Τα χάρτινα σπίτια στον Αμερικανικό παράδεισο όμορφα τα παίρνουν οι τυφώνες!

       

Στον Αμερικανικό παράδεισο η εργατική τάξη όταν δεν μένει σε τροχόσπιτα χρησιμοποιώντας τα ως μόνιμη κατοικία, μένει σε κάτι χάρτινα σπίτια που οι τυφώνες τα σηκώνουν και τα παίρνουν μαζί τους και οι πλημύρες τα καταστρέφουν ολοσχερώς γιατί είναι στην κυριολεξία χάρτινα, αφού οι εσωτερικοί τοίχοι είναι φτιαγμένοι με λεπτές γυψοσανίδες και οι εξωτερικοί με υλικά που δεν μπορούν να προστατέψουν την κατασκευή. Σπίτια που τα πληρώνει πανάκριβα ο λαός και που στην πρώτη καταστροφή πρέπει να τα ξαναπληρώσει αφού αντέχουν λίγο παραπάνω από τις σκηνές και προστατεύουν την λαϊκή περιουσία λίγο παραπάνω από τις σκηνές!

Στον Αμερικάνικο παράδεισο που οι φυσικές καταστροφές είναι πολύ συχνές ο κόσμος μένει σε χάρτινα σπίτια, σε τροχόσπιτα, σε σκηνές και σε χαρτόκουτες! Στην καρδιά του καπιταλισμού, στην χώρα πρότυπο του καπιταλιστικού παραδείσου, στην χώρα των μεγάλων ευκαιριών, ο κόσμος όχι μόνο μένει σε εκτεθειμένα σε κάθε θεομηνία σπίτια, αλλά ζει και χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, αφού στους καπιταλιστικούς παραδείσους τα μέτρα προστασίας του λαού από τις θεομηνίες είναι σχεδόν ανύπαρκτα!

Αυτό το χάλι του Αμερικανικού παραδείσου που ο κόσμος ζει σε χάρτινες κατασκευές εκτεθειμένος στις φυσικές καταστροφές παρουσίαζαν ως «Αμερικάνικο όνειρο» κατηγορώντας τις Λαϊκές Δημοκρατίες για τα σπίτια «κλουβιά» στα οποία ζούσε ο κόσμος! Εκείνα τα σπίτια «κλουβιά» στα οποία μείναμε είχαν όλες τις ανέσεις και ήταν προστατευμένα από κάθε θεομηνία. Εκείνα τα σπίτια «κλουβιά» στα οποία κατοικήσαμε είχαν ακριβώς το μέγεθος που χρειαζόταν κάθε οικογένεια ανάλογα με τα μέλη της! Εκείνα τα σπίτια «κλουβιά» στα οποία είχαμε την χαρά να κατοικήσουμε είχαν μέχρι και αποθηκούλα! Εκείνα τα σπίτια «κλουβιά» που ζήσαμε τα καλύτερά μας χρόνια είχαν τόσο ύψος που στην Ελλάδα θα τα χώριζαν και θα έκαναν έναν όροφο ακόμα και στις ΗΠΑ μπορεί να έκαναν και τρίτο! Από τα υλικά μίας οικοδομής εκείνων των σπιτιών «κλουβιών» που μερικοί κατοικήσαμε θα έχτιζαν ολόκληρο το Χιούστον! Γιατί εκεί έχτιζαν κατοικίες με οικοδομικά υλικά και όχι με τουβλάκια lego για μικρά παιδιά! Για εκείνα τα σπίτια που μας παρείχαν ασφάλεια από κάθε καιρικό φαινόμενο, για εκείνα τα σπίτια που υπεύθυνο για την αποκατάσταση κάθε ζημιάς που πάθαιναν ήταν το λαϊκό κράτος, για εκείνα τα σπίτια πληρώναμε μηνιαίως το 1/20 του μισθού και σ’ αυτό συμπεριλαμβανόταν η θέρμανση, το ηλεκτρικό ρεύμα και  το νερό!

Βλέποντας την καταστροφή από τον τυφώνα στο Χιούστον, την απόγνωση του απλού λαού για την απώλεια κόπων μιας ζωής, βλέποντας πάνω απ’ όλα τον κίνδυνο της ανθρώπινης ζωής από τα φυσικά φαινόμενα δεν μπορείς να μην θυμηθείς ότι η ζωή μας στις Λαϊκές Δημοκρατίες ποτέ δεν κινδύνεψε γιατί οι κατοικίες ήταν φτιαγμένες για να προστατεύουν τον λαό, οι αρμόδιες υπηρεσίες ήταν πλήρως επανδρωμένες για να μην αφήσουν περιθώριο να καταστρέψει η θεομηνία και τα μέτρα ασφαλείας ήταν παρμένα με κάθε λεπτομέρεια αφού εκεί δεν υπήρχαν πλουτοκράτες που να αφήνουν για το κέρδος τους τον λαό στο έλεος την Φύσης! Μα ακόμα κι αν μία καταστροφή δεν μπορούσε να αποφευχθεί κανένας δεν έκλαιγε για τους κόπους μιας ζωής αφού το λαϊκό κράτος ξανάχτιζε ολόκληρες πόλεις μέσα σε μερικούς μήνες!

Χαρίλαος Ταπαρίδης