Αντεργατικές περγαμηνές

Κουβαλώντας νέες διακρίσεις στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών θα φτάσει την επόμενη βδομάδα στη χώρα μας ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν. Οπως επιβεβαίωσαν και οι προχτεσινές ανακοινώσεις, η κυβέρνησή του θα κλιμακώσει αποφασιστικά την αντιλαϊκή επίθεση, παραλαμβάνοντας επάξια τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, από τις οποίες υποτίθεται ότι εκείνη θα ήταν διαφορετική. Αλλωστε, και τα νέα μέτρα στη Γαλλία είναι απόρροια των κατευθύνσεων που έχουν εδώ και χρόνια επεξεργαστεί από κοινού στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των αναγκών των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, της θωράκισης της θέσης τους απέναντι σε αντίπαλα συμφέροντα. Εξάλλου, μια σειρά από εφημερίδες που πανηγύριζαν χτες για την «επανάσταση στις εργασιακές σχέσεις», σημείωναν ότι αλλαγές προωθούνται και στη Γερμανία και στο σύνολο της Ευρωζώνης. Τα νέα μέτρα στη Γαλλία είναι ακόμα μια απόδειξη ότι η αντεργατική θύελλα θα δυναμώνει διαρκώς στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ή χωρίς μνημόνια, στη βάση της ανάγκης του μεγάλου κεφαλαίου να ενισχύσει την κερδοφορία και την ισχύ του.
«Αμέτρητες νέες ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις», σχολίαζαν, χτες, τα εκτενή ρεπορτάζ μεγάλων αστικών εφημερίδων στη Γαλλία, πανηγυρίζοντας για τις νέες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν: Την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, μεταξύ άλλων με μειώσεις αποζημιώσεων. Νέο χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), με υπονόμευση των κλαδικών και αναβάθμιση των «συμφωνιών» σε επίπεδο επιχειρήσεων. Νέα υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης και οργάνωσης των εργαζομένων, με αποθέωση του «κοινωνικού διαλόγου» και δυνατότητα διαπραγμάτευσης των εργασιακών συνθηκών με «εργαζόμενους που δεν θα ανήκουν σε κάποιο συνδικάτο». Την ίδια στιγμή, στην προτεραιότητα της γαλλικής κυβέρνησης παραμένουν το «νοικοκύρεμα» κοινωνικών επιδομάτων, ο νέος γύρος «εξυγίανσης» του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης κ.τ.λ. Φυσικά, δεν παραλείπει να επιταχύνει και άλλες πλευρές που αφορούν την ενίσχυση των μονοπωλίων, π.χ. η μείωση των φορολογικών συντελεστών από το 33% στο 25%, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομίας, Μπρουνό Λε Μερ, μιλώντας πρόσφατα σε σύναξη των μεγαλοβιομηχάνων, καθησυχάζοντάς τους: «Θέλετε πράξεις και θέλετε αποφάσεις: Θα τις έχετε».
Ολα τα παραπάνω έρχονται να προσφέρουν χρήσιμη «τεχνογνωσία» για την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και στην Ελλάδα, στο πλαίσιο και της αντεργατικής ατζέντας που καταρτίζεται στη χώρα μας. Οπως επανειλημμένα επισημαίνει και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), δεν συζητιέται επ' ουδενί η επαναφορά οποιουδήποτε «προηγούμενου καθεστώτος» (είτε αυτό αφορά τα επίπεδα των μισθών είτε την ανάκτηση κατακτήσεων που καταργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια), απαιτώντας βαθύτερες ανατροπές στο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» κ.τ.λ. Μόνιμη επωδός και του ΣΕΒ, άλλωστε, είναι το πώς θα ισχυροποιηθεί η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή η ικανότητα των μεγαλοεπιχειρηματιών της χώρας να διεκδικούν με αξιώσεις καλύτερη θέση στην ευρύτερη αγορά. Τέτοιες «αγωνίες» θα μοιραστούν οι εκπρόσωποι των δύο επιχειρηματικών κοινοτήτων κατά την επίσκεψη Μακρόν, την οποία εδώ και καιρό η κυβέρνηση εμφανίζει ως ψήφο εμπιστοσύνης της Γαλλίας και της ΕΕ στην αντιλαϊκή της πολιτική.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι χρήσιμο να απαντηθούν και ψευτοδιλήμματα που θα γίνει προσπάθεια να δυναμώσουν, ενόψει ενός ολόκληρου πλέγματος αντιλαϊκών μέτρων που η κυβέρνηση θα σερβίρει το φθινόπωρο. Για παράδειγμα, φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ πρόβαλαν πρωτοσέλιδα με τις ανατροπές Μακρόν με τίτλους όπως «Κακά μαντάτα εκ Παρισίων». Τα ίδια ΜΜΕ, μετά τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μάη στη Γαλλία, φιλοξενούσαν δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Μακρόν, ο εκφραστής της ανανέωσης». Η λογική που γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί είναι ότι, παρά τις προσδοκίες για φιλολαϊκές «στροφές», μέτρα όπως αυτά που έρχονται είναι λίγο - πολύ «αναγκαίο κακό» και η εφαρμογή τους είναι μοιραία, το πολύ - πολύ να συζητηθούν το χρονοδιάγραμμα και οι όροι με τους οποίους θα ξετυλιχτεί η νέα επίθεση. Είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοηθεί ότι τα νέα μέτρα υπηρετούν τους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της επίτευξης και της διατήρησής της και ως τέτοια ούτε εξαντλούνται ούτε και παζαρεύονται και, άρα, τα περί «δίκαιης ανάπτυξης» που υπόσχονται είναι μύθος...