολα αυτά, βέβαια, για το καλό τους...

Ξεκληρίζουν κτηνοτρόφους

Η κυβέρνηση πασχίζει για το καλό και των κτηνοτρόφων. Με το μέτρο της συνδεδεμένης ενίσχυσης αιγοπρόβειου κρέατος, άφησε έξω από την ενίσχυση σχεδόν το σύνολο των κτηνοτρόφων ορεινών και μειονεκτικών περιοχών που εκτρέφουν ντόπιες φυλές, που παράγουν γάλα άριστης ποιότητας για την παραγωγή της φέτας και άλλων ποιοτικών προϊόντων, αλλά δεν καλύπτουν το όριο των 120 κιλών ανά ζώο, που θεωρείται άπιαστο. Με αυτόν τον τρόπο απολαμβάνουν, σχεδόν αποκλειστικά, τη συνδεδεμένη ενίσχυση οι σταβλισμένες βελτιωμένες φυλές των, μεγάλης επιχειρηματικής μορφής κυρίως, κτηνοτροφικών μονάδων. Επίσης, έξω από τη συνδεδεμένη ενίσχυση έμειναν όλοι οι αιγοτρόφοι, γιατί οι αίγες που εκτρέφονται σε αυτές τις περιοχές αρμέγονται μόνο για 2 με 3 μήνες. Η κυβέρνηση εμφανίζει ως καλή για την κτηνοτροφία μια πολιτική που χτυπάει τους φτωχούς και μεσαίους γεωργούς και κτηνοτρόφους, τους ξεκληρίζει μια ώρα αρχύτερα, για να μαζευτούν η γη και η παραγωγή σε λίγα χέρια, οδηγώντας τη χώρα μας σε παραπέρα διατροφική εξάρτηση, αφού ήδη δαπανούμε πάνω από 2 δισ. για την εισαγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Κι όλα αυτά την ώρα που η χώρα μας έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης της κτηνοτροφίας και, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού μας. Μόνο που αυτό απαιτεί μιαν άλλη πολιτική, υπέρ του λαού και όχι του κεφαλαίου και στο συγκεκριμένο τομέα, σε αντίθεση π.χ. με την ΚΑΠ, η οποία ευνοεί προκλητικά και αποκλειστικά τους μεγάλους και ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά.

Το χρέος

Για το καλό του λαού, λέει η κυβέρνηση, ζητά διευθέτηση του χρέους. Επειδή θα μειωθούν οι δόσεις αποπληρωμής κι έτσι θα αυξάνεται το κρατικό χρήμα. Μισή αλήθεια. Το χρήμα που θα περισσεύει από την τεράστια λαϊκή φοροληστεία, θα πάει για να στηριχθούν επενδύσεις σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και να δίνονται κρατικές ενισχύσεις για ιδιωτικές καπιταλιστικές επενδύσεις. Είναι όρος για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Στην πράξη η κυβέρνηση την ώρα που μιλάει για τα λαϊκά οφέλη, δίνει εξετάσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στα μονοπώλια ότι διεκδικεί και αγωνίζεται για το δικό τους συμφέρον, για το δικό τους όφελος. Ταυτόχρονα, όμως, πασχίζει να πείσει τους εργαζόμενους να παλέψουν κάτω από μια ξένη σημαία: Θέλει να τους πείσει ότι, αφού θα ελαφρυνθεί το χρέος, θα ελαφρυνθούν αυτά που θα πληρώσουν, ενώ με την καπιταλιστική ανάπτυξη, αφού εξοικονομείται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, οι μισθοί, οι συντάξεις, οι «κοινωνικές παροχές», θα μειωθούν οι λαϊκοί φόροι κ.λπ.

Μόνο που όλ' αυτά δεν είναι ούτε καν υποσχέσεις, αφού ήδη εφαρμόζονται όλοι οι αντεργατικοί, αντιλαϊκοί νόμοι όλων των μνημονίων και αυτό απαιτείται για να συνεχίζεται η κερδοφορία του κεφαλαίου και να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα. Καπιταλιστική ανάπτυξη, κερδοφορία και λαϊκή ευημερία είναι ασυμβίβαστα. Η κερδοφορία του κεφαλαίου περνάει πάνω από το τσάκισμα των μισθών. Ολα τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν και θα μείνουν, όποια κι αν είναι η διευθέτηση του χρέους.

Και η δράση του ταξικού κινήματος

Και μέσα σε όλ' αυτά, οι βιομήχανοι και η κυβέρνησή τους συντονισμένα επιδιώκουν την πλήρη αντιστοίχιση της βαρβαρότητας που επικρατεί στους χώρους δουλειάς με το νομικό πλαίσιο που διέπει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Και σ' αυτό το σημείο στο σύνολό τους τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, κυβερνητικά και μη, ομονοούν στην παραπέρα συρρίκνωση ή και κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων ώστε πιο εύκολα να περνούν τα μέτρα που κάθε φορά έχει ανάγκη το κεφάλαιο προκειμένου να διασφαλίσει την κερδοφορία του. Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι τυχαίο ότι η αποκαλούμενη Επιτροπή Ειδικών συζητά ταυτόχρονα με το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και τα ζητήματα των ομαδικών απολύσεων, των Συλλογικών Συμβάσεων, το ύψος του κατώτατου μισθού, την ευελιξία των αμοιβών.

Σχεδιασμοί που βεβαίως και πρέπει να βρουν απέναντί τους ένα όσο το δυνατόν ισχυρότερο εργατικό - λαϊκό κίνημα, προοπτική για την οποία ήδη έχουν αναληφθεί οι σχετικές πρωτοβουλίες από σειρά Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων και ήδη αγκαλιάζονται από έναν μεγάλο αριθμό πρωτοβάθμιων σωματείων.

Ετσι, σε μια σειρά από χώρους δουλειάς οργανώνονται συσκέψεις, συνεδριάζουν διοικήσεις σωματείων, γίνονται περιοδείες με περιεχόμενο τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκησή τους έτσι που να ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων. Απέναντι στην επίθεση κεφαλαίου - κυβέρνησης το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζει και δυναμώνει το μέτωπο για την οργάνωση των ταξικών διεκδικητικών αγώνων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ αυξάνεται ο αριθμός των συνδικαλιστικών οργανώσεων που αποφασίζουν τη συμμετοχή και την οργάνωση του αγώνα σ' αυτό το μέτωπο. Ετσι, προχτές, το κοινό κείμενο - κάλεσμα για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είχαν συνυπογράψει 194 συνδικαλιστικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων 17 Εργατικά Κέντρα και 12 Ομοσπονδίες. Και η μάχη συνεχίζεται.