Η είδηση
προέρχεται από την Πορτογαλία και το πιο σημαντικό -δυστυχώς- από τον
αιώνα μας κι όχι από τις εποχές του Μεσαίωνα και της Ιεράς Εξέτασης,
στις οποίες παραπέμπει ευθέως.
Ένας Πορτογάλος έδειρε βίαια την πρώην γυναίκα του, με ένα ρόπαλο που είχε καρφιά πάνω του, και της άφησε μελανιές και σημάδια σε όλο της το κορμί, επειδή του ήταν άπιστη. Το “πρωτότυπο” στην παραπάνω είδηση είναι πως είχε για συνεργό του τον πρώην εραστή της πρώην συζύγου του. Ο ανδρικός τους εγωισμός δεν κατάφερε να ξεπεράσει ότι τους άφησε και τους δύο, για να συνεχίσει τη ζωή της.
Το χειρότερο όμως έρχεται στη συνέχεια κι αφορά την πορτογαλική δικαιοσύνη. Ο δράστης τιμωρήθηκε μεν, αλλά η ποινή του ήταν εξαιρετικά επιεικής, κι η έφεση που άσκησε το θύμα για να αυξηθεί, απορρίφθηκε με το δικαστήριο, που αναγνώρισε ελαφρυντικά στο δράστη! Το σκεπτικό είναι ότι η μοιχεία είναι ένα πολύ σοβαρό χτύπημα για την ανδρική τιμή, κάτι που καθιστά κατανοητή την επίθεση. Και το τελικό χτύπημα είναι ότι αναφέρεται στο σκεπτικό πως σε κάποιες κοινωνίες, οι μιχαλίδες λιθοβολούνται ενώ στη Βίβλο διαβάζουμε ότι πρέπει να τους επιβάλλεται η θανατική ποινή! Έτσι μπορούν να αναγνωριστούν ελαφρυντικά στον “προδομένο, ταπεινωμένο άνδρα”, που έπεσε σε κατάθλιψη και έδρασε υπό αυτό το καθεστώς…
Ο νόμος που χρησιμοποιήθηκε προέρχεται από τον 19ο αιώνα, αλλά το σκεπτικο που δικαιολογεί την απόφαση, είναι ακόμα πιο πίσω με βιβλικές αναφορές… Δεν ξέρουμε αν αναφέρει κιόλας πως πρέπει “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα…”
Η απόφαση έχει ξεσηκώσει προφανώς έντονες αντιδράσεις από διάφορους φορείς, ενώ όπως αναφέρουν ρεπορτάζ, δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος δικαστής (βλέπε στην κεντρική φωτό) καταφεύγει στη Βίβλο για να τεκμηριώσει νομικά αποφάσεις του.
Συνηθίζουμε να λέμε πως ο Μεσαίωνας ήταν μια σκοτεινή, μαύρη τρύπα για την ανθρωπότητα και την εξέλιξή της -που μπορεί να έχει βάση, αλλά είναι κάπως αφοριστικό και άδικο. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, και καταλήγει σε ένα αφόρητο ψέμα, αν δεν την συμπλήρώσουμε, κλείνοντας τα μάτια στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, που προελαύνει σε όλα τα μέτωπα. Ο εργασιακός μεσαίωνας εξάλλου, δε θα μπορούσε παρά να βρει το αντίστοιχό του και στο εποικοδόμημα.
Ένας Πορτογάλος έδειρε βίαια την πρώην γυναίκα του, με ένα ρόπαλο που είχε καρφιά πάνω του, και της άφησε μελανιές και σημάδια σε όλο της το κορμί, επειδή του ήταν άπιστη. Το “πρωτότυπο” στην παραπάνω είδηση είναι πως είχε για συνεργό του τον πρώην εραστή της πρώην συζύγου του. Ο ανδρικός τους εγωισμός δεν κατάφερε να ξεπεράσει ότι τους άφησε και τους δύο, για να συνεχίσει τη ζωή της.
Το χειρότερο όμως έρχεται στη συνέχεια κι αφορά την πορτογαλική δικαιοσύνη. Ο δράστης τιμωρήθηκε μεν, αλλά η ποινή του ήταν εξαιρετικά επιεικής, κι η έφεση που άσκησε το θύμα για να αυξηθεί, απορρίφθηκε με το δικαστήριο, που αναγνώρισε ελαφρυντικά στο δράστη! Το σκεπτικό είναι ότι η μοιχεία είναι ένα πολύ σοβαρό χτύπημα για την ανδρική τιμή, κάτι που καθιστά κατανοητή την επίθεση. Και το τελικό χτύπημα είναι ότι αναφέρεται στο σκεπτικό πως σε κάποιες κοινωνίες, οι μιχαλίδες λιθοβολούνται ενώ στη Βίβλο διαβάζουμε ότι πρέπει να τους επιβάλλεται η θανατική ποινή! Έτσι μπορούν να αναγνωριστούν ελαφρυντικά στον “προδομένο, ταπεινωμένο άνδρα”, που έπεσε σε κατάθλιψη και έδρασε υπό αυτό το καθεστώς…
Ο νόμος που χρησιμοποιήθηκε προέρχεται από τον 19ο αιώνα, αλλά το σκεπτικο που δικαιολογεί την απόφαση, είναι ακόμα πιο πίσω με βιβλικές αναφορές… Δεν ξέρουμε αν αναφέρει κιόλας πως πρέπει “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα…”
Η απόφαση έχει ξεσηκώσει προφανώς έντονες αντιδράσεις από διάφορους φορείς, ενώ όπως αναφέρουν ρεπορτάζ, δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος δικαστής (βλέπε στην κεντρική φωτό) καταφεύγει στη Βίβλο για να τεκμηριώσει νομικά αποφάσεις του.
Συνηθίζουμε να λέμε πως ο Μεσαίωνας ήταν μια σκοτεινή, μαύρη τρύπα για την ανθρωπότητα και την εξέλιξή της -που μπορεί να έχει βάση, αλλά είναι κάπως αφοριστικό και άδικο. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, και καταλήγει σε ένα αφόρητο ψέμα, αν δεν την συμπλήρώσουμε, κλείνοντας τα μάτια στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, που προελαύνει σε όλα τα μέτωπα. Ο εργασιακός μεσαίωνας εξάλλου, δε θα μπορούσε παρά να βρει το αντίστοιχό του και στο εποικοδόμημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου