Το «come back»...

Το «come back» (η «επιστροφή») της ελληνικής οικονομίας αποτελεί το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, με τον πρωθυπουργό, που πρωτάκουσε το σλόγκαν από τα χείλη Αμερικανών «επενδυτών», να το επαναλαμβάνει σε όλες τις ομιλίες του κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, η επιστροφή αυτή «δε σημαίνει επιστροφή στο μοντέλο ανάπτυξης που έφερε την κρίση, αλλά μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο», που τάχα θα είναι απαλλαγμένο από τις «παθογένειες» που οδήγησαν στην καπιταλιστική κρίση.
Για τι μιλάνε; Για την επιστροφή στους υψηλούς ρυθμούς κερδοφορίας για το κεφάλαιο, μετά από 8 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Επιστροφή που όχι μόνο δεν σηματοδοτεί καμία «επιστροφή» όσων έχασε η εργατική τάξη τα χρόνια αυτά, αλλά αντίθετα βασίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσής της, όπως αυτή αποτυπώνεται και στους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που έχει πλέον στα χέρια του το κεφάλαιο για να ξεζουμίζει πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους. Στις δεσμεύσεις ότι η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς για τα επόμενα πολλά χρόνια, στις «υποχρεώσεις» που προκύπτουν από τη συμμετοχή σε ΕΕ και Ευρωζώνη και αφορούν τους αυτόματους δημοσιονομικούς «κόφτες», τα ευρωπαϊκά εξάμηνα κ.ο.κ., τα μνημόνια δηλαδή διαρκείας, ώστε να θωρακιστεί η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.
Η «επιστροφή» αυτή βασίζεται στο τσάκισμα επαγγελματιών, μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και το χτύπημα στα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.ο.κ., ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους «επενδυτές». Σηματοδοτείται από την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς και υποδομές στρατηγικής σημασίας, από την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων που αφορούν την «απελευθέρωση» σε κλάδους όπως αυτούς της Ενέργειας, των Μεταφορών κ.α., στη βάση και των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων. Πηγαίνει χέρι - χέρι με το διαρκές μάτωμα του λαού, ώστε το αστικό κράτος να βρίσκει «δημοσιονομικά περιθώρια» για «ζεστό» χρήμα, φοροαπαλλαγές και άλλες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο. Περνάει μέσα από τις αναδιαρθρώσεις στον κρατικό μηχανισμό που διαμορφώνουν ένα αστικό κράτος ακόμα πιο εχθρικό απέναντι στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, και αντίστοιχα ακόμα πιο αποτελεσματικό για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Και βέβαια η «επιστροφή» αυτή της καπιταλιστικής οικονομίας περνάει μέσα από την «αναβαθμισμένη» εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, από τη «διαθεσιμότητα» που περιγράφουν τα κυβερνητικά στελέχη αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ να αναλάβουν ακόμα ενεργότερους ρόλους στην προώθηση των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, προς εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «ασφάλειας και σταθερότητας» εντός της οποίας «τρέχουν» τα διάφορα επενδυτικά σχέδια.
Από αυτή την άποψη, αν κανείς αφαιρέσει τις προπαγανδιστικές φανφάρες, το αφήγημα δεν έχει τίποτα το νέο, σε σχέση με όσα είδε ο λαός προτού ξεσπάσει και η τελευταία καπιταλιστική κρίση. Η «επιστροφή» της ανάπτυξης προς όφελος του κεφαλαίου και ο νέος γύρος καπιταλιστικής συσσώρευσης ξανά και ξανά θα βασίζονται σε ένα νέο γύρο έντασης της εκμετάλλευσης, ξανά και ξανά θα οδηγούν σε νέες καπιταλιστικές κρίσεις, ένταση των ανταγωνισμών, που πληρώνουν οι λαοί ακόμα και με το αίμα τους.
Το «come back» για λογαριασμό του κεφαλαίου πρέπει να βρει το λαό σε θέσεις μάχης, έτοιμο να αντεπιτεθεί, να οργανώσει την πάλη του, να δυναμώσει τη συμμαχία του, διεκδικώντας όσα έχασε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και την οριστική διέξοδο από το «φαύλο κύκλο» της καπιταλιστικής εξουσίας και οικονομίας, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει.