Φιλόδοξο εγχείρημα... με πολλούς ενδιαφερόμενους

Φιλόδοξο εγχείρημα... με πολλούς ενδιαφερόμενους

Associated Press

Δυναμικό μπάσιμο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχουν κάνει την τελευταία διετία οι κινεζικές πολυεθνικές

Στο προηγούμενο φύλλο του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη» είχε αναλυθεί η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και κυρίως στις διασυλλογικές διοργανώσεις. Η - για μια ακόμη φορά - πρόθεση της UEFA να ικανοποιήσει τα αιτήματα των ισχυρών συλλόγων για μεγαλύτερο ρόλο στην πίτα της αγοράς, αυτή τη φορά δεν φαίνεται να περνάει όπως θα ήθελαν οι άνθρωποί της. Η απόφαση για παραπάνω θέσεις στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ από το 2018 από τα τέσσερα ισχυρά πρωταθλήματα (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία), που θα έχουν πλέον τις 16 απ' τις 32 ομάδες της κύριας φάσης, πλην των άμεσα ενδιαφερόμενων, δεν ικανοποίησε άλλους. Το αντίθετο μάλιστα, αφού για πρώτη φορά, την τελευταία 20ετία τουλάχιστον, οι λεγόμενες μικρομεσαίες ομάδες όχι απλά... φώναξαν αλλά πέρασαν και στην αντεπίθεση. Παρακάμπτοντας ουσιαστικά την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συλλόγων στην οποία ανήκουν, αλλά όπου κουμάντο κάνουν οι ισχυροί, μια αρκετή σημαντική μερίδα ομάδων αναμόχλευσε παλιές σκέψεις και σχέδια προκειμένου να δημιουργήσει νέα όπλα απέναντι σε UEFA και ισχυρούς. Οπως, για παράδειγμα, το θέμα που έπαιξε αρκετά σε διεθνές επίπεδο τις δύο τελευταίες βδομάδες και έχει να κάνει με την περίφημη Ατλαντική Λίγκα.

Η παλιά ιδέα...

Τι εστί όμως Ατλαντική Λίγκα; Το συγκεκριμένο πλάνο για μια ξεχωριστή ευρω-συνεργασία πρωτοεμφανίστηκε το 1999. Σε μία εποχή όπου η «G14», η ένωση των 14 πιο ισχυρών συλλόγων της Ευρώπης, εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο μιας Ευρωπαϊκής Λίγκας (ενδεχόμενο που οδήγησε τελικά στη δημιουργία του Τσάμπιονς Λιγκ) οι διοικούντες την ολλανδική Αϊντχόφεν είχαν ρίξει τους πρώτους σπόρους για το εγχείρημα. Σε αυτό συντελούσε και το γεγονός ότι ο μεγάλος αντίπαλος της Αϊντχόφεν, Αγιαξ, ήταν με την πλευρά των τότε ισχυρών και πιο κοντά σε αυτά που απαιτούσαν αυτοί. Την πρόταση της ολλανδικής ομάδας ασπάστηκαν άμεσα οι δύο κορυφαίοι σύλλογοι της Σκοτίας, Σέλτικ και Ρέιντζερς, οι οποίοι κατείχαν μεν τα πρωτεία στη χώρα τους αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο στερούνταν το βήμα παραπάνω. Το τότε πλάνο προέβλεπε μια λίγκα 16 ομάδων προερχόμενων από Ολλανδία, Σκοτία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Σουηδία, Νορβηγία και Δανία. Ωστόσο, τα συγκεκριμένα σχέδια έμειναν στα χαρτιά αφού η απόφαση της UEFA για διευρυμένο Τσάμπιονς Λιγκ και το Europa League (με την κατάργηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων) έδωσαν ευρωπαϊκή διέξοδο, προοπτική αλλά φυσικά και κέρδη σε περισσότερες ομάδες, οπότε η λίγκα θεωρήθηκε περιττή.

...που επανήλθε σήμερα

Eurokinissi

Τα παλιά σχέδια της Αϊντχόφεν για τη δημιουργία Ατλαντικής Λίγκας δείχνουν σήμερα να βρίσκουν μεγαλύτερη απήχηση

Μια 15ετία και πλέον μετά, τα πράγματα μοιάζουν αλλαγμένα, για πολλούς λόγους. Η όξυνση του ανταγωνισμού και η ισχυροποίηση, κυρίως οικονομικά μέσω των χορηγών, των λεγόμενων «μικρομεσαίων», τις φέρνει από αρκετές απόψεις σε αρκετά καλύτερη θέση απ' ό,τι ήταν τότε. Ανάμεσα στ' άλλα και για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα νέα πειράματα της UEFA - υπέρ των ακόμα ισχυρότερων - με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ετσι, μετά την ανακοίνωση από πλευράς Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας για τις παραπάνω θέσεις στα ισχυρά πρωταθλήματα και παρά το ...τυράκι που έριξε για αναβάθμιση των εσόδων του Europa League, οι πρώτες σπίθες για την Ατλαντική Λίγκα αναθερμάνθηκαν. Και μάλιστα για τα καλά, όπως προκύπτει από τη συνέντευξη στη δανέζικη «BT» του διευθυντή της Κοπεγχάγης, Αντερς Χέρσχολτ, που περιγράφοντας τη νέα πραγματικότητα τόνισε μεταξύ άλλων: «Αντιλαμβανόμαστε ότι οι μεγαλύτεροι σύλλογοι πράττουν όπως πράττουν, αλλά πρέπει κι εμείς να κοιτάξουμε την αγορά, τις συμμαχίες με ομάδες από άλλες χώρες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Αυτή δεν είναι μία κατάσταση που δημιουργήσαμε, αλλά πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, επειδή δεν γίνεται να επιβιώσουμε με άλλον τρόπο. Πρέπει να συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε ως σύλλογος και να είμαστε ελκυστικοί στους σπόνσορες, στους πιο ικανούς παίκτες και στο προσωπικό. Γι' αυτό είναι σημαντικό να κινούμαστε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο».

Επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί και απώτεροι στόχοι

Eurokinissi

Η στρατηγική της UEFA να ικανοποιήσει τους ισχυρούς οξύνει τους ανταγωνισμούς στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Φυσικά, τέτοιου είδους ιδέες και εγχειρήματα δεν μπορούν να ιδωθούν μόνο από την πλευρά ότι οι μικρομεσαίοι σύλλογοι προσπαθούν να κρατήσουν το κομμάτι τους από την πίτα της αγοράς. Αντίθετα, οι πλευρές στο παρασκήνιο και πολλές είναι και φυσικά έχουν μεγάλο ρόλο στα όσα συμβαίνουν.
Χαρακτηριστική είναι η φημολογία για «ασιατικό δάχτυλο» πίσω απ' τα νέα σχέδια που, ανεξάρτητα απ' το πόσο βάσιμη είναι, αποτυπώνει μια πραγματικότητα, σε μια περίοδο όπου είναι εμφανείς οι αλλαγές στο επιχειρηματικό στάτους κβο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με τα ηνία της τελευταίας 15ετίας των αραβικών πολυεθνικών και των Ρώσων και Αμερικανών επιχειρηματιών να αμφισβητούνται πιο σοβαρά από ποτέ από κινεζικές και γενικότερα ασιατικές πολυεθνικές. Περιπτώσεις όπως οι εξαγορές των Μίλαν, Ιντερ, η αύξηση της παρουσίας τους στα ισχυρά πρωταθλήματα, όπως το ισπανικό και το αγγλικό, οι βλέψεις τους για είσοδο στην Μπουντεσλίγκα, με αιτία την κρίση στις γερμανικές πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο ποδόσφαιρο (π.χ. «Φολκσβάγκεν») αποδεικνύουν το «μπάσιμο» εξ Ανατολής.
Ενα μπάσιμο που εξεταζόμενο από μια άλλη πλευρά σίγουρα θα ήταν τουλάχιστον αφελές να χαρακτηριστεί μόνο ποδοσφαιρικό. Αλλωστε, όπως έχει αποδειχθεί, μέχρι σήμερα το ποδόσφαιρο αποτελεί πεδίο γενικότερων ανταγωνισμών, πολλές φορές άσχετων με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα και τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στα κέρδη εντός γηπέδων. Αντίθετα, έχουν να κάνουν με απώτερους σκοπούς, όπως ο πόλεμος των πολυεθνικών για τις αγορές πέραν του ποδοσφαίρου, ακόμα και με γεωστρατηγικούς στόχους, που βρίσκουν στο ποδόσφαιρο μια ευκαιρία προβολής.
Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η περιγραφή για το τι ακριβώς συμβαίνει, που έδωσε ο πρώην πρόεδρος της Αϊντχόφεν και εκ των πρώτων υποστηρικτών της Ατλαντικής Λίγκας το 1999, μιλώντας στην «Daily Record» για τη σημερινή πραγματικότητα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Ο κόσμος άλλαξε θεμελιωδώς από τότε και είναι λυπηρό που όλοι αυτοί οι συντηρητικοί ποδοσφαιρικοί θεσμοί μένουν αμετακίνητοι τόσα χρόνια. Η UEFA, οι εθνικές ομοσπονδίες, η FIFA ποτέ δεν σκέφτηκαν τι σημαίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση για το ποδόσφαιρο. Οι επιχειρήσεις έγιναν διεθνείς. Ως ποδοσφαιρικός σύλλογος, εάν θέλεις να "δεθείς" με τους χορηγούς σου, τότε πρέπει να κινείσαι και εκτός συνόρων, για να καρπωθείς μέγιστα έσοδα. Αλλά το μόνο πράγμα που άλλαξε στο ποδόσφαιρο είναι η ελευθερία όσων πληρώνουν να μετακινούνται στην Ευρώπη. Τίποτα άλλο».