ΦΕΓΓΑΡΟΨΑΡΟ
Το πρώτο «θερμόαιμο» ψάρι
Με μια πρώτη ματιά, αυτό το ψάρι δεν φαντάζει η πιθανότερη περίπτωση για ένα τέτοιο χαρακτηριστικό. Εχει μεγάλη επιφάνεια σώματος, απ' όπου χάνει θερμότητα και δεν είναι και ιδιαίτερα υδροδυναμικό. Ωστόσο, το φεγγαρόψαρο παράγει θερμότητα χτυπώντας συνεχώς τα πτερύγιά του, ενώ λιπώδεις συνδετικοί ιστοί γύρω από τους μύες του και στρώματα λίπους γύρω από τα εσωτερικά του όργανα, ιδιαίτερα την καρδιά, βοηθούν να διατηρηθεί η θερμότητα στο εσωτερικό του σώματος. Οι φλέβες που μεταφέρουν θερμό αίμα από την καρδιά στα βράγχια αλληλοδιαπλέκονται με τις αρτηρίες από τις οποίες επιστρέφει το οξυγονωμένο δροσερό αίμα, δημιουργώντας ένα είδος εναλλάκτη θερμότητας ανάμεσα στα αιμοφόρα αγγεία και τα βράγχια, που αναγκαστικά είναι εκτεθειμένα στο κρύο νερό.
Η ικανότητα του φεγγαρόψαρου να διατηρεί τη θερμοκρασία του ελαφρώς πάνω από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος, του δίνει πλεονεκτήματα σε σχέση με τα πιο ψυχρόαιμα θηράματα που κυνηγά. Του επιτρέπει να κολυμπά αρκετά γρήγορα και με δυνατά ξεσπάσματα. Κι άλλα ψάρια (οι τόνοι, οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες κ.ά.) θερμαίνουν ορισμένες περιοχές του σώματός τους, όπως οι κολυμβητικοί μύες, μέρος των σπλάχνων τους, τα μάτια και τον εγκέφαλό τους, αλλά αυτά τα τοπικά ενδόθερμα μπορούν να μείνουν στα κρύα βάθη μόνο για σύντομες περιόδους και πρέπει να ξανανέβουν στα πιο θερμά νερά της επιφάνειας. Αντίθετα, το φεγγαρόψαρο μπορεί να περνάει τον περισσότερο χρόνο του στα μεγάλα βάθη όπου ζει. Κανένα άλλο ψάρι δεν γνωρίζουμε να έχει αυτήν την ικανότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου