Οι ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ παράδεισος για τους αφροαμερικανούς υπηκόους
τους, αν και οι αστυνομικές τους αρχές φρόντιζαν σταθερά να στέλνουν
πολλούς απ’ αυτούς στον άλλο κόσμο (παράδεισο), για ψύλλου πήδημα. Ιδίως
όμως μετά από τη στιγμή που έγινε ο Τραμπ ένοικος του Λευκού Οίκου, τον
μετέτρεψε σε σύμβολο της Κου Κλουξ Κλαν και του White Power (το δόγμα
της “ανώτερης” -αρίας- λευκής φυλής).
Η αθλητικο-πολιτική παράδοση λέει πως κάθε χρόνο ο Αμερικανός πρόεδρος υποδέχεται τους πρωταθλητές του ΝΒΑ στο Λευκό Οίκο. Στις τάξεις των νυν πρωταθλητών, Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, υπήρχαν αμφιβολίες κι η σκέψη να αποφύγουν την επίσκεψη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ανοιχτά ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις του νέου προέδρου. Το πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν η έμμεση υβριστική επίθεση του Τραμπ στον Καπέρνικ, του αθλητή του ράγκμπι, που αντί να σταθεί όρθιος στην ανάκρουση του αμερικάνικου εθνικού ύμνου, πριν την έναρξη ενός αγώνα, γονάτισε για να μην αντικρίσει τη σημαία μιας χώρας, που δολοφονεί όσους θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ας σημειωθεί πως η κίνηση αυτή δεν είχε γίνει εναντίον του Τραμπ, αλλά επί προεδρίας Ομπάμα, ως διαμαρτυρία για ένα διαχρονικό φαινόμενο. Οι κυβερνήσεις φεύγουνε, αλλά ο ρατσισμός μένει.
Τελικά τη “λύση” σε αυτόν το Γόρδιο δεσμό, ήρθε να δώσει ο ίδιος ο Τραμπ, ρίχνοντας άκυρο στους πρωταθλητές, που δεν άξιζαν τέτοια τιμή, εφόσον δίσταζαν για την πρόσκληση, η οποία κι αποσύρθηκε. Η απάντηση δεν ήρθε από τις τάξεις των Γουόριορς, αλλά από το μεγάλο τους αντίπαλο (στο γήπεδο), του Λεμπρόν Τζέιμς των Καβαλίερς, που έριξε μια μεγαλοπρεπή “αμένσιωτη” (χωρίς συγκεκριμένη αναφορά κι απεύθυνση) σπόντα στο “τουίτερ”.
Που σε ελεύθερη απόδοση, λέει τα εξής:
Βρε ανόητε, ο Κάρι είπε ήδη ότι δε θα έρθει. Επομένως δεν υπάρχει πρόσκληση. Η επίσκεψη στο Λευκό Οίκο ήταν μεγάλη τιμή, μέχρι που εμφανίστηκες εσύ!
Ποιον να εννοεί άραγε;
Οι αντιδράσεις αυτές δεν είναι αμελητέες, ούτε όμως χωρίς αντιφάσεις. Οι ακριβοπληρωμένοι αθλητές του ΝΒΑ δε βολεύονται στην ασφάλεια των εκατομμυρίων τους κι αντιδρούν ενάντια στη λογική των μάνατζερ και των μεγάλων συμβολαίων που υπαγορεύουν μια αποστειρωμένη συμπεριφορά στο πλαίσιο της α-πολιτικής ορθότητας (politically correct). Αυτή η αντίδραση όμως μένει σε ρηχά νερά, όταν μπλέκει στα δίχτυα των Δημοκρατικών, που αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όπως πχ όταν ο Λεμπρόν Τζέιμς στήριξε τη Χίλαρι Κλίντον και την προεκλογική της εκστρατεία, χωρίς να αγνοεί πως η θητεία του προκατόχου της, Ομπάμα, του πρώτο αφροαμερικανού προέδρου της ιστορίας των ΗΠΑ, δε βελτίωσε στο παραμικρό τη ζωή των φτωχών μαύρων στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Θα μπορούσε να πει κανείς, παραφράζοντας μια γνωστή φράση, πως το πρόβλημα δεν είναι ένας ανόητος πρόεδρος. Είναι ο καπιταλισμός ανόητε…
Η αθλητικο-πολιτική παράδοση λέει πως κάθε χρόνο ο Αμερικανός πρόεδρος υποδέχεται τους πρωταθλητές του ΝΒΑ στο Λευκό Οίκο. Στις τάξεις των νυν πρωταθλητών, Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, υπήρχαν αμφιβολίες κι η σκέψη να αποφύγουν την επίσκεψη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ανοιχτά ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις του νέου προέδρου. Το πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν η έμμεση υβριστική επίθεση του Τραμπ στον Καπέρνικ, του αθλητή του ράγκμπι, που αντί να σταθεί όρθιος στην ανάκρουση του αμερικάνικου εθνικού ύμνου, πριν την έναρξη ενός αγώνα, γονάτισε για να μην αντικρίσει τη σημαία μιας χώρας, που δολοφονεί όσους θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ας σημειωθεί πως η κίνηση αυτή δεν είχε γίνει εναντίον του Τραμπ, αλλά επί προεδρίας Ομπάμα, ως διαμαρτυρία για ένα διαχρονικό φαινόμενο. Οι κυβερνήσεις φεύγουνε, αλλά ο ρατσισμός μένει.
Τελικά τη “λύση” σε αυτόν το Γόρδιο δεσμό, ήρθε να δώσει ο ίδιος ο Τραμπ, ρίχνοντας άκυρο στους πρωταθλητές, που δεν άξιζαν τέτοια τιμή, εφόσον δίσταζαν για την πρόσκληση, η οποία κι αποσύρθηκε. Η απάντηση δεν ήρθε από τις τάξεις των Γουόριορς, αλλά από το μεγάλο τους αντίπαλο (στο γήπεδο), του Λεμπρόν Τζέιμς των Καβαλίερς, που έριξε μια μεγαλοπρεπή “αμένσιωτη” (χωρίς συγκεκριμένη αναφορά κι απεύθυνση) σπόντα στο “τουίτερ”.
Που σε ελεύθερη απόδοση, λέει τα εξής:
Βρε ανόητε, ο Κάρι είπε ήδη ότι δε θα έρθει. Επομένως δεν υπάρχει πρόσκληση. Η επίσκεψη στο Λευκό Οίκο ήταν μεγάλη τιμή, μέχρι που εμφανίστηκες εσύ!
Ποιον να εννοεί άραγε;
Οι αντιδράσεις αυτές δεν είναι αμελητέες, ούτε όμως χωρίς αντιφάσεις. Οι ακριβοπληρωμένοι αθλητές του ΝΒΑ δε βολεύονται στην ασφάλεια των εκατομμυρίων τους κι αντιδρούν ενάντια στη λογική των μάνατζερ και των μεγάλων συμβολαίων που υπαγορεύουν μια αποστειρωμένη συμπεριφορά στο πλαίσιο της α-πολιτικής ορθότητας (politically correct). Αυτή η αντίδραση όμως μένει σε ρηχά νερά, όταν μπλέκει στα δίχτυα των Δημοκρατικών, που αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όπως πχ όταν ο Λεμπρόν Τζέιμς στήριξε τη Χίλαρι Κλίντον και την προεκλογική της εκστρατεία, χωρίς να αγνοεί πως η θητεία του προκατόχου της, Ομπάμα, του πρώτο αφροαμερικανού προέδρου της ιστορίας των ΗΠΑ, δε βελτίωσε στο παραμικρό τη ζωή των φτωχών μαύρων στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Θα μπορούσε να πει κανείς, παραφράζοντας μια γνωστή φράση, πως το πρόβλημα δεν είναι ένας ανόητος πρόεδρος. Είναι ο καπιταλισμός ανόητε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου