ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ (Δωσίλογοι και Φιλοναζιστές), -1- Η πέμπτη φάλαγγα στη χώρα μας

 

 

ΤΟ ΤΣΑΚΙΣΜΑ TΩN ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ «ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ»

ΘΕΣΣΑΛΙΑ 1944

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι μεγαλύτεροι, και ευγενέστεροι αγώνες των λαών είναι οι αγώνες για τη λευτεριά. Είναι οι αγώνες που για επιστέγασμα φέρνουν  τον πολιτισμό και την πρόοδο. Οι λαοί στους αγώνες τους αυτούς  παραμερίζουν τις σκοτεινές δυνάμεις πού στέκονται εμπόδιο σ' αυτή την ιστορική αναγκαιότητα.

Σήμερα ο Λαός μας πλάι στους μεγάλους μας συμμάχους αγωνίζεται με αυτοθυσία και ηρωισμό στα Ελληνικά βουνά και στις Ελληνικές πόλεις για να καταχτήσει αυτή τη λευτεριά. Την εθνική του πρώτα - πρώτα λευτεριά. Στο δρόμο του στέκει εμπόδιο ο απαισιώτερος καταχτητής που γνώρισε. Μα δεν είναι μόνος αυτός. Πλάι στον αιμοσταγή τύραννο, ενωμένο μαζί του, προβάλλουν το μικρό τους ανάστημα ταπεινοί προδότες για να σταματήσουν το χείμαρο του Έθνους. Από την αρχή ακόμα της ηρωικής εποποιίας του στρατού μας στην Αλβανία και πολύ πριν απ' αυτήν περίμεναν νοσταλγικά την κάθοδο των Ούνων. Ήθελαν έτσι να στερεώσουν την κυριαρχία  τους πάνω στο λαό μας για να του δέσουν πειό σφιχτές τις αλυσίδες και να μείνουν αιώνιοι τοποτηρητές των τυράννων. Όσο βλέπουν να διαλύεται το όνειρό τους αυτό, όσο βλέπουν να ανεβαίνει το Εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του λαού μας τόσο η ένωσή τους με τον καταχτητή γίνεται στενότερη. Στον κα­τήφορο που πήραν ξεγυμνώθηκαν ολότελα και σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν στο αντιλαϊκό τους όργιο και τον ίδιο τον καταχτητή. Οι αγωνιστές του λαού, οι συνεχιστές της Πίνδου και της Κλεισούρας, είναι πειά οι κακούργοι, οι εγκληματίες, οι αναρχικοί. Σαστισμένοι μπροστά στα καταστροφικά χτυπήματα που δέχονται από παντού καταχτητές  και προδότες κάνουν αίσχη και κακουργήματα που θα μεί­νουν αιώνιο στίγμα στην ιστορία.

Μα ο Ελληνικός λαός οδηγημένος οπό την πίστη του στον εαυτό του και το δίκαιο αγώνα του συνεχίζει την πάλη του στο πλευρό των μεγάλων του συμμάχων στο πλευρό της αγωνιζόμενης ανθρωπότητας. Μέσα στους επικούς αυτούς αγώνες σφυρηλατείται η Εθνική του ενότητα κατά του καταχτητή και των προδοτών. Η δημιουργία της ΠΕΕΑ είναι σήμερα η ενσάρκωση αυτής της ενότητας. Πολιτικοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Εργάτες, Στρατηγοί, Διανοούμενοι  όλοι αγωνιστές και καθοδηγητές στο μεγάλο αγώνα του Έθνους, αποτελούν το Εθνικό Συμβούλιο. Αντίθετοι σ' αυτή την ενότητα, αντίθετοι στο Λαό που τη σφυρηλατεί, αντίθετοι στον εθνικό αγώνα στέκονται οι προδότες. Είναι λίγοι και δειλοί μα έχουν μαζί τους τα όπλα των καταχτητών. Κι έχουν ακόμη τα όπλα της ψευτιάς, της συκοφαντίας, του ξετσίπωτου κυνισμού. Μα θα τσακισθούν κι αυτοί και θα σπάσουν τα όπλα τους μπρος στη θριαμβευτι­κή πορεία του ενωμένου στην πάλη λαού.

Η μελέτη αυτή θέλει να δώσει μια γενική εικόνα της δράσης των προδοτών και ταυτόχρονα ένα όπλο στα χέρια του αγωνιζόμενου Έθνους μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Η πέμπτη φάλαγγα στη χώρα μας

Είναι γνωστό πως ο Χίτλερ χρωστάει την εύκολη νίκη του στην Ευρώπη στην προδοσία πού εκδηλώθηκε σε μια σειρά χώρες από τις ιθύ­νουσες τάξεις των χωρών αυτών. Συγγενεύοντας ιδεολογικά με το χιτλερισμό οι τάξεις αυτές στάθηκαν ανίκανες να ηγηθούν του λαού τους και να οργανώσουν την άμυνα της χώρας τους. Αντίθετα άφησαν ανοιχτές τις πόρτες για να οργανωθούν οι αντεθνικές εκείνες δυνάμεις μέσα στον τόπο τους που καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και που παράλυσαν την αντίσταση του Έθνους. Επίστευαν έτσι πως με την ήττα θα χάσουν λιγότερα απ' ότι θάχαναν όταν οι Λαϊκές Εθνικές Δυνάμεις αντιστέκονταν νικηφόρα στο γερμανοϊταλικό φασισμό, πράγμα πού θάφερνε στη σκηνή τους ίδιους τους Λαούς πρωταγωνιστές στην πάλη και τη νίκη κατά του φασισμού.

Έτσι και στη χώρα μας η Βασιλομεταξική δικτατορία, αποκορύφωμα αντιλαϊκών καθεστώτων πού κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια τον τόπο μας, προπαρασκεύασε εντατικά στην ουσία την προδοσία και έκανε στραβά μάτια στην οργάνωση της πέμπτης φάλαγγας στη χώρα μας. Ο ίδιος ο Μεταξάς με την κλίκα του παζάρευε από το 1937 το ξεπούλημα της Ελλάδας στο Χίτλερ. Είναι γνωστή η υπόθεση της δακτυλογράφου του Υπουργείου των Εξωτερικών Ροδοκανάκη πού καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί έδωσε σε πράχτορα ξένης δύναμης απόρρητο έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών. Επρόκειτο για τις διαπραγματεύσεις του Μεταξά με τον Χίτλερ πού η Ροδονακάκη έδωσε σε πράχτορα ξένης δύναμης αντίθετη προς τη Γερμανία, πράγμα που προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες της δύναμης αυτής και είχε μια σειρά συνέπειες. Ενώ ο πόλεμος έφθανε στις πόρτες μας η διχτατορία άφηνε τον τόπο τελείως απαράσκευο πολεμικά, έπαιρνε άχρηστο πολεμικό υλικό από τη Γερμανία και εξακολουθούσε να κρατάει έξω από το στράτευμα εμπειροπόλεμους Αξιωματικούς και να καταδιώκει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες για τα πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα Και όμως ήξαιρε καλά πως οι Κομμουνιστές θα ήσαν, όπως το απόδειξαν, οι πιο συνεπείς αγωνιστές της Εθνικής λευτεριάς πού μέσα από τη φυλακή με το στόμα του ηρωικού αρχηγού τους πάλευαν από τότε για την Εθνική ενότητα για το Εθνικό μέτωπο για να αποκρούσουμε τον ξένο επιδρομέα. Έτσι  η κυβέρνηση της Βασιλομεταξικής διχτατορίας, αποδείχτηκε στην πράξη ο μεγαλύτερος πράχτορας του Χίτλερ και του Μουσολίνι στη χώρα μας προπαρασκευάζοντας με όλους τους τρόπους την ήττα και την υποδούλωση του Ελληνικού Λαού. Στις πιο εμπιστευτικές θέσεις του κράτους τοποθετούνταν πληρωμένοι πράχτορες του Χίτλερ και του Μουσολίνι ή στην επιεικέστερη εκδοχή άνθρωποι με πολύ ελαστική εθνική συνείδηση. Ενώ ο Μεταξάς στις 28)10)40 έλεγε το θεατρινίστικό του «όχι» τα συγκεγκριμένα γεγονότα μιλούσαν καθαρά και εξηγούσαν την αληθινή σημασία του Μεταξικού «Όχι». Ο Αρχιστράτηγος Παπάγος με την κήρυξη του πολέμου καλούσε τον Συν)χη Γεωργούλη για να του αναθέσει το Επιτελείο του Σώματος Στρατού του Πιτσίκα. Να τι είπε επί λέξει ο Αρχιστράτηγος Παπάγος στο Γεωργούλη: «Έχουμε πλήρη επίγνωση πως η Ιταλία, είναι μεγάλη δύναμις με την οποία δε μπορούμε να πολεμήσουμε, αλλά πρέπει να ρίξουμε μερικές ντουφεκιές εκεί επάνω για την τιμή των όπλων μας».

Τα ίδια επίστευε και ο Υφυπουργός των Στρατιωτικών της Βασιλομεταξικής διχτατορίας Παπαδήμας. Όταν επεσκέφτηκε στον «Ευαγγελισμό» πού νοσηλευόταν ο Συν)χης Δαβάκης του είπε: «Εμείς περιμέναμε να τελειώσει ο πόλεμος σε τρεις μέρες. Αυτό πού καταφέρατε σείς είναι ένα θαύμα». Έτσι εκφράζονταν οι πιο υπεύθυνοι στρατιωτικοί Αρχηγοί πού είχαν τοποθετηθεί στην κορυφή της στρατιωτικής ηγεσίας του Έθνους. Οι δηλώσεις αυτές είναι ιστορικά ντοκουμέντα πού δείχνουν καθαρά τις προθέσεις της διχτατορίας. Δεν είχαν στο νου τους παρά να πολεμήσουν τρεις μέρες και να παραδώσουν χωρίς πόλεμο το Λαό μας στην πιο επαίσχυντη δουλεία και καταστροφή, ενώ αυτοί ετοιμάζονταν να φύγουν για έξω αποκομίζοντας μαζύ τους το χρυσάφι πού θα τους εξασφάλιζε την καλοπέρασή τους.

Κάτω από αυτό το πνεύμα το καθεστώς της 4ης Αυγούστου τοποθετούσε στην ανώτερη στρατιωτική ιεραρχία στελέχη αφοσιωμένα στην υπόθεση της προδοσίας. Το αν ο αντιφασιστικός Λαός μας τους χάλασε τα σχέδια, όπως χάλασε τα σχέδια του Χίτλερ και του Μουσολίνι και επέδρασε αποφασιστικά πάνω στην τύχη του και στην πορεία του πολέμου γενικά είναι άλλο ζήτημα. Στα χέρια μας σήμερα βρίσκονται έγγραφα Γερμανών κατασκόπων πού ρίχνουν φως στη δουλειά της Γερμανικής στρατιωτικής κατασκοπείας στη χώρα μας. Δείχνουν τις επαφές τους με μια σειρά ανώτατα στελέχη του στρατού πού τους έδιναν εκθέσεις για την όλη στρατιωτική κατάσταση της χώρας. Μπορούμε να βεβαιώσουμε κατηγορηματικά πως ο υποστράτηγος Ι. Μπάκος, διοικητής της Β΄ Μεραρχίας ήταν πληρωμένος κατάσκοπος της Γερμανικής κατασκοπείας και πρόδινε μαζύ με μια σειρά από συνεργάτες του όλα τα στρατιωτικά μυστικά της χώρας. Ο ίδιος ο Μπάκος βρίσκεται σήμερα στην Αίγυπτο στο ίδιο 4αυγουστιανό περιβάλλον του Γλύξμπουργκ. Έτσι μπορούμε σήμερα να εξηγήσουμε τις συγκεκριμμένες πράξεις προδοσίας των πιο υπευθύνων στρατιωτικών παραγόντων της χώρας. Αυτοί πού μας κατηγορούν πως είμαστε όργανα των Βουλγάρων, άφηναν ελεύθερο το Βούλγαρο στρατιωτικό Ακόλουθο να πηγαίνει στο Ξεν. της Μ. Βρεττανίας κάθε μέρα μέσα στο Βασιλικό καταφύγιο. Εκεί παρακολουθούσε όλες τις συζητήσεις, είχε τους στενούς του φίλους και φεύγοντας πήγαινε κατευθείαν στη Γερμανική Πρεσβεία, όπου έδινε αναφορά για όλες τις συζητήσεις. Φυσικά όλα διαβιβάζονταν στο Ιταλικό Στρατηγείο. Το πόσο στοίχιζαν στο Λαό και στην όλη διεξαγωγή του πολέμου οι εκθέσεις αυτές του Βούλγαρου Στρατιωτικού Ακολούθου, αυτό ήταν ζήτημα που καθόλου δεν ενδιέφερε τους ασφαλισμένους στο Βασιλικό καταφύγιο της Μ. Βρεττανίας μανδαρίνους του Επιτελείου.

Αυτόπτες μάρτυρες βεβαιώνουν το καταπληχτικό επεισόδιο που προκάλεσε ο Αυλάρχης Μερκάτης στο βασιλικό καταφύγιο δυο μέρες ύστερα από την κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία εναντίον μας. Με κυνικότητα δήλωνε εκεί μέσα τα έξης· «Ω! Αυτοί οι παληάνθρωποι οι Αμερικανοί, οι έμποροι του θανάτου. Αυτοί είναι όλοι Ε­βραίοι και δεν αφήνουν να τελειώσει αυτός ο πόλεμος». Οι δηλώσεις αυτές από τόσο επίσημο στόμα πού μόνο πληρωμένος πεμπτοφαλαγ­γίτης θα μπορούσε να κάνει, προκάλεσε τότε την αντίδραση κάποιας κυρίας πού του είπε: «Ντροπή σας κύριε Μερκάτη να εκφράζεστε έτσι». Και δεν ήταν ο μόνος από το στενό περιβάλλον του Γεωργίου που με τόση κυνικότητα εκφραζόνταν έτσι για τον πόλεμο. Έχομε συγκεκριμμένες πράξεις προδοσίας πού στοίχισαν ακριβά και σε μας και στους συμμάχους μας Άγγλους από τον υπασπιστή του Βασιλιά I. Τέτση. Ο υπασπιστής αυτός του Βασιλιά, πράχτορας πουλημένος στους Γερμανούς είχε διορισθεί από το επιτελείο, φυσικά με την υπό­δειξη άλλων ανωτάτων πραχτόρων των Γερμανών, σαν σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου μας με τους Άγγλους. Όλα τα σχέδια της κοι­νής δράσης Άγγλων και Ελλήνων στον πόλεμο τα παρέδινε καθημε­ρινά στους Γερμανούς. Το δήλωσε ο ίδιος ξετσίπωτα ύστερα από την κατοχή σε φίλους του και έτσι βγήκε στη φόρα η δράση του· ο ίδιος ο Βασιληάς εκ των υστέρων αναγκάστηκε να μιλήσει εναντίον του και να τον αποκαλέσει προδότη. Για το Λαό μας σημασία έχει το γεγονός πως η Βασιλομεταξική διχτατορία στις πιο υπεύθυνες στρατιωτικές θέ­σεις τοποθετούσε πράχτορες πουλημένους του εχθρού, και όχι οι εκ των υστέρων δηλώσεις. Αξιωματικοί εμπειροπόλεμοι και πραγματικοί πατριώτες πού πήγαιναν να ζητήσουν να πολεμήσουν δέχονταν από το Μανιαδάκη και τον Αντύπα τις εξής απαντήσεις: «Τι τα θέλετε αυτά, καθήστε στις δουλειές σας. Ο πόλεμος τελειώνει σε μερικές μέρες». Ο Βόρσας, γνωστός σ' όλους γερμανόφιλος Αξιωματικός του Επιτε­λείου, τοποθετημένος για τις πολεμικές πληροφορίες του πολέμου, ή­ταν πολύ ευχαριστημένος και γελαστός όταν οι ειδήσεις από το μέ­τωπο ήσαν κακές. Πολλοί τόξεραν αυτό και έλεγαν. «Χαρούμενος δυ­στυχώς είναι πάλι ο Βόρσας σήμερα. Κακά μαντάτα θάχουμε» Ο Βόρσας, ύστερα από το τέλος του πολέμου μαζύ με το Μπαλή έγιναν σύνδεσμοι των Αξιωματικών με τους Ιταλούς και καλλιέργησαν το πνεύμα της υποταγής στους Αξιωματικούς φροντίζοντας ταυτόχρονα να δημι­ουργήσουν τεράστια περιουσία με τις συναλλαγές τους με τους καταχτητές.

Αυτό ήταν το πεμπτοφαλαγγίτικο περιβάλλον του Ξενοδοχείου της Μ. Βρεττανίας και του Επιτελείου πού έκανε τον πόλεμο. Μπορεί κανείς να το συγκρίνει με την ορμή με την οποία ο Λαός μας πολε­μούσε για τη λευτεριά του πάνω στα Αλβανικά βουνά. Ανάλογα με αυτό το πνεύμα πού διοχέτευαν από το Ξενοδοχείο της Μ. Βρεττανίας ενεργούσαν και πολλοί Διοικητές Σωμάτων και Μεραρχιών και Ανώ­τεροι Αξιωματικοί. Ο υποστράτηγος Ζωιόπουλος Διοικητής της VIIης Μεραρχίας Δράμας, είχε γυναίκα Γερμανίδα. Σήμερα ξέρουμε πολύ καλά τη δράση τής Γερμανίδας αυτής και του στρατηγού και τις σχέ­σεις τους εδώ με τους γερμανούς Αξιωματικούς και μπορούμε να εξηγήσωμε για ποιο σκοπό η κυρία και ο κύριος Ζωιόπουλος ταξείδευαν συχνά με το αυτοκίνητό τους στα οχυρά μας στη Μακεδονία και έ­παιρναν φωτογραφίες των οχυρών αυτών. Ο Ζωιόπουλος από την πρώτη στιγμή που μάς κήρυξαν την πόλεμο οι Γερμανοί εγκατέλειψε τα παιδιά μας μέσα στα προδομένα απ' αυτόν οχυρά και μαζύ με τον Ε­πιτελάρχη του και τον Υπασπιστή του πήγε στην Καβάλλα και με αντιτορπιλλικό έφθασε στον Πειραιά. Ο αντικαταστάτης του Συν)χης Ρεβύθης έδινε τις πιο αυστηρές διαταγές να μην πειραχθεί τίποτε από το πολεμικό υλικό και από τις αποθήκες τροφίμων γιατί έπρεπε λέει να παραδοθούν ανέπαφα στους Γερμανούς και στους Βουλγάρους. Αντιμετώπισε το Λαό με πολυβόλα γιατί ο Λαός είχε αντίθετη γνώμη από τον Ρεβύθη, και πήγε να σπάσει τις αποθήκες να πάρει τρόφιμα και όπλα για να μην πεθάνει τής πείνας και να συνεχίσει την ένοπλη αν­τίσταση και τον κλεφτοπόλεμο για τη λευτεριά του.

Ο Στρατηγός Δέδες εμπόδιζε τους Αξιωματικούς και φαντάρους να διαφύγουν μέσω Χαλκιδικής στην ελεύθερη ακόμα Ελλάδα για να συνεχίσουν τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων μας, ενώ υπήρχαν όλες οι δυνατότητες διαφυγής. Στους διαμαρτυρόμενους Αξιωματικούς και φαντάρους έλεγε. «Δεν θα φύγει κανείς, θα περιμένουμε τους Γερμανούς να μας πουν τι θα κάνουμε». Ο υποστράτηγος Λιούμπας, Διοικητής μηχανοκινήτου Μεραρχίας, εγκατέλειψε κρυφά τη μονάδα του χωρίς να εμπλακεί σε μάχη και ήρθε να παραλάβει Φρούραρχος στην Αθήνα. Ο γνωστός Συν)χης Κουρκουλάκος πού σήμερα παίρνει όπλα από τους Γερμανούς και βρίσκεται στην υπηρεσία τους επί κεφα­λής Συντάγματος Τσολιάδων στην Πάτρα, εγκατέλειψε τη θέση του με την κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία. Πήγε στα Γιάννενα και υπό τη σκέπη του Πιτσίκα προπαγάνδιζε ξετσίπωτα υπέρ των Γερμα­νών. Ο Παπαδόγκωνας άλλος γνωστός προδότης, κατόρθωσε να φέ­ρει την Επιμελητεία της Μεραρχίας Παπαστεργίου στην Τρίπολη. Με­γάλες ποσότητες γαλέτας, ρυζιού, οσπρίων, εληών, λαδιών τα αποθήκευσε στα υπόγεια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας τής Τρίπολης, και αφού έδιωξε τούς φαντάρους, έγινε ο πρώτος και μεγαλύτερος μαυρα­γορίτης θησαυρίζοντας. Αυτό είναι γνωστό σ’ όλη την Τρίπολη.

Όλα αυτά πού δίνουμε είναι μερικά στοιχεία για το ποιόν των ανθρώπων πού τοποθετήθηκαν στις πιο υπεύθυνες θέσεις για να υπε­ρασπίσουν το έθνος από την υποδούλωση. Δεν ξεχνάμε φυσικά και την υπέροχη στάση πολλών ηγετών πού δεν τους είχε μολύνει το πεμπτοφαλαγγίτικο δηλητήριο. Ο Λαός μας θα ζητήσει μια μέρα ευθύνες για όλα αυτά και θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.

Εκείνο που συνέβαινε με το στρατό, γινόταν φυσικά και σ’ όλους τους άλλους κλάδους της δημόσιας ζωής την εποχή αυτή. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα της δράσης της πέμπτης φάλαγγας πάνω στο οικονομικό επίπεδο. Πρόεδρος τής Κρατικής Επιτροπής Προμηθειών ήταν ο γνωστός στρατηγός Α. Πουρνάρας, γερμανόφιλος ως το κόκκαλο. Εί­ναι γνωστός ο ρόλος της Επιτροπής στις προμήθειες υλικού κλπ. από τη Γερμανία. Γύρω από την Επιτροπή αυτή οι φίλοι του Πουρνάρα ή­ταν μια σειρά από Γερμανούς κατάσκοπους σαν τον Καμχάουζεν, Σιούμπελ, Κλόεμπε, Χαϊλεμεν, Γκαϊγκερ, Ζάϊτε και άλλοι. Όλοι αυτοί αποδείχτηκαν Γερμανοί πράχτορες. Ήταν αξιωματικοί πού δρούσαν στα Ελληνικά μετόπισθεν προστατευόμενοι από το καθεστώς τής 4ης Αυγούστου.

Ο Μανιαδάκης χρησιμοποίησε τον πιο πιστό του άνθρωπο τον Αστυνόμο Παξινό, σαν Διοικητή της Γενικής Ασφάλειας. Έπειτα τον τοποθέτησε στο κέντρο Αλλοδαπών για να σκεπάζει από τη θέση του αυτή όλους τους Γερμανούς κατάσκοπους και οργανωτές της πέμπτης φά­λαγγας. Με την είσοδο των Γερμανών ο Παξινός φιλοξενούνταν στη σπίτι του γνωστού κατάσκοπου Τόμας Χάουζεν στο Ψυχικό και διέδιδε κατάλληλα πως κρυβόταν από τους Γερμανούς. Κατά πολύ περίεργο τρόπο πιάστηκε από τους Γερμανούς και δραπέτευσε από τα χέρια τους για το Κάιρο. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πώς πήγε εκεί για να συ­νεχίσει την πεμπτοφαλαγγίτικη δράση του. Η γυναίκα του Παξινού πού έμεινε εδώ είχε στενότατες σχέσεις με τους Γερμανούς και με γερμανικές κούρσες και Γερμανούς αξιωματικούς πηγαινοερχόταν στην Κόρινθο.

Έτσι με τη βοήθεια του αρχικατάσκοπου Παξινού διευκολύνονταν η δράση εκατοντάδων πραχτόρων των Γερμανών. Αναφέρουμε μερικούς ιδιαίτερα από εκείνους πού έπαιξαν έναν απαίσιο ρόλο ύστερα από την κατοχή. Ο Λέϋ διατηρούσε εργοστάσιο από κονσέρβες στο Θησείο. Ο Βράντε ήτο Διευθυντής της Αρχαιολογικής Εταιρείας, ο Κίρστεν το ίδιο Αρχαιολόγος. Ο Μπέρτραμ είχε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στη Λεωφόρο Συγγρού. Όλοι αυτοί μαζύ με όσους ντόπιους κατάσκοπους είχαν οργανώσει, βασάνισαν χιλιάδες Έλληνες. Οι πράχτορές τους σήμερα βρίσκονται μέσα στη Γκεσταπό και μέσα στις φασιστικές οργανώσεις πού δημιούργησαν. Ο Ευταξίας, ο Βουλπιώτης, ο Αγήνορας, ο Μποδοσάκης, ο Μπάκος, ο Σκανδάλης, η Ζίτσα Καραϊσκάκη, η κυρία Έβερτ, ο Δικηγόρος Κρυστάλλης και δυο χιλιάδες (2.000) άλλοι γκεσταπίτες, αυτοί και τα απαίσια όργανά τους βρίσκονται κάτω απ' την άγρυπνη παρακολούθηση τού αγωνιζόμενου  Έθνους μας και θα πληρώσουν πολύ σύντομα τη αίμα πού έχυσαν και χύνουν. Οι μαυροφορεμένες οικογένειες και ο Λαός θα τούς παραλάβει σύντομα από τον πρώ­το μέχρι τον τελευταίο και θα τούς δικάσει και θα τούς τιμωρήσει μ' όλη την αυστηρότητα πού χρειάζεται.