Χιλιοπαιγμένο έργο

Με καταιγιστικό χρονοδιάγραμμα εξελίσσονται οι αντιλαϊκές διεργασίες και οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - κουαρτέτου γύρω από την 3η «αξιολόγηση».
Προτεραιότητα έχουν η περαιτέρω περικοπή των κρατικών κονδυλίων που έχουν απομείνει για την κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών, οι νέες αντεργατικές ανατροπές, αλλά και οι «διαρθρωτικές» παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, με «απελευθέρωση» τομέων της οικονομίας, συγχωνεύσεις και εξαγορές.
Για «αξιολόγηση» - εξπρές κάνουν λόγο οι κυβερνητικοί παράγοντες και άλλα αστικά επιτελεία, ενώ φαίνεται να «καλοβλέπουν» το κλείσιμο αυτής της διαδικασίας στο συμβούλιο Γιούρογκρουπ στις 4 Δεκέμβρη, με στόχο να «ανοίξει», όπως λένε, «ο δρόμος για τις αγορές».
Θυμίζουμε ότι ο τυπικός όρος για την ολοκλήρωση της 3ης «αξιολόγησης» είναι να ψηφιστούν τα «εφαρμοστικά» νομοσχέδια για τα 95 «προαπαιτούμενα» που προβλέπονται σε αυτήν τη φάση.
Με αυτόν το στόχο, η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να «ανεβάσει στροφές». Ταυτόχρονα, προσπαθεί να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι η 3η «αξιολόγηση» περιλαμβάνει «ήπια» μέτρα και παρεμβάσεις, για να κρύψει το ταξικό, αντιλαϊκό της περιεχόμενο και να προλάβει τις λαϊκές αντιδράσεις.
Την ίδια ώρα, ολοένα και πιο έντονα ακούγονται «μουρμούρες» από το κουαρτέτο για «καθυστερήσεις» που ήδη καταγράφονται στα προαπαιτούμενα και για «αστάθμητους παράγοντες» που ενδεχόμενα να καθυστερήσουν την 3η «αξιολόγηση», όπως το ενδεχόμενο να χρειαστεί νέος κύκλος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, στο οποίο καταγράφεται διχογνωμία μεταξύ των θεσμών.
Με τον ίδιο τρόπο επανέρχονται οι διαφορές ΕΕ - ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, ως στοιχείο που επιδρά επίσης στη διαδικασία της «αξιολόγησης». «Το ΔΝΤ αποτελεί αστάθμητο παράγοντα» τονίζουν με νόημα κυβερνητικές πηγές, αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα και τις τυχόν «εμπλοκές» που μπορεί και να προκύψουν στην πορεία, για υποθέσεις βέβαια ολότελα ξεκομμένες και απόλυτα εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Η πείρα από όλες τις αξιολογήσεις, τόσο στο πλαίσιο του τρέχοντος μνημονίου, όσο και των δύο προηγούμενων, έχει καταδείξει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα πολλαπλασιάζονται στην πορεία, ανεξάρτητα από την έκβαση των αντιλαϊκών στόχων που έχουν τεθεί. Ανεξάρτητα κι από την όποια ανάκαμψη ή πτώση της οικονομικής δραστηριότητας και του παραγόμενου ΑΕΠ.
Η πείρα δείχνει, επίσης, ότι οι διαφορές μεταξύ των «θεσμών» και οι ανταγωνισμοί καπιταλιστικών κρατών και κέντρων για ζητήματα πολύ πέρα απ' αυτά που εμπλέκεται άμεσα η Ελλάδα, είναι παράγοντες που αξιοποιούνται σταθερά από τις κυβερνήσεις, τη σημερινή και την προηγούμενη, για να αποπροσανατολίσουν και να χειραγωγήσουν το λαό.
Ετσι, τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα παρουσιάζονται άλλοτε ως αποτέλεσμα των «παράλογων απαιτήσεων του ΔΝΤ» και άλλοτε ως συνέπεια της δυσκολίας που έχουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι «θεσμοί».
Το ίδιο κλίμα φτιάχνεται και τώρα, ενόψει της 3ης «αξιολόγησης»: Από τη μια, η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη για όλα όσα έχουν συμφωνηθεί και, από την άλλη, εκφράζει την ανησυχία της ότι η ατζέντα των αντιλαϊκών ανατροπών μπορεί να διευρυνθεί, όχι όμως με δική της ευθύνη. Στην πραγματικότητα, προαναγγέλλει νέα μέτρα, πρόσθετα σε αυτά που παρουσιάζονται έως τώρα, όπως έγινε και με τις προηγούμενες «αξιολογήσεις», όταν η κυβέρνηση έλεγε ότι «το Ασφαλιστικό έκλεισε με τη μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου» και προέκυψε νέο αντιασφαλιστικό τσεκούρι για μετά το 2019!
Επομένως, ο λαός το έχει ξαναδεί το έργο. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργεί την αίσθηση του «μια από τα ίδια» και «ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει». Αντίθετα, χρειάζεται να πεισμώσει και να οργανωθεί, να διεκδικήσει και να παλέψει, να ανοίξει δρόμο για την ανάκτηση απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Να μην τους κάνει τη χάρη παραμένοντας θεατής των εξελίξεων στη γωνία. Να κάνει σινιάλο αντεπίθεσης, με εφαλτήριο το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ για τη ΔΕΘ, το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη.